Ik heb dit verhaal geschreven vanuit een kind perspectief die een wens heeft en die ook uitkomt in een droom met een vreemde draai eraan. Mijn vraag is hoe jullie het verhaallijn vinden en wat er eventueel verbeterd kan worden.
Een kind met een wens die in een droom uitkomt
Mijn tweeling zusje krijgt alles voor mekaar, wat ze ook ze ook vraagt ze krijgt het en als ik vraag moet ik niet zeuren. Ik ben echt een stoere meid van 3 jaar maar mijn zusje is een lief schattig poppetje wat bij mij mama beter valt. Als we een vader zouden dan zal ik papa's lievelingetje zijn, maar papa kwam te overlijden bij een auto ongeluk en nu woon ik en mijn zusje bij onze moeder. Voor het slapen gaan leest mama nog een verhaaltje voor, ze kijkt telkens naar mijn zusje en niet naar mij. Waarom, mama zit in het midden tussen onze beden, bij de voeteneinde en kan ons beide zien. Als ik mijn ogen sluit wens ik stiekem dat ik zou willen dat ik alleen was en dat ik geen tweelingzusje had!
Ik schrik wakker, ik kijk om mij heen en ……. ben op de opvang! Wat vreemd, hoe kom ik hier en ben ik nu de ochtend vergeten? Ik zie bekende kinderen en de juffen, ook mijn tweeling zusje is er weer. Ik loop naar haar toe, maar dan zie ik dat ze mijn kleren aanheeft en mijn berenknuffel stevig vasthoud. Bij haar aangekomen trek ik mijn berenknuffel uit haar handen, ‘’mijn beer!” zeg ik op een kwade toon. Mijn zusje staat mij aan te kijken en begint te dreinen en huilen omdat ze mijn berenknuffel wil, maar die krijgt ze niet want ze krijgt alles al. De juf komt eraan, “mijn beer!” en mijn zusje wijst mij aan met dikke tranen. Wat een aanstelster zeg en ze weet donders goed dat dit mijn knuffelbeer is en de juf ook. Ik steek mijn tong uit, “nou dat is nu niet aardig van je om haar beer af te pakken en je tong uit te steken, kom beer teruggeven en je excuses aanbieden!” zegt de juf. Ik denk er niet over om het te doen, en hou de beer stevig vast. Maar dan pakt de juf de beer af en geeft het weer aan mijn zusje, die is gelijk weer blij is. Ook wordt ze door de andere juf opgetild en getroost. De andere juf pakt mijn hand en trekt mij mee, op een stoeltje bij een tafeltje word ik neergezet. “Jij blijft hier maar even zitten als straf en je komt er niet vanaf totdat we zegen van wel !” Nou dat was het dan, vragen schieten mij te binnen. Waarom geloven de juffen dat mijn beer van mijn zusje is en waarom heeft mijn zusje mijn kleren aan? Ik vind alles maar raar, de hele dag is raar al vanaf het begin dat ik wakker schrok.
Ik zit op een stoeltje en kijk om mij heen, dan worden alle kindjes geroepen. Behalve ik want heb straf en mag niet zonder dat de juffen het zegen van de stoel af. Het is buitenspeeluurtje, de kinderen lopen naar hun haakje en pakken hun schoenen, jas en kleine spulletjes. Ik zie mijn zusje die mijn berenknuffel nog stevig vasthoud, ze kijkt naar mij met een glimlach en met een mogelijke gedachte van “ik heb het lekker voor me kaar en jij hebt straf!” Als de juf haar helpt met aankleden zie ik dat mijn zusje ook een trui aankrijgt, mijn trui! Dan een jas, en je raad het al dat ze mijn jas aantrekt. Mijn mooie grijze jas met witte binnenkant en roze bloemetjes, die ik van mama heb gekregen voor mijn verjaardag! Maar mijn zus doet de rits dicht van de jas en doet ook mijn sjaal om. Mijn zusje huppelt vrolijk naar buiten en ik blijf zitten. Ik leg mijn hoofd op mijn armen en probeer na te denken wat er nu allemaal is gebeurd. Ik denk ook aan mijn wens van gisteravond, het zal toch niet aangekomen zijn? Maar dan zal mijn zusje mij zijn en ik het andere zusje zijn dat ik niet wilde, de wens is dan uitgekomen en ze heeft geen zusje!
Ik schrik wakker door de juf “ben je een slaapje aandoen?” Ik kijk haar aan met slapende ogen, “kom jasje en schoenen aandoen en dan naar buiten. Straks gaan we wel een slaapje doen oké?” ” Ik loop naar de jashaken, mijn haakje is leeg waar Novi Meerte opstaat. Ik kijk rond en zie een haakje waar nog een jas hangt met spulletjes, ik loop er heen bekijk de naam en de foto. Charrisa van Mees staat er bij op het plaatje, op de foto staat een vreemd meisje die ik niet ken. Het is een meisje met blonde haartjes en bruine ogen, maar dat ik toch niet zijn? Ik zeg tegen de juf dat ik naar de wc moet, dat mag. Met de juf achter mij aan loop ik naar de wc en doe een plasje, dan bij het handen wassen kijk ik gelijk in de spiegel.
