De wind, zo koud.
Alsof het me omarmt met kilte
mijn hart zo koud als steen
Zal nooit een opening vinden
Nooit een gloei ontdekken
zodat het beter zal gaan
Luister naar mijn hart.
dan zal je horen, dat het alleen maar een leegte zal zijn
met angst, en vele emoties, emoties om dingen fout te doen. angst om niet te kunnen bereiken wat ik wil.
Voorbijrazende blikken, van mensen die doen alsof je verdwenen bent
Van mensen die in hun ogen een blik hebben van jaloezie, of juist van woede.
Vrienden, het meest belangrijkste ding in het leven, zal maar aan je voorbij gaan
of je zal maar iemand verliezen waar je veel waarde aan hecht.
(deel van een gedicht die ik zelf heb gemaakt, vervolg moet k nog maken.)
Alleen
Onderwerp en de inhoud vind ik mooi
Aan de uitwerking moet nog wat gewerkt worden zoals Bloem al zei, maar het kan zeker een mooi gedicht worden!

The quiet scares me cause it screams the truth
Als je de zinnen korter maakt, dus afbreekt, dat zie ik het misschien meer als een gedicht. Ik heb nu het gevoel dat ik een verhaaltje lees
"It's the regular days, the ones that start out normal, those are the days, that end of being the biggest, and today, with you, it was beautiful." – Grey’s anatomy
Ik vind niet dat het lijkt of je een verhaaltje leest, maar het is wel erg moeilijk om te ontdekken hoe je dit moet lezen. Zoals de andere al zeggen kun je dit makkelijker maken voor de lezer door zinnen af te breken en dus meer enters te gebruiken.
Vind de zinnen die je hebt geschreven overigens wel erg mooi
Vind de zinnen die je hebt geschreven overigens wel erg mooi

You're the one who cries, when you're alone..