Als je een artiest bent, dan bestaat de kans dat je carrière pas na je dood tot een hoogtepunt komt. Enkele voorbeelden hiervan zijn, Andre Hazes en Elvis Presley. Je herleeft als artiest en je wordt niet vergeten. Een mooie gedachte. Maar wie zijn die mensen die profiteren van hun dood?
Ja, ik verdien er zelf ook aan, door de plaatjes te verkopen. Dat zorgt er mede voor dat ik naast mijn studiefinanciering een lekker leven heb. Ik moet je zeggen, dat na zes jaar muziek verkopen dode artiesten echt een gat in de markt zijn gebleken. Je brengt een single uit van een dode artiest. Een nieuw deuntje of duetje erbij en je hebt een kraker van een hit. Daarnaast verdienen de platenmaatschappijen er goud geld aan en laten we de nabestaanden uiteraard ook niet vergeten.
Een artiest die zijn leven heeft gegeven om muziek te maken en het op zijn of haar manier heeft gebracht! Ik blijf het beter vinden om eerst honderd keer na te denken voor het opnieuw uit te brengen. Neem nu bijvoorbeeld de nummers van vroeger die worden gemixt met dance. Ik vind het persoonlijk echt wanstaltig hoe die nummers klinken door die combinatie.
Iemand zijn dood, betekent op deze manier echt voor iemand anders zijn brood. Als je iets doet, doe het dan goed. Daarom wil ik mijn complimenten geven aan Rachel Hazes, zij heeft de touwtjes in handen en Andre's nummers hoor ik nergens in een dance versie. Dat is naar mijn mening echt respect hebben voor een artiest.
Respect voor muziek
-
Ronaldjecas
- Potlood
- Berichten: 55
- Lid geworden op: 11 apr 2007 22:48
- Contacteer:
Ik vind het een leuk onderwerp, maar vind de uitwerking niet spectacculair. Ook niet slecht hoor, maar toch mis ik iets...
The quiet scares me cause it screams the truth