Een kind met een wens die in een droom uitkomt
Een leuk verhaal, ook leuk dat je het uit een kind perspectief schrijft. De verhaallijn vind ik zelf wel erg leuk bedacht.
Verbeteringen:
Als ik mijn ogen sluit dan wens ik stiekem dat ik alleen waas en dat ik geen tweelingzusje had!
"Nou, dat is niet aardig van je om haar beer af te pakken en je tong uit te steken, geef de beer maar weer terug en bied je excuses aan', zegt de juf.
maar dat kan ik toch niet zijn?
Dit zijn de enige verbeteringen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Maar het kan ook zijn dat er zoveel fouten in staan omdat je uit een kindperspectief schrijft en ook die grammatica van een kind op zo'n leeftijd wilt hanteert, maar dat raad ik je zeker af om te doen omdat het niet lekker wegleest als er woorden in zinnen ontbreken.
Verbeteringen:
Hier moet de tweede keer "ze ook" weg.Mijn tweeling zusje krijgt alles voor mekaar, wat ze ook ze ook vraagt ze krijgt het en als ik vraag moet ik niet zeuren.
Hier moet nog tussen 'zouden' en 'dan' het woord "hebben" geplaatst worden.Als we een vader zouden dan zal ik papa's lievelingetje zijn, maar papa kwam te overlijden bij een auto ongeluk en nu woon ik en mijn zusje bij onze moeder.
Jij bedoelt waarschijnlijk geen beden maar bedden.Waarom, mama zit in het midden tussen onze beden, bij de voeteneinde en kan ons beide zien.
Hier denk ik dat je beter de zin iets kan verbouwen zodat het makkelijk te begrijpen is:Als ik mijn ogen sluit wens ik stiekem dat ik zou willen dat ik alleen was en dat ik geen tweelingzusje had!
Als ik mijn ogen sluit dan wens ik stiekem dat ik alleen waas en dat ik geen tweelingzusje had!
Ook hier kan je misschien beter de zin iets verbouwen zodat het makkelijk weg te lezen is:“nou dat is nu niet aardig van je om haar beer af te pakken en je tong uit te steken, kom beer teruggeven en je excuses aanbieden!” zegt de juf.
"Nou, dat is niet aardig van je om haar beer af te pakken en je tong uit te steken, geef de beer maar weer terug en bied je excuses aan', zegt de juf.
Tussen 'want' en 'heb' moet nog het woordje "ik"Behalve ik want heb straf en mag niet zonder dat de juffen het zegen van de stoel af.
Aandoen is als je je kleren aantrekt, of een lamp aanzet maar in deze zin wordt dat niet bedoelt. Hier moet je dus aandoen splitsen en 'het' ertussen zetten.Ik schrik wakker door de juf “ben je een slaapje aandoen?”
Ik loop erheen en bekijk de naam en de fotoik loop er heen bekijk de naam en de foto.
Aan het einde van deze zin vraag je een bevestiging aan jezelf maar ook hier ben je een woordje vergeten;Het is een meisje met blonde haartjes en bruine ogen, maar dat ik toch niet zijn?
maar dat kan ik toch niet zijn?
Dit zijn de enige verbeteringen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Maar het kan ook zijn dat er zoveel fouten in staan omdat je uit een kindperspectief schrijft en ook die grammatica van een kind op zo'n leeftijd wilt hanteert, maar dat raad ik je zeker af om te doen omdat het niet lekker wegleest als er woorden in zinnen ontbreken.
It's okey to be afraid!
Ellie Goulding
Ellie Goulding
Ik vind jou verhalen echt leuk! 
Alleen mis ik bij deze denk ik een zinnetje bij het einde. Want wat ziet het meisje als ze in de spiegel kijkt? Ziet ze het meisje op de foto of iets anders...?
Alleen mis ik bij deze denk ik een zinnetje bij het einde. Want wat ziet het meisje als ze in de spiegel kijkt? Ziet ze het meisje op de foto of iets anders...?- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Nu ik het verhaal even op zij heb gezet en nu opnieuw heb gelezen begrijp ik jouw bedoelingen en verbeteringen.artikel schreef:Een leuk verhaal, ook leuk dat je het uit een kind perspectief schrijft. De verhaallijn vind ik zelf wel erg leuk bedacht.
Verbeteringen:
Hier moet de tweede keer "ze ook" weg.Mijn tweeling zusje krijgt alles voor mekaar, wat ze ook ze ook vraagt ze krijgt het en als ik vraag moet ik niet zeuren.
Hier moet nog tussen 'zouden' en 'dan' het woord "hebben" geplaatst worden.Als we een vader zouden dan zal ik papa's lievelingetje zijn, maar papa kwam te overlijden bij een auto ongeluk en nu woon ik en mijn zusje bij onze moeder.
Jij bedoelt waarschijnlijk geen beden maar bedden.Waarom, mama zit in het midden tussen onze beden, bij de voeteneinde en kan ons beide zien.
