Het Drakenkind

[Christian Damen]

DISCLAIMER: Er komen geen draken voor in dit verhaal! Don't get your hopes up;-)

Dit is één van de vele verhalen die zich afspelen in Ethirran. Het vindt plaats in de periode die aangeduid wordt als de 'Duistere Jaren', een periode van meer dan tweehonderd jaar waarin een duister kwaad Ethirran teisterde.

Het Drakenkind

Haat. Verdriet. Dood.
Met een schok werd Aïa wakker en schoot recht overeind in haar kleine bed.
“Mama! Mama help!”
In haar dromen had het jonge meisje gezien hoe de Heer van het Duister haar had gevonden, hoe hij haar slaapkamer was binnengekomen en met zijn glimmende hamer boven zijn hoofd geheven op haar af was komen lopen. De muren van haar kamer waren besmeurd met het zwarte bloed van haar familie, en met een maniakale lach had de Heer van het Duister zijn hamer op haar neer laten komen om zo ook Aïa, het laatste Drakenkind uit het dorp, te doden.
Haar hart klopte in haar keel terwijl Aïa haar gezicht diep in de wollen dekens drukte. Ze hoorde gehaaste voetstappen op de trap, en enkele seconden later stond haar moeder aan haar bed. Terwijl Aïa haar tranen van angst liet vloeien drukte haar moeder haar stevig tegen zich aan. De gruwelen van de vreselijk droom die Aïa zo bruut uit haar slaap had getrokken vervaagden, terwijl Aïa’s moeder haar zachtjes heen en weer wiegde en een oud wijsje van de Drakenkinderen zong:

Ehena na saoi, thara na ghûn,
Derra na soja darann lagûn.
Demonojaha illo na haséh,
Garai nor sorrai raiha djaséh.

De rustgevende melodie van de woorden van de Oude Taal zorgden ervoor dat Aïa’s gedachten weer tot rust kwamen, en het duurde niet lang totdat ze haar dromen was vergeten en slaperig tegen de borst van haar moeder aanleunde. Voorzichtig legde haar moeder Aïa weer terug in haar bed, en trok de dekens over haar heen. Ze gaf haar dochter een liefdevolle kus op haar voorhoofd, en terwijl ze de kamer verliet viel Aïa weer in slaap.

“Jullie zullen sterven... Allemaal!”
Aïa droomde weer over de Heer van het Duister, maar ditmaal werd ze niet wakker. De wereld om haar heen was zwart, alsof alles was verdwenen, alsof er niets meer bestond. In de verte zag Aïa een zwak licht dat langzaam sterker leek te worden. Elke haar op haar lichaam ging recht overeind staan toen ze de figuur in de verte zag staan. Met wijde benen stond hij op een hoge berg, vanwaar hij neerkeek op Aïa en haar dorp. Zijn bloedrode cape wapperde in de wind terwijl het licht dat uit de hamer in zijn hand scheen langzaam feller werd.
“Drakenkinderen! Jullie uur is gekomen, jullie tijd is voorbij! De oude tijden zijn voorbij, de era van de Mensen is aangebroken!”
De Heer van het Duister fluisterde zijn woorden, bijna onhoorbaar. Maar Aïa hoorde hem, Aïa voelde hem. Zijn pijn, zijn verdriet, zijn woede en zelfs zijn haat. Het was alsof zijn gedachten de hare waren, alsof Aïa op de berg stond met de hamer in haar hand, neerkijkend op het dorp.
“Jullie vonnis is geveld, Caine heeft gesproken.”
Aïa prevelde zijn woorden mee terwijl de Heer van het Duister fluisterde in de wind. Het licht van de hamer was toegenomen totdat het de felheid had bereikt van één van de vele sterren die die nacht aan de hemel stonden. De Heer van het Duister hief de hamer met beide handen boven zijn hoofd, en een kort moment leek het alsof hij aarzelde. Toen glimlachte hij, en met al zijn kracht liet hij de hamer neerkomen op de grond onder zich.

-

Zover het eerste stuk. Mijn idee is om hier een short story van te maken, ik denk dat er nog 2-3 scenes bij gaan komen. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden!

