1001 manieren om de liefde te verklaren. Ofzo

[K.C. Warro]

Ik ben al sinds de zomervakantie bezig met een verhaal over elf jongeren (ik moet er nog een paar schrappen). Deze jongeren zijn op vakantie in Duitsland. Het is midden in het bos, het dichtsbijzijnde dorp is minstens tien kilometer verderop. De jongeren zijn zo'n vijftien jaar, het verhaal speelt zich af in de zomervakantie waarin ze van de derde naar de vierde klas gaan. Sascha en Pieter zijn de hoofdpersonen. Hierna volgt een beschrijving van die twee. De elf jongeren zijn allemaal vrienden, al loopt het niet erg lekker tussen sommigen. Sascha en Mick bijvoorbeeld, kunnen het totaal niet met elkaar vinden. Mick is daarentegen wel de beste vriend van Pieter. Al verslechtert die vriendschap zo langzamerhand wel, maar oké. Dan heb je ook nog Thijs (lacht om alles) en Suzanne (altijd melig). Deze twee hebben al zo'n half jaar met elkaar. Verder zijn er niet echt duidelijke relaties met elkaar. Behalve dan dat Sascha en Pieter steeds meer met elkaar optrekken en uiteindelijk verliefd op elkaar worden, ookal kennen ze elkaar al jaren. Deze liefde ontstaat al tijdens school, nog voordat de vakantie begint. Hier de beschrijvingen van die twee:

Pieter is op het eerste gezicht een grapjas. Op het tweede gezicht ook. Altijd en overal haalt hij grappen uit. Op school, thuis, met vrienden... Soms irritant, maar meestal wel leuk. Een keer heeft hij op school bij meneer Denskaarten van wiskunde, die altijd wel in is voor een grap, alle linialen, pennen, potloden, gummen en stiften vastgeplakt aan de muur. Meneer werd gek, maar uiteindelijk kon hij er wel om lachen. Ook heeft hij bij Sander eens de hele fiets beplakt met Nijntje stickers. Toen stond hij natuurlijk compleet voor schut. Sander schaamde zich dood. Vaak proberen mensen Pieter terug te pakken, maar dat is nog nooit echt goed gelukt. Pieters grappen zijn altijd, nou ja.. bijna altijd wel origineel. Soms moet hij van iemand een grap uithalen, en dat doet hij soms ook. Pieter wordt op school ook wel de ‘Grappenkoning’ genoemd.

Sascha is net een hele coole jongen. Alles wat jongens kunnen en doen, kan en doet zij ook. Iedereen is eigenlijk een beetje bang voor haar. Bijna niemand durft haar tegen te spreken, of een plan van haar te dwarsbomen. Nooit gaat iemand tegen haar in. Durven ze niet. Logisch, ze kan heel kwaad worden. Als ze dat is, moeten haar vrienden uitkijken. Ze hoeven maar iets verkeerds te zeggen of doen, en ze gaan eraan. Sascha heeft veel last van ernstige woedeaanvallen. Het zit in de familie, haar vader heeft er vroeger ook last van gehad, al was het een stuk minder dan bij Sascha. Maar ondanks dat is ze een hele goede vriendin. En iedereen kijkt tegen haar op. Sascha is snel, ze haalt iedereen zo in. Ze is sterk, sterker dan de meeste jongens en waarschijnlijk het sterkste meisje van de school. Sascha is ook stoer, stoerder dan wie dan ook. En ze is.. Single. Niet dat ze ook maar iets om jongens geeft. Behalve om haar vrienden dan. Maar ook gewoon als ‘vriend’. Liefde kent ze niet, of ze wil het niet kennen. Lijkt het. Niemand weet het precies, want ze praat niet vaak over haar gevoelens. Daardoor lijkt ze een beetje gevoelloos. Alleen stoer en hard.

Waar het nu eigenlijk om gaat: Ik heb geen idee hoe die twee dus erachter komen dat ze verliefd op elkaar zijn. Ik ben nog niet zo ver met het verhaal dat dat al moet, maar dan kan ik ervast naartoe schrijven. Aangezien ik al heel veel complotten heb bedacht waarin het gebeurd, en dus niet meer kan kiezen, hoopte ik dat iemand me kon helpen. Ook wil ik gewoon al die stukken dumpen. Maar tips enzo zijn welkom!

[K.C. Warro]

Complot 1.
Met haar ogen dicht luistert ze naar het gesnurk in de tent. Waarschijnlijk slaapt iedereen nog, anders was het niet zo rustig. Af en toe draait iemand zich om, mompelt iets of begint plots te hoesten. Het wordt steeds onrustiger, waarschijnlijk zullen er snel een paar anderen wakker worden. Sascha glimlacht kort. Maar meteen verdwijnt die glimlach, als ze zich realiseert dat het vandaag háár taak is om naar de winkel te gaan, tien kilometer verderop. Langzaam opent ze haar ogen. Als ze rechtop gaat zitten en om zich heen kijkt, valt haar oog even op Pieter. Schattig als hij slaapt. Stilletjes trekt ze haar tas naar zich toe en begint er in te rommelen. De zak chips die ze erin had verstopt kraakt. Gelukkig vinden haar handen al snel de borstel. Sascha ritst haar slaapzak open en probeert daarbij xo weinig mogelijk geluid bij te maken. Mislukt. Pieter, die op het luchtbed naast haar ligt, draait zich onrustig om. Bang dat ze iemand wakker zal maken trekt ze snel normale kleren aan en vlucht met de haarborstel naar buiten.

Door de slaapzak worden haar mooie bruine haren altijd statisch. Daarom duurt het langer voordat ze de knopen eruit heeft dan anders. Ze loopt weer terug naar de tent en steekt haar hoofd even naar binnen. Geïrriteerd smijt Sascha de borstel op haar kussen. Snel grist ze het boodschappengeld uit het vakje in het tentdoek, deze keer maakt ze zich geen zorgen over dat de anderen wakker worden. Ze gaat nu toch weg en zal pas over een paar uur terug zijn.

Een vreemd gevoel komt naar boven. Sascha kijkt kwaad om zich heen, maar ziet niemand. Toch heeft ze al zo'n tien minuten het gevoel dat iemand haar volgt. Wat best zou kunnen. Als ze zich uiteindelijk voor de zoveelste keer omdraait ziet ze nog net iemand wegduiken achter een dikke boom. Meteen stapt ze erop af. "Rot toch eens op en ga een ander lastigvallen!" roept ze naar de boom. Als er niemand tevoorschijn komt wordt ze nog kwader. "Hoorde je me niet?" Zonder een antwoord af te wachten stapt ze naar de boom. Als ze er bijna is wil ze nog iets roepen, maar degene achter de boom is haar voor. Hij zegt niks, maar begint te rennen. "Domme zet!" schreeuwt ze naar hem. Zijn donkerblonde haren komen Sascha bekend voor. Natuurlijk, het is Pieter. Ze zet de achtervolging in en is vrijwel meteen bij hem. Pieter draait zich nog even om en wil iets naar haar roepen, als hij over een dikke tak struikeld. Meteen ligt hij op de grond en Sascha naast hem. Ook zij struikelde, al was het niet over de tak, maar over Pieter. Hij lacht. Sascha ook, maar dat duurt niet lang. Haar blik wordt weer koud en hatelijk, net zoals vlak voor een woedeaanval. Pieter kent die blik. Natuurlijk kent hij die. Iedereen kent het. Het meisje springt op en heft haar armen op. "Waarom volg je mij!?" Met een mierzoet stemmetje vervolgt ze: "Jij weet wel dat dat niet erg slim is hè, Pieter?" Pieter wil net zijn excuses aanbieden, in de wetenschap dat dat niet helpt. Dan, om de één of andere wonderbaarlijke reden, steekt ze haar hand uit. Verbaasd kijken Pieters blauwe ogen ernaar. Als hij haar dan aankijkt, is die kille blik verruild voor een lieve lach. Nog helemaal verbaasd blijft hij liggen. Het meisje verliest haar geduld en grijpt hem bij zijn hand, trekt hem moeiteloos omhoog en laat weer los. "Was je van plan om de hele dag te blijven liggen ofzo?"

Niet zeker wetend of het een grapje is glimlacht Pieter alleen maar. Ondanks dat Sascha ongelooflijk vaak agressief is, vlindt hij haar wel aardig. Leuk. Leuk-leuk, hij is verliefd op haar. Maar dit mag ze niet weten, dan zou de kans er zijn dat ze hem keihard afwijst, zoals ze al zo vaak met jongens heeft gedaan. En dat wil Pieter dus voorkomen. Al valt het hem op dat Sascha tegen hem aardiger is dan tegen anderen. Het lijkt alsof ze in zijn gezelschap rustiger is, minder snel agressief. En als ze eenmaal een uitbarsting heeft, weet hij dat te stoppen. Of lijkt dat alleen maar zo omdat hij verliefd op haar is?

Sascha begint te lopen. "Hé! Waar ga je naartoe?" roept Pieter ineens. "Naar de winkel, duhh!" zegt ze flauw. "Oh, ja. Kan ik, of beter, mag ik mee?" Haar helderbruine ogen kijken doordringend in die van hem. "Hoezo?" vraagt ze nadenkend. "Oh, gewoon zomaar!" antwoordt Pieter veel te snel. Alsof Sas dat niet merkt knikt ze kort. Dan begint ze te lopen.



Pfff, veel te veel. Ik ga morgen wel verder met typen, heb nu geen tijd meer
Zoals ik het nu lees en schrijf, lijkt het ongelooflijk cliché. Dat is best jammer. Maarja...

[-Maaike-]

Het is inderdaad een beetje cliché Dat ze elkaar leuk vinden, dan haha. Maar dat maakt het niet verkeerd hoor. En een cliché begin hoeft niet te leiden naar een heel cliché verhaal

Ik ben in elk geval benieuwd waar het heen gaat!

Een paar kleine dingetjes:

Als ze rechtop gaat zitten en om zich heen kijkt, lijkt iedereen nog te slapen.

Je begon de alina met dat iedereen nog lijkt te slapen, dus is dat stukje in deze zin een beetje dubbel op

Geïrriteerd smijt Sascha de borstel op haar kussen.

Ze was toch buiten? Hoe kan ze het dan op haar kussen gooien?

Ga zo door!

[K.C. Warro]

Ik heb het aangepast, ik zal het vanmiddag -als ik tijd heb- verder schrijven. Dit is trouwens niet het hele verhaal. Alleen een stukje ergens in het midden, omdat ik niet weet hoe die twee verliefd op elkaar worden en dat aan de ander verklaren. Wie weet plaats ik het hele verhaal ooit wel vanaf het begin. Ookal zal ik daar veel moeite mee hebben, op de één of andere manier...

Maar nog bedankt voor het aanwijzen van de foutjes. En ik zal zeker doorgaan

[-Maaike-]

Wut? Niet het begin? Ga eens gauw het begin schrijven start gewoon, de rest komt vanzelf

[K.C. Warro]

Het begin is er al, maar die wil ik liever niet plaatsen
Waarom weet ik eigenlijk niet. Omdat ik nog een paar mensen moet schrappen, eigenlijk. En omdat als ik dan hier verder schrijf, ik niet meer het hele plot kan omgooien. Ik denk als ik het wat groter heb, en zeker weet dat ik tevreden ben, dan zal ik het hele verhaal (van wat ik al heb) hier online zetten. Maar nu nog niet

[-Maaike-]

Oké, dan zal ik geduldig afwachten succes met schrijven

[K.C. Warro]

Bedankt. Eigenlijk zou ik nu verder moeten gaan met Complot 1, maar daar heb ik nu geen inspi voor. Bovendien is er nu ook te weinig tijd. Morgen ga ik wel verder en misschien plaats ik Complot 2 ook wel. Hangt ervan af of de marathon van mijn favo progamma niet te lang duurt