Gedoemde relatie

[P_Westdijk]

De receptioniste had het tweetal pas bij binnenkomst elkaars hand los zien laten. Ze kon zich niet meer herinneren hoe lang geleden zij voor de laatste keer zo met haar man had gelopen. Ze zag de vrouw met de hoofddoek naar de computer lopen om op te zoeken waar ze moest zijn. De haar bekende man kwam haar kant op geslenterd.
"Je vriendin?"
"Zoiets."
De receptioniste lachte. Voor diegenen die Angelo kenden was het al heel wat om hem dit te horen zeggen.
"Ik wist wel dat je niet eeuwig vrijgezel zou blijven."
"Deze relatie heeft geen toekomst."
Verwonderd keek ze van hem naar de vrouw met de hoofddoek en weer terug.
"Ze lijkt me anders aardig genoeg."
Hij knikte bevestigend.
"De dokter heeft haar opgegeven", verklaarde hij, "ze is terminaal."
De receptioniste keek hem met knipperende ogen aan. Deze woorden hadden haar een schok bezorgd. Er ging van alles door haar heen, maar over haar lippen kwam geen enkel woord.
"Ik was de eerste man die ze na het verlaten van het ziekenhuis zag."
"O."
Haar uitgebreidde woordenschat was tot dit ene woord gereduceerd alsof er een deur was dichtgeslagen en ze niet langer meer gebruik van deze informatie kon maken.
"Het liep daarna anders dan we gedacht hadden."
"Ik... Ik weet niet... Wat moet ik hierop zeggen?"
Hij glimlachte. Ze kon zien dat het een gemeende lach was.
"Ik zie je altijd graag sprakeloos."
De receptioniste schudde het hoofd, haalde haar schouders op en bewoog haar handen alsof ze er geen raad mee wist. Ze zag de vrouw nu ook haar kant op komen. Angelo maakte automatisch plaats voor haar bij de receptie.
"Hallo, kan u me helpen? Ik krijg op de computer niet gevonden wat ik zoek."
"Wat zoekt u precies?"
"Ik wil een plek op de begraafplaats reserveren."
Ze keek snel even naar Angelo, voor ze overeind kwam om de vrouw daarbij behulpzaam te zijn. Hij wachtte geduldig waar hij stond tot de receptioniste terug kwam. Zijn vriendin wachtte in de rij met de uit de computer gekomen bon in de hand tot ze aan de beurt was.
"Gaat het?"
Ze knikte moeizaam.
"Het spijt me voor je", fluisterde ze.
"Mij niet. Sinds ik haar ken heb ik me nog nooit zo levend gevoeld. Daar is ze al weer. Ik moet gaan. Tot ziens."
De receptioniste zag hen bij de schuifdeuren elkaars hand weer vastgrijpen. Ze keek het tweetal na tot ze uit het zicht waren verdwenen voor ze de telefoon pakte om te gaan bellen.
"Met mij, ik wil vanavond iets met z'n tweeën gaan doen."
Ze luisterde naar de reactie van haar verwonderde man.
"Gewoon iets, goed? Er is niets gebeurd", reageerde ze snibbig, "regel maar wat."

[mena1998]

Oke, waarschijnlijk ben ik in een domme bui... Ik snap werkelijk niets van dit, wat is ze?

Oke, net nog een keer gelezen, ik snap er nog steeds niet veel van. Ik weet niet of het aan mij ligt (hopenlijk wel), maar... Ja wat eigenlijk? Geen idee.
En zelfs al snap ik het niet echt... Toch mooi geschreven.
Ik snap alleen niet wat er nou gebeurt maar wel de emotie, maar ga niet vragen om het me uit te leggen welke, want dat werkt vast niet *werpt alvast een boze blik*.

Doorgaan, misschien snap ik het als ik wat meer gelezen heb

[xIMISSYOU]

Mena, dit is een one-shot, dat betekent dat er niet meer aan verder geschreven word. De vrouw is terminaal ziek, ze word niet meer beter, ze beseft dat ze zal sterven, haar vriend beseft dat ook. De vrouw wil alvast dingen regelen voor..later zegmaar. De receptioniste is ervan gedaan en beseft hoe waardevol een leven en een partner kan zijn.
Daar bij de uitleg als ik het goed begrepen heb xd

OT: Mooi stukje, je beschrijft de emotie goed, ik begrijp de reactie van de receptioniste volkomen. (Ik zou waarschijnlijk hetzelfde reageren). Je hebt ook een hele leuke schrijfstijl. Mooi gedaan!

[mena1998]

... Nou maak ik dezelfde fout als Dreamrose! Nou ja.. Dankje voor de uitleg
Love it nou ik het begrijp Al meer

[P_Westdijk]

Bedankt voor het reageren mena1998 en xIMISSYOU heeft je de uitleg gegeven die erbij hoort. Het blijft bij een one-shot. De rest laat ik aan jullie fantasie over om de leemten op te vulen.

Bedankt voor je reactie xIMISSYOU. Altijd leuk om zoiets te lezen.

[Dreamrose]

He, nu wordt ik nog bekend door die fout xd
Wauw, goed beschreven, die emoties precies goed niet te veel en niet te weinig

[P_Westdijk]

Bedankt voor je reactie, Dreamrose. Het is altijd leuk om te lezen dat een verhaal heeft gesmaakt.

[-Maaike-]

Mooi geschreven! Ik dacht eerst dat de receptioniste degene was met de gedoemde realtie omdat het gelukkige paar hand in hand binnenkwam. Maar je uitwerking is veel duisterde dan dat.
Ik vind dat je het weer erg goed geschreven hebt, de reacties van de receptioniste vind ik mooi. Vooral het laatste dialoogje maakt het sterk (en ook de reactie van de man, dat ie zich nooit zo levend heeft gevoeld!)

[P_Westdijk]

Ik dacht eerst dat de receptioniste degene was met de gedoemde realtie omdat het gelukkige paar hand in hand binnenkwam.

Deze gedachte was van korte duur, mag ik aannemen. Ook relaties zonder toekomst kunnen mensen gelukkig maken, zelfs al is het maar voor kort. Bedankt voor het achterlaten van een reactie.