Hier denk ik dat je beter de zin iets kan verbouwen zodat het makkelijk te begrijpen is:Als ik mijn ogen sluit wens ik stiekem dat ik zou willen dat ik alleen was en dat ik geen tweelingzusje had!
Als ik mijn ogen sluit dan wens ik stiekem dat ik alleen waas en dat ik geen tweelingzusje had!
Ook hier kan je misschien beter de zin iets verbouwen zodat het makkelijk weg te lezen is:“nou dat is nu niet aardig van je om haar beer af te pakken en je tong uit te steken, kom beer teruggeven en je excuses aanbieden!” zegt de juf.
"Nou, dat is niet aardig van je om haar beer af te pakken en je tong uit te steken, geef de beer maar weer terug en bied je excuses aan', zegt de juf.
Tussen 'want' en 'heb' moet nog het woordje "ik"Behalve ik want heb straf en mag niet zonder dat de juffen het zegen van de stoel af.
Aandoen is als je je kleren aantrekt, of een lamp aanzet maar in deze zin wordt dat niet bedoelt. Hier moet je dus aandoen splitsen en 'het' ertussen zetten.Ik schrik wakker door de juf “ben je een slaapje aandoen?”
Ik loop erheen en bekijk de naam en de fotoik loop er heen bekijk de naam en de foto.
Aan het einde van deze zin vraag je een bevestiging aan jezelf maar ook hier ben je een woordje vergeten;Het is een meisje met blonde haartjes en bruine ogen, maar dat ik toch niet zijn?
maar dat kan ik toch niet zijn?
Dit zijn de enige verbeteringen, ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. Maar het kan ook zijn dat er zoveel fouten in staan omdat je uit een kindperspectief schrijft en ook die grammatica van een kind op zo'n leeftijd wilt hanteert, maar dat raad ik je zeker af om te doen omdat het niet lekker wegleest als er woorden in zinnen ontbreken.
In de spiegel ziet ik een ander meisje dat wat op de foto staat van Charrisa van Mees! Ik zie een onbekend blank meisje met korte blonde haartjes en een zacht gezichtje.
“Ben je klaar Charissa?” zegt de juf. Ik doe de deur open en loop naar de juf, die helpt mij nog met mijn broek dicht doen. Samen lopen we naar de jashaken.
“Mijn spullen?” vraag ik aan de juf. “Ja dit zijn jouw spullen, kom niet treuzelen en alles aantrekken dan kan je naar buiten”.
Ik trek de spullen van Charrisa aan, alles past aan schoenen en jas maar het blijft vreemd. Mama heeft wel eens onze oude kleren opgeruimd, de geur die ervan afkwam toen mama ze uit de zak haalde reuk in nu aan deze kleren. Buiten speel ik wat met de andere kindjes maar kijk ook zo nu en dan naar het meisje wat mijn zusje was. Heel vreemd om het te zien, een meisje met jouw kleren aan, jas, sjaal, schoenen en ook jouw knuffelbeer die ze vasthoud zoals jij hem vast gehouden hebt. Het meisje is net als mijn zusje, lief en schattig en totaal niet stoer zoals ik was.
De dag verloopt en de tijd komt dat we naar huis gaan. Dan komt mama binnen lopen en ze kijkt rond, het meisje die nu mij is rent naar mama en geeft haar een dikke knuffel. Mama is blij om haar te zien en praat dan nog wat met de juf, dan komt het meisje aanlopen met mijn schoenen en jas aan. Mama doet de jasrits dicht en mijn sjaal bij haar om en samen lopen ze naar buiten. Nu is mijn vraag, wie is dan mijn mama, en wie is eigenlijk Charrisa van Mees? Ik wacht en wacht en alle kindjes worden een voor een opgehaald. Zittend op het bankje bij de jassen blijf ik zitten, dan merk ik op dat de juffen weg zijn! De gaat de deur open, zijn ze erachter gekomen dat ik nog niet opgehaald ben? Maar het zijn vreemde mensen die beginnen schoon te maken, niemand kijkt naar mij en vraagt zich af waarom ik hier nog zit. Ik roep een van mensen maar die gaat gewoon door met schoonmaken, ik roep een andere en daarna nog een andere maar niemand reageert. Ik loop naar een mevrouw die rond staat te kijken en tik op haar benen, maar ze reageert niet. Ik krijg een vreemd gevoel van binnen en voel mij nu net als Casper het spookje, een spookje uit een boek waaruit de juf voorleest. Ik loop naar de jashaak van Charrisa van Mees, maar deze is nergens te bekennen! Als de schoonmakers klaar zijn dan gaan ze weg, het licht gaat uit en de deur op slot.
Als ik begin te beseffen dat niemand komt om mij op te halen krijg ik spijt van mij wens dat ik geen zusje heb en dat het nu mijn eigen schuld is dat ik hier zit. Zonder ouders, zonder zusje en zonder echt bestaan te hebben. Ik loop rond en kijk wat ik nu ga doen, ik kan naar buiten en naar huis gaan maar dat is lopend wel ver weg. Ik loop naar de keuken waar we normaal nooit mogen komen en kijk in de koelkast, geen eten maar wel wat drinken. In de kasjes vind ik koekjes en eet deze op met de gevonden pakje drinken. Ik loop verder en kijk wat rond, dan maar naar boven om een klein slaapje te doen, bij een opgemaakt bed kruip ik erin en val huilend in slaap.