~Chris

[Classy Cat]

Wat heb jij een ontzettend lekkere schrijfstijl! Meteen toen ik de eerste zin las, had je me al.
Ik ben een behoorlijk moeilijke lezer en moet mezelf vaak dwingen om door te lezen als ik wil weten waar een verhaal over gaat. Maar hier kwam ik dus zonder moeite doorheen!

Het is alleen niet echt mijn genre. Maar ik zag dat je recent meer topics had geopend met verhalen.
So, no problem. xD

[BrILjanTje]

Hey,

goede schrijfstijl idd. Je wist mij ook meteen in je verhaal te krijgen. Zelf houdt ik wel erg van fantasy en aangezien je pland het kort te houden zou ik proberen dit verhaal te volgen. (meestal lees ik alleen one shots omdat ik vergeet verhalen te volgen)
Ben benieuwd wat er gaat gebeuren. je beschrijft wat er gebeurd op een erg mysterieuze manier. Het is haar droom, maar voor mijn gevoel zou het net zo goed echt kunnen gebeuren.

keep op writing!~

[Christian Damen]

Bedankt voor de commentaren! Het is fijn om de complimentjes te lezen over mijn schrijfstijl; het is iets dat ik wel vaker hoor van de mensen die ik persoonlijk ken die mijn werken lezen, maar het is fijn om te zien dat mensen die ik níet ken er kennelijk ook zo over denken.

Puntjes van kritiek zijn overigens altijd heel erg welkom hoor, er zal vast nog wel een en ander zijn dat verbeterd kan worden

Het Drakenkind - gecontinueerd

Terwijl Aïa langzaam weer wakker werd voelde ze hoe de echte wereld en de wereld uit haar droom in één grote waas samenkwamen. De gestalte van de Heer van het Duister stond nog scherp op haar netvlies gebrand, en zijn gepijnigde gevoelens stroomden door Aïa heen alsof het de hare waren, alsof zíj degene was die een eind wilde brengen aan de onderdrukking van de Mensen. De haat van de Heer van het Duister mengde zich met de gevoelens van Aïa, en verward rolde ze heen en weer, in een poging haar eigen gedachten te hervinden, haar eigen gevoelens te herwinnen.
Met een harde klap werd Aïa weer wakker. Ze lag weer in haar bed, veilig toegestopt door haar moeder, maar het felle licht uit haar dromen leek haar nog steeds te verblinden. Nog half slapend voelde ze aan de plek op haar voorhoofd waarmee ze zojuist tegen de rand van haar bed was gestoten. Aïa voelde dat er een flinke zwelling ontstond, een zwelling waarvan de pijn zo hevig was dat ze op het punt stond te gaan huilen.
Terwijl ze haar ogen tot spleetjes kneep forceerde ze zichzelf wakker te worden. Tot haar opluchting ebden de beelden van haar dromen snel weg, en kon ze de wereld om haar heen weer in zich opnemen.
Verward ging ze op de rand van haar bed zitten. Ze dacht stemmen te horen, mensen die in de verte liepen te schreeuwen. Vermoeid wreef ze over haar slaperige ogen tot ze plotseling bleef stilzitten. Ze snoof diep terwijl ze probeerde de geuren om haar heen te herkennen.
“Vuur.”
Geschrokken sprong Aïa van haar bed af en rende naar de deur van haar slaapkamer. Vanuit de kieren van de deur kwamen dikke slierten rook naar boven slingeren, en het flakkerende licht aan de andere kant van de deur wierp grillig bewegende schaduwen op de muren. Nog voordat Aïa de deur kon openen hoorde ze een diep, beangstigend gerommel uit het huis komen. Het flakkerende licht werd plotseling tienmaal feller, en Aïa voelde hoe een onzichtbare kracht haar raakte en haar van de grond oplichtte. Toen werd het zwart voor haar ogen, en Aïa voelde niets meer.

-

To be concluded.

~Chris

[BrILjanTje]

Nee geen minpuntjes vooral de laatste alinea werd ik echt je verhaal ingesleurt. Je hebt een goede beeldende stijl dat maakt dat het verhaal zich in je hoofd afspeelt.

