Genoeg ziel voor beiden

[P_Westdijk]

Mensen konden zich gedragen alsof ze het kwaad zelve waren. Niet dat de jonge vrouw daar zelf veel ervaring mee had, maar het was soms wel moeilijk om in het goede van ieder mens te blijven geloven. Merel keek over het boek in haar handen heen. Tijdens het afgelopen kwartier had ze er geen bladzijde meer van omgeslagen. Haar volledige aandacht ging uit naar de man met wie ze de bank deelde. Hij geloofde minder in de goede kanten van de mens. Merel wist dat Per haar af en toe behoorlijk naïef vond. Ze verschilden nog geen halfjaar, maar het leven had hem gedurende de tweeëndertig verstreken jaren gehard en zelfbewust gemaakt. Weinig mensen konden zijn vertrouwen nog beschamen omdat hij ze dit eerst liet verdienen. De rest van de mensheid sloot hij eenvoudig buiten. Het was een soms cynische wereld waar ze zich met moeite toegang tot toe had verworven. Het zou echter nog wel de nodige tijd in beslag nemen om zelfs de verste uithoeken ervan te verkennen. Misschien wel haar hele leven en waarschijnlijk langer.
"Is het een mooi boek?"
Ze schrok van zijn zware stem, die haar gedachten had verstoord. Pas nu zag ze hem opkijken van zijn eigen boek.
"Ja, hoor." Merel knikte heftig alsof dit hem moest overtuigen dat ze het meende.
"Je hebt het namelijk ondersteboven vast." Per zag haar snel naar het boek kijken alsof hij haar had betrapt op iets onfatsoenlijks en strekte een hand uit naar de glazen op de tafel. De glimlach verzachte de harde, hoekige trekken van zijn gezicht nog voor hij een slok uit zijn wijnglas had genomen. Hij had al enige tijd haar blik op hem voelen rusten.
Zuchtend legde ze het boek opzij. Ze had het niet ondersteboven vast gehad zoals hij had gesuggereerd, maar het was zijn manier om duidelijk te maken dat ze overal met haar gedachten was behalve bij het op vele bladzijden afgedrukte liefdesverhaal.
"Mijn ouders zouden graag willen dat je ons, morgen, naar de kerk vergezelt. Ik weet dat je er tegen op zal zien..." Haar stem stierf weg.
Per had nog voor ze was uitgepraat kort, maar definitief zijn hoofd geschud. In plaats van de rode wijn rond te laten gaan in zijn mond slikte hij het nu door. Het was een Chileense wijn. Enkele weken geleden aangeschaft. Van elke slok was Per in staat te genieten, maar nu zette hij het glas zo abrupt neer dat er wat druppels op het stenen blad van de tafel belandde.
"Je weet hoe belangrijk het voor me is als je meer met mijn ouders omgaat", probeerde Merel nog in een poging hem over te halen om toch mee te gaan.
"Het zal onmogelijk zijn om meer tijd met hen door te brengen omdat jullie god tussen ons in staat."
"Jullie God? Heb je dat nu echt gezegd?"
Het ongeloof was van haar gelaat te lezen. Zelfs haar mond zakte er van open.
"Het is in ieder geval niet de mijne."
Ze zag hem naar achteren leunen. De thriller waar Per zich tot enkele tellen geleden nog in had verdiept lag voor het moment vergeten op de brede leuning aan zijn kant van de bank. Hij had nu iets gevonden dat interessanter was.
"Ik bid elke dag voor ons beiden."
"Vind je het noodzakelijk om voor mij te bidden?"
"Hoe kan je zoiets nou van me vragen?"
"Jij vond het blijkbaar nodig om het mij te vertellen."
Merel raakte van streek. Per kon het aan haar zien. Ze kreeg dan moeite om hem aan te blijven kijken en het leek alsof ze geen raad wist met haar handen. Het speet hem voor haar. Het geloof speelde een grote rol in haar leven terwijl zijn ervaringen juist tot het tegenovergestelde hadden geleid.
"Hoe belangrijk vind jij het dat ik met jou mee ga naar de kerk?"
Ze staarde hem aan. Hij had het voor haar onaangenaam geworden gesprek een geheel andere wending gegeven, maar daarbij wel de nadruk op haar gelegd. Hij bekommerde zich weinig om wat haar ouders dachten, wensten en af en toe zelfs eisten.
"Heel belangrijk."
Hij pakte het boek weer op.
"Was dat nou zo moeilijk?" Een diepe zucht volgde.
Merel kwam met opgetrokken knieën tegen hem aan zitten. Hij was met een frons op het voorhoofd aan het zoeken waar hij was gebleven met lezen. Geërgerd vanwege datgene waar hij aan toe had gegeven.
Ze wist dat Per het een verspilling van zijn tijd vond om zondag met haar mee te gaan, maar daarom vond ze het ook zo genereus.
"Ik ga trouwens niet in de kerk meezingen, hoor."
Ze legde glimlachend haar hoofd op zijn schouder en voelde zijn arm om haar heen.
"Ik noem jou in mijn gebeden omdat ik in dit leven en wat erna komt voor altijd samen wil blijven."
"Heel lief, maar ik ga morgen nog steeds niet zingen."
Merel nam er zwijgend genoegen mee.

