Een late afscheidsbrief

[Wannabe]

Verbetering en kritiek zouden fijn zijn

-----

‘’Voor mijn dierbaarste bezit, al ben je nooit werkelijk van mij geweest.’’ In sierlijke letters stond het geschreven op mijn envelop, het handschrift waar ik nachtenlang wakker van had gelegen. Mijn vingers gleden schokkerig over de oude inkt. Het was tijd om haar woorden te lezen, haar zelfgeschreven afscheid dat speciaal was gericht aan mij.
Ik verbrak de sluitzegel. Een jaar was de brief onaangeraakt geweest en had ik alleen maar kunnen gissen over de inhoud. Ik had verlangd naar antwoorden, maar altijd als het zover was kon ik mijzelf er niet toe krijgen om het te lezen. Uit angst en verwachtingen.
Diezelfde angst en verwachtingen lieten mijn vingers beven, al was het mij niet duidelijk waar ik eigenlijk bang voor was en wat ik verwachtte. Misschien voor antwoorden op vragen die ik niet durfde te stellen. Voor dingen die mogelijk mijn beeld van haar zouden aantasten.
Mijn handen ontvouwden het vel papier dat in de envelop had gezeten. En ik las.


‘’Voor mijn dierbaarste bezit, al ben je nooit werkelijk van mij geweest.

Jou kwetsen is iets wat ik mijzelf nooit zal vergeven. Maar diep van binnen weten wij allebei dat ik je meer slecht heb gedaan dan goed. Ik heb oprecht spijt van alles wat ik je heb misdaan, en van wat ik op het punt sta nu te doen. Mijn simpele woorden verhullen zoveel, maar ik meen ze met heel mijn wezen. Dat weet je.

Het is zo ontzettend moeilijk, mijn lief. Je bent pas een uur geleden naar werk vertrokken, maar ik verlang nu al naar jouw beminnelijke armen om me heen. Ik heb je nodig, ik heb je lief. Ik hou van je met heel mijn eenzame hart. Maar je gaat een betere toekomst tegemoet zonder mij aan je zijde.

Ik hou van je. Je zult een van mijn fijnste herinneringen ooit zijn, maar dat zal het ook voor altijd blijven; een herinnering.’’


‘Ik hou ook van jou,’ fluisterde ik schor. Mijn tranen kwamen neer, vervormden haar woorden. Ze vervaagden de inkt, zodat haar liefde en mijn verdriet onomkeerbaar werden vermengd.

[P_Westdijk]

Kort, maar krachtig geschreven. Heel mooi hoe je informatie hebt weggelaten, maar hoe deze wel met de verbeelding van de lezer aan de haal gaan om het plaatje compleet te maken.

De eerste keer dat ik het las werd me niet duidelijk wat de lezer en schrijfster nu eigenlijk van elkaar waren, maar een tweede keer ontdekte ik dat ik er over heen had gelezen. Wat wel in nevelen blijft gehuld is van welk geslacht 'lief' is. Een bewuste keuze of heb ik opnieuw ergens over heen gelezen?

Wat ik iets minder vond was dat ik nergens las dat 'lief' het hardop aan zich zelf voor leest. Gedachten en dialogen geef ik persoonlijk vaak verschillend van elkaar weer, cursief of tussen aanhalingstekens.

..nachtenlang wakker om had gelegen.

Een twijfelaar voor mij, maar ik zou gaan voor: ..nachtenlang wakker van had gelegen.

..zonder mij aan je zij.

..zonder mij aan je zijde.

Mijn tranen kwamen neer..

Het leest voor mijn gevoel alsof de tranen langzaam afdaalden. Komt een beetje vreemd om me over.

Het geheel is met een soepele hand geschreven. Intrigerend om te lezen. Het einde maakt het ook echt af. Ik ben er jaloers op dat het niet van mijn hand afkomstig is. Doe met mijn opmerkingen wat je wilt want het is en blijft jouw verhaal.

[Wannabe]

Het was eigenlijk een bewuste keuze om niet te vertellen wie de lezer precies is. Veel mensen vormen namelijk zelf al een beeld van de hoofdpersoon. Als je dan het beeld hebt van dat de hoofdpersoon een vrouw is en het blijkt dan een man te zijn, verpest dat het een beetje in korte verhalen. Zeker als het geslacht er niet persé toe doet. Of ik klink nu heel raar -waarschijnlijk dat laatste-.
Bedankt voor je reactie en natuurlijk de kritiekpuntjes .

[LovexPeace]

Ik vond het echt heel mooi geschreven!
Ik begreep het allemaal meteen.
Na de woorden die je hebt veranderd komt het nog mooier over.

XxxLisa