“Ben je klaar Charissa?” zegt de juf. Ik doe de deur open en loop naar de juf, die helpt mij nog met mijn broek dicht doen. Samen lopen we naar de jashaken.
“Mijn spullen?” vraag ik aan de juf. “Ja dit zijn jouw spullen, kom niet treuzelen en alles aantrekken dan kan je naar buiten”.
Ik trek de spullen van Charrisa aan, alles past aan schoenen en jas maar het blijft vreemd. Mama heeft wel eens onze oude kleren opgeruimd, de geur die ervan afkwam toen mama ze uit de zak haalde reuk in nu aan deze kleren. Buiten speel ik wat met de andere kindjes maar kijk ook zo nu en dan naar het meisje wat mijn zusje was. Heel vreemd om het te zien, een meisje met jouw kleren aan, jas, sjaal, schoenen en ook jouw knuffelbeer die ze vasthoud zoals jij hem vast gehouden hebt. Het meisje is net als mijn zusje, lief en schattig en totaal niet stoer zoals ik was.
De dag verloopt en de tijd komt dat we naar huis gaan. Dan komt mama binnen lopen en ze kijkt rond, het meisje die nu mij is rent naar mama en geeft haar een dikke knuffel. Mama is blij om haar te zien en praat dan nog wat met de juf, dan komt het meisje aanlopen met mijn schoenen en jas aan. Mama doet de jasrits dicht en mijn sjaal bij haar om en samen lopen ze naar buiten. Nu is mijn vraag, wie is dan mijn mama, en wie is eigenlijk Charrisa van Mees? Ik wacht en wacht en alle kindjes worden een voor een opgehaald. Zittend op het bankje bij de jassen blijf ik zitten, dan merk ik op dat de juffen weg zijn! De gaat de deur open, zijn ze erachter gekomen dat ik nog niet opgehaald ben? Maar het zijn vreemde mensen die beginnen schoon te maken, niemand kijkt naar mij en vraagt zich af waarom ik hier nog zit. Ik roep een van mensen maar die gaat gewoon door met schoonmaken, ik roep een andere en daarna nog een andere maar niemand reageert. Ik loop naar een mevrouw die rond staat te kijken en tik op haar benen, maar ze reageert niet. Ik krijg een vreemd gevoel van binnen en voel mij nu net als Casper het spookje, een spookje uit een boek waaruit de juf voorleest. Ik loop naar de jashaak van Charrisa van Mees, maar deze is nergens te bekennen! Als de schoonmakers klaar zijn dan gaan ze weg, het licht gaat uit en de deur op slot.
Als ik begin te beseffen dat niemand komt om mij op te halen krijg ik spijt van mij wens dat ik geen zusje heb en dat het nu mijn eigen schuld is dat ik hier zit. Zonder ouders, zonder zusje en zonder echt bestaan te hebben. Ik loop rond en kijk wat ik nu ga doen, ik kan naar buiten en naar huis gaan maar dat is lopend wel ver weg. Ik loop naar de keuken waar we normaal nooit mogen komen en kijk in de koelkast, geen eten maar wel wat drinken. In de kasjes vind ik koekjes en eet deze op met de gevonden pakje drinken. Ik loop verder en kijk wat rond, dan maar naar boven om een klein slaapje te doen, bij een opgemaakt bed kruip ik erin en val huilend in slaap.
Gehehe, ik heb weer eens goed opgelet (niet dus). Ik dacht dat dit een one-shot was. Maar tot mijn vreugde gaat het verhaal verder
Het bezorgt me wel een beetje de kriebels, de juf zag haar wel maar niemand lijkt haar na de les nog te zien. Brr. Ik vraag me heel erg af hoe dat kan
en of iemand haar vindt!
Ga zo door!
Het bezorgt me wel een beetje de kriebels, de juf zag haar wel maar niemand lijkt haar na de les nog te zien. Brr. Ik vraag me heel erg af hoe dat kan
en of iemand haar vindt!haalde reuk in nu = haalde, rook ik nude geur die ervan afkwam toen mama ze uit de zak haalde reuk in nu aan deze kleren.
Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Ze schrikt wakker, ze hoort kinderen stemmen in de zaal. De zon schijnt door het raam, het is al ochtend. Stilletjes loopt ze naar beneden en maakt de deur open naar de zaal, er spelen kinderen en de juffen lopen er tussendoor. Niemand lijkt haar op te merken zoals gisteren, de juffen kijken wel haar kant op maar zegen niks of maken de indruk dat ze afvragen wie ik ben. Ze kijkt rond maar ziet haar zusje niet, haar haakje met haar naam is er wel maar deze is leeg, waar is haar zusje? Ze loopt door de zaal, de kindjes kent ze allemaal en ze volgen het dag programma zoals elke dag. Dan worden de kinderen bij elkaar geroepen, ze kijkt naar de klok en ze ziet dat buitenspeel uurtje is, naar buiten dat ze ook graag willen maar het is koud en ze heeft geen jas, sjaal en muts.
