Cause of Death: Shortage of Love

[Typemachine]

Ik heb een verhaal geschreven en ik hoopte dat jullie het wat vonden. Ik zet later de verhaallijn en het proloog er op

Give a little time to me
We'll burn this out
We'll play hide and seek
To turn this around
And all I want is the taste
That your lips allow

-Ed Sheeran

[Typemachine]

Rachel Evans wordt naar een psycholoog gestuurd om meer vertrouwen in mensen te leren hebben. Maar als er na eindeloos veel bezoeken geen vooruitgang is geconstateerd, moet Rachel een fantasievriendinnetje verzinnen. Want wie kun je nou beter vertrouwen dan je fantasie? Maar als er vreemde dingen gebeuren en er mysterieuze berichtjes opduiken begint Rachel te twijfelen. Is haar fantasie werkelijk te vertrouwen?

‘Meneer?’ fluisterde ik. Met ingehouden adem opende ik de voordeur. Ik kromp ineen nadat ik een piepend geluid hoorde. Ik verwachtte harde voetstappen gepaard door de barse stem van meneer Evans te horen maar ik hoorde niets. Het bleef doodstil aan de andere kant van het huis. Ik haalde diep adem en duwde de deur verder open. Geruisloos stapte ik naar binnen. Stof prikkelde in mijn neus en ik knipperde verdwaasd met mijn ogen. Snel kneep ik mijn neus dicht terwijl ik verwoed mijn niesbui probeerde in te houden. Ik wist dat meneer Evans niet van geluid hield. Nou ja, niet van mijn geluid. Want het geluid dat de radio produceerde vond hij geweldig en daarom mocht ik hem nooit storen als het kleine, grijze doosje een krakerig, oud geluidje uitstootte dat nauwelijks te verstaan was. Zuchtend liep ik verder het huis in. De klok aan de muur tikte zachtjes door. Het tiktakkende geluid kalmeerde me een beetje. Geschrokken draaide ik me om toen ik de telefoon hoorde afgaan. Moest ik hem opnemen? Ik keek naar het tasje dat ik in mijn handen had en besloot naar de keuken te lopen. Het telefoongerinkel stopte en het bleef weer stil. Ik maakte mijn plastic tasje open en haalde er een muffin uit. Ik likte langs mijn lippen en staarde verlangend naar het zoetige gebakje nadat ik het op de keukentafel had gelegd. Ik opende een keukenla en haalde een aansteker eruit. Een paar keer streek ik hem tegen het doosje zoals ik meneer Evans had zien doen, daarna stak ik de kaars aan die op muffin zat.
‘Gefeliciteerd Rachel’ fluisterde ik. Een traan biggelde van mijn wang, een zacht briesje streelde mijn gezicht alsof het me wilde troosten.
‘Dag, mamma’ fluisterde ik. Ik blies het kaarsje uit en prevelde een wens.
De telefoon rinkelde weer en zuchtend liep ik naar de woonkamer met de muffin in mijn hand. Geschrokken liet ik mijn muffin op de grond vallen terwijl ik naar het tafereel voor me keek.
‘Meneer Ev-ev-evans?’ stotterde ik.

[Cheops]

So far so good! Het klinkt spannend en als lezer tast ik nog helemaal in het duister waarom deze persoon zo bang is voor meneer Evans dus ik ben benieuwd! Maar toch heb ik een paar zinnetjes gevonden die in mijn ogen wat beter leesbaar zijn als ze iets worden aangepast.

Ik verwachtte harde voetstappen gepaard door de barse stem van meneer Evans te horen maar ik hoorde niets.

'Ik verwachtte harde voetstappen te horen die gepaard zouden gaan met de barse stem van meneer Evans, maar ik hoorde niets.' lijkt mij een beter lopende zin.

Ik opende een keukenla en haalde een aansteker eruit. Een paar keer streek ik hem tegen het doosje zoals ik meneer Evans had zien doen, daarna stak ik de kaars aan die op muffin zat.

Dit verwart me een beetje. Is het nou een aansteker of een lucifer? Aangezien ik normaliter een aansteker niet langs een doosje strijk. Dus als je wel een lucifer bedoeld, zou ik dat er neerzetten in plaats van aansteker. Want dat verwar je al snel met een plastic wegwerpaansteker.

Verder vind ik het een zeer interessant verhaal tot nu toe!

[DropsOfJupiter]

Ik heb één tip voor je: ENTER.

Vanaf "'Meneer?' fluisterde..." tot "...muffin zat." is het een grote lap tekst. Hier en daar even enter drukken en op een nieuwe regel beginnen leest veel fijner weg. Nu is het een klein stukje, maar wanneer je grotere stukken tekst gaat plaatsen en het zo'n lap is met een gebrek aan enters, ziet het er al snel te rommelig en onaantrekkelijk uit om te lezen.
Ook is het fijn om een - niet al te uitgebreide - omschrijving te geven. Beschrijf bijvoorbeeld hoe het eruitziet als ze binnenkomt. Is het donker? Staat er een vervallen, donkerhouten kastje tegen de muur met opengeslagen boeken erop, bedekt met een dikke laag stof? Met dit soort details en beschrijvingen trek je je lezers veel sneller in je verhaal dan dat je gewoon opsomt wat je hp doet en zegt.
Niet dat dat is wat je doet hoor, ik probeer gewoon mijn opmerking uit te leggen.

Ik hou van Ed Sheeran en ik vond het dan ook geweldig dat je Give Me Love hebt gebruikt, trouwens, ahah. Ik ben een hele erge mierenneuker, maar in de zin die Cheops als laatste verbetert staat nog een foutje. Er staat namelijk:

daarna stak ik de kaars aan die op muffin zat.

Ik neem aan dat dit "op de muffin" moet zijn?

--

Je kunt met mijn reactie doen wat je wilt - het is jou verhaal. Ik wil alleen helpen. Voor de rest vind ik het idee en de verhaallijn wel erg aanspreken. Aangezien het 'meneer Evans' is en Rachel ook de achternaam Evans draagt, ben ik een beetje in de war, maar ik hoop dat je dit in de volgende stukken duidelijk gaat maken!