Mijn eerste verhaal op Online verhalen is een verhaal gebaseerd op een verhaal dat werkelijk zich heeft afgespeeld 3 jaar geleden op onze school, gelukkig voor het kind werd het ontdekt voor dat het kon plaats vinden.
Mark van 7 jaar werd altijd geplaagd op school, hij wist niet waarom maar vele fluisterende woorden die hij hoorde was het omdat hij krulletjes haar had, een bril op en veel meisjes dingen zal doen. Mark zal hierdoor te veel op een meisje lijken en die gene die hem pestte noemde hem Marike. Vandaag naar huis gaan dat wou hij snel maar eerst nog even naar de wc. Als hij net de wc wil binnen lopen wordt hij opeens naar achteren getrokken en naar een hoek gezet! Een klap volgt hard tegen zijn achterhoofd, hij raakt half bewusteloos! Hij hoort alles wat er om hem heen gebeurt maar kan niet reageren of bewegen, “waarom moest je hem nu zo hard slaan, en nu bloed hij” hoort Mark. Hij herkent de stemmen, het zijn de jongens die hem altijd pestten. “Jij zei toch als hij maar stil is”, “wat zullen we doen met hem?”. “Kom laten we zijn kleren uittrekken tot zijn ondergoed en die meenemen, hij is toch een meisje dus die jongens kleren heeft ie niet nodig” Mark voelt dat er wordt aan hem getrokken, zijn schoenen gaan uit en zijn mooie kleren worden hardhandig uitgetrokken en zelf soms gescheurd. “Wat doen we nu met hem?” hoort hij een van jongens zegen.”Kom we legen in de knuffel kist die in de gang staat ”
De knuffelkist was een idee van een goed doel. Kinderen konden hier hun oude knuffels ingooien en als deze vol was werden de knuffels gewassen, nagekeken en uitgedeeld aan minderbedeelde kinderen . Het was een metalen kist met een deur aan de achterkant waar je de zak aan een frame met knuffels er uit kon halen, aan de bovenkant zat een grote ronde gat waar je de knuffels in kon doen. Het gat zat dicht met een plastic klep, als je knuffel er in deed kreeg je deze er nooit via het gat eruit. De kist was zelf een meter bij een meter en iets meer dan een meter hoog, maar de zak was kleiner.
“Nu zijn handen en voeten vastbinden en ene prop in zijn mond stoppen”, “He jongens kijk een meisje jas, trui en gymspullen, zullen we hem hiermee aankleden” De jongens lachen zachtjes om niet ontdekt te worden. Hij hoort de tas ritselen waar de gymkleren inzitten, “zit wel erg strak niet, doen we hem zo niet pijn?” “Wat kan dat ons schelen, schiet nu maar op anders worden we ontdekt. Waar is die trui en jas, geef hier die zal ook wel krap zitten” De gymkleren van het meisje zitten inderdaad strak en de trui en jas ook, gelukkig doen de jongens de jas niet helemaal dicht anders zal Mark stikken. “Kijk Marike nu ben je echt een meisje, je voelt je zeker prettig in de kleren”. “Zullen we hem nu in de knuffelkist doen?” De jongens vinden het een goed idee , ze doen het deurtje open en rollen de frame waar de zak aan zit eruit en daarna tillen Mark op. Ze tillen hem gehurkt erin en doen nog wat knuffels op Mark en zetten de bak terug en de deur dicht. Net dat ze erin kijken via het gat “jongens wat zijn jullie aan het doen?” hoort Mark opeens! Het is de juf van zijn zusje, juf Anne. “Mijn moeder had nog wat knuffels dus die zijn we in de kist aan het doen. “Dat is een mooi gebaar, bedank je moeder maar ervoor!” Kon Mark maar haar waarschuwen maar het lukt niet hij is nog half bewusteloos, dan wordt alles zwart en valt hij in een diepe bewusteloosheid.
Als hij wakker wordt is nog alles wazig, zijn lichaam is stijf, beweeglos en pijnlijk. Hij kijkt rond en luistert, hij zit nog steeds in de zak maar hoort kinderen stemmen er buiten. De zak lijkt smaller en voller dan gisteren en het is krap en warm. Er zouden vast mensen zijn de nieuwe knuffels erin hebben gegooid niet wetend dat hij erin zit. De klas van zijn zusje is bezig in hun lokaal en op en rond de kist in de gang. Maar geen kind dat de kist open doet want deze zit op slot. Mark probeert te ontspannen en zijn lichaam te bewegen maar elke beweging doet pijn en zijn handen en voeten zijn vastgebonden. Schreeuwen lukt niet met de prop in zijn mond en met het vele lawaai van kinderen in gang. Mark weet niet hoelang hij er al ligt maar zijn moeder zal ongerust zijn en willen weten waar hij is, al zal ze misschien denken dat hij bij zijn vriend Tom zit waar Mark bijna elke woensdag zit of op de BSO. Mark valt weer weg, hij probeert wakker te blijven maar toch word alles weer zwart met die scherpe koppijn er nog steeds erbij!