[Tijgerlelie]

Hey Christian,

Jammer dat het niet echt over draken gaat Nee hoor, ik ben benieuwd waarom ze dan drankenkinderen heten! Je hebt weinig taalfouten en dat is bijzonder. De meeste zinnen lopen soepel en ik heb het met plezier doorgelezen. Voor een short story waar nog 2 of 3 van zulke stukjes bij komen mag je misschien wat sneller to the point komen. Tot nu toe is er nog niet echt wat gebeurd en als dit een kwart van het verhaal is, vind ik dat best veel. Hieronder wat dingetjes die me opvielen, hopelijk heb je er wat aan.

Groetjes, Tijgelelie

Haat. Verdriet. Dood.
Met een schok werd Aïa wakker en schoot recht overeind in haar kleine bed.
“Mama! Mama help!”
In haar dromen had het jonge meisje gezien hoe de Heer van het Duister haar had gevonden, hoe hij haar slaapkamer was binnengekomen en met zijn glimmende hamer boven zijn hoofd geheven op haar af was komen lopen. De muren van haar kamer waren besmeurd met het zwarte bloed van haar familie, en met een maniakale lach had de Heer van het Duister zijn hamer op haar neer laten komen om zo ook Aïa, het laatste Drakenkind uit het dorp, te doden.

Persoonlijk denk ik dat je verhaal sterker zou beginnen als je in de nachtmerrie begint. Nu zijn alle regels over de droom ‘saaie’ uitleg over iets dat al gebeurd is. Om even te schetsen hoe dat zou klinken (natuurlijk lang niet de juiste manier ofzo, maar gewoon om even te laten zien)

Haat.
Het gezicht van de Heer van het Duister was ervan verwrongen. Hoog hief hij zijn glimmende hamer boven haar hoofd terwijl zijn maniakale lach haar oren vulde. Dood vulde de kamer, de muren zwart van het bloed van haar familie.
“Dag Drakenkind,” raspte zijn stem.
Suizend kwam de hamer op haar af. Gillend dook ze weg... en schoot rechtop in bed.

Ze hoorde gehaaste voetstappen op de trap, en enkele seconden later stond haar moeder aan haar bed.

Het schijnt te mogen maar ik wil het toch even melden. Persoonlijk vind ik dat een komma bedoeld is om twee zinnen aan elkaar te linken en het woordje ‘en’ ook. Beiden vind ik daarom meestal onnodig.

Ehena na saoi, thara na ghûn,
Derra na soja darann lagûn.
Demonojaha illo na haséh,
Garai nor sorrai raiha djaséh.

In een episch werk is het fantastisch je eigen taal te ontwikkelen, maar is het nodig voor en kort verhaal? Het dingetje met korte verhalen is, is dat je de ruimte die je gebruikt je het met dingen moet vullen die nuttig zijn. Ieder woord moet dan nog zwaarder afgewogen zijn dan bij een heus boekwerk. Gewoon iets om bij stil te staan.

De rustgevende melodie van de woorden van de Oude Taal zorgden ervoor dat Aïa’s gedachten weer tot rust kwamen, en het duurde niet lang totdat ze haar dromen was vergeten en slaperig tegen de borst van haar moeder aanleunde.

Nog een dingetje. De meeste fantasy boeken zijn nogal geneigd alles wat belangrijk geacht wordt met een hoofdletter te schrijven. Dat doe je hier met ‘Oude Taal’ ook. Is dat een bewuste keuze of heb je die gewoonte overgenomen? Als dat zou is, waarom is ‘oude tijden’ een stukje verderop dan niet met een hoofdletter? Dat vond ik niet zo consequent.

Nog één dingetje... “Heer van het Duister”, zou je daar misschien iets orriginelers voor kunnen verzinnen? Ik ken er inmiddels 5000 denk ik

Voorzichtig legde haar moeder Aïa weer terug in haar bed, en trok de dekens over haar heen. Ze gaf haar dochter een liefdevolle kus op haar voorhoofd, en terwijl ze de kamer verliet viel Aïa weer in slaap.

[Christian Damen]

Lekker uitgebreid commentaar, daar houd ik van!

Ik zal je commentaren een beetje toelichten, dan wordt het wat duidelijker waarom ik bepaalde dingen heb besloten.

