De dood nabij.

[AngelOfDeath]

Struinend over de lange duinweg,
donker en verlaten,
kijk ik omhoog,
om met de sterren te praten.

Zij zijn de enige die me begrijpen,
scherp twinkelend,
bieden zij een luisterend oor,
zonder iets te vragen.

Maar vandaag dromend in mijn bed,
ik wil er niet meer uit,
ik zal voor altijd willen slapen,
alles maakt niets meer uit.

Dag sterren,
van jullie wordt ik er een,
’t is slechts een stukje tijd,
dan ga ook ik heen.

Ik loop naar school, met m’n brood in mijn tas. Ik heb dezelfde linnen jurk aan als gisteren, blauw geruit. Ik vind hem mooi, inderdaad. Het is nog donker, sterren staan aan de hemel. Ik wil ook een ster zijn, ik wil niet meer leven. Ik zie kleine kinderen gebracht worden door hun moeders, zij hebben niets te verbergen. Ik wel, ik verberg mijn krassen met mijn armwarmers. Niemand die het ziet, niemand die zich afvraagt of er iets is. Op één na. Mijn mentor. Kijkend met een zorgelijke blik, wend ik mijn gezicht af. Niemand hoeft mijn tranen te zien, niemand! Stil ga ik de school binnen, en ik ga snel in het hoekje van het lokaal zitten. Joelend komen mijn klasgenoten ook binnen, ze zwaaien. Ik heb een gezellige, leuke klas. Mijn vriendin ploft naast mij neer en begint meteen een heel verhaal. Ik haal snel mijn oordopjes uit mijn oren en doe alsof ik luister. Maar mijn gedachtes zijn ergens anders. Mijn gedachtes zijn bij de 54 pillen die ik vanochtend heb ingenomen, de drie flesjes bier erbij. Vurig had ik gehoopt dat ik dood zou vallen. Dat had ik. Maar het is niet gelukt. Ik heb gefaald. Gefaald gefaald gefaald. Gefaald. Ik probeer me te concentreren op mijn wiskunde sommen, maar het lukt niet goed. Ik snap er totaal pannenkoek van, alweer faal ik. De tranen springen in mijn ogen. Dan gebeurt het. Ik stort totaal in elkaar, ik voel mijn vriendin haar armen om mij heen. Ineens wordt alles draaierig, ik hoor geschreeuw om mij heen. Ik val van mijn stoel af in een lege diepte, waarin alles draait. Een wit licht verschijnt. Een hand reikt naar mij toe, en ik ben waar ik wilde zijn, nu wordt ik ook een ster. En ik ben gestorven in mijn vriendin haar armen.
En elke nacht zwaai ik even naar haar, als ik haar in haar eentje door de duinen zie lopen.

[Darkstar]

Heb sterren altijd al prachtig en magisch gevonden.
Wilde vroeger sterrenkundige worden
en het is nu nog steeds een beetje mijn hobby.
Prachtig verhaaltje ook eronder,
het raakt me.

[Valerie]

Mooi verwoord!!
Ik vind het jammer dat je zo weinig over de hoofdpersoon komt te weten, maar verder erg leuk!

[x Sanne]

Mooi!! Vind het einde wel een beetje abrupt, maar verder erg goed