Victory & Vincer - Water & Vuur

21 jun 2012 18:48

- Versie zoveel. (: Hopelijk gaat dit hem worden, tenzij ik plotseling weer heel het verhaal en de achtergrond om ga gooien. Shit happens. xd

- Lezen over de geschiedenis van Victory en Vincer? Ik ben bezig met korte verhalen over voordat dit verhaal begon, voor het geval je meer wil lezen. (:

~ Victory & Vincer ~

Water & Vuur

- Proloog -

Wat zich de afgelopen weken heeft afgespeeld is nauwelijks tot me doorgedrongen. Het dringt nog steeds niet tot me door, hoeveel er ook is gebeurd, hoe veel het ook wordt herhaald. Ik kan me amper meer herinneren wanneer het begon en hoe het is geëindigd. Ik weet niet meer hoe ik in dit avontuur verzeild ben geraakt. En misschien wil ik het niet meer weten. Wat ik me wel kan herinneren, is de pijn en vreugde die ik tegelijk heb gevoeld. Ik weet ook nog hoe raar het was om die gevoelens tegelijk te hebben. Alle emoties stapelden elkaar op naarmate de strijd vorderde, de pijn werd ondragelijk naarmate het aantal slachtoffers steeg. Ik weet hoeveel tranen er zijn gevloeid. Ik weet hoeveel blijdschap er was. Ik ben me bewust van alle veranderingen, van alle verbéteringen, van alle dingen die me zoveel duidelijker zijn geworden maar ook de dingen die zoveel vragen opgeroepen hebben dat ik brand van nieuwsgierigheid om erachter te komen wat er is gebeurd. En ik denk terug. Ik graaf in mijn herinneringen en probeer erachter te komen wanneer het is begonnen, wanneer mijn leven zo’n grote wending heeft genomen dat ik het allemaal amper meer aankan. En ik herinner het me. Het begon drie weken geleden. Die ene ochtend.

21 jun 2012 19:20

Ha, het Water & Vuur verhaal waar je het over had!

Goed stukje, lekkere proloog en loopt goed. Ik vind het persoonlijk altijd heel mooi als schrijvers lange zinnen afwisselen met korte, harde zinnen, en dat doe jij hier heel goed.

Twee kleine puntjes nog:

Ik weet ook nog dat het een raar gevoel was om die gevoelens tegelijk te hebben.

Deze zin kwam een beetje raar over. Ik snap wel wat je bedoelt, maar twee keer 'gevoel' in die zin komt een beetje vreemd over. De eerste 'gevoel' wordt namelijk al geïmpliceerd door de tweede;
'Ik weet ook nog hoe raar het was om die gevoelens tegelijk te ervaren.' is wat ik er van zou maken.
Kijk maar wat je ermee doet

Tweede puntje zit hem in de titels, je hebt eigenlijk 4 titels onder elkaar staan. Ik heb ze als volgt geïnterpreteerd: Victory & Vincer = de Serie, Water & Vuur = het Boek, Proloog = dûh, Lucian = naam van proloog?
Vooral het feit dat ~Lucian~ onder -Proloog- staat is een beetje vreemd. Doorgaans heeft een proloog geen titel en leidt het het verhaal kort in, om vervolgens met het eerste hoofdstuk te beginnen. Er zijn overigens meer dan genoeg boeken zonder proloog, dus het hoeft absoluut niet (wilde ik even melden, want ik zie bij bijna ieder verhaal een proloog staan;-) )

Ik ben benieuwd hoe het verder gaat

21 jun 2012 19:24

O, waarschijnlijk zat ik te slapen toen ik dat Lucian eronder schreef. x] Ik zal het even weghalen. xd Dat moest er niet helemaal bij. x]

21 jun 2012 19:32

Aah, en Lucian wordt dan het eerste hoofdstuk? :)

21 jun 2012 19:35

Jep. :3 Ik zal het meteen posten, heb al een stuk eraan geschreven. (:

- 1. -

~ Lucian ~

Ik liet mijn vingers door het water glijden en keek in gedachten naar de bodem van de glasheldere zee. Lusteloos lag ik op mijn buik op de steiger. Er was veel te veel om over na te denken, maar ik had geen zin om te piekeren en mezelf druk te maken. Daar was het veel te warm voor.
Toch gleden mijn gedachten af naar bekend maar ongewild terrein: mijn vader. Het begon meteen te kriebelen in mijn buik toen ik dacht aan het moment dat hij mij en moeder vertelde dat hij weg moest. Er ontstond een vervelende brok in mijn keel die ik maar moeilijk weg kon slikken. Mijn vader had een belangrijke functie in de regering van Victory. Hij hoorde bij het element Water en was, samen met Seamon, de leider van District Aqua, het eerste district in Victory. Heer Remardius – men noemde hem de heerser van Victory, ook wel de Witte Ridder – had hem gevraagd of hij mee wilde op een vredesmissie naar Vincer, onze eeuwenoude vijand. Het land was, net als Victory, een eiland in de zee. De afstand van Victory naar Vincer was zo’n tiental kilometers en als het erg helder was kon je de vage omtrekken van de Vincerse bergen zien.
Seamon maakte samen met mijn vader deel uit van de oversten van de Witte Stad. Ze vertegenwoordigden ons element – Water. Seamon werd al een dagje ouder en hij zou dit keer degene zijn die thuis bleef om orde op zaken te houden. Mijn vader, Claus, ging mee met de colonne schepen die gisteren uitvoer. De Aqua, de Ignis, de Terra en de Air waren alle vier uitgevaren op weg naar Vincer, vol goede moed, maar ik had zo mijn voorgevoelens.
Vincer was al zo lang ik me kon herinneren Victory’s grootste vijand. Wij was een welvarend, vruchtbaar land. De burgers hadden het hier goed, er was veel rijkdom en de mensen hadden weinig te klagen. Vincer had echter zijn tegenslagen; het land werd geteisterd door natuurrampen en stormen, de heersers waren er wreed en er was nauwelijks fatsoenlijk voedsel. Al bijna twintig jaar heerste er een hongersnood en de heersers deden niets om dat op te lossen. Ze wilden echter wél vriendjes worden met ons, zodat de situatie in Vincer zou veranderen, maar de jaloezie spatte van elk woord dat ze spraken af. Ze waren gewoon uit op ons geld en onze welvaart en durfden dan ook nog te zeggen dat wij egoïstisch waren.
Een verbeten trek kwam om mijn mond. Wij egoïstisch? Een lange tijd geleden probeerden we Vincer te helpen en ze sloegen elke hulp de wind in, en nu wilden ze onze hulp?

21 jun 2012 19:46

Haaaaaaaah! Ik houd ontzettend van de politieke struggles in fantasy-verhalen (mijn eigen werk staat er bol van :p)

Erg leuk, twee landen die ruzie hebben. Ik wel wel weer (zoals altijd, sorry :( ) een paar puntjes aankaarten (allemaal op dezelfde zin):

had hem gevraagd of hij mee wilde op een vredesmissie naar Vincer, onze eeuwenoude vijand die maar enkele tientallen kilometers verderop in zee lag.

Ten eerste, je zegt nu eigenlijk dat de vijand in zee ligt, alsof ze met het hele leger eventjes gingen zwemmen (zo zag ik het even voor me, als een voltallig leger dat uit het harnas sprong en met zwembandjes om de armen joelend het water in dook :P ). Ik denk dat je eerder bedoelde dat het land van de vijand in de zee lag.
Tweede puntje: Je zegt dat Vincer enkele tientallen kilometers verderop in zee lag. Allereerst dacht ik hierbij aan een stad in het water, totdat ik doorkreeg dat het geen stad kon zijn. Toen dacht ik aan een klein eiland, maar daarna heb je het over 'het land van Vincer'. Ik zou het zelf fijn vinden als je de twijfel kon wegnemen door uit te sluiten of het een eiland is of een groot continent door dat uit te specificeren.
Derde en laatste puntje: Ik blijf zeuren, sluit beetje aan op wat hierboven stond; 'tientallen kilometers verderop in zee' is een beetje onduidelijk. Ligt Vincer tientallen kilometers van de grens van Victory verwijderd, en ligt het in de zee? Of zitten er gewoon enkele tientallen kilometers zee tussen de twee landen in? Of is het nog een beetje anderderderders?

Als ik overigens teveel zeur moet je het zeggen hoor :P
Maar schrijf vooral door, ik wil weten wat voor politieke spelletjes er allemaal gespeeld gaan worden :D

22 jun 2012 09:17

Ik heb het veranderd, ik ga het zo even ook hier wijzigen. :3 Zeg het me als je in 1 keer veel te veel informatie krijgt - dat heb ik vaak met herschreven verhalen, ik ben bang dat ik de informatie veel te snel geef. xdd

