Exit Music

[Mahogany]

Deze one shot is gebaseerd op Exit Music (for a film) van Radiohead. Ik raad je aan het lied te luisteren terwijl je dit leest, maar je beslist zelf wat je het liefste doet.

-----




Vandaag ontsnappen we.
Ik hou je hand vast terwijl we door het weiland stappen. Het is nog donker en we moeten uitkijken waar we lopen. Je vingers klemmen zich rond de mijne en we gaan in stilte in het bedauwde gras zitten. Ik ga tegenover je zitten en haal de rugzak van mijn rug. Jij kijkt me nerveus aan en ziet er zelfzeker, maar tegelijk ook zo breekbaar, zo breekbaar uit. Ik strek mijn hand naar je uit en strijk een lok lichtbruin haar uit je bleke gezicht.
"We doen het dus echt." Het is geen vraag, enkel een vaststelling. Ik knik enkel.
Dan open ik de rugzak en haal er de doosjes uit. Vier doosjes met elk twaalf pillen in. Ik pak twee doosjes en geef ze aan jou. Vervolgens neem ik de flesjes water uit de rugzak en leg er een naast je in het gras. Enkele momenten kijken we elkaar alleen maar aan, wetend wat de andere denkt. We denken allebei aan je vader. Je vader, die je verboden heeft nog naar me toe te gaan. Je vader, die ons zover heeft gekregen dat we hem zullen laten zien wie sterker is. Als dit gedaan is, zullen we voor altijd samen zijn, dan kan hij er niets meer aan veranderen. Je zal het zien.
Dan open jij het eerste doosje, en haalt er een pil uit. Je kijkt me afwachtend aan en ik volg snel je voorbeeld. Samen halen we de dop van onze flesjes. We hoeven niet tot drie te tellen om samen de pil in onze mond te steken en die door te spoelen met wat water.
"Één," zeg je.
"Één," herhaal ik.
Ik kus je.
Dan volgt de tweede pil. Een kus. De derde. Een kus. De vierde. Een kus.
Na zestien kussen begint de wereld er anders uit te zien. De bomen bewegen in kronkels en het gras lijkt bedolven te zijn onder de mieren. Nu is het wel genoeg. Toch slikken we beiden nog de rest van de pillen in. Voor de zekerheid.
We gaan liggen in het gras. De mieren zijn weer weg. Je legt je hoofd op mijn arm en leunt tegen mijn schouder aan. Jouw arm ligt op mijn buik. Ik kus je en even verliezen we onszelf in elkaar. Er is geen ochtend, geen koude, geen tijd. Alleen wij. Wij tweeën. En weldra zal het altijd zo zijn. Bijna.
Dan liggen we weer naast elkaar. We worden ons bewust van de koude en houden elkaar stevig vast, armen in elkaar verstrengeld. Alles lijkt veel feller. De koude die ons omwindt, de pijn in mijn bevroren vingers, het trillen van onze lichamen.
"Het is koud," zeg je.
"Zing een lied," fluister ik.
Je zwijgt even, niet wetend wat je moet doen. Dan begin je te neuriën. Een rustig liedje. Vredig. Het leidt me af van de realiteit. Houdt me warm. Ik hou je hand vast terwijl de hallucinaties ons beginnen te overheersen. Je wil schreeuwen, maar knijpt in mijn hand zo hard je kan.
"Straks is het allemaal over. Dan zijn we samen. Dan is er geen pijn meer. Geen pijn meer. Alleen wij."
Je lijkt het te begrijpen. Plots verslapt je greep rond mijn hand en valt je arm op mijn zij. Ik kijk je aan en zie je lege ogen naar me staren. Je haar glinstert in het opkomende zonlicht. Of misschien zijn dat de hallucinaties. Ik neem je levenloze hand vast en breng die naar mijn lippen. Zacht, heel zacht, druk ik een kus op je vingers.
Het laatste wat ik zie is je prachtige gezicht. Je volmaakte, sierlijke lippen. Je wilde, golvende haren.
En dan ontsnap ik ook.

[ejell]

Okay, super scary!

Ik hoop voor de personages dat de genoemde redenenen niet de enige zijn, want dan is het vrij suf, vind ik...

Plots verslapt je greep rond mijn hand en valt je arm op mijn zij.

Deze zin vind ik niet zo mooi. Persoonlijk zou ik ervan maken 'Je greep rond mijn hand verslapt en je arm valt opzij.' ofzoiets. Plots is zo... plots.

Zielig verhaal, mooi geschreven!

[-Maaike-]

Doet me denken aan Romeo & Julia en Tristan & Irene. Ook die hadden een verboden liefde. Het is een mooi gebaar dat je beschreven hebt, dat samen de dood tegemoet treedt om samen te zijn. Maar ander zijds zo sneu, want wie weet zijn ze daar ook niet bij elkaar.

Mooi en beeldend geschreven!