Nanna

[Puck]

Hallo hallo! Hier een idee waar ik op dit moment mee bezig ben, ik hoop dat jullie het wat vinden.

Thomas en ik waren een doodnormale broer en zus. Hij is drie jaar ouder dan ik en we zijn dol op elkaar, maar of we veel ruzie maken! Onze oudtante, tante Elfrieda, werd er af en toe gek van. Ondanks dat hield ze erg veel van ons en we vormden een gelukkig gezinnetje. We woonden in een klein huisje in een ongezellig deel van de stad, maar tante Elfrieda nam ons elk weekend mee naar haar houten hutje op de hei, aan de rand van het bos. Later, toen ik twaalf was en tante Elfrieda de eerste verschijnselen van hartfalen kreeg, gingen Thomas en ik met zijn tweeën. Eerst een stuk met de trein, dan met de bus en dan nog een half uur lopen. Toch gingen Thomas en ik bijna elk weekend. Het was er zo mooi, rustig en schoon. Je waande je in een compleet andere wereld. Dat we ooit echt in een totaal andere wereld dan die we kenden terecht zouden komen, hadden we toen nooit kunnen vermoeden.
We namen vaak vrienden van school mee, maar de dag waarop alles zou veranderen waren we met z´n tweetjes gegaan. Het was zomervakantie en de meeste van onze vrienden waren weg. Het was zaterdagochtend. Vrijdag gingen we nooit meer, want we hadden allebei een baantje op die avond. Ik was vijftien jaar oud.