Als hij weer wakker wordt hoort hij nog kinderstemmen buiten de kist maar een stuk minder, ook hoort de juf en een aantal moeders. Een kindje is druk bezig met klimmen op de kist, “Joost van de kist af anders val je” Het zal tijd zijn om naar huis te gaan denkt Mark, maar dan betekent dat mama denkt dat hij bij Tom is of BSO, nee maar dan zullen ze toch wel bellen? “Juf kan mijn jas en gymspullen niet vinden”, maar dat het meisje waarvan hij nu haar gymkleren, trui en jas aanheeft! “Weet je zeker dat je het hier hebt opgehangen?” zegt haar juf, “ik weet het zeker juf”. “Kom ga je moeder maar even halen dan kijk ik even rond” Mark hoort de juf zoeken maar niet in de kist want daar kan het niet liggen. “Goedemiddag, wat vervelend dat ze haar spullen kwijt is. Haar gymspullen dat is niet zo belangrijk maar haar jas wel, die is net een maandje oud. Hangen er ook geen andere spullen zoals een jas en gymspullen want misschien heeft een ander meisje jouw spullen wel?”. “Nee geen andere spullen en ik heb de spullen ook nog zien hangen” hoort Mark de juf zegen. Mark probeert te bewegen en tegen de kist te trappen, stoten of op een of andere manier geluid te maken. Maar het lukt niet, de zak is komt niet tegen de binnenkant van de kist aan. “vreemd dan wachten we tot er iemand belt of morgen maar kijken” zegt zijn moeder. “Dat is goed en zal ieder ouder nog wel even mailen” Mark hoort de moeder, zusje en de juf weglopen.
Wat nu denkt Mark, maar mama zal snel ontdekken dat hij niet bij Tom is of op de BSO waar hij ook naar toe gaat! Mark probeert te ontspannen en begint te huilen, waarom moet hij dit meemaken en waarom moeten ze hem nu hebben! Uren lijken voorbij te gaan maar de pijn en verdriet zijn er niet minder op geworden, in tussen tijd hoort hij mensen heen en weer lopen en bezig zijn! Het is de schoonmaak ploeg die elke dag komt schoonmaken op zijn school, weer een moment op aandacht te trekken maar het wil niet lukken. Mark probeert zijn vastgebonden handen en voeten weer los te maken maar de lappen waar hij mee is vast gebonden zitten strak vast. Zijn prop in zijn mond wil er ook niet uit, deze is gewoon te groot! Mark krijgt het benauwt en het lijkt of de gymkleren jas en trui van het meisje steeds strakker komen te zitten! Hij hoort geluiden van de schoonmaak machines en het praten van de schoonmakers, later vervagen deze en dan is het stil!
Als Mark wakker schrikt heeft hij wat geslapen, de kist beweegt! Nog half suffig probeert hij aandacht te trekken “hoor, jij wat” hoort Mark buiten de kist. Hij doet zijn best door te bewegen hun aandacht te trekken “nu hoor ik het weer?”,”” ach zal de wind wel wezen want de ramen staan ook open” De kist komt tot stilstand en hoort de mensen buiten de kist weglopen, dan hoort hij de mensen opruimen in de gang. Het zal morgen wezen denkt Mark, mama en papa zullen nu al weten dat ik weg ben en naar mij zoeken!
Het klopt, nadat gisteren Mark niet was thuis gekomen, niet bij zijn vriendje Tom was en niet op de BSO hebben zijn ouders de politie gebeld. Gelijk werd er een zoektocht georganiseerd met honden in de buurt, bij en in de school en ook een Amber Alert werd afgegeven. Bij twaalf uur werd de zoektocht gestopt en men ging ervan uit dat Mark was ontvoerd wegens dat zijn vader bij de bank werkte, en straks losgeld zal worden geëist! De politie deed ook een buurt onderzoek en zocht getuigen maar niemand had wat gezien of gehoord, zijn juf had hem voor het laatst gezien onderweg naar huis. De jongens die hem hadden opgesloten hadden afgesproken om niks te zegen tegen de politie en zijn ouders en niemand wist dan ook dat Mark in de donkere krappe zak zat, vastgebonden aan handen en voeten met een prop in zijn mond.