Wat moet ze nu en alles is zo verwarrend. De juffen zien haar nu wel en weten dat ze hier hoort maar weten ze dan ook wie ze is? Maar krijgt ze een idee, wat als ze van een ander kindje een jas, sjaal en muts pakt wat zal er dan gebeuren? De laatste dagen zijn al vreemd gegaan en als dit een droom is dan moet dit kunnen en wordt zij dat meisje. Alle kinderen lopen rustig naar de jashaken en pakken hun spulletjes, ze loopt mee en er zijn nog twee haakjes met een jas en spulletjes. Mieke is te klein want ze is 1 jaar jonger dan haar zelf en een jas van Celine, maar deze is ook eigenlijk te groot! Maar dan pakt Celine haar jas en spulletjes en loopt weg, dan pakt ze maar de spullen van Mieke. Ze doet de jas aan en deze dicht al zit deze een beetje krap en dan de sjaal om en muts op. Dan draait ze om en schrikt omdat een juf haar aan staat te kijken van tenen tot haar neus. De juf zegt niks maar glimlacht wel naar haar en doet de sjaal nog even goed en helpt vervolgens een ander kindje. Ze kijkt rond waar de echte Mieke is maar deze is nergens te bekennen, vreemd allemaal! Ze merkt dat de jas zeker te krap is, de mouw einde zitten rond haar polsen en jas zit strak om haar lichaam. Ook reukt de jas vreemd bijna smerig, zurig en muffig! Ze probeert na te denken hoe Mieke eruit ziet en wat voor een meisje ze is. Een keertje is ze op haar verjaardag feestje geweest, haar huis was rommelig en haar moeder rookte. Maar ja nu heeft ze wel een jas die lekker warm is en een sjaal en muts. Ze loopt naar buiten en speelt zoals van oudst, niemand ziet haar als haar eigen maar als Mieke wat een vreemd en geen fijn gevoel geeft want ze neemt nu een leven over van een ander kindje.
Na het speeluur gaan ze eten, ze krijgt natuurlijk de spulletjes van Mieke. Alles smaakt best goed en niets om aan te merken, eigenlijk zal nu alles smaken want zins gisteren hebt ze alleen koekjes op. De dag gaat voorbij en en langzaam komt de tijd dat Miekes moeder haar zal komen ophalen. Ze speelt wat om haar zenuwen te bedwingen en wacht. Maar dan hoort ze opeens Mieke haar naam, ze kijkt om en haar moeder zwaait naar haar. Ze loopt er heen en durft niets te zegen want ze is bang dat haar moeder iets zal ontdekken wat niet klopt. Maar de moeder groet haar zo als ze elke dag doet bij haar dochter, ze speelt mee en groet haar moeder met een paar woordjes en een dikke knuffel. De moeder helpt haar de jas aan te trekken en dan de sjaal en muts. De jas zit nog steeds krap en de mouw uiteinde zitten nog bij haar polsen, Mieke haar moeder lijkt het niet te zien en pakt haar tas met losse spulletjes en samen hand in hand lopen de naar de uitgang. Ze zwaait en groet de juffen nog even en dan lopen ze naar buiten, bij een fiets wordt ze opgetild en in een zitje gezet. Een lange fietsrit volgt en onderweg denkt ze na wat er nu met de echte Mieke is gebeurd, het is een vreemde droom die alleen maar vreemde wordt.
Bij een huis stoppen ze, de moeder tilt haar van de fiets en zet deze tegen het voorraam. Dan gaat de voordeur open en de moeder duwt haar een beetje naar binnen, met een klap valt de deur dicht. De sjaal en must gaan af en ook de jas gaat uit. Anders dan haar eigen huis worden de spullen op de trap gegooid waar nog meer kleren liggen. Eenmaal de woonkamer binnen gestapt slaat een scherpe geur in haar neus, een geur van rook en zurigheid. Nu weet ze waar de jas naar stinkt, ze loopt wat rond en de moeder gaat de keuken in. Het is een klein huisje wat vol staat met spullen, papier, kleren, meubels en een klein hoekje waar speelgoed staat. Je kan er amper lopen tussen alles en echt ruimte om te spelen is er niet, ook staat de trap naar boven in de woonkamer. Wat moet ze nu doen, vragen aan de moeder van Mieke of gewoon gaan spelen met het speelgoed? De moeder komt binnen en heeft al een sigaret aangestoken, ze praat tegen haar dat ze op de bank moet gaan zitten om wat te gaan drinken. Met een beetje klimwerk en een opstapje komt ze op de bank en ze gaat zitten, ze krijgt drinken en de moeder gaat naast haar zitten met nog steeds die smerige sigaret en een kop thee. De moeder vraagt aan haar hoe haar dag was en wat ze allemaal gedaan heeft, ook bekijkt ze tekeningen en knutsel werkjes die ze of eigenlijk haar dochter gemaakt heeft. Maar dan bekijkt de moeder de kleren die ze aan heeft met vragende ogen! De moeder vraagt van wie deze kleren zijn want de echte Mieke had natuurlijk andere kleren aan. Maar daar blijft het niet bij, ook begint de moeder over de haren die anders zitten en dan tilt ze mij op en zet mij tegen een muur. De moeder ontdekt ook dat ik iets groter ben dat haar dochter was vannochtend!
