Agame: Duister verleden

[Ramam]

De vakantie was niet alleen goed om bruin te worden, maar ook voor inspiratie voor een nieuw verhaal!
Ik ga erg mijn best doen om de kwaliteit van dit verhaal zo hoog mogelijk te houden en het ook daadwerkelijk af te maken (blijkt heel moeilijk te zijn...). Ik hoop dat het in de smaak valt en dat ik snel weer een stukje erbij kan zetten.


Proloog

De kamer was gevuld met bloed. Bloedspetters zaten op de muren en de vloer. Het bed was veranderd in een rode massa met twee onherkenbaar verminkte lichamen erop. Het ene meisje zat doodsbang in de verste hoek van de kamer. Achter haar angstige gezicht speelde een glimlachje. Het andere meisje hield het bloederige moordwapen losjes vast in haar rechterhand. Haar gezicht stond emotieloos. De twee lichamen deden haar niks. Haar kleren waren schoon.
“Help!” riep het ene meisje. Haar blonde haar was aan de onderkant rood.
Het andere meisje draaide zich om en liep naar de deur. Met haar linkerhand wilde ze net de zware houten deur openen, toen die openvloog. De nieuwkomers hoefde maar heel even de kamer rond te kijken om te snappen wat er gebeurd was. Of wat ze geloofden dat er gebeurd was.
Een persoon liep naar het ene meisje toe en drukte haar beschermend tegen hem aan. Een ander pakte het andere meisje bij haar getatoeëerde arm en haar ravenzwarte haar. Ze zei niks en bleef even emotieloos.
“Duivelskind,” riep de man hard, “hier zal je voor boeten!”
Hij sleurde haar mee naar buiten terwijl ze nog steeds het moordwapen vast had. Eenmaal buiten het huis gooide de man haar op de harde, koude straat waar een menigte mensen stond te wachten. Het meisje stond langzaam op en nam niet de moeite het stof van haar kleren te kloppen.
“We hebben te lang toegestaan dit duivelskind in ons dorp te laten leven. Kijk wat het heeft gedaan! Het heeft twee van onze inwoners op brute wijze vermoord. Neem wraak, mijn beste dorpelingen, voordat we ons van dit duivelskind ontdoen!” schreeuwde de man boos.
De menigte kwam dreigend naar voren, pakte het wapen af en begon hun woede te uitten. Ze werd geschopt, geslagen en aan haar haren getrokken.
Uiteindelijk gooide ze haar ver van het dorp het bos in en had ze verloren wat al nooit van haar was geweest.
Het ene meisje keek lachend toe.

[Matiasve]

Zelf vind ik dat er net iets te veel insinuaties naar de onschuld van het meisje staan.
1) angstig maar glimlach
2) Kleren schoon
3) Haar aan de onderkant rood
4) Mes verloren maar niet haar mes
5) Meisje lacht
Je hebt dus vijf keer in een relatief korte tekst geïnsinueerd dat zij de moordenaar niet was en dat komt net iets te geforceerd over.

Het verhaal zelf lijkt me wel goed. Heeft heel wat potentieel.

[Ramam]

@Matiasve
Het klopt dat ik veel naar de onschuld van het meisje wijs, maar geeft dat dan ook niet aan dat er iets niet helemaal klopt in dat dorp? Het is overduidelijk dat het meisje het niet gedaan heeft, maar toch geloven de dorpsbewoners van wel...

Ook ben ik het niet eens met je vierde puntje. Ten eerste heb ik niet gezegd dat het een mes is (maar dat is vast je fantasie die dat ingevuld heeft). Ten tweede denk ik dat je dit stukje bedoelt over het mes verloren dat al niet van haar is,:
"Uiteindelijk gooide ze haar ver van het dorp het bos in en had ze verloren wat al nooit van haar was geweest."
maar als je een beetje beter leest, dan weet je dat dit niet over het moordwapen gaat. Denk aan wat de man tegen de menigte zei.

Als ik naar deze dingen kijk, dan denk ik dat je te oppervlakkig gelezen hebt om het goed te begrijpen. Dus een tipje voor jou, lees niet te oppervlakkig, maar denk ook na over wat er geschreven word.

Verder vind ik het leuk dat je het gelezen hebt en ik hoop dat je het blijft lezen.

[Demon]

De proloog is misschien iet wat verwarrend, maar voor mij is het duidelijk genoeg hoor.

Nu het verwarrende deel.

"Uiteindelijk gooide ze haar ver van het dorp het bos in en had ze verloren wat al nooit van haar was geweest.
Het ene meisje keek lachend toe."

Dit gebeurt nadat hij de dorpelingen vertelt om zichzelf van het duivelskind te ontdoen, ja toch? Ik weet niet wie "ze" hier is? Kan het zijn dat dat meervoud is? Als dat zo is, moet "gooide" ook meervoud zijn.
Ik denk gewoon dat je met "ze" de dorpelingen bedoelt... Het kan ook iemand anders zijn, natuurlijk...

En aan het "duivelskind" en zo te lezen, stel ik me iets Middeleeuws voor - het is natuurlijk fantasy, en het kan zijn zoals jij het wilt, maar in de Middeleeuwen zou ze op de brandstapel gegooid worden, en de term "ketter" vind ik net iets leuker. :p
Maar goed, het is mooi verteld en ik ben benieuwd naar wat er komen gaat. ;p

[glenovic]

Leuk verhaal, kijk er naar uit wat er verder gaat gebeuren.
Een kleine suggestie misschien kan je een kenmerk toevoegen aan het ene meisje. Nu gebruik je in het begin het ene meisje en voor het andere meisje het andere meisje als je een kenmerk geeft aan het ene meisje hoef je niet steeds het ene meisje te schrijven. Je kunt bijvoorbeeld het meisje eerst wat verder beschrijven mankeert ze iets aan de lichaam? of heeft ze een opvallend uiterlijk? Je kan verder in je verhaal hier aan refereren en hoef je niet telkens het ene meisje te schrijven.

Met vriendelijke groet,

Glenn IJntema.

[Mooonie]

Spannende proloog! Wel heel gruwelijk moet ik zeggen. Maar goed, daar hou ik wel van (is dat raar? haha).
Het enige waar ik me een beetje aan stoor is hoe je verwijst naar de verschillende personages, eigenlijk wat glenovic ook al heeft gezegt.

Dat is alles! Voor de rest ben ik benieuwd hoe het verder gaat!

[Kattie]

De proloog spreekt me wel aan! Het klinkt inderdaad een beetje middeleeuws, maar misschien is dat wel de bedoeling. Ik heb er nog niet veel op aan te merken, ik vond het eigenlijk allemaal vrij duidelijk (behalve dan dat ze verloren had wat eigenlijk nooit van haar was geweest, dat snap ik niet zo goed, maar het lijkt me dat dat nog duidelijk wordt in een verder stuk!)