´Dag lieverds!´ Tante Elfrieda zag er moe en afgepeigerd uit, maar ze zwaaide ons opgewekt na. Thomas en ik zwaaiden terug en liepen naar het station, Thomas met zijn versleten, altijd aanwezige donkerrode eastpack en ik met mijn bontgekleurde plunjezak. In de trein deden we allebei onze muziek in. Thomas sleept altijd een immense koptelefoon mee om zijn nek. Ik heb meestal de goedkoopste oortjes die ik kan vinden.
Na de trein stapten we in de ouwe, naar zwetende schoolkinderen na gym stinkende bus, waar de chauffeur ons joviaal begroette en belangstellend naar tante Elfriede informeerde.
Zodra we uitstapten, nagezwaaid door de beste man, overviel mij een onheilspellend gevoel.
Het hele half uur door het bos was ik schrikachtig en af en toe greep ik Thomas zelfs stevig beet. Die lachte me uit en maakte me uit voor angsthaas. Er gebeurde ook niets en we hadden een fijne, chille avond. We zaten nog lang buiten en keken naar de sterren. Toen het begon af te koelen, gingen we naar binnen en kropen in onze bedden. Er is maar één ruimte in het hutje en de bedden dienen ook als bank. Het moment dat we allebei in ons bed lagen vond ik altijd het fijnst. Dan konden we opeens over alles praten. Thomas vertelde over het meisje wat hij leuk vond, ik over mijn vlam van dat moment of we hadden het over onze vrienden of andere zaken in het leven. Het waren serieuze, diepgaande gesprekken. Die avond ging het over tante Elfrieda, we maakten ons zorgen over haar.
Plots werd er geklopt, ik kan me nog precies herinneren dat mijn nekharen overeind gingen staan. Doodstil bleven we liggen, en ik weet nog dat ik wilde dat Thomas niet zo ver weg lag. Er werd nog een keer geklopt, gebonsd op de deur. En toen deed Thomas - achteraf gezien – het stomste wat hij had kunnen doen. ‘Wie ben je? Ga weg of laat je zien!’Riep hij naar de onbekende buiten de deur. Meer uitnodiging was niet nodig. De deur zwaaide open en er stapte een lang, slank en knap meisje binnen. Ze was erg bleek, maar dat weet ik aan het maanlicht. Toch was ik doodsbang en ik snapte ook niet hoe Thomas kon herademen. Het meisje glimlachte en het licht viel precies op haar lange, puntige tanden. Ik zag Thomas schrikken. Toen stortte ze zich op me.
Het bizarre was dat ik alleen maar kon denken dat dit niet echt kon zijn. Niet omdat een vampier me aanviel, maar omdat het buiten zulk prachtig, kalm weer was. In mijn beleving stormt het altijd in horrorfilms. Ik werd me pas bewust van de realiteit van dit gebeuren toen Thomas het meisje net op tijd wegtrok en vechtend met haar over de grond rolde.
Ik probeerde me zo snel mogelijk uit m’n slaapzak te wurmen, maar het was al te laat. Net toen ik overeind stond, zag ik de tanden van het meisje in de nek van mijn broer verzinken en nam ze een flinke teug van zijn bloed. Toen ik weer enigszins wist wat boven en onder was, kwam er uit mijn keel een keiharde gil en was ik op weg naar het meisje, met gebalde vuisten. Ze stond me glimlachend op te wachten, maar toen ik vlak bij haar was, zag ik haar ogen opeens groot worden van schrik. Ze staarde naar me alsof ik Hades in eigen persoon was, en zonder een woord te zeggen draaide ze zich om en rende het hutje uit. Op het moment dat ik op haar afstormde, had ik het gevoel gehad of ik knetterde van energie. Nu voelde ik me slap en trillend sloot ik de deur. Mijn handen shaketen toen ik het bloed in Thomas’ nek weghaalde en de wond depte. Hij was bewusteloos. Rillend over m’n hele lichaam liep ik naar de kast en trok de la open waarin we noodnummers bewaarden. Ik kreeg van de zenuwen het nummer van de buschauffeur nauwelijks ingetypt, maar godzijdank nam hij op. ‘Hoi met Nanna, het nichtje van Elfrieda Basinger.. Mijn broer is flauwgevallen.’Zei ik meteen, voor hij er één van zijn ellenlange verhalen tussen kon gooien. Hij kwam meteen. Samen laadden we Thomas op de achterbank, waarbij ik steeds angstig naar het bos keek. Gelukkig merkte hij niets. Hij bracht ons helemaal naar huis, waar tante Elfrieda ongerust in haar nachtpon naar buiten kwam. De buschauffeur kreeg nog een kopje thee en ging toen weer naar huis. Thomas lag in bed, nog steeds niet bij kennis.
Ik zat naast hem, tot tante Elfrieda me naar beneden dwong. ‘En nu vertel je me wat er is gebeurd.’Zei ze streng. Ik slikte. ‘U zult het wel niet geloven, maar er was een vampier.’ Één van de meest fantastische eigenschappen van tante Elfrieda is dat ze precies weet wanneer je serieus bent. Op mijn bewering trok ze nog geen wenkbrauwen op. Ze maande me alleen aan alles te vertellen, wat ik grif deed. Na mijn verhaal was het lang stil.
Plots werd ook hier op de deur geklopt. Wijs geworden van de eerdere ervaring keek ik eerst door het spiekgaatje. Er stonden víjf vampiers voor de deur. Trillend liep ik terug naar tante Elfrieda. Die bleef wonderlijk kalm. ‘We doen niets.’Raadde ze aan. ‘Zonder uitnodiging komen die wezens niet binnen.’ Ik verzuchtte en wenste dat ik Thomas en ik nooit waren weggegaan het weekend, toen er plotseling een bons klonk in de keuken. Dat was te veel. Mijn wereld was totaal op zijn kop gezet, ik was plotseling gedwongen te geloven in bloeddrinkende wezens die rechtstreeks uit de boeken van Bram Stoker leken te komen, er stonden er vijf voor de deur, Thomas was gebeten en nog steeds bewusteloos en nu was er ook nog iets in de keuken. Ik had het gevoel dat ik explodeerde. Toen ik mijn ogen weer open deed, keek tante Elfrieda verbijsterd naar me. Mijn handen deden pijn, ik keek ernaar en zag dat ik mijn nagels diep in m’n handpalmen gedrukt hield. Er stond een meisje in deuropening. Even dat ik dat ik gek werd en ze dezelfde was als met Thomas, maar dit meisje was anders. Ook zij was lang, slank, bleek en knap, met donker haar in een strakke staart.
Maar in haar ogen dansten vlammen en ik plaats van zich op me te stortten liep ze langs me heen om door het spiekgaatje te kijken. Toen ze langs me liep, kon ik een rilling niet onderdrukken. Ik wist opeens heel zeker dat dit meisje erg gevaarlijk was. Vreemd genoeg was ik niet bang. Op de één of andere manier voelde ik dat ze niet tegen ons kwam vechten ofzo, maar dat ze er was om ons met die wezens buiten te helpen. ´Zeven.´ Mompelde ze, terwijl ze ingespannen door het gaatje tuurde. ´Het worden er meer.´ Ze keek me fel aan. ´Wat doen ze hier?’ Vroeg ze me doordringend. ‘M’n broer.’ Wist ik uit te brengen. Binnen een seconde stond ze voor m’n neus. ‘Waar is hij?’ ‘Boven.’ ‘Gebeten?’ Ik knikte. Het meisje zuchtte. ‘Er zit niets anders op hem ook maar mee te nemen.’ Mompelde ze. ‘Waarheen?’ Vroeg ik scherp. ‘Naar een plek waar jullie veilig zijn.’ Kaatste ze terug. Toen wendde ze zich met een ruk tot tante Elfrieda. ‘U kunt niet mee.’ Ik wilde protesteren, maar mijn oudtante stak geruststellend haar hand naar me op, ten teken dat ik stil moest zijn. ‘Zoiets vermoedde ik al.’ Zei ze rustig. Het meisje leek even van haar stuk gebracht. ‘Vanavond bent u hier hopelijk veilig.’ Zei ze na een korte stilte. ‘Vlucht morgen naar een plaats die niet waarschijnlijk is. Ik denk niet dat ze al te veel naar u zullen zoeken.’ Tante Elfrieda knikte. ‘Jij en je broer gaan met mij mee.’ Het meisje richtte zich plotseling weer tot mij. ‘Maar..’ Ik had totaal geen zin om met een gevaarlijke wildvreemde op stap te gaan, laat staan met een bewusteloze Thomas op sleeptouw en tante Elfrieda achterlatend met zeven, of ondertussen al meer, bloedzuigende creaturen voor de deur. Tante Elfrieda greep mijn hand. ‘Ga mee, Nanna.’ Zei ze doordringend, en ik aarzelde. Het meisje keek me recht aan en ik knikte. Hoewel de vlammen in haar ogen me de rillingen bezorgden, wist ik dat ze ons wilde helpen. ‘Maar hoe komen we buiten?’ Vroeg ik, denkend aan de wezens voor de deur. ‘En Thomas is bewusteloos.’ ‘We gaan niet naar buiten.’ Zei het meisje, en ze liep de trap op. Tante Elfrieda en ik volgden haar. Ze liep in één keer door naar de kamer waar Thomas was. Daar haalde ze een mobiel uit haar zak, een superdure, hypermoderne smartphone. Ik dacht beschaamd aan mijn ouwe telefoon, die met plakband aan elkaar hing. Ze toetste wat in en opende een App. Even lichtte ze roodgloeiend op. Toen wenkte ze me. ‘Houdt mijn arm vast en pak met je andere hand je broer stevig beet.’ Beval ze. Ik gehoorzaamde haar. ‘Succes.’ Zei ze tegen tante Elfrieda en ze richtte haar aandacht weer op haar telefoon. Ook Thomas en ik gloeiden rood op, en we begonnen langzaam te verdwijnen. We leken gewoon op te lossen. ‘Tot ziens lieverd.’ Tante Elfrieda’s stem trilde. ‘Let goed op elkaar.’ Ik zag haar nu enkel nog maar vaag. Mijn beeld werd vertroebeld door zwarte vlekken. ‘Tot snel!’ Gilde ik terug, en ik wierp haar een kus toe. Toen verdween tante Elfrieda en stond ik hand in hand met het vreemde meisje in een vervallen, stoffige gang. Naast me op de grond lag Thomas. Hij was nog steeds bewusteloos.

