Een schrijversontdekking

[P_Westdijk]

Een echte persoonlijkheid op lange, sierlijk gevormde benen was aan de zijde van de directeur de unit binnen gestapt. Grote, blauwe ogen verkenden de mannenwereld waarin het meisje terecht was gekomen. Even bleven de lang gewimperde ogen op een kalender van afgelopen jaar rusten. De schaars geklede dame van de maand februari was zo te zien al heel wat keren beduimeld. Het meisje keek met enige jaloezie naar het lange haar van de gefotografeerde vrouw. Ze had het recent kort laten knippen voor een wat zakelijker imago, maar moest er zelf nog erg aan wennen.
"Komt zij bij ons solliciteren? Van mij mag ze vandaag al beginnen."
Het meisje draaide de breed grijnzende man de rug toe. Hier en daar werd er om deze woorden gelachen en anderen keken in de richting van de directeur, om diens gedachten te peilen voor ze besloten om neutraal te blijven kijken of mee te lachen. Om wat het meisje er van vond, leek niemand zich te bekommeren. Ze keek met een tot een grimas vertrokken gezicht om naar de man en zag nog altijd dezelfde grijns op zijn gelaat.
"Zat je nou naar mijn kont te staren? Je bent oud genoeg om mijn opa te zijn."
Er volgde tot ieders verbazing, op die van de directeur na, nog een paar vloeken, die een ruwe bouwvakker niet zou hebben misstaan. Grinnikend wendde de directeur zich naar een man, die zich van de rest had afgezonderd. Iets wat met terugkerende regelmaat gebeurde in de middagpauze. Deze tijd besteedde de voorman voornamelijk aan schrijven.
"Van Kleiendijk, wat vind je van haar?"
Bekend met deze naam keek het meisje in de richting van een man met een kladblok. Ze hoorde de directeur de naam herhalen, voor de man eindelijk reageerde.
"Mag ze bij jou in de ploeg?"
De directeur wees naar het meisje, die schijnbaar pas nu werd opgemerkt door de voorman. Hij monsterde haar met een korte, koele blik, voor zijn aandacht naar de directeur uitging.
"Zonder persoonlijke beschermingsmiddelen is ze niet welkom."

"Daar komt ze."
De voorman kon slechts verbaasd toekijken hoe de man een haastige aftocht blies en hem alleen in de gegraven geul achter liet. Ook hij hield vanuit zijn ooghoek het meisje in de gaten. Ze kwam op alles behalve degelijke naaldhakken zijn kant op gelopen. Elke plas water op haar weg werd met een ruime boog vermeden. Af en toe kon hij haar met moeite haar evenwicht zien bewaren als de schoenen wegzakten in de modderige grond. De kraanmachinist claxonneerde zodra het meisje binnen draaibