voor de eerste keer naar de grote wc-pot

[Marriel]

Daar sta je dan, op de wc te kijken naar een grote witte wc-pot die torenhoog boven je uitkomt en die je aankijkt als of hij je wilt opeten en het trapje wat er voor staat en dat naar nergens lijkt te gaan. Dan kijk je naar je vertrouwde kleine roze po op de grond, deze is minder eng en groot dan die witte. Maar op een dag moet je toch op die witte gaan zitten en daar je plasje doen. Mama staat achter je te kijken, hopend dat je op de grote witte gaat zitten. “Nee mama, roze po” zeg je tegen je moeder. Mama kijkt teleurstellend, dan pak je de roze po. Deze zet je neer, je broek los en luierbroekje omlaag anders geeft het zo’n zootje dan even een momentje van je ontluchting.


De volgende dag weer hetzelfde, weer die grote wc-pot die je aankijkt en het trapje. Je zet voorzichtig een stapje op een trede en kijkt voorzichtig over de rand van de grote wc-pot. Je ziet een eng donker gat in het midden van de pot, wat zal daar zitten onder het water? Misschien wel een eng beest, dat je opeet als je op de wc-pot gaat zitten! Je kijkt rond, het gat is best groot, hoe kan ik hier opzitten want nu val ik zeker in dat enge donkere gat. Dan toch maar weer van de trede af, je kijkt naar mama! Dan pak ik weer mijn roze po en zet deze neer. Broek los, luierbroekje naar beneden en dan weer het momentje van opluchting.


Weer een dag aangebroken, weer die grote wc-pot. Maar er is iets anders aan die grote witte pot? Je gaat voorzichtig een trede omhoog en dan nog een, het grote enge gat is nu een stuk kleiner. Er zit een soort zitje op, nu kan ik er niet meer door heen vallen! Ik kijk naar mama en die staat blij te vol verwachting te kijken, weer een trede omhoog en bekijk het zitje. Dan erop zitten, best comfortabel. Ik kijk om mij heen, tjonge zit best hoog! Dan sta ik weer op en draai mij om, ik stap de treden weer af achterwaarts steunend op mijn handen. Ik kijk mama aan, maar pak toch mijn roze po, broek los, luierbroekje omlaag en het momentje van opluchting. Mama kijkt weer een beetje teleurstellend, waarom eigenlijk? Ik heb toch een paar stappen gedaan op de trap en gaan zitten op de grote witte wc-pot?


De volgende dag tijdens het spelen moet ik nodig naar de wc, ik kijk rond en zie mama in de keuken bezig met de afwas. Ik heb een luierbroekje aan maar om nu daar alles in te doen, maar de gedachte van de troep en stank houd mij tegen. Maar ik moet nodig, snel loop ik naar de wc en wil mijn roze po pakken. Waar is hij en kijk rond en achter de wc maar geen roze po! O moet zo nodig, ik kijk omhoog naar de grote wc-pot. Ik trek de afval bak voor de wc want het trapje staat er niet en klim erop. Dan de wc-bril omlaag, dan de wc-bril waar het zitje met het kleine gat erop zit. Al wankelend op de afval emmer doe ik mijn broek los, gelukkig een makkelijke sluiting en trek mijn luierbroekje omlaag. Dan zitten en net op tijd, het lucht zeker op!


Opeens komt mama om het hoekje kijken, ze staat mij verbaasd aan te kijken met de roze po in haar handen. Maar dan komt er glimlach op haar gezicht, en als ik klaar ben wijst ze mij een touwtje aan. Ik trek samen met mama aan het touwtje, een grote plas water stort door de het gat en spoelt alle viezigheid weg. Dan weer mijn luierbroekje omhoog en mijn broek omhoog trekken. Mama legt de po en neer en tilt mij, ik krijg een dikke knuffel “mijn mannetje, eindelijk zindelijk”.


Mijn moeder is blij met prestatie maar zelf begrijp ik niks van, waarom is nu zo’n grote gebeurtenis zitten op een grote witte pot en helemaal in mijn eentje.

[Sebas]

Haha, dit is zo herkenbaar

[-Maaike-]

Leuk verhaal! Je hebt het goed beeldend geschreven en ik kon me echt in het personage inleven ^_^ Het zou goed kunnen matchen met een prentenboek