Wat moet ze nu en alles is zo verwarrend. De juffen zien haar nu wel en weten dat ze hier hoort maar weten ze dan ook wie ze is? Maar krijgt ze een idee, wat als ze van een ander kindje een jas, sjaal en muts pakt wat zal er dan gebeuren? De laatste dagen zijn al vreemd gegaan en als dit een droom is dan moet dit kunnen en wordt zij dat meisje. Alle kinderen lopen rustig naar de jashaken en pakken hun spulletjes, ze loopt mee en er zijn nog twee haakjes met een jas en spulletjes. Mieke is te klein want ze is 1 jaar jonger dan haar zelf en een jas van Celine, maar deze is ook eigenlijk te groot! Maar dan pakt Celine haar jas en spulletjes en loopt weg, dan pakt ze maar de spullen van Mieke. Ze doet de jas aan en deze dicht al zit deze een beetje krap en dan de sjaal om en muts op. Dan draait ze om en schrikt omdat een juf haar aan staat te kijken van tenen tot haar neus. De juf zegt niks maar glimlacht wel naar haar en doet de sjaal nog even goed en helpt vervolgens een ander kindje. Ze kijkt rond waar de echte Mieke is maar deze is nergens te bekennen, vreemd allemaal! Ze merkt dat de jas zeker te krap is, de mouw einde zitten rond haar polsen en jas zit strak om haar lichaam. Ook reukt de jas vreemd bijna smerig, zurig en muffig! Ze probeert na te denken hoe Mieke eruit ziet en wat voor een meisje ze is. Een keertje is ze op haar verjaardag feestje geweest, haar huis was rommelig en haar moeder rookte. Maar ja nu heeft ze wel een jas die lekker warm is en een sjaal en muts. Ze loopt naar buiten en speelt zoals van oudst, niemand ziet haar als haar eigen maar als Mieke wat een vreemd en geen fijn gevoel geeft want ze neemt nu een leven over van een ander kindje.
Na het speeluur gaan ze eten, ze krijgt natuurlijk de spulletjes van Mieke. Alles smaakt best goed en niets om aan te merken, eigenlijk zal nu alles smaken want zins gisteren hebt ze alleen koekjes op. De dag gaat voorbij en en langzaam komt de tijd dat Miekes moeder haar zal komen ophalen. Ze speelt wat om haar zenuwen te bedwingen en wacht. Maar dan hoort ze opeens Mieke haar naam, ze kijkt om en haar moeder zwaait naar haar. Ze loopt er heen en durft niets te zegen want ze is bang dat haar moeder iets zal ontdekken wat niet klopt. Maar de moeder groet haar zo als ze elke dag doet bij haar dochter, ze speelt mee en groet haar moeder met een paar woordjes en een dikke knuffel. De moeder helpt haar de jas aan te trekken en dan de sjaal en muts. De jas zit nog steeds krap en de mouw uiteinde zitten nog bij haar polsen, Mieke haar moeder lijkt het niet te zien en pakt haar tas met losse spulletjes en samen hand in hand lopen de naar de uitgang. Ze zwaait en groet de juffen nog even en dan lopen ze naar buiten, bij een fiets wordt ze opgetild en in een zitje gezet. Een lange fietsrit volgt en onderweg denkt ze na wat er nu met de echte Mieke is gebeurd, het is een vreemde droom die alleen maar vreemde wordt.
Bij een huis stoppen ze, de moeder tilt haar van de fiets en zet deze tegen het voorraam. Dan gaat de voordeur open en de moeder duwt haar een beetje naar binnen, met een klap valt de deur dicht. De sjaal en must gaan af en ook de jas gaat uit. Anders dan haar eigen huis worden de spullen op de trap gegooid waar nog meer kleren liggen. Eenmaal de woonkamer binnen gestapt slaat een scherpe geur in haar neus, een geur van rook en zurigheid. Nu weet ze waar de jas naar stinkt, ze loopt wat rond en de moeder gaat de keuken in. Het is een klein huisje wat vol staat met spullen, papier, kleren, meubels en een klein hoekje waar speelgoed staat. Je kan er amper lopen tussen alles en echt ruimte om te spelen is er niet, ook staat de trap naar boven in de woonkamer. Wat moet ze nu doen, vragen aan de moeder van Mieke of gewoon gaan spelen met het speelgoed? De moeder komt binnen en heeft al een sigaret aangestoken, ze praat tegen haar dat ze op de bank moet gaan zitten om wat te gaan drinken. Met een beetje klimwerk en een opstapje komt ze op de bank en ze gaat zitten, ze krijgt drinken en de moeder gaat naast haar zitten met nog steeds die smerige sigaret en een kop thee. De moeder vraagt aan haar hoe haar dag was en wat ze allemaal gedaan heeft, ook bekijkt ze tekeningen en knutsel werkjes die ze of eigenlijk haar dochter gemaakt heeft. Maar dan bekijkt de moeder de kleren die ze aan heeft met vragende ogen! De moeder vraagt van wie deze kleren zijn want de echte Mieke had natuurlijk andere kleren aan. Maar daar blijft het niet bij, ook begint de moeder over de haren die anders zitten en dan tilt ze mij op en zet mij tegen een muur. De moeder ontdekt ook dat ik iets groter ben dat haar dochter was vannochtend!
Ik hoop echt dat het een droom is! Het zou eng zijn als het echt bij je hoofdpersoon overkomt Je beschrijft de wereld heel goed vanuit de ogen van je hp 
Ga zo door! Ik kijk uit naar het volgende stukje!
Je beschrijft de wereld heel goed vanuit de ogen van je hp reukt = ruiktOok reukt de jas vreemd bijna smerig, zurig en muffig!
zins = sindswant zins gisteren hebt ze alleen koekjes op
Ga zo door! Ik kijk uit naar het volgende stukje!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
De moeder bekijkt mij goed en begint dan te klagen dat de kinderopvang voor de zoveelste keer mijn kleren heeft verwisseld en dat ze mijn haren anders hebben gedaan. Ik moet de kleren uittrekken, als ik bibberend in mijn blootje sta bekijkt de moeder mij nogmaals. Dan loopt ze weg naar de keuken en komt terug met een stapeltje kleren. Ik moet deze aantrekken, ondergoed, en een pyjama en later krijg ik een badjas. De moeder bekijkt de kleren maar kan geen naam vinden, dan doet ze mijn haar zoals haar dochter altijd heeft. De dag duurt voort en probeer mij in te leven in haar dochters leven met spelen en praten. De dagen gaan voorbij als Mieke en begin langzaam te wennen aan mijn nieuwe leven.
Als ik weer op de opvang kom krijg ik een glimlach komt op mijn gezicht als ik mijn zusje zie, waar is ze geweest al die dagen vraag ik mij af? Ik word natuurlijk aangezien voor Mieke en mijn dag verloopt ook zo weer. Als we een middagslaapje gaan doen en in mijn bed lig denk ik na hoe ik alles kan oplossen. Ik wil weer mijn oude leven terug, een tweeling zijn. Ook Mieke moet terug, al heeft ze een slecht leven bij haar moeder. Alleen zijn is niks, je hebt geen zus of broer om te spelen en je bent elke dag alleen met je ouders. Je mist wat in je leven en daarom heb ik mogelijk deze vreemde droom, het gemis van een broer, zus of alle twee. En denk aan mijn wens, dat was geen goede wens om te doen en wens weer dat ik mijn oude leven terug wil.
Als alle kinderen liggen kijk ik om mij heen, ik zie de stapeltjes kleren over de rand van elk bedje hangen. Ik denk na, ik kreeg de spullen va Charrise en werd haar en ik deed daarna de jas aan van Mieke en werd Mieke dus als ik de kleren van mijn zusje aan doe word ik weer mij zelf. Maar dan moet ik ook mijn jas aandoen en zal mijn zusje weer terugkomen. Maar de kleren liggen te ver weg om ze te verwisselen en zal ik dus straks weer de kleren van Mieke aankrijgen. Als de juffen komen om ons wakker te maken doe ik net of ik slaap, een juf maakt mij wakker en kijk een beetje slaperig naar haar. Ze helpt mij aankleden met de kleren van Mieke en mijn zusje krijgt mijn kleren weer aan. Na een broodje en wat drinken gaan we naar buiten, ik loop snel naar de jas van mijn zus. Maar mijn zus is op het dezelfde moment bij de jas, ik geef haar een flinke duw en ze valt op hard de grond. Ze begint te huilen zoals altijd, ik pak mijn jas en trek deze snel aan. Een vertrouwde geur en gevoel komen bij mij boven, ik pak de sjaal en muts maar ook mijn knuffel van de vloer. De juffen komen snel aangelopen en tillen mijn zus op. Al troostend vragen ze aan haar wat er gebeurd is, maar ze weet het niet. Een juf komt naar mij toe, ze kijkt mij aan en ze helpt dan met de jas, sjaal en muts. Dan zegt ze een naam, mijn eigen naam! Mijn zus is gestopt met huilen, ik loop naar haar en vraag of het gaat. Een van de juffen zegt dat het lief is van mij om mijn zus te troosten. Dan wilt de juf haar jas pakken maar deze is nergens te vinden? Ze zoeken overal maar nergens, ze denken dat een ander kindje die tussen de middag naar huis is gegaan haar jas per ongeluk heeft meegenomen. Een van de juffen kijkt of er een andere jas is blijven hangen en ja wel een overgebleven jas. De juf kijkt erin en zegt dat deze van Mieke is, dat is vreemd voor de zoveelste keer! De juf zal de moeder van Mieke bellen of ze een verkeerde jas thuis hebt hangen, mijn zusje en ik wachten geduldig op het bankje. Als de juf terug komt zegt ze dat de ouders van Mieke niet opnemen, mijn zusje moet maar de jas aan van Mieke dan kan ze buiten gaan spelen. Met een verdrietig gezichtje trekt ze de jas aan, de sjaal en must hoeven niet.