Persoonlijk denk ik dat je verhaal sterker zou beginnen als je in de nachtmerrie begint. Nu zijn alle regels over de droom ‘saaie’ uitleg over iets dat al gebeurd is.

Daar heb je helemaal gelijk in, ik heb wel vaker de neiging om terugblikken te werpen wanneer een directe omschrijving meer op zijn plaats is. Ik zal daar t.z.t. nog even naar kijken.

Het schijnt te mogen maar ik wil het toch even melden. Persoonlijk vind ik dat een komma bedoeld is om twee zinnen aan elkaar te linken en het woordje ‘en’ ook. Beiden vind ik daarom meestal onnodig.

Heb je gelijk in, maar er is één uitzonderingsgeval (zover ik weet): wanneer de schrijver extra nadruk wilt leggen op het tweede zinsdeel, is het scheiden van twee zinsdelen met behulp van een komma én 'en' wel op zijn plaats. Maar in dit geval dus niet Ik zal er nog even naar kijken.

In een episch werk is het fantastisch je eigen taal te ontwikkelen, maar is het nodig voor en kort verhaal? Het dingetje met korte verhalen is, is dat je de ruimte die je gebruikt je het met dingen moet vullen die nuttig zijn. Ieder woord moet dan nog zwaarder afgewogen zijn dan bij een heus boekwerk. Gewoon iets om bij stil te staan.

Dit verhaal speelt zich af in de wereld van Ethirran, een kleine honderdveertig jaar vóór de gebeurtenissen van het episch werk waar ik mee bezig ben en dat zich afspeelt in Ethirran. Dit kleine verhaaltje is één van de short stories die ik nog mogelijk zal schrijven over de Duistere Jaren, de periode die dus aan mijn episch werk vooraf gaat.
Aldus heb ik dus stiekem al een taaltje liggen (de Oude Taal) waar ik uit kan putten.
Nu moet ik wel toegeven dat dit mijn eerste poging is tot een echte short story; de enige short story die ik heb geschreven tot nu toe (ook een verhaaltje over de Duistere Jaren) is volgens mij iets van 8000 woorden lang, wat zover ik begrepen heb eigenlijk wel een beetje lang is voor een short story. Ook speelde ik hierbij vals, want ik ging er vanuit dat de lezer van dat verhaaltje de eerste twee delen van het episch werk al heeft gelezen.
Ik ga in ieder geval maar gewoon kijken hoe lang dit stukje wordt, we merken het wel Uiteindelijk zal ik alle losse verhaaltjes toch nog gaan bundelen denk ik.

Over de keuze voor 'Heer van het Duister':
Eigenlijke titel is de Zoon van het Duister (wat niet echt veel origineler is). Het probleem is dat dit een behoorlijk belangrijk karakter is in mijn episch werk, en ik wil niet al teveel over deze persoon loslaten, omdat pas ergens in het tweede deel van de serie precies duidelijk wordt wie hij was en wat hij nou precies allemaal heeft uitgespookt (en dat is wel een beetje een (sub)plotonderdeel).

Nogmaals bedankt voor de commentaren! Ook grijp ik deze kans eventjes aan om mijn eigen werk aan te raden: Als jullie dit verhaaltje een beetje leuk vinden, kijk dan zeker even naar http://onlineverhalen.nl/forum/viewtopi ... =7&t=15160. Dat is de proloog van De Zoon van Astegor, het eerste deel van mijn episch werk.

[Tijgerlelie]

Kortverhalen zijn ook erg moeilijk. Ik ben het zelf pas kort geleden gaan proberen. Eentje staat hier online (x en y). De jury vond hem vrij goed (16e van 111) dus mss kun je die eens bekijken? Het is wel erg leuk met zoiets een keer aan een wedstrijd mee te doen! Ik heb dit jaar met de Paul Harland Prijs meegedaan (tot 10.000 woorden) maar je hebt ook fantastels en de unleash award nog (volgens mij allebei 6000 woorden maar weet ik niet zeker). Het leuke is dat je dan van mensen die er echt verstand van hebben wat commentaar krijgt wat ze wel/niet goed vonden. Erg leerzaam.

Eigenlijke titel is de Zoon van het Duister (wat niet echt veel origineler is). Het probleem is dat dit een behoorlijk belangrijk karakter is in mijn episch werk, en ik wil niet al teveel over deze persoon loslaten, omdat pas ergens in het tweede deel van de serie precies duidelijk wordt wie hij was en wat hij nou precies allemaal heeft uitgespookt (en dat is wel een beetje een (sub)plotonderdeel).

Kun je er dan niet iets van Drakendoder of van mij part gewoon 'de man met de hamer' van maken? Of iets compleet tegenovergesteld (doen heersers graag voor zichzelf). De Edele, de Strijder, iets, wat dan ook Dat geeft allemaal niet zoveel weg. Hoewel misschien ook allemaal wel beetje cliché's, niet zo uitgemolken als Zoon/Dochter/Moeder/Heer van de/het Duistern(is)/Kwaad.

Succes!

[Christian Damen]

Kun je er dan niet iets van Drakendoder of van mij part gewoon 'de man met de hamer' van maken? Of iets compleet tegenovergesteld (doen heersers graag voor zichzelf). De Edele, de Strijder, iets, wat dan ook Dat geeft allemaal niet zoveel weg. Hoewel misschien ook allemaal wel beetje cliché's, niet zo uitgemolken als Zoon/Dochter/Moeder/Heer van de/het Duistern(is)/Kwaad.

Hmmmm De Strijder is al iemand anders MAAR; de andere titel van de Zoon van het Duister is de Verwoester van Ethirran, afgekort naar de Verwoester. Zou dat beter zijn denk je?
(Beide Zoon van het Duister en Verwoester zijn titels die door anderen voor hem zijn gekozen; er zijn vrij weinig mensen die hem ooit face-to-face hebben ontmoet en het hebben overleefd, dus hij heeft nooit veel kans gehad om een eigen titel te bedenken en te verspreiden

[Tijgerlelie]

Hmmmm De Strijder is al iemand anders MAAR; de andere titel van de Zoon van het Duister is de Verwoester van Ethirran, afgekort naar de Verwoester. Zou dat beter zijn denk je?
(Beide Zoon van het Duister en Verwoester zijn titels die door anderen voor hem zijn gekozen; er zijn vrij weinig mensen die hem ooit face-to-face hebben ontmoet en het hebben overleefd, dus hij heeft nooit veel kans gehad om een eigen titel te bedenken en te verspreiden

Ik vind van wel maar daar wisselen de meningen vast over! En ik vraag me altijd af hoe snel iemand je ... van het Duister gaat noemen... Ik bedoel, kijk naar de meest kwaadaardige lui in de geschiedenis. Niet één daarvan heeft als bijnaam Heer van het Duister o.i.d. Eerder nog iets lugubers als 'de slachter' ofzo. Ook als je de titels krijgt van mensen die je nooit gezien hebben kun je er zoveel van maken. Waarom zouden ze er zoon van het duister van maken? Voorzover hun weten straalt ie als een zonnetjes als hij mensen aan het afslachten is. En zoon van het duister maakt dat er een vader is, kennen ze hem wel dan?

Zo, genoeg in rondjes gedacht Succes ermee!

[Christian Damen]

Het derde en laatste stukje van dit korte verhaaltje:

Doffe geluiden in de verte brachten Aïa langzaam weer bij bewustzijn. Voorzichtig opende ze haar ogen en probeerde ze om zich heen te kijken. Terwijl haar ogen wenden aan het duister bemerkte ze dat ze onder de deur van haar kamer lag. De deur werd gestut aan weerszijden door stukken puin, waardoor het meisje niet verpletterd was door het gewicht van het hout.
Toen Aïa weer volledig bij zinnen was gekomen voelde ze met een schok dat er iets mis was: Het vertrouwde gevoel van de aanwezigheid van haar ouders en de mensen van het dorp, was volledig verdwenen. Waar ze normaal de zielen van de mensen van wie zij hield in haar hart voelde, daar restte nu niets meer dan duisternis, een zwart gat en een leegte die niet gevuld kon worden. Ze was alleen.
Dikke tranen rolden over de wangen van het meisje terwijl ze begon te beseffen wat de enige verklaring was voor de absentie van haar gevoelens: Haar ouders waren niet langer bij haar, ze had niemand meer.
Met diepbedroefd hart sloot Aïa haar ogen en maakte zich klaar om zich in de duisternis te laten wegzakken, om de onvermijdelijkheid van haar aanstaande dood te accepteren.
“Help.”
Aïa opende één van haar ogen tot een kiertje, toen ze dacht iets te horen.
“Help!”
Ze opende nu ook haar andere oog, terwijl ze probeerde te bepalen waar het geluid vandaan kwam.
“HELP!”
Met een schok besefte ze dat het niet haar oren waren, waarmee ze de kreet om hulp waarnam, maar haar hoofd. In haar gedachten hoorde ze de roep om hulp. Verward probeerde Aïa de deur van zich af te duwen, maar het hout was te zwaar. Terwijl ze verwoed probeerde zich uit haar gevangenis onder het puin te bevrijden, werd de deur plotseling met een snelle beweging van haar af gehaald.
Aïa zag dat het nu schemerdonker was, de laatste momenten voordat de zon onderging en de nacht begon. Over haar heen gebogen stond een reusachtige man, gespierd en met een gebruinde huid. Zijn hoofd was kaal en glom in het licht dat van de fakkel kwam die hij in zijn hand droeg.
“Rigaddo!” De man riep iets in een vreemde taal, en Aïa hoorde gehaaste voetstappen dichterbij komen. Een lange man met een dun gezicht voegde zich bij de gebruinde man, en keek Aïa vriendelijke aan. Hij had een lange, dunne snor en een klein puntbaardje, en op zijn hoofd stond een hoge hoed met een zwarte rand.
“Wat is jouw naam meisje?” vroeg de man met een zachte stem.
“Aïa Daragan,” snikte ze zachtjes.
“Wat is er met je gebeurd?” vroeg de man voorzichtig.
Aïa begon zachtjes te huilen terwijl ze de man antwoordde: “De Zoon van het Duister. Hij kwam met zijn hamer, en heeft mijn huis laten branden.”
“Niet alleen jouw huis, het gehele dorp is verdwenen. Waar zijn jouw ouders, weet je waar je papa en mama zijn?”
Aïa barstte nu in volle tranen uit. “Ze zijn weg. Ik kan ze niet meer voelen, er is alleen een diepe leegte over.”
De man met de hoed zweeg terwijl hij met gefronste wenkbrauwen naar het meisje keek.
“Het ziet ernaar uit dat je niemand meer hebt, dat er niemand meer is die voor je kan zorgen,” sprak de man terwijl hij zijn armen uitnodigend uitstak naar Aïa. “Niemand zou alleen moeten zijn in deze wereld. Als je mijn hulp wilt accepteren, dan zal ik je met mij meenemen. Ik zal geen vader voor je kunnen zijn, en ik zal jouw familie nooit kunnen vervangen. Maar ik zal mijn best doen om er voor te zorgen dat je nooit alleen zult zijn.”
Aïa veegde de tranen van haar wangen en liet zich door de man op tillen uit het puin. Het warme lichaam van de man met de hoed voelde fijn en vertrouwd, en ze voelde zich niet langer alleen. En terwijl de man met het meisje dicht tegen zich aan gedrukt de smeulende resten van het dorp van de Drakenkinderen verliet, liet Aïa zich zachtjes in slaap wiegen.
Mestofolies glimlachte.

---------------------------------------

Ik besef dat dit verhaaltje een aantal vragen onbeantwoord laat (Waarom werd het dorp verwoest? Wie zijn de Drakenkinderen? Wie is Mestofolies? ). Het is echter een soort van prelude van het karakter Aïa, dat terugkomt in het 'main-verhaal'. Het Drakenkind is één van de vele korte verhaaltjes die ik van plan ben te gaan schrijven over de origins van karakters van het main-verhaal. En dan misschien bundelen ofzo, ik zie nog wel :p
Sorry als dit een niet bevredigend einde is! It will all become clear when you read the entire story :p

~Chris

[JodieJJ]

He tnadeel van korte verhaaltjes is dat bij fantasy het vrijwel onmogelijk is omdat je geheel een eigen wereld maakt. Er zijn zoveel dingen die verklaart moeten worden dat je bij omschrijvingen en uitleg al zo 4000 woorden kwijt ben ofzo... Je kunt niet midden in het verhaal vallen zoals bij andere genres wel kan, zonder dat je je lezers compleet in de war brengt.

