hier het begin van het verhaal over een meisje die het niet makkelijk heeft thuis.
"wat!!!" riep ik toen ik hoorde dat we gingen verhuizen. "Denk maar niet dat ik mee ga." maar ik moet wel. We hebben namelijk te weinig geld om de huur van het huis waar we nu in wonen te betalen. Morgen gaan we de eerste 2 huizen bekijken. Mijn kleine broertje Jimmy, maakt het niks uit. Hij is natuurlijk nog veel te klein om dat te snappen. Later op te middag, mijn broertje begint opeens te huilen. "Roos, kan jij Jimmy even verschonen?" roept mijn moeder vragend. "ik heb nu even geen tijd." Àlsof het niet erg genoeg is dat we gaan verhuizen. Moet ik ook nog een vieze luier verschonen. Ik moet minstens 4 keer per week op Jimmy oppassen. Ik verschoonde toch maar Jimmy`s luier zoals mijn moeder mij gevraagd heeft. Ik pakt de krijsende Jimmy uit de box en bracht hem naar de badkamer, waar ik hem tot slot verschoonde. Daarna zette ik Jimmy weer in zijn box. Die zelfde nacht kon ik niet slapen. Ik dacht alleen maar aan de verhuizing. Aan wat mijn vriendinnen ervan zouden zeggen. En mijn vriendje Jonas! Na een tijdje te lopen piekeren viel ik uiteindelijk toch in slaap. De volgende dag belde ik Jonas op. "met Jonas van doorn" hoorde ik aan de andere kant van de lijn. "met Roos!" voordat Jonas ook maar iets kon zeggen zei ik: " Ik ga verhuizen! Help!!" Jonas vroeg vol verbazing: " wat, wanneer, waarheen?" "vandaag gaan we 2 huizen bekijken. Verder weet ik ook nog niks. Maar beloof me dat we elkaar vaak gaan bezoeken ook al is het aan de andere kant van de wereld." zei ik "natuurlijk" zei jonas. "zonder jou kan ik niet leven, dat weet je toch." ik zei: "schat, ik ook niet zonder jou, heb je anders zin om mee te gaan. De huizen te bekijken. Dan weet je gelijk waar ik misschien ga wonen en met jou erbij is het gelijk wat leuker" "ik zou het even vragen. Wacht even." zei jonas rustig. Waarschijnlijk kan hij het nog niet helemaal geloven. Ik zelf eigelijk ook nog niet. "daar ben ik weer" zei Jonas "hey!" zei ik vol enthousiasme. Door Jonas vergeet ik een beetje de verhuizing. "ik mag mee" zei Jonas. "wanneer moet ik bij jullie zijn?"
"Om 11 uur gaan we rijden dus als je voor 11 uur er bent, dan komt het wel goed." zei ik tegen Jonas "oké dan zie ik je dan. Kan niet wachten om je te zien." vertelde Jonas me. "ik kan ook niet wachten om jou te zien, ik ga nu ophangen. Doei schat" zei ik tegen Jonas. Jonas zei:"oké tot zo dan, doei schatje." ik lege de telefoon neer en ging naar beneden. Ik zag mijn ouders op de bank zitten. Ze keken tv. Jimmy zat alweer te huilen. "pap, mam, Jimmy huilt hoor. Willen jullie hem gewoon in de box laten. Totdat hij stopt met huilen?" zei ik een beetje boos. "doe jij het maar, wij hebben nu geen tijd" zei mijn vader. Een beetje boos zei ik:" jullie hebben nooit tijd, Jimmy is pas 2 en ik moet voor hem zorgen." mijn ouders luisterde blijkbaar niet eens. Ik ging naar de box, en tilde Jimmy op. "heb jij weer poepie gedaan." zei ik met een hoog stemmetje tegen Jimmy. Ik verschoonde hem zoals gewoonlijk en lag hem weer rustig in de box, daarna gaf ik hem een klein kusje op zijn voorhoofd. "Jonas gaat mee, de huizen bekijken, dat is wel goed toch?" riep ik terwijl ik nog bij De box stond."ja! Doe wat je wil. Maar laat ons een beetje rusten, wil je?` riep mijn vader uit de woonkamer. Alsof ze zoveel doen, mijn vader gaat bijna nooit naar zijn werk. Vind je het gek dat we de huur niet kunnen betalen.hij werkt als bouwvakker. Als hij werkt, dan is hij ook heel de dag weg. Ik keek in de koelkast voor een ontbijtje. Een leeg pakje kaas, een half gevulde pak melk en boter. Verder stond er nog wat flesjes bier in. Ik keek in de kast. Om te kijken of er daar wel iets te vinden was. Het brood was op. Er lagen wel crackers. Ik pakte de crackers uit de kast en lag het op het aanrecht.
Ik zie ze een beetje als verstrooide mensen die stil staan in de tijd, terwijl alles aan hen voorbij gaat. ^.^
