laat me weten wat jullie ervan vinden
Mijn gezicht was lijkbleek, en mijn ogen zagen zwart van verdriet. Mijn lippen waren paars van de kou. Langzaam liep ik verder de weg op, verdronken in mijn gedachten. Mijn jack hing losjes om mijn schouders. Voet voor voet kwam ik vooruit. Ik was alleen met mijn gedachtes. De weg was inmiddels zichtbaar geworden en de zon zocht zijn weg omhoog. De bladeren van de bomen drupten. De regendruppen belanden zachtjes op mijn hoofd. Mijn haren hingen sluik om mijn gezicht heen. De warmte had mijn lichaam verlaten. Mijn hart was bevroren. Mijn tanden klapperden op elkaar. Ik keek om me heen en zag niets meer dan een weg en de bomen waar ik onder liep. Mijn voeten voelde ik niet meer. Ik was opzoek naar liefde en geborgenheid. Maar wat ik vond was kilheid, en eenzaamheid. Gebroken door liefde, de verscheurde pijn namen een steeds groter stuk van mijn hart weg. Er kwamen geleidelijk aan steeds meer auto’s voorbij rijden. Mensen keken mij angstig aan. Auto’s met alleen vrouwen of met alleen mannen. Maar ook auto’s met hele gezinnen erin reden voorbij. Ik voelde ze kijken maar niemand nam de moeite te stoppen. Opeens minderde een auto vaart. De persoon in de auto draaide zijn raam omlaag en vroeg of ik misschien mee wou rijden. Mijn gezicht draaide verder de kant van de auto op. Ik zag dat de persoon in de auto een man was. Hij had bruin haar, en een bril op. Zijn handen hingen losjes op het stuur. Ik zweeg, en de man zette zijn auto langs de weg stil. De man kwam uit de auto en liep op mij af. Het was een grote man en ik kon niets anders dan naar hem opkijken. Hij gebaarde dat ik in de auto moest gaan zitten. Ik stapte voorzichtig op de auto af. Mijn handen trilden van de kou en ik kreeg de portier amper open. De man zat plots naast me op de voorbank. Hij praatte tegen me, maar ik begreep niet waar hij het over had. Alles leek opeens heel snel te gaan. De man in de auto reed weg. Alles flitste lang me heen de pijn, het verdriet. En ik realiseerde me dat ik weer alleen was, alleen met mijn gedachtes.
gedachten
Moderator: Patrick
Je punt is een beetje moeilijk te volgen of komt er nog een vervolg? Verder is het wel mooi geschreven!
Maar je kan ook niet verwachten dat je liefde en geborgenheid krijgt van een onbekende man.. toch!!
En over het verhaal, je begint heel sterk, maar het einde is alsof je het snel af moest maken.
Verder wel ok.
En over het verhaal, je begint heel sterk, maar het einde is alsof je het snel af moest maken.
Verder wel ok.
JA, als je het zo ziet, klopt het wel en is het idd een greep uit de samenleving!
