Soms denk ik: waarom? Wat is de reden dat we liefde nodig hebben? Waarom kunnen we niet zonder? Waarom is de verleiding telkens toch weer groter dan de afwijzing. De simpele keuze om te kiezen voor een leven zonder liefde, en dan toch de verleiding die zo moeilijk te weerstaan is en waar we allemaal telkens weer in trappen.
En dan uiteindelijk de teleurstelling die achter zal blijven. Leven in angst is geen leven, leven in liefde wel dan? Want liefde is hetzelfde als angst, het verraad je. Het besluipt je, speelt met je, maakt je bang, kwetsbaar en onzeker. Liefde maakt je kapot. En toch kun je er niet onderuit, ook al kies je ervoor niet dat pad te nemen, dan zal het je wel achtervolgen. Het zal je opjagen, uitdagen, testen, kijken hoever het kan gaan. Net als angst, maar liefde is zelfs nog een graad erger. Want je denkt dat je je fijn voelt, dat alles klopt en is zoals het hoort te zijn. En als dan uiteindelijk blijkt dat het tegenovergestelde waar is, en dat alles waar je eens in geloofde, alles waar je eens voor leefde, niks is. Tot wie keer je je dan? De reden van jouw bestaan heeft je verraden, verlaten en een trap nagegeven: de confrontatie. De confrontatie dat je wist dat het zou gaan gebeuren, omdat je weet dat liefde een illusie is. Een illusie; je denkt van iemand te houden, iemand te nemen en te accepteren zoals hij/zij is. En dat diegene hetzelfde doet bij jou. Je denkt dat alles klopt, dat alles zo heeft moeten zijn.
Maar niks moet zijn zoals het zou moeten zijn. Want uiteindelijk verlaat de liefde je. Liefde neemt af. Liefde vergaat. Liefde verdwijnt. Er wordt plaats gemaakt voor iets nieuws, een gevoel waarvan je wist dat het ging komen, omdat het zolang goed heeft gevoeld. Je weet dat alles wat eens goed voelde, zich tegen je gaat keren. Niemand leeft een leven zonder pijn, zonder verlies. En dus iedereen zal ervaren hoe zoiets is, hoe het voelt. Alsof er een deel van je sterft, sterft samen met het gevoel dat eens zo sterk was. Een overblijfsel is brandend verlangen, overheersend gemis. Gemis naar een persoon, naar een tijd, naar een plek, waar je zo aan bent gaan hechten, waar je zo van ging houden.
Ondanks dat je rekening houdt met de concequenties die situaties met zich mee brengen, ondanks dat je je bewust bent van de risico’s die je neemt door dingen toe te laten in je leven, ben je onvoorbereid. Onvoorbereid op zo’n groot verlies. Hoe kan iets dat ooit zo goed heeft gevoeld, zomaar weg zijn? Hoe kan zo’n fijn gevoel plaats maken voor iets wat je uit een scheurt? Hoe kan iets dat je eens zo vertrouwde, een wereld waar je zo graag was, een wereld waar geluk normaal was, hoe kan zo iets plaats maken voor een wereld waar je liever niet bent, een wereld die je haat.
Waarom moeten we liefhebben? Waarom kunnen we niet enkel en alleen van onszelf houden, want bij jezelf weet je waar je aan toe bent. Je weet wat je kan verwachten, je weet wat je doet, waarom en voor wie. Waarom is het zo moeilijk om een leven te spenderen, enkel en alleen vertrouwend op je zelf? Waarom is dat niet genoeg? Waarom willen we meer? Waarom willen we liefde? Als we weten dat liefde vergaat? Waarom? Waarom.
Waarom liefhebben
Heel diep, mooi geschreven/omschreven!
For sale: Babyshoes, never worn