Mijn eerste

[Eztherz]

Om maar even iets anders te plaatsen dan al mijn depressieve gedichten.






Je dacht dat ik sliep
Toen je zachtjes ademend
Met je handen over mijn lichaam
gleed

Ik hield me stil
Als een trillend vogeltje
Bang de beminning te
verstoren

Je hand zocht zich een weg
Naar beneden langs mijn dij
Om vervolgens plotseling te
stoppen

'Ben je wakker'
Fluisterde je in mijn oor
Met een zucht opende ik mijn
ogen

'Ja' ademde ik terug
Het mooie moment uiteen gevallen
Maar tot mijn verbazing ging jij
door

De hele nacht heb ik genoten
Van jouw lichaam in het donker
Onze lichamen werden
één

's Ochtends keek je me in de ogen
Zei je 'Ik ben nu een man'
En mijn besef weer teruggekeerd
Dit was mijn eerste keer

[x Sanne]

Wat een mooi gedichtje!
Ik vind alleen afbrekingen zoals deze niet zo mooi:

Met je handen over mijn lichaam
gleed

[Sebas]

Ik vind hem wel heel mooi geschreven.
Het gaat om een geheel, dat steeds terug komt..
Echt heel mooi!

[Eztherz]

Bedankt.

Afbreken is een kwestie van smaak en stijl, persoonlijk houd ik er wel van.

[Darkstar]

Leuk gedaan, goed dat het positief is .
Vind dat afbreken ook wel wat hebben jah

[S.A.M.]

Het afbreken heeft normaal ook een praktische functie.
Het geeft bepaalde delen een nadruk. Bewust gebruikt kan het een gedicht wel heel sterk maken.
Een gedicht over de eerste keer: tja, sowieso lef, vind ik. Ik heb ard moeten lachen om die regel nu ben ik een man. Da's wel heel aandoenlijk.

[Bloem]

Knap gedaan. Dit gedicht is echt af.
Dat afbreken vind ik goed bij dit gedicht gedicht passen.