Kinderen komen een voor een de gang binnen, doen hun jas uit en gaan dan naar hun klas. De uren gaan voorbij zo lijkt het en Mark begint stijver en stijver te worden, de pijn van zijn vastgebonden handen en voeten en zijn hoofd wond worden nog steeds veler. Zijn maag begint te knorren want hij heeft zins gister ochtend niks meer gegeten en gedronken. Ook heeft hij 3 keer in zijn broek gedaan, maar zijn plas zal nooit buiten de kist gaan lekken want alles wordt opgenomen door de knuffels. De kist reukt muf en naar ontlasting, trillingen gaan door Mark zijn lichaam. Hij hoopt dat de geur wel naar buiten komt en iemand de kist zal openen.
Ondertussen thuis wachten zijn ouders op nieuws of een telefoontje van ontvoerders, maar deze zal nooit komen. Zijn moeder heeft het zwaar omdat ze hem te veel vrijheid gaf en Mark mocht zonder te bellen bij zijn vriendje of de BSO spelen. Zijn zusje moest thuis blijven en mocht niet naar school, ze begreep er niks van! De politie heeft al te kennis geven als er geen bericht zal komen dat het de mogelijkheid zal zijn dat Mark …. maar daar wilde zijn ouders niet aandenken!
Als de geluiden van het einde van de dag weer aanbreekt en de kinderen naar huis gaan zit Mark nog in de zak. Weer een dag voorbij, Mark is nu zo stijf dat hij zijn armen, benen en nek niet meer kan bewegen. De eenzame nacht volgt en dag breekt weer aan. Langzaam komt de school te leven met geluiden van voetstappen en mensen die opruimen. Als hij de kinderen een voor een naar binnen hoort gaan voelt hij opeens een drukkend gevoel van boven, “volgend mij is de kist vol” hoort Mark een mevrouw zegen. “Gewoon even goed aanduwen” zegt een andere mevrouw. De knuffels worden naar beneden geduwd en Mark raak steeds en steeds beknellende, ze doen ook steeds nieuwe knuffels in de zak. Dan komt de juf van zijn zusje erbij, “is hij vol dames, dat is snel want hij is pas vorige week geleegd, een teken dat de actie goed loopt de kinderen zullen tevreden zijn. Ik zal weer even bellen dat ze hem komen ophalen” zegt juf Anne” Dan wordt het weer stil en de kinderen en volwassen zijn de klassen in gegaan.
Een volle dag en avond gaat voorbij zonder dat iemand wat extra knuffels in de zak gooit of het deurtje opent om de zak te vervangen. Mark is uitgeput door honger, uitdroging en de pijn aan zijn hoofdwond en ledematen. De volgende dag hoort Mark net nog niet diep bewusteloos is het deurtje van slot gaan en gaat het deurtje open. De zak waar hij in zit begint te bewegen! De medewerker die de zakken vervangt en wegbrengt ziet Mark niet meteen zitten omdat er allemaal knuffels aan de bovenkant liggen. Als de medewerker de zak van de frame last maakt komt deze met een doffe klap op de vloer “wat hebben ze er allemaal ingedaan” hoort Mark de medewerker zegen. Als de man de zak optilt is deze wel erg zwaar, als hij de zak beter bekijkt ziet hij Mark! De medewerker schrikt en roept gelijk om hulp, de juf van zijn zusje komt de klas uitgerend “Snel bel 112” roept de medewerker. De juf rent weg om te bellen en de medewerker haalt de prop uit Mark zijn mond en maakt zijn handen en voeten los.
Als Ambulance Mark heeft opgehaald heeft de zijn ouders gebeld die gelijk naar het ziekenhuis zouden komen, de juf van zijn zusje is mee met hem in de Ambulance. Als zijn ouders in het ziekenhuis komen dan krijgen ze slecht nieuws, Mark was ondanks de snelle hulp te komen overlijden aan zijn hoofdwond en ondervoeding.
De jongens die Mark mishandelde werden nooit gevonden.
De gepeste jongen in de zak
Jemig wat een verhaal, het raakt me echt. Bij het einde zat ik met kippenvel verder te lezen, ik zag de donkere bui al hangen en toen ik las dat hij het niet had overleefd kwam dat wel erg hard binnen. Ik ken de persoon niet maar alsnog, zoiets zo nooit mogen gebeuren, voor de ouders, het zusje maar ook voor Mark zelf zou dat nooit hebben mogen gebeuren. Als docente lijkt het mij ook al erg zwaar. En het komt natuurlijk nog harder aan als je weet dat het gewoon gebaseerd is op een echt verhaal, bah!