[Saskjezwaard]

Haha, wat een leuk einde ik vind het echt knap dat je een greep uit het dagelijkse leven van de twee hoofdpersonen zo goed neer kunt zetten in zo'n kort verhaal. Je weet precies de juiste woorden te vinden die ze zouden uitspreken. Echt super =)
Ik heb maar een ding eigenlijk aan te merken en dat is ook maar een klein dingetje. Persoonlijk vind ik het fijner lezen om als een persoon iets zegt en daarna iets doet, dat dan op dezelfde regel terug te lezen. Dat geeft meer body aan een verhaal. Ik weet niet of je snapt wat ik bedoel (ik leg het ook niet duidelijk uit) dus zal ik het even voor je quoten

'Is het een mooi boek?'
Ze schrok van zijn zware stem, die haar gedachten hadden verstoord. Pas nu zag ze hem opkijken van zijn eigen boek.
'Ja, hoor.'
Merel knikte heftig alsof dit hem moest overtuigen dat ze het meende.
'Je hebt het namelijk ondersteboven vast.'
Per zag haar snel naar het boek kijken alsof hij haar had betrapt op iets onfatsoenlijks en strekte een hand uit naar de glazen op de tafel. De glimlach verzachte de harde, hoekige trekken van zijn gezicht nog voor hij een slok uit zijn wijnglas had genomen. Hij had al enige tijd haar blik op hem voelen rusten.

'Is het een mooi boek?'
Ze schrok van zijn zware stem die haar gedachten had verstoord. Pas nu zag ze hem opkijken van zijn eigen boek.
'Ja hoor.' Merel knikte heftig alsof dit hem moest overtuigen dat ze het meende.
'Je hebt het namelijk ondersteboven vast.' Per zag haar snel naar het boek kijken alsof hij haar had betrapt op iets onfatsoenlijks en strekte zijn hand uit naar de glazen op de tafel. De glimlach verzachte de harde, hoekige trekken van zijn gezicht nog voor hij een slok uit zijn wijnglas had genomen. Hij had al enige tijd haar blik op hem voelen rusten.

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Anders worden de conversaties zo kort. Ik heb ook een paar kleine foutjes aangepast en ook iets verandert wat ik persoonlijk mooier vind staan.

Maar ik vind het een mooi verhaal en kijk uit naar meer van je =)

[JodieJJ]

Weer heel netjes. Je beschrijft geweldig details en dat is vaak zoiets belangrijks, omdat ze het verhaal vaak goed maken. Zo kun je van zoiets simpels als dit een geweldig stuk maken voor de lezer om te lezen =)

Ik ben nu wel nieuwsgierig naar een volledig verhaal van je. Heb nu twee one-shots gelezen met grote potentie dus kom maar op

[P_Westdijk]

Laat ik eerst maar beginnen met jullie te bedanken voor je reacties. Bijna het hele Tipex-Team in actie en nog wel zonder er om te hebben gevraagd.

JodieJJ
Twee one-shots maar? Beetje jammer dat het er geen drie zijn. Voor een volledig verhaal zal je veel geduld moeten hebben. Ik ben beter in het vastleggen van momenten. Soms met een verrassende wending, maar toch in de vorm van een kort verhaal gegoten.

Saskjezwaard
Ik begrijp wat je wilt zeggen en ik ben het er gedeeltelijk ook mee eens. Als ik een boek vast heb dan is dat voor mij een geheel andere leeservaring dan vanaf het scherm lezen. Als ik doe wat jij voorstelt dan leest het vanaf het scherm meer als een blok tekst en daar heb ik persoonlijk enige moeite mee. Vooral als het meer tekst bevat dan in mijn verhaal nu het geval is.

Heel erg bedankt dat je ook hebt gekeken naar de schrijfwijze. ...haar gedachten had... Je hebt gelijk en het wordt aangepast. Waar je misschien ook gelijk in hebt, maar wat ik voorlopig van plan ben zo te laten is ...strekte een hand... Het wordt anders dan al snel zijn linkerhand of zijn rechterhand en zoiets wilde ik juist net overlaten aan de lezer of de persoon in het verhaal links- of rechtshandig is. Details maken een verhaal wel levendig, maar voor mijn gevoel kan je er ook te ver in doorschieten en daar moet je mee uitkijken. Blijft lastig, maar schrijven is ook wel eens schrappen.

Nogmaals bedankt.

[yael]

Hey, P_westdijk.
Zo ik zat is te lezen bij even voorstellen. En ik vond dat je op een leuke en mooie manier jezelf omschreef en dacht gelijk ik ga jou even zoeken en iets lezen!
Nou ik kan je mededelen dat ik dat met plezier heb gedaan!

Heel vaak, vind ik de dialogen bij verhalen een beetje nep en bedacht overkomen. Bij jou vind ik het, het tegen overgestelde. Je schrijft precies zoals ik verwacht had, goed dus.
Ik hoop dat jij lange verhalen gaat schrijven, maar ik heb in jou post gelezen dat jij vind dat je beter one shots kan schrijven. Ik zou het erg leuk vinden als je een keer probeert een langer verhaal te maken. Ik vind het namelijk erg fijn om jou sukjes te lezen!

Groetjes Yaël

[-Maaike-]

Awhh wat lief, vooral dat droge dat ie niet gaat zingen. Ook al bidt ze nog zo veel, hehe.

Mooi geschreven, as usual In weinig woorden creëer je Per als een heel sterk personages. Goed gedaan!

[P_Westdijk]

Awhh wat lief

Bedankt voor het achterlaten van een reactie.