Hier is het chattopic!
Voor informatie over het RPG kun je hier kijken:
http://m.onlineverhalen.nl/viewtopic.ph ... 6&p=177171
Zijn er geïnteresseerden?
[Chattopic] Canterbury Asylum
Jammer dat er geen inschrijvingen zijn!
Als er toch nog iemand besluit mee te willen doen, dan kan dat nog steeds, hoor!
Ik blijf hier voorlopig nog wel even rondspoken.
Een ORPG vind ik op zich ook niet erg. (:
Laat dan maar gewoon een berichtje achter.
Als er toch nog iemand besluit mee te willen doen, dan kan dat nog steeds, hoor!
Ik blijf hier voorlopig nog wel even rondspoken.
Een ORPG vind ik op zich ook niet erg. (:
Laat dan maar gewoon een berichtje achter.
Zeg wat je denkt, denk wat je zeg. Zeg wat je wilt, wil wat je zegt...
-
Cubiculum Nephilia
- Typmachine
- Berichten: 1270
- Lid geworden op: 19 okt 2007 15:29
- Locatie: Hell
Lijkt me een interessante RP 
Naam: Vera
Leeftijd: 19
Faceclaim
Innerlijk: achterdochtig, apathisch, berekend, explosief, kalm, soms manisch
Uiterlijk: halflang bruin haar in laagjes, felblauwe ogen, mager postuur en 1.73m lang
Diagnose: Psychotic Border
Verleden: Al vanaf haar geboorte werd Vera bij een oppas ondergebracht. Haar ouders hadden geen tijd voor haar, want ze moesten werken. Helaas was de oppas geen liefdevol persoon. Die deed het enkel voor het geld en maakte zich het zo makkelijk mogelijk. Bij vervelende emoties (verdriet en boosheid) werd Vera gewoon in de koude schuur gezet tot dat ze weer "normaal" kon doen. En als dat niet genoeg was, dan zorgde de oppas er wel op andere manieren voor dat Vera stil werd en bleef.
Haar ouders geloofden Vera nooit als zij zei hoe vreselijk de oppas in werkelijkheid was. Haar ouders geloofden enkel de oppas die altijd loog dat alles goed ging en Vera het leuk had. Zo kreeg Vera al vroeg een vertekend beeld van de wereld. Ze leerde dat manipuleren de manier was om te overleven. Iets waar ze met elke maand steeds beter in werd. Tevens leerde ze dat emoties zwak maakt. Daarom maakte zij zich meester in het opzetten van een masker, waar niemand doorheen kon kijken.
Door haar vreemde gedrag werd Vera op school het mikpunt van pesterijen. Om daar mee om te gaan, trok ze liever een muur op om niks te voelen. Echter, als dit niet genoeg bleek, kropte ze alle gevoelens op om ze later tegen haarzelf te keren. Onder andere in een vorm van zelfbeschadiging. Toch was dit niet genoeg om te ventileren. Plus Vera wilde dat het pesten ophield. Daarom begon ze op den duur terug te slaan, letterlijk. De daden gingen van kwaad tot erger.
Er is geprobeerd met haar te praten met eerst een schoolpsycholoog en later een psycholoog en psychiater, maar Vera blokkeerde. Omdat ze weigerde mee te werken, in elke vorm, is ze onder dwang opgenomen. Om haar te hanteren krijgt Vera verschillende pillen; alprazolam, oxazepam, seroquel, wellbutrin en zolpidemtartraat.
Naam: Adam
Leeftijd: 22
Faceclaim
Innerlijk: van alles
Uiterlijk: lang, krullend blond haar, grijsgroene ogen, gespierd postuur en 1.87m lang
Diagnose: Dissociatieve identiteitsstoornis
Verleden: Op vierjarige leeftijd kreeg Adam zijn eerste trauma te verduren. Er was een juffrouw op zijn basisschool die haar handen niet thuis kon houden. Tegen de tijd dat zij werd gesnapt en ontslagen, was het al te laat. Er werd begeleiding gegeven in de vorm van een kinderpsycholoog. Het leek aan te slaan, maar schijn bedroog. Adam vormde zijn eigen manier om met het trauma om te gaan; een denkbeeldige vriend. Deze was tenminste sterk genoeg om hem te beschermen.
Zijn tweede trauma was op zijn zevende levensjaar. Zijn ouders kwamen om bij een auto ongeluk waar hij zelf bij was. Wederom kwamen gesprekken met een kinderpsycholoog. Goed gekeurd om verder te functioneren, kwam Adam terecht in het systeem van adoptie, want niemand van de familie kon of wilde voor hem zorgen.
Door zijn trauma's bleek Adam lastig te plaatsen. Hij ging van het ene gezin naar het ander. En niet elk gezin was even goed voor hem. Hierdoor werd het overlevingsmechanisme wat hij had ontwikkeld verergerd. Hij had niet alleen denkbeeldige vrienden, hij werd ze. Met alle gevolgen van dien.
Adam kwam in aanraking met de politie door verscheidene vergrijpen; diefstal, brandstichting en geweldpleging. Maar nooit was het zijn schuld. Het was Cyril, of Jason of weer een ander. Door het rechtssysteem werd Adam geëvalueerd door een psychiater. Hij werd ontoerekeningsvatbaar verklaard, maar wel onder toezicht van de staat gesteld.