[Tijgerlelie]

Hey Nanna,

Er zitten goede zinnen tussen maar ik heb de indruk dat dit een eerste versie is van iets. Er moet nog veel aan gebeuren. Hieronder wat tips.

Er staat nog erg veel informatie in die jou waarschijnlijk geholpen hebben met het vormen van de karakters maa rmij als lezer enorm afremmen. De hele eerste alinea bijvoorbeeld is compleet overbodig. Die informatie moet je pas geven op plaatsen waar het onmisbaar is, niet als een blok infodump. Ga zelf maar na hoeveel boeken je uit gelezen hebt die daarmee beginnen. De rest van je stuk heb je veel vaker uitgebreidde omschrijvingen staan die je kan inkorten of weglaten. Daarnaast denk ik dat je vaker gevoelens e.d. moet omschrijven in plaats van dingen.
Na de eerste alinea is het één blok tekst. Probeer witregels te gebruiken. Dat maakt de tekst behapbaarder en aantrekkelijker.

´Dag lieverds!´ Tante Elfrieda zag er moe en afgepeigerd uit, maar ze zwaaide ons opgewekt na. Thomas en ik zwaaiden terug en liepen naar het station, Thomas met zijn versleten, altijd aanwezige donkerrode eastpack en ik met mijn bontgekleurde plunjezak. In de trein deden we allebei onze muziek in. Thomas sleept altijd een immense koptelefoon mee om zijn nek. Ik heb meestal de goedkoopste oortjes die ik kan vinden.

Let goed op je tijden. Hier gebruik je in dezelfde alinea verleden tijd en tegenwoordige tijd.

Even om je een idee te geven hoe dit korter, vlotter en sfeervoller zou kunnen opschrijven (zeker niet de enige goede manier hoor, maar het is de beste manier om te laten zien wat ik bedoel denk ik).

‘Dag lieverds!’ Tante Elfrieda zag er afgepeigerd uit maar ze zwaaide ons opgewekt na. Thomas slingerde zijn versleten eastpack om zijn schouders en samen stapten we het perron op. Eenmaal in de trein zakte mijn broer verveeld onderuit terwijl de muziek zacht uit zijn koptelefoon zoemde. Ik viste mijn goedkope oordopjes uit mijn plunjezak en volgde zijn voorbeeld.

Na de trein stapten we in de ouwe, naar zwetende schoolkinderen na gym stinkende bus, waar de chauffeur ons joviaal begroette en belangstellend naar tante Elfriede informeerde.

Dit is typisch zo’n zin die gewoonweg teveel info bevat. Oud,zetend,gym,stinkend,joviaal,belangstellend. Gebruik of meer zinnen of minder info. En show-don’t tell is hier van toepassing denk ik.

Eenmaal uit de trein stapten we in de naar gymzaal stinkende bus.
‘Goedemorgen dame en heer,’ groette de chauffeur ons, ‘Hoe is het met jullie tante?’
‘Goedemorgen,’ zei ik met een gemaakte glimlach, ‘Naar omstandigheden goed, bedankt.’
Snel zocht ik een plekje, voor hij nog meer kon vragen.

Zodra we uitstapten, nagezwaaid door de beste man... ... ... het stomste wat hij had kunnen doen.

Dit is ook een stuk waar je beter een gesprekje tussen broer en zus kunt gebruiken om hun relatie duidelijk te maken dan deze eindeloze omschrijving. Dit bouwt geen spanning op en geen emotionele binding van mij als lezer aan de karakters.

‘Wie ben je? Ga weg of laat je zien!’Riep hij naar de onbekende buiten de deur. Meer uitnodiging was niet nodig. De deur zwaaide open en er stapte een lang, slank en knap meisje binnen. Ze was erg bleek, maar dat weet ik aan het maanlicht. Toch was ik doodsbang en ik snapte ook niet hoe Thomas kon herademen. Het meisje glimlachte en het licht viel precies op haar lange, puntige tanden. Ik zag Thomas schrikken. Toen stortte ze zich op me.

Hier moet je veel meer enters gebruiken (geld trouwens voor je hele stuk). En dit was tevens het punt dat ik defenitief afhaakte op je verhaal. Weer een vampierending! Tenzij je gelijk kunt laten blijken waarom dit verhaal orrigineel is, is dit waar het stopt voor mij.

Ik heb verderop nog even door gescanned en je moet even een boek openslaan en kijken hoe dialogen daarin staan. Daar valt ook nog veel in te winnen.

Al met al zitten er enkele goede zinnen tussen waaruit ik kan opmaken dat je waarschijnlijk best kunt schrijven maar je moet nog waanzinnig veel verbeteren en vooral kritisch worden! Kill your darlings. Probeer een alinea die je interessant vind op verschillende manieren te herschrijven, vanuit verschillende perspectieven, tijden, en kijk wat dat doet met sfeer. Probeer eens hoe je een karakter compleet hysterisch kunt maken zonder dat woord (of een synoniem) te gebruiken. En ga verhalen beoordelen hier op het forum. Je leert nergens zoveel van als bij anderen kijken waarom een bepaald verhaal je wel of niet grijpt.

Dit klinkt allemaal waarschijnlijk erg streng en vast niet iedereen is het met me eens. Maar hopelijk heb je er iets aan.

Groetjes,
Tijgerlelie

[-Maaike-]

Leuk verhaal. Ik vroeg me echt af wat er zou gaan gebeuren en je houdt het mysterieus wie dat meisje is en waarom die vampieren allemaal voor de deur verschijnen

Ik heb ook nog een tip voor je ^.^ ik weet niet zeker of Tijgerlelie die ook heeft gegeven, maar ik zou als je een dialoog hebt, iedere keer dat iemand iets zegt, dit op een nieuwe regel plaatsen (een enter, geen witregel). Dan krijgt je tekst wat meer lucht en is het overzichtelijker wie wat zegt

Succes, ga zo door!