Eind van de dag is het tijd om naar huis te gaan, spanning en trillen gaan door mijn lichaam. Is mijn droom nu echt voorbij of zit ik nog in een droom? Maar dan hoor ik mama mijn naam en mijn zus haar naam roepen, we lopen allebei naar en ik geef haar een dikken knuffel en laat niet meer los. Onze moeder staat mij aan te kijken waarom ik haar een dikke knuffel geeft, als ze eens wist wat voor vreemde droom ik gehad heb.
Als ik weer op de opvang kom krijg ik een glimlach komt op mijn gezicht als ik mijn zusje zie, waar is ze geweest al die dagen vraag ik mij af? Ik word natuurlijk aangezien voor Mieke en mijn dag verloopt ook zo weer. Als we een middagslaapje gaan doen en in mijn bed lig denk ik na hoe ik alles kan oplossen. Ik wil weer mijn oude leven terug, een tweeling zijn. Ook Mieke moet terug, al heeft ze een slecht leven bij haar moeder. Alleen zijn is niks, je hebt geen zus of broer om te spelen en je bent elke dag alleen met je ouders. Je mist wat in je leven en daarom heb ik mogelijk deze vreemde droom, het gemis van een broer, zus of alle twee. En denk aan mijn wens, dat was geen goede wens om te doen en wens weer dat ik mijn oude leven terug wil.
Als alle kinderen liggen kijk ik om mij heen, ik zie de stapeltjes kleren over de rand van elk bedje hangen. Ik denk na, ik kreeg de spullen va Charrise en werd haar en ik deed daarna de jas aan van Mieke en werd Mieke dus als ik de kleren van mijn zusje aan doe word ik weer mij zelf. Maar dan moet ik ook mijn jas aandoen en zal mijn zusje weer terugkomen. Maar de kleren liggen te ver weg om ze te verwisselen en zal ik dus straks weer de kleren van Mieke aankrijgen. Als de juffen komen om ons wakker te maken doe ik net of ik slaap, een juf maakt mij wakker en kijk een beetje slaperig naar haar. Ze helpt mij aankleden met de kleren van Mieke en mijn zusje krijgt mijn kleren weer aan. Na een broodje en wat drinken gaan we naar buiten, ik loop snel naar de jas van mijn zus. Maar mijn zus is op het dezelfde moment bij de jas, ik geef haar een flinke duw en ze valt op hard de grond. Ze begint te huilen zoals altijd, ik pak mijn jas en trek deze snel aan. Een vertrouwde geur en gevoel komen bij mij boven, ik pak de sjaal en muts maar ook mijn knuffel van de vloer. De juffen komen snel aangelopen en tillen mijn zus op. Al troostend vragen ze aan haar wat er gebeurd is, maar ze weet het niet. Een juf komt naar mij toe, ze kijkt mij aan en ze helpt dan met de jas, sjaal en muts. Dan zegt ze een naam, mijn eigen naam! Mijn zus is gestopt met huilen, ik loop naar haar en vraag of het gaat. Een van de juffen zegt dat het lief is van mij om mijn zus te troosten. Dan wilt de juf haar jas pakken maar deze is nergens te vinden? Ze zoeken overal maar nergens, ze denken dat een ander kindje die tussen de middag naar huis is gegaan haar jas per ongeluk heeft meegenomen. Een van de juffen kijkt of er een andere jas is blijven hangen en ja wel een overgebleven jas. De juf kijkt erin en zegt dat deze van Mieke is, dat is vreemd voor de zoveelste keer! De juf zal de moeder van Mieke bellen of ze een verkeerde jas thuis hebt hangen, mijn zusje en ik wachten geduldig op het bankje. Als de juf terug komt zegt ze dat de ouders van Mieke niet opnemen, mijn zusje moet maar de jas aan van Mieke dan kan ze buiten gaan spelen. Met een verdrietig gezichtje trekt ze de jas aan, de sjaal en must hoeven niet.
Eind van de dag is het tijd om naar huis te gaan, spanning en trillen gaan door mijn lichaam. Is mijn droom nu echt voorbij of zit ik nog in een droom? Maar dan hoor ik mama mijn naam en mijn zus haar naam roepen, we lopen allebei naar en ik geef haar een dikken knuffel en laat niet meer los. Onze moeder staat mij aan te kijken waarom ik haar een dikke knuffel geeft, als ze eens wist wat voor vreemde droom ik gehad heb.
Awh wat een mooi einde! Ik denk dat ze nooit meer zal denken dat ze iemand wil zijn. Ik vraag me nog wel af wat er met Mieke is gebeurd. (Of komt dat nog?)
Tip; als je verhaal nu helemaal af is, kun je bij je eerste bericht via "wijzig" er een boektekentje aangeven, ten teken dat het verhaal afgerond is.
Ik vond het erg leuk om je verhaal te lezen!
Tip; als je verhaal nu helemaal af is, kun je bij je eerste bericht via "wijzig" er een boektekentje aangeven, ten teken dat het verhaal afgerond is.
Ik vond het erg leuk om je verhaal te lezen!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...