@Ruben, ik zal het er in het vervolg boven zetten dan is het duidelijker ;P ben te lui om hoofdstuk titels te maken xD ghehe
@Saskia, jaaaaa weeer een reactie
jooehoeeee. Hahhaah nu je het zegt, hij lijkt inderdaad wle een beetje op Niehic, gheheh
@Yociame, leuk dat je ook meeleest
, en Saskia de schuld geven! Van haar moest ik hem maken xD, bij mij zou ie heel lief en vriendelijk zijn xD ( kuchkuch )
@Mena, Voor alles dat niet goed is Saskia aanklagen
ghehe. Ik ben de goedheid zelve
En nieuwe post!
Pjorr
Het begin met Hocus Pocus
Pjorr schudde zijn hoofd van verwarring. Hij snapte nog steeds niet wat er precies gebeurde. Even geleden had hij nog rustig door de stad gelopen en nu plots werd hij naar het midden van het plein getrokken.
Mensen stonden er allemaal opgewonden omheen. Allemaal leken ze te weten wat er aan de hand was, op hem na.
"Aah, dat is hem?" Een man kwam met een luide stem boven iedereen uit. Machtig stond hij met een staf in zijn handen in het midden. Zijn donkere gewaad verraadde hem als reiziger, maar ook het feit dat Pjorr nog nooit het gezicht van de man had gezien.
Pjorr werd lomp zijn richting in geduwd.
"Dit is hem, de uitverkorene," antwoordde August, één van de mensen die Pjorr uit zijn huis hadden gehaald en hem hier naar toe hadden gesleept.
De vreemdeling liet zijn stormachtige ogen over Pjorr heen glijden en bekeek hem tot in de puntjes.
De blik maakte Pjorr ongemakkelijk. Vooral de twinkeling in de man zijn ogen toen hij eindelijk zijn blik weer op Pjorrs gezicht richtte.
"Stilte!" brulde de man ineens naar alle sprekende mensen om hen heen. Even was het stil maar al snel steeg het gefluister weer op.
Pjorrs aandacht gleed meteen terug naar de vreemdeling die zwaaide met zijn staf. Wat was hij nou weer van plan? Deze mensen bang maken door een beetje met een stok te zwaaien. Pjorr grinnikte. Veel succes daarmee.
De staf spinde even boven de man zijn hoofd en kwam toen met een klap op de grond. Het hele plein beefde en de aarde scheurde. Rode wolken stegen als geizers tussen de kloven uit.
De schok schoot door Pjorr zijn lijf en liet hem wankelen. Nog net wist hij zijn evenwicht te houden.
Toen de vreemde rook eindelijk optrok was het doodsstil. Iedereen keek verstijfd naar de vreemdeling met zijn staf. Pjorr had zijn hand op zijn borst liggen en probeerde zijn hartslag omlaag te brengen.
De vreemdeling glimlachte als of er niets gebeurd was. Hij zwaaide nogmaals met zijn staf. Iedereen dook ineen. Pjorr wilde zich al tegen de grond werpen in afwachting tot een nieuwe beving. Die kwam niet.
Om hem heen werd de lucht lichter. Het gloeide op als zonnestralen en kronkelde om hem heen. Pjorr stak zijn hand er naar uit. De stromen kietelden zijn vingers als kleine stroomschokjes. Wat was dit allemaal?
"Ik ben de magiër Lojan," verklaarde de man met zijn zware stem. "En ik ben gekomen om de uitverkorene te leiden."
Met een ruk trok Pjorr zijn hand terug en keek naar de zogenaamde magier. Wat?
De gloeiende stralen om hem heen spoten uit elkaar en brachten een glinsterende regen over de bevolking. Vol van verwondering staarde iedereen het aan.
"Ik zal hem brengen naar de tempelen van Igar, zodat hij kan leren en uiteindelijk de redding kan brengen van het duister wat in ons land woedt."
De glinsteringen bleven plots in hun vallende beweging stilstaan en toen als pijlen schoten ze de lucht in. Duistere wolken begonnen zich uit het niets in de lucht te verzamelen en lieten de zon verdwijnen, alsof de man zo wilde benadrukken wat voor een belang zijn taak had.
Donder en bliksem rommelde de lucht boven hen. Pjorr keek met grote ogen naar de lucht boven hem. Waar had die man hem voor nodig als hij dit allemaal kon doen?
Een bliksemschicht knalde recht voor hem de grond in en liet een kleine kloof achter. Pjorr maakte een sprongetje naar achteren.
"Uitverkorene, ben je klaar voor je taak?" De lange staf werd vlak voor zijn neus gehouden. Pjorr schudde hevig zijn hoofd.
'Nee." Hij wilde absoluut niet aan zijn taak beginnen. Het leven zoals het er niet aan toe ging, beviel hem prima.
Om hem heen steeg geschreeuw op. De bevolking protesteerde en schold naar hem.
"Pjorr, het is je lot de wereld te redden!" Nog twee bliksemschichten knalden naar beneden en sloegen vlak bij zijn voeten in. Angstig kroop Pjorr in elkaar.
"Oké oké, ik doe het. Vermoord me niet!"
Meteen steeg er een gejuich uit het publiek op. De wolken trokken open en lichtstralen vielen over zijn gezicht. Voor hem glimlachte Loyan hem vriendelijk toe. "Wat fijn dat je wilt meewerken." Alsof het allemaal zo vrijwillig was.
"Kom dan gaan we je spullen bijeen rapen." De magier wenkte hem met zijn staf te volgen. Met hangende schouders en onder gejoel van het volk liep Pjorr hem achterna.
God waar ging hij aan beginnen.
. Ookal mij kennende misschien weet ik het wel heel serieus te schrijven. 
en ach, je kent me, ik probeer er altijd een uitdaging voor je in te stoppen 
Ik ga gewoon dit topic volstalken net zolang totdat je ooit weer iets post 
of ik krijg een ban voor spammen....