Tot nu toe vind ik je verhaal goed over komen. Ik heb al een idee wat er is gebeurd ghehe, vind het altijd leuk om plotten te ontrafelen van anderen xD
Maar dit is inderdaad een verhaaltje wat je eigenlijk pas het best kunt tonen nadat je het complete verhaal hebt laten lezen aan andere. NU is het verhaal wat onbevredigend en minder aantrekkelijk, terwijl als ik Aia zou kennen van het grote verhaal ik dit wel leuk zou kunnen vinden.
Commentaar op het verhaal heeft Tijgerlelie al de puntjes die ik had aangekaart dus daar ga ik niet op in.

Je hebt me wel enigszins nieuwsgierig gemaakt naar het grote verhaal

[Christian Damen]

Tot nu toe vind ik je verhaal goed over komen. Ik heb al een idee wat er is gebeurd :P ghehe, vind het altijd leuk om plotten te ontrafelen van anderen xD

Oeh wat denk je dat er is gebeurd? :D Ik vind het namelijk heel erg leuk als mensen mijn plotten proberen te ontrafelen ;-)

Maar zoals ik al in het begin had gezegd was dit een uitprobeerseltje, een eerste poging tot een kortverhaal schrijven (normaal schrijf ik altijd langere verhalen). Ik denk dat ik door dit te proberen en met de goede adviezen en commentaren van de OV leden een aantal goede dingen heb geleerd over kortverhalen, dus dat is mooi.
Ik zal in ieder geval eerst maar eens het grote verhaal helemaal afmaken, dan zijn de backgroundstories ook wat leuker om te lezen.

Overigens staat de proloog van het grote verhaal al op de site (onder: De Zoon van Astegor)
~Chris

[BrILjanTje]

Hey,

het laatste stuk
je weet mij met het einde wel zodanig te frustreren dat ik mij genoodzaakt voel het grote verhaal ook te lezen. Eigen schuld!
Vertrouw nooit mensen met een hoge hoed kom ik steeds maar weer achter als ik verhalen lees (want ik vertrouw hem niet, weet niet of ik daar gelijk in heb).
Een kritiekpuntje is wel dat ik het wat abrupt vond dat jevan nachtmerries naar een afgebrandt dorp gaat. Maar dat word misschien minder als je de rest van het verhaal kent.

Is de rest al ergens te vinden? Kwam bij toeval bij deze one-shot uit.

[Christian Damen]

Vertrouw nooit mensen met een hoge hoed kom ik steeds maar weer achter als ik verhalen lees (want ik vertrouw hem niet, weet niet of ik daar gelijk in heb).

:-)

De rest: Het begint met De Zoon van Astegor (via mijn profiel te bereiken). Daar staat nu de proloog op, maar het zal wegens e.e.a. waarschijnlijk nog wel een tijdje duren voordat ik daar meer van ga vrijgeven.

Het is nu in ieder geval voor mij vakantietijd, dus ik zal tussen het verhuizen door zeker tijd hebben om nog wat leuks te schrijven. Misschien dat ik nog een one-shot ga proberen, nu in de niet-fantast kant.

~Chris

[Wannabe]

Ik ga uitermate origineel reageren en zeggen dat ik erg van je schrijfstijl houd. Het is nou eenmaal zo, haha. En na dat einde vraag ik me af of het wel allemaal goed gaat aflopen en wil ik meer lezen :c.
Ik heb eigenlijk geen kritiekpuntjes :').

[Christian Damen]

En na dat einde vraag ik me af of het wel allemaal goed gaat aflopen en wil ik meer lezen :c.

Daar kan ik heeeel mysterieus op antwoorden ;-)

Ja en nee....

En dankjewel dat je mijn schrijfstijl waardeert :) Ik ben van plan om nog wel een en ander te schrijven de komende tijd, dus houd een oogje open ;-)