Verdoemd

[Cubiculum Nephilia]

Ik blijf maar oude gedichten van me tegen komen ^^'. Dit is er eentje die ik tot nu toe enkel aan de vriend van mijn broer (de ironie) heb laten lezen. Hij kwam er later pas echt achter hoe zeer het klopte.
_____________________________________________________________________

Bevrijd mij van mijn ketens,
Hulpeloos zit ik vast gebonden.
Met mijn nagels kras ik tekens,
in gedachten ben ik verslonden.

Ik voel me verward,
Ik voel me vervreemd.
Geen gevoel meer in mijn hart,
Ik voel me versteend.

Niemand die het ziet,
Niemand die het merkt.
Iedereen doet mij verdriet,
Het is mijn apathie die versterkt.

Het kan mij niks meer schelen,
Ik laat alles maar gaan.
Mijn lichaam mogen ze stelen,
Maar mijn ziel geen denken aan.

[x Sanne]

Ik moest hem ook een paar keer lezen, haha
Ik vind hem er goed, vooral de laatste strofe
Er zit zeker waarheid in, erg mooi verwoord!

[Bloem]

Je gebruikt mooie woorden.

[Darkstar]

Mooi geschreven, vraag me af waar het over gaat.
Zou je het kunnen proberen uit te leggen ?

[Reginleif]

Ik vind het zeker mooi

[Valerie]

Wow, erg mooi. Een goed voorbeeld van dichtkunst