Er zaten wel paar raar lopende zinnen. Eén van die raar lopende zinnen is:
”Kom we legen in de knuffel kist die in de gang staat ”
Moet dat niet zijn:
'Kom we leggen hem in de knuffel kist die in de gang staat.'
Al met al,
Gevoelig verhaal!
Er zaten wel paar raar lopende zinnen. Eén van die raar lopende zinnen is:
”Kom we legen in de knuffel kist die in de gang staat ”
Moet dat niet zijn:
'Kom we leggen hem in de knuffel kist die in de gang staat.'
Al met al,
Gevoelig verhaal!
It's okey to be afraid!
Ellie Goulding
Ellie Goulding
We hebben een beroepsgeheim voor deze gebeurtenissen ja, maar mag het verhaal wel vertellen omdat het langer dan twee jaar geleden heeft plaats gevonden en ik namen verander, de school niet noem en nog een paar puntjes.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Wat een nare gebeurtenis (wel goed verhaal!), ik ben blij dat het niet echt zo is gelopen.
Het enige dat een beetje vreemd overkwam was de melding dat hij was overleden aan ondervoeding, en dat de jongetjes die het hebben gedaan nooit werden gevonden.
Als ik het goed begrijp heeft hij 1-2 dagen in de kist doorgebracht, in principe zou hij in die tijd niet aan ondervoeding doodgaan (denk ik, ik ben geen dokter natuurlijk). Trauma aan het hoofd klinkt echter als een zeer valide doodsoorzaak, zeker als de wond twee dagen lang niet is verzorgd.
Ik vond het een beetje raar om te lezen dat de daders niet zijn gepakt. Natuurlijk heeft dit een dramatisch versterkend effect, maar zover ik heb gehoord/ervaren zijn jonge kinderen die stoute dingen hebben gedaan vaak aardig goed over te halen te bekennen wat ze hebben gedaan. Maar ik ben absoluut geen expert, dus ik kan het mis hebben. Als leek kwam het echter zo op mij over.
Het enige dat een beetje vreemd overkwam was de melding dat hij was overleden aan ondervoeding, en dat de jongetjes die het hebben gedaan nooit werden gevonden.
Als ik het goed begrijp heeft hij 1-2 dagen in de kist doorgebracht, in principe zou hij in die tijd niet aan ondervoeding doodgaan (denk ik, ik ben geen dokter natuurlijk). Trauma aan het hoofd klinkt echter als een zeer valide doodsoorzaak, zeker als de wond twee dagen lang niet is verzorgd.
Ik vond het een beetje raar om te lezen dat de daders niet zijn gepakt. Natuurlijk heeft dit een dramatisch versterkend effect, maar zover ik heb gehoord/ervaren zijn jonge kinderen die stoute dingen hebben gedaan vaak aardig goed over te halen te bekennen wat ze hebben gedaan. Maar ik ben absoluut geen expert, dus ik kan het mis hebben. Als leek kwam het echter zo op mij over.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
Voor een leek zonder medische kennis kan het inderdaad vreemd overkomen en niet geheel medische kloppend, het is inderdaad meer voor het dramatische effect.Christian Damen schreef:Wat een nare gebeurtenis (wel goed verhaal!), ik ben blij dat het niet echt zo is gelopen.Het enige dat een beetje vreemd overkwam was de melding dat hij was overleden aan ondervoeding, en dat de jongetjes die het hebben gedaan nooit werden gevonden.
Als ik het goed begrijp heeft hij 1-2 dagen in de kist doorgebracht, in principe zou hij in die tijd niet aan ondervoeding doodgaan (denk ik, ik ben geen dokter natuurlijk). Trauma aan het hoofd klinkt echter als een zeer valide doodsoorzaak, zeker als de wond twee dagen lang niet is verzorgd.Ik vond het een beetje raar om te lezen dat de daders niet zijn gepakt. Natuurlijk heeft dit een dramatisch versterkend effect, maar zover ik heb gehoord/ervaren zijn jonge kinderen die stoute dingen hebben gedaan vaak aardig goed over te halen te bekennen wat ze hebben gedaan. Maar ik ben absoluut geen expert, dus ik kan het mis hebben. Als leek kwam het echter zo op mij over.