Original Vengeance 10

[P_Westdijk]

Argwanend keek Romeh naar de man aan de deur. Voor haar eigen veiligheid had ze bij haar vader erop aangedrongen dat hij een ketting aan de deur moest bevestigen. Haar eveneens bezorgd geworden moeder had zelfs alle sloten in het huis willen vervangen, maar zover was hij nog niet gekomen. Al had hij wel al het materiaal aangeschaft. Ze had haar vader over de hoge kosten ervan horen mopperen. Hij had zelfs gedreigd om de rekening ervan op haar verjaardag te overhandigen als cadeau. Naar de rest had ze al niet meer geluisterd. Als ze hem moest geloven koste ze haar ouders een kapitaal.
"Kom je collecteren?"
Schijnbaar verrast vanwege de vijandigheid waarmee hij werd verwelkomd schudde de man het hoofd. Hij ontblootte met een brede glimlach een rij geelwitte tanden.
"Ik kom je vader feliciteren."
"Mijn vader is niet thuis, hij is vandaag niet jarig en ook niet thuis."
"O, dat is spijtig voor hem. Iedereen die de afgelopen maand bij de PRAXIS iets heeft gekocht deed automatisch mee aan een loterij. De derde prijs bestaat uit dit trilapparaat ter waarde van € 605,-."
Romeh keek naar de geel gekleurde machine die de man achter zich aan had getrokken. Het was voorzien van een grote rode strik.
"Als hij hem niet kan aannemen dan moet ik van mijn baas naar de volgende op mijn lijst gaan."
"Hij is niet thuis. Wacht even."
De man zag de deur dichtgaan, hij hoorde wat gerommel voor de deur helemaal open zwaaide.
"Mag ik hem in zijn plaats aannemen?"
Peinzend keek de man haar aan terwijl hij aan zijn achterhoofd krabde alsof hij er serieus over na moest denken.
"Eigenlijk niet. Er hoort ook een foto bij te worden gemaakt. Deze komt dan overmorgen in de krant te staan."
"Ik ben knapper op de foto dan mijn vader."
De man begon te lachen. Hij knikte en leek het met haar eens te zijn.
"Goed, dan. Ik heb nog wat meer gereedschap bij me, maar dat is alleen voor de foto. Het is niet bij de prijs inbegrepen."

Ze knikte zonder hem echt gehoord te hebben. Ze had meer oog voor de trilmachine. Haar vader zou er vast blij me zijn. Wat hij er allemaal mee kon doen was haar nog onduidelijk, maar voor zoveel geld moest het vast een geweldige machine zijn. Ze kon hem er bovendien dagelijks aan gaan herinneren dat hij dit apparaat aan haar te danken had.
"Zullen we de foto in de achtertuin maken? Hoe kom ik daar?"
"Volg dit pad langs het huis heen naar achteren. Ik zal de poort voor je open maken. We hebben daar een groot terras."
Enthousiast geworden sloot ze voordeur om zich naar de poort te haasten. Behulpzaam hield ze deze voor hem open.
"Heb je nog ergens hulp bij nodig?"
Dankbaar nam hij haar aanbod aan om het andere gereedschap uit de wagen te halen. Hij wachtte tot ze uit het zicht was verdwenen. Als ze terug kwam had hij nog een verrassing voor haar.

Zwetend verwijderde de man stenen uit het terras tot er een langwerpig opening in de bestrating was ontstaan. Grijnzend begon hij te graven. Het meeste zand gooide hij in het aangrenzende plantenvak. Al probeerde hij daarbij de bloeiende één-jarige planten vooraan te ontzien. Hij hield nu eenmaal van het Mexicaantje, zoals de Nederlandse naam luidde.
"De Ageratum houstonianum."
Er was echter niemand op wie hij indruk kon maken met zijn plantenkennis. Zwijgend werkte hij verder. Hierbij kon hij geen hulp van Romeh verwachten. Hij had het meisje uit het zicht gesleept en in het huis geboeid achtergelaten.
Totaal onverwachts was de jeugdige auteur een probleem gaan vormen. Op Onlineverhalen had ze de aandacht op zijn praktijken weten te vestigen. Hij beschouwde haar nu zelfs als een bedreiging. Ze had immers met de politie gepraat. Het was hem nog onduidelijk wat ze hen allemaal nog meer kon vertellen dan ze reeds had gedaan, maar hij kon geen risico nemen. Deze auteur moest onmiddellijk worden uitgeschakeld. Daarom was hij met de nodige tegenzin van de lijst van namen afgeweken waarop eerder nog geen Romeh was voorgekomen. Een lijst waarin hij veel tijd had gestoken om deze samen te stellen. Om Romeh van de aardbodem te laten verdwijnen had hij besloten om dit letterlijk te laten gebeuren.
De man was zelfs bereid geweest de nodige kosten voor haar te maken. Het huren van een trilmachine bleek een onverwachts obstakel te vormen omdat hij daarvoor zijn identiteitskaart moest tonen. Het exemplaar bleek echter minder prijzig te zijn als hij hem kocht dan hij in eerste instantie had gevreesd. Om zo weinig mogelijk sporen achter te laten had hij alles contant betaald.

Na een aantal keren de maat van het gat te hebben opgenomen kon hij eindelijk ophouden met graven. Tot zijn frustratie bleek het lastig te zijn om in het zand een gat te graven. Het stortte steeds in. Eindelijk was het gat groot genoeg voor Romeh. Eerst had hij nog met de gedachte gespeeld om een kist aan te schaffen, maar de mogelijkheid dat ze levend werd terug gevonden moest worden uitgesloten nu ze zijn gezicht had gezien. Met een zak over het hoofd kon hij wel haar lijden onder het zand met een paar minuten verlengen. Al kon hij hier jammer genoeg geen getuige van zijn. Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd voor hij het huis inliep om haar te gaan halen en zijn plan uit te gaan voeren.Hoofdschuddend keek de buurman over de schutting naar het terras. Het was gedeeltelijk herstraat. Gewekt door het lawaai had hij zijn huis verlaten om te zien wat er aan de hand was. Hij hoefde slechts naar het verzakte straatwerk in het midden van het terras te kijken om te beseffen dat deze man blijkbaar geen enkel idee had waar hij me bezig was. Als hij zo doorging dan ontstond er nog een heel gat. Hij liet zich zakken om zijn eveneens nieuwsgierige vrouw op de hoogte te brengen van wat hij had gezien. Hij stopte met lopen om naar een sirene te luisteren. Het geluid leek dichterbij te komen. De buurman wist nooit of de sirene nu aan de brandweer, ziekenwagen of de politie toe behoorde.
Iemand die het wel dacht te weten haastte zich op hetzelfde moment naar zijn auto om met piepende banden weg te rijden. Alle gereedschap had Incertus in zijn paniek achtergelaten. De trilmachine bewoog zich onbestuurbaar over de zakkende stenen. De ontstane verzakking beperkte het gebied waar de machine zijn vernietigende werk kon uitvoeren. Tussen de voegen en scheuren van gebroken tegels kwamen trillend, sputterend en borrelend het bloed en andere vrij gekomen lichaamssappen omhoog. Het trilapparaat bewoog zich met een eigen wil over een klein deel van het terras.
Er was een pruttelend geluid te horen, die de buurman aangenaam in de oren klonk. Onregelmatiger schokkend bewoog de machine zich over het vernielde straatwerk tot het abrupt tot stilstand kwam. Langzaam zakte al het vloeibare van Romeh in de brede voegen weg. De buurman schonk daarop het glas van zijn vrouw nog eens vol.
"Eindelijk rust", zei hij.

Original Vengeance 11, http://onlineverhalen.nl/forum/viewtopi ... 58&t=15346
Original Vengeance 9, http://onlineverhalen.nl/forum/viewtopi ... 58&t=15318

[ROMEH]

Stomme buurman. Hij had me kunnen redden, ja?! :c
Ik vind het wel echt verschrikkelijk eng om zo over mezelf te lezen, zeg. De rilling liepen echt over m'n rug. Jakkes. Ik ben echt een horror-freak, maar dit.. mijn god. Ik vraag me echt af waar jij al die sadistische streken vandaan haalt. Stiekem joh..

[mena1998]

Contact betaalt.
Contant

Echt een leuke. Romeh, die buurman vond je vast niet aardig

[-Maaike-]

Goh.. als Romeh nu zo aan haar einde komt omdat ze met de politie heeft gebabbeld, dan houd ik ook nog even mijn hart vast. Misschien moet ik eens opzoek naar een panic room, zo eentje waar Incertus niet bij kan komen

[P_Westdijk]

Als de buurman iets nieuwsgieriger was geweest en wat vaker een blik over de schutting had geworpen... Helaas voor je pseudoniem is dat niet gebeurd, Romeh, maar wie maakte ook al weer die deur open? Incertus heeft in ieder geval de plantjes gespaard.
Voor een horror-freak lijkt het me juist een leuke reeks.

Goed opgelet, Mena1998, daar wordt het verhaal altijd beter van. Bedankt.

Maaikje, het is mogelijk dat de kans aanwezig is dat ik overweeg om binnen onbepaalde tijd, afhankelijk van directe, indirecte, interne en externe invloeden, wat regels te wijden aan een hoofdstuk waarin je naam opnieuw voorkomt. Het kan echter ook het geval zijn dat het niet zo is.

[Wannabe]

Oh bah, wat is dat toch weer heerlijk gruwelijk beschreven. Gaat iemand het überhaupt al overleven?
Ik wacht met smart op de volgende moord >=D

[DropsOfJupiter]

Is het vreemd dat ik me verheug op de volgende moord, en dat ik heeeel stiekem hoop dat ik een van de volgenden ben? ahahahah. Dat klinkt nogal .. raar .. xd.
Heel nuttige reactie om toch fv te laten weten dat ik dit leess, en dat ik t echt een goede reeks verhalen vind .. Wauw.
Niets aan op te merken, hoor !

xx

[ROMEH]

Kom, we gaan met z'n alle een pact sluiten en deze gedichten schrijver in de val lokken. Hem vermoorden, hem in de hel opwachten en hem daar het 'leven' zuur maken, mwuhaha.
O nee.. toch niet, want dan volgen er niet meer zo veel van deze fantastische verhalen.

[P_Westdijk]

Wannabe, op je vraag ga ik nog geen antwoord geven. Ik laat graag alle opties open. Bedankt voor je reactie.

Ja, is het antwoord op je vraag, DropsOfJupiter. Het is beslist vreemd. Leuk om te lezen dat je de reeks goed vind. Ik hoop dit in stand te kunnen blijven houden.

Als je hem in de hel wilt opwachten, ROMEH, dan ben je heel stout geweest. Heb een beetje vertrouwen in de justitie van de Nederlandse rechtstaat. Hij zal vast een hoge taakstraf krijgen.