Afscheid

[Vlinder]

Iedereen moet keuzes maken, beslissen wat je met je leven doet en wie daar bij hoort en wie niet. Altijd, echt altijd, heb ik gedacht dat jij er bij hoorde maar de laatste tijd begin ik me steeds vaker af te vragen of je er eigenlijk ooit hebt bijgehoord. Ik heb me zo vaak aangepast zonder vragen te stellen, ik heb altijd geprobeerd het speciaal te maken. Nu pas zie ik in hoe fout het al die tijd is geweest. Ik ben namelijk niet verantwoordelijk voor alle fouten die er gemaakt zijn, als ik nu terug denk aan alles wat er gebeurt is zie ik in dat die fouten bijna allemaal van jou vandaan kwamen en om je eigen hachje te redden had iemand anders het altijd gedaan.

Het is ook nu pas dat ik in zie dat ik nooit met iets bij je terecht kon, ja jij kan makkelijk beweren van wel maar altijd als ik iets vertelde wat me dwars zat was er volgens jou niets aan de hand. Je hebt me zo vaak gekwetst en teleurgesteld, keer op keer heb ik je dat vergeven maar het is op. Het is op zonder dat we ruzie hebben, zonder dat ik opnieuw overal de schuld van krijg. Er kwamen andere vrienden in beeld en het gat tussen ons dat al zo groot was werd nog groter. Misschien is het beter zo, ik bedoel ik ben je niet kwijt maar we hebben ook geen ruzie meer omdat we elkaar geen lucht geven.
Het doet me wel pijn dat je kleine dingen die ik je in vertrouwen verteld heb af en toe tegen me gebruikt. Het zijn dan wel geen diepe geheimen die niemand hoort te weten maar ik gebruik dingen die ik over jou weet ook niet tegen jou, al is de verleiding soms groot. Ik weet dat we een nieuwe ruzie niet aan zouden kunnen en daarom confronteer ik je niet meer met dingen die ik weet en dingen waar jij mij pijn mee doet. Zoals het verzwijgen van iets alleen omdat je anders niet perfect over komt, alsjeblieft zeg vertel mij dan nooit meer dat ik niet eerlijk ben.

Natuurlijk hadden we ook onze mooie momenten maar het wordt steeds moeilijker om die momenten op te noemen omdat ze onder een stapel van slechte herinneringen liggen. Misschien krijgen we ooit de kans om die stapel om te gooien en opnieuw op te bouwen met nieuwe mooie momenten, het zou niet de eerste keer zijn. Ik dacht dat dit het moment zou worden waarop ik voorgoed afscheid van ons nam maar ik realiseer me nu dat we een nieuwe kans verdienen een nieuwe poging in ieder geval en ja misschien is het te laat, veel te laat, na alles wat er gebeurt is. En er zou een hoop moeten veranderen ik zou waarschijnlijk zelfs moeten vergeten hoe kwaad en verdrietig ik keer op keer ben geweest. We waren en zijn op een of andere manier nog steeds vrienden en die hebben nou eenmaal slechte periodes toch? Wat als we deze keer een goede periode kunnen hebben? Aan mij zal het niet liggen, dat beloof ik nu.

Het is raar hoelang iemand er over kan doen om dan plots te beseffen dat vergeven waarschijnlijk beter is dan de keuze om te vergeten. Maar misschien is een beetje vergeten in deze situatie ook geen slecht idee.
------------------------------------------
Schrijftherapie

[Darkstar]

Mooi geschreven!
Vervelend dat je dit mee moet maken.
Ik hoop dat jullie alles toch samen opgelost krijgen..

[Cubiculum Nephilia]

Zeker mooi geschreven.
En ik kan me er ook heel goed in inleven.
Dit komt omdat ik zelf ook zo'n situatie heb gehad.
Echt sterkte ermee en hopelijk komt het allemaal goed.

[x Sanne]

Ik sluit me helemaal bij DS en CN aan, hopelijk komen jullie er samen uit!