Wolvenroedel

[Gisela]

Iets dat ik ooit had geschreven voor iemand anders die iets voor nederlands moest schrijven. Gewoon een kortverhaaltje over wolven.


Diep gehuil weerklonk uit de bossen. Het was nacht en de sterren fonkelden fel aan de hemel.
Beowulf hief zijn snuit naar de hemel en huilde luid en duidelijk terug. Het avondritueel was begonnen. Samen met de bijbehorende roedelclans huilde de roedel van Beowulf elke avond.
Beowulf begon altijd, gevolgd door de rest van de roedel. De eerste die volgde w as Tika, de teef. Zij en Beowulf waren de enigen die pups mochten maken in de roedel. Na Tika volgde Rafe, de tweede grootste en sterkste van de roedel. Een soort oom voor de pups. Vervolgens kwam Radolf, een wolf met een rode vacht die de pispaal is van de roedel. Elke roedel heeft een pispaal. Daar mogen de andere wolven hun boosheid op botvieren en hij mag niks terugdoen. Het feit dat ze hun woede op een andere wolf mogen botvieren zorgt ervoor dat de spanningen verdwijnen binnen de roedel en zullen er nooit problemen zijn. Maar omdat de pups nog de jongste zijn mogen zij pas als laatste eraan meedoen.
Na het gehuil kwam Lowell, een van de pups naar Beowulf toe. Hij schurkte zich tegen hem aan en jankte zachtjes. Hij bedelde om aandacht. Maar dit was niet de tijd ervoor.
Beowulf duwde de pup met zijn snuit in de richting van hun hol en gromde: ‘ga slapen.’
Lowell droop af en ging bij zijn broertje en zusjes liggen. Ze kropen allemaal op en af elkaar tot ze een goede houding vonden en vielen in slaap.
Tegen de ochtend aan gingen ze jagen. De pups bleven in de buurt met Radolf als oppas. Rafe en Tika zorgden voor da afleiding terwijl Beowulf een hert uiteindelijk onderuit vloerde. Hij beet direct in de keel van het hert en kneep de luchtpijp dicht. Met een flinke ruk brak hij de nek van het dier. Nu was het etenstijd.
De rest van de pups kwamen al hongerig aangelopen. Lowell wist wel al ondertussen dat ze moesten wachten eer de volwassenen hadden gegeten. Lila, Ulmar en Mingan hielden hier geen rekening mee toen ze er op af stormden en een flinke hap wilden nemen uit het hert.
Hier maakte Beowulf gauw een einde aan door kwaad naar hen te happen en te grommen.
Al jankend kropen ze achteruit en gingen bij hun broer Lowell zitten. Wachten tot de groten gedaan hadden. Toen het hun beurt was, was er nog genoeg over voor nog een roedel. Maar ze aten zoveel ze konden. Want vlees laat je niet zomaar rotten.
De zon was al volop aan het branden toen ze allemaal gedaan hadden met eten. In een open veldje gingen ze lekker luieren. De pups speelden met elkaar en met de grotere wolven als die daar zin in hadden. Alleen Beowulf zat op een heuveltje en hield alles in het oog. Gevaar loerde overal. Vooral sinds die wezens die op twee benen rondliepen op hun jacht maakten.
Beowulf snapte niet waarom. Ze leefden hier alleen maar en hadden niemand kwaad gedaan.
Rafe nam de wacht over. Nu kon Beowulf lekker luieren. Hij legde zich bij Tika en likte liefdevol haar snuit. Op haar beurt likte zij zijn snuit terug.

[x Sanne]

Gaat het nog verder? Ik hoop van wel
Leuk begin/stukje Let wel op dat je niet te vaak entert

[Gisela]

het gaat niet echt verder nee, ik zou niet weten wat voor de rest te schrijven. en wat heb jij toch met teveel enteren?? ik kan er juist niet tegen als het de hele tijd een doorlopende tekst is.

[x Sanne]

Jammer dat het niet verer gaat, maarja

Ik weet ook niet wat ik heb met teveel enteren, ik lees doorlopende tekst Maar soms moet je natuurlijk wl enteren

[Darkstar]

Leuk verhaaltje