Soms, voelt het als gebroken,
En kan ik er niet meer tegen.
Tegen alles, alles wat er gebeurt
rond om.
Zo klein, zo kwetsbaar,
maar het onbevangen zijn
Niet bewust zijn, van problemen.
Alles lijkt dan zo perfect.
Te perfect.
De problemen die zich opstapelen
in mijn hoofd.
Zo moeilijk te bevatten,
maar zo echt.
Mijn ogen gesloten,
Alles stil en perfect.
ookal, doe ik ze daarna
toch weer open.
Het is en blijft een wereld
die perfectie niet kent.
De wereld is oneerlijk
zo nep, maar toch tegelijkertijd echt.
de realiteit.
De verschillen,
duidelijk, en zichtbaar.
De tien, die zij wel heeft
en ik niet.
De perfectie van haar,
in mijn ogen.
Waarom ik niet?
Als ik de zee was,
en kon doorlopen tot oneindig.
zo ver dat zelfs ik de kust niet meer zag.
Dat is het gene,
dat 1e,
wat ik altijd al wou.
doorlopen tot oneindig.
Totdat ik achter me kon kijken,
en zag dat problemen,
verleden tijd waren.
Op dit moment,
wanneer ik dit schrijf
waaruit woorden zinnen vormen,
en mijn ogen zien,
dat dit enkel bedrog is.
en zal blijven.
Voelt het als een radeloze stap
in het oneindig.
De zee, haar pefectie, de realiteit.
.
Ik vind hem ook erg mooi 
The quiet scares me cause it screams the truth
Je het echt een supermooie schrijfstijl, spreekt mij erg aan 
Veni 
S.A.M. schreef:Mooie woorden, zwaar rammelend ritme. Dit leest niet als een gedicht. Neemt niet weg dat de woordkeus aardig is.
Hoe bedoel je dat het niet als een gedicht leest?
Bedankt allemaal voor de reacties!!!
De angst aankijken maar je niet bang voelen.
Vaak als ik het heb over dichten krijg, ik reacties als: we doen het maar voor de lol. Prima, moet kunnen. Ik heb daarentegen wel les gehad in het ontcijferen en ontleden van gedichten en daardoor kan ik vaak zeggen wat een gedicht goed maakt (technisch gezien, niet gevoelsmatig).
Een van de eerste dingen die een gedicht ook gevoelsmatig versterkt is het metrum van een gedicht. Als het metrum goed is, leest je gedicht heel vloeiend weg, bijna alsof alle zinnen in elkaar overlopen. (wikipedia heeft een wat meer technische uitleg over metrum. Daar hebben ze het, terecht, over een constante afwiseling tussen beklemtoonde en onbeklemtoonde klanken) Ik zal even proberen een voorbeeldje van een goed en een slecht metrum neer te pennen. Niet letten op inhoud, daar gaat het nu niet om.
de man zat op een trap
en liet de boel de boel,
alsof hij kreeg een klap
van een zeer gerust gevoel
Dit metrum is bijna perfect. De onderstreepte delen zijn de lettergrepen die nadruk krijgen. Daardoor leest dit stukje heel vloeiend. Als ik daar mee ga rommelen krijg je iets heel hakerigs, iets heel vervelends om te lezen.
Daar zat een man stevig op de trap
met een besluit om de boel de boel te laten
het was alsof hij had gekregen een klap
van geruste gevoelens die in hem zaten\
Dit metrum loopt van geen meter en als je het hardop voorleest merk je dat het dan ook zeer onprettig lezen is. De zinnen lopen voor geen meter in elkaar over. Ik heb al eens erder gezegd...ehm...geschreven: als je wilt weten of je gedicht vloeiend is, lees het dan hardop voor en stop dan niet aan het eind van een regel, maar probeer door te lezen. Zie het einde van een regel gewoon als een (heel) kleine rustpauze die de dichter heeft aangebracht. Genoeg voor nu van deze jongen.
Een van de eerste dingen die een gedicht ook gevoelsmatig versterkt is het metrum van een gedicht. Als het metrum goed is, leest je gedicht heel vloeiend weg, bijna alsof alle zinnen in elkaar overlopen. (wikipedia heeft een wat meer technische uitleg over metrum. Daar hebben ze het, terecht, over een constante afwiseling tussen beklemtoonde en onbeklemtoonde klanken) Ik zal even proberen een voorbeeldje van een goed en een slecht metrum neer te pennen. Niet letten op inhoud, daar gaat het nu niet om.
de man zat op een trap
en liet de boel de boel,
alsof hij kreeg een klap
van een zeer gerust gevoel
Dit metrum is bijna perfect. De onderstreepte delen zijn de lettergrepen die nadruk krijgen. Daardoor leest dit stukje heel vloeiend. Als ik daar mee ga rommelen krijg je iets heel hakerigs, iets heel vervelends om te lezen.
Daar zat een man stevig op de trap
met een besluit om de boel de boel te laten
het was alsof hij had gekregen een klap
van geruste gevoelens die in hem zaten\
Dit metrum loopt van geen meter en als je het hardop voorleest merk je dat het dan ook zeer onprettig lezen is. De zinnen lopen voor geen meter in elkaar over. Ik heb al eens erder gezegd...ehm...geschreven: als je wilt weten of je gedicht vloeiend is, lees het dan hardop voor en stop dan niet aan het eind van een regel, maar probeer door te lezen. Zie het einde van een regel gewoon als een (heel) kleine rustpauze die de dichter heeft aangebracht. Genoeg voor nu van deze jongen.