Welkom bij mijn eerste verhaal.
Het zou zo kunnen zijn dat de titel nog verandert, want ik moest er zo een verzinnen.
Veel plezier!
(Okii, inmiddels heb ik de titel veranderd naar 'Zij is het,' voor degenen wie het nog niet was opgevallen
)_______________________________________________________________________________________
Zij is het
Proloog
Een pijnscheut.
Zo voelde een hartaanval dus.
Wat was ze mooi!
Het geluid van een snel kloppend hart.
Een diepe ademteug.
De mooiste stem die ooit heeft bestaan.
Was dit wat het leek?
Brugpieper
Vandaag was het zover. Een nieuwe school, een nieuw begin.
En nieuwe leraren.
Niet dat ik er veel aan kon doen, maar ik hield ervan om veel te weten over mijn docenten. Mijn zus, Anouk, had alles wat ze wist over de docenten al aan mij verteld.
Zo had ze verteld over haar saaie biologie-lerares, die een hilarische voornaam had; Flos. En over haar gymlerares. Zoals Anouk haar omschreef, was ze mannelijk, droeg binnen school natuurlijk altijd sportkleding en was ze aardig. Ik had het idee dat ik haar wel zou mogen.
Toen ik in de ochtend op school kwam, was ik erg zenuwachtig. Ik keek schichtig om me heen of ik iemand herkende. Daar, over alle hoofden heen, zag ik Jolanda.
Jolanda was erg lang voor haar leeftijd. Ze droeg een vestje met allerlei rare frutseltjes, en had te veel make-up op. Dikke lagen mascara zaten op haar wimpers geplakt en de foundation hing in wolkjes rond haar heen.
Jolanda woonde bij mij om de hoek, en we kenden elkaar al vanaf onze geboorte. Niet dat ik haar daardoor mocht. Helemaal niet zelfs.
En ze keek arrogant mijn kant op.
Ik zuchtte. Kon ze dan nooit eens normaal kijken?
Zenuwachtig liep ik, zonder tas, de school in. Overal zag ik briefjes met 'welkom brugpiepers!' hangen. Ik pakte de plattegrond uit mijn jaszak. Waar moest ik ook alweer zijn? 'De grote hal,' klonk een vriendelijke mannenstem. Ik glimlachte naar de leraar en bedankte hem. Toen begon ik in de richting van een trap te lopen. 'Die kant op!' Riep de man me achterna. Ik deed wat hij zei en kwam terecht in een lange gang. Net toen de moed me in de schoenen wilde zakken, zag ik helemaal aan het einde van de gang een groepje kinderen die van mijn leeftijd leken te zijn. Gered.
Zo onopvallend mogelijk liep ik met ze mee.
De grote hal was overweldigend. Anders dan op mijn oude basisschool, waar zelfs de grootste ruimte nog klein was. Overal stonden toekomstige brugklassers en ik zag dat een aantal derdeklassers stoer over de reling gingen hangen. Ze lachten om een jongetje dat met een enorme rugzak verscheen.
'Dames en heren,' klonk een vrolijke stem luid door de hal. 'Welkom op deze school! Ik zal me even voorstellen. Ik ben meneer Teun van de Wegen en ik ben jullie rector.' Ik zag dat hij op een blaadje keek. Daarna schraapte hij zijn keel.
'Nu moeten alle nieuwe brugklassers verzamelen in de gymzaal. Daar worden jullie aan je nieuwe mentor voorgesteld. Graag meelopen met mevrouw Bos, jullie afdelingsmedewerkster. Bij haar kun je terecht met vragen.'
De stoet kwam in beweging, met mevrouw Bos voorop. Ik liep vooraan en kwam als eerste binnen in de gymzaal. Twee leraressen stonden met elkaar te kletsen bij de deuropening. Toen ik voorbij kwam, lachten ze vriendelijk naar me.
Na een tijdje zag ik dat de deuren dicht werden gedaan. Via het berghok kwam er een rijtje docenten aan. Ik keek vlug welke me aardig leken en welke totaal niet. Ik nam ze stuk voor stuk in me op.
Welke zou het worden?
Die kale man, met die palmboom-blouse? Of die oude mevrouw met die haakneus?
Mevrouw Bos noemde de mentoren bij hun klassen. Uiteindelijk was onze klas aan de beurt. Nu kwam het moment...
'B1b, jullie mogen meelopen met mevrouw Bakker.'
Een kleine, vriendelijk uitziende vrouw met witte haren liep richting de deur. Ze grijnsde vrolijk toen wij voorbij kwamen lopen. Gelukkig, niet één van de enge docenten.
En daar gingen we weer. Op weg door het doolhof van gangen, deuren met ramen, wc's en opbergruimtes. Mevrouw Bakker rinkelde met haar sleutelbos en maakte rechts van ons een deur open. Het lokaal was vrij groot en opgefleurd met bloemen. Voor de ramen hingen groene gordijnen.
De klas stroomde langzaam vol met kinderen. 'Hallo, ik ben Margot Bakker.' Mevrouw Bakker had een vrij zachte stem, maar ik kon horen dat ze haar best deed om harder te praten. 'Welkom, B1b, we gaan nu beginnen met de kennismaking!' Ik keek rond in de klas en zag tot mijn grote schrik dat Jolanda achterin zat.
) en ik heb ook les gehad van Margot Bakker die er precies zo uitziet als jij beschrijft. En dan ook nog de lokalen, met die afzichtelijke groene doktersgordijnen! Dat zou wel heel erg toevallig zijn haha xD
Grappig!! Alleen jammer dat je mijn verhaal een beetje na aapt:S Ook al staat hij nog niet op deze site, maarja:P Ik denk dat onze verhalen allebei een hele andere kant op kunnen gaan;) Ik laat je alleen mijn verhaal niet meer lezen tot het af is. Anders geef ik je teveel ideeën, denk ik:P