Ik ging kwaad rechtop zitten. Ik had helemaal niet aan de problemen tussen Victory en Vincer willen denken. Ik had het hier goed, in de Witte Stad, de hoofdstad van Victory. Hier kwamen de mensen van de vier elementen samen en ze leefden zonder wrevel onder elkaar. Hier was het centrum van het hele land, als een spin in het web van vier steden; de Rode, Blauwe, Groene en Paarse Stad, elk hoofdstad van hun eigen district. Toen ik klein was had ik nog een tijdje aan de kust gewoond in District Aqua, maar toen heer Remardius’ leven door Claus werd gered – een erg vaag verhaal – verhuisden we naar de Witte Stad zodat mijn vader zijn plaats in de regering kon innemen.
Ik glimlachte toen mijn gedachten afdreven naar de eerste zes jaar die ik in de grote villa in District Aqua had doorgebracht. De villa lag aan het water en we hadden een perfect uitzicht op de Blauwe Stad die op een klein eiland dicht bij de kust lag. Ik had het jammer gevonden om daar weg te moeten gaan...
Mijn maag begon te knorren toen ik de geurtjes vanuit de keuken in me opnam. Moeder was vast bezig aan het eten en ik werd me nu pas bewust van de honger die ik had. Het moest tegen het middaguur zijn.
Moeizaam kwam ik overeind en griste mijn schoenen die ik had uitgetrokken van het droge hout van de steiger. Ik nam met twee treden tegelijk de trap naar het huis en liep over de gladde tegels naar de binnenplaats. Ik waste mijn handen nog snel in de fontein en sloeg een plens water in mijn gezicht voor ik de trap op liep naar de galerij. Ik naam de tweede deur van links en stapte de kleine keuken binnen.
Moeder stond met haar rug naar me toegekeerd naar buiten te kijken, haar handen gevouwen en tegen haar borst gedrukt. Ik zag dat haar wangen nat waren en deed aarzelend een stapje achteruit, maar ze had me al gehoord en draaide zich om. Op haar gezicht verscheen een glimlachje.
“Heb je honger? Ik heb verse vis van Manta’s moeder gekregen en van Jeykyl een brood,” zei ze terwijl ze naar de tafel liep. Ik watertandde bij het zien van de homp brood die me daar toe lag te lachen en rechtstreeks tegen mijn maag aan het praten was.
“Is Jeykyl hier geweest?”
“Ja, maar jij sliep nog. Hij kwam tegen tien uur in de morgen.” Mijn moeder ging aan de tafel zitten en weer viel mijn oog op de zilveren ring met een donkerblauwe diamant die om haar vinger fonkelde. Een knoop kwam in mijn maag en ik probeerde niet te denken aan de schepen die gisteren waren vertrokken.
“Tien uur vanochtend? Dan was hij vroeg, zeg!” Ik plofte ook op een stoel neer en brak een stuk brood af. Gretig nam ik een hap.
“Ja, maar er waren veel mensen al om negen uur vanochtend aan het werk... Volgens mij heeft iedereen zo zijn redenen om afleiding te zoeken,” zei moeder zachtjes. Ze speelde met de ring om haar vinger, draaide hem heen en weer en deed hem tenslotte af. Mijn blik wilde de blauwe robijn niet meer loslaten.
Ik wist dat mijn moeder niet alleen afscheid had moeten nemen van Claus. Er was nog iemand anders waar ze veel om gaf, die ook met de schepen mee was gegaan. Iemand die de belangrijkste functie had in Victory, maar ook in het leven van mijn moeder en dat van mij. Heer Remardius, mijn biologische vader.

08 sep 2012 20:02

Proloog is leuk geschreven, ik houd wel van dat soort beschouwende stukjes. Het enige is dat het volgens mij wel de hoofdpersoon van het verhaal is. Dat maakt dat het geen echte proloog is maar het begin van hoofdstuk 1. Veel mensen proberen een proloog (zeker in fantasy) maar het is verschrikkelijk moeilijk een goede te schrijven. Even een linkje naar een artikel dat volgens mij het dilemma van prologen wel aardig neerzet. http://www.schrijvenonline.org/tips/het ... de-proloog
Je maakt weinig taalfouten (voorzover ik kan zien, niet mijn sterkste punt) wat het soepel leesbaar maakt. Het eerste hoofdstuk bevat echter nog erg veel informatie in plaats van verhaal. Probeer de informatie beter te verspreiden en meer de emoties van de jongen naar voren te halen. Misschien kun je hem een flashback laten hebben naar het gesprek of zijn vaders vertrek?
Dat was het, prima begin maar het kan nog wat schaafwerk gebruiken (sorry!).

Mijn vader had een belangrijke functie in de regering van Victory. Hij hoorde bij het element Water en was, samen met Seamon, de leider van District Aqua, het eerste district in Victory. Heer Remardius – men noemde hem de heerser van Victory, ook wel de Witte Ridder – had hem gevraagd of hij mee wilde op een vredesmissie naar Vincer, onze eeuwenoude vijand. Het land was, net als Victory, een eiland in de zee. De afstand van Victory naar Vincer was zo’n tiental kilometers en als het erg helder was kon je de vage omtrekken van de Vincerse bergen zien.
Seamon maakte samen met mijn vader deel uit van de oversten van de Witte Stad. Ze vertegenwoordigden ons element – Water. Seamon werd al een dagje ouder en hij zou dit keer degene zijn die thuis bleef om orde op zaken te houden. Mijn vader, Claus, ging mee met de colonne schepen die gisteren uitvoer. De Aqua, de Ignis, de Terra en de Air waren alle vier uitgevaren op weg naar Vincer, vol goede moed, maar ik had zo mijn voorgevoelens.

Dit stuk bevat veel informatie en nieuwe namen dicht op elkaar. Probeer alleen het broodnodige uit te leggen en sprijd het wat uit in gesprekken o.i.d.

Wij was een welvarend, vruchtbaar land. De burgers hadden het hier goed, er was veel rijkdom en de mensen hadden weinig te klagen.

Taalfoutje, was = waren