Ze hebben problemen met een juiste behandeling voor Adam te vinden, omdat hij nooit maar één persoon blijft en hij niet weet wat de ander uitvreet. Het enige wat een beetje lijkt te helpen, is Adam dusdanig afvlakken dat hij niet geprikkeld raakt. Zo geven ze hem onder andere: seroquel, lithiumcarbonaat, lexapro en zopiclon.
Naam: Vera
Leeftijd: 19
Faceclaim
Innerlijk: achterdochtig, apathisch, berekend, explosief, kalm, soms manisch
Uiterlijk: halflang bruin haar in laagjes, felblauwe ogen, mager postuur en 1.73m lang
Diagnose: Psychotic Border
Verleden: Al vanaf haar geboorte werd Vera bij een oppas ondergebracht. Haar ouders hadden geen tijd voor haar, want ze moesten werken. Helaas was de oppas geen liefdevol persoon. Die deed het enkel voor het geld en maakte zich het zo makkelijk mogelijk. Bij vervelende emoties (verdriet en boosheid) werd Vera gewoon in de koude schuur gezet tot dat ze weer "normaal" kon doen. En als dat niet genoeg was, dan zorgde de oppas er wel op andere manieren voor dat Vera stil werd en bleef.
Haar ouders geloofden Vera nooit als zij zei hoe vreselijk de oppas in werkelijkheid was. Haar ouders geloofden enkel de oppas die altijd loog dat alles goed ging en Vera het leuk had. Zo kreeg Vera al vroeg een vertekend beeld van de wereld. Ze leerde dat manipuleren de manier was om te overleven. Iets waar ze met elke maand steeds beter in werd. Tevens leerde ze dat emoties zwak maakt. Daarom maakte zij zich meester in het opzetten van een masker, waar niemand doorheen kon kijken.
Door haar vreemde gedrag werd Vera op school het mikpunt van pesterijen. Om daar mee om te gaan, trok ze liever een muur op om niks te voelen. Echter, als dit niet genoeg bleek, kropte ze alle gevoelens op om ze later tegen haarzelf te keren. Onder andere in een vorm van zelfbeschadiging. Toch was dit niet genoeg om te ventileren. Plus Vera wilde dat het pesten ophield. Daarom begon ze op den duur terug te slaan, letterlijk. De daden gingen van kwaad tot erger.
Er is geprobeerd met haar te praten met eerst een schoolpsycholoog en later een psycholoog en psychiater, maar Vera blokkeerde. Omdat ze weigerde mee te werken, in elke vorm, is ze onder dwang opgenomen. Om haar te hanteren krijgt Vera verschillende pillen; alprazolam, oxazepam, seroquel, wellbutrin en zolpidemtartraat.
Naam: Adam
Leeftijd: 22
Faceclaim
Innerlijk: van alles
Uiterlijk: lang, krullend blond haar, grijsgroene ogen, gespierd postuur en 1.87m lang
Diagnose: Dissociatieve identiteitsstoornis
Verleden: Op vierjarige leeftijd kreeg Adam zijn eerste trauma te verduren. Er was een juffrouw op zijn basisschool die haar handen niet thuis kon houden. Tegen de tijd dat zij werd gesnapt en ontslagen, was het al te laat. Er werd begeleiding gegeven in de vorm van een kinderpsycholoog. Het leek aan te slaan, maar schijn bedroog. Adam vormde zijn eigen manier om met het trauma om te gaan; een denkbeeldige vriend. Deze was tenminste sterk genoeg om hem te beschermen.
Zijn tweede trauma was op zijn zevende levensjaar. Zijn ouders kwamen om bij een auto ongeluk waar hij zelf bij was. Wederom kwamen gesprekken met een kinderpsycholoog. Goed gekeurd om verder te functioneren, kwam Adam terecht in het systeem van adoptie, want niemand van de familie kon of wilde voor hem zorgen.
Door zijn trauma's bleek Adam lastig te plaatsen. Hij ging van het ene gezin naar het ander. En niet elk gezin was even goed voor hem. Hierdoor werd het overlevingsmechanisme wat hij had ontwikkeld verergerd. Hij had niet alleen denkbeeldige vrienden, hij werd ze. Met alle gevolgen van dien.
Adam kwam in aanraking met de politie door verscheidene vergrijpen; diefstal, brandstichting en geweldpleging. Maar nooit was het zijn schuld. Het was Cyril, of Jason of weer een ander. Door het rechtssysteem werd Adam geëvalueerd door een psychiater. Hij werd ontoerekeningsvatbaar verklaard, maar wel onder toezicht van de staat gesteld.
Ze hebben problemen met een juiste behandeling voor Adam te vinden, omdat hij nooit maar één persoon blijft en hij niet weet wat de ander uitvreet. Het enige wat een beetje lijkt te helpen, is Adam dusdanig afvlakken dat hij niet geprikkeld raakt. Zo geven ze hem onder andere: seroquel, lithiumcarbonaat, lexapro en zopiclon.
"You can't start the next chapter of your life,
if you keep re-reading the last ones..."
if you keep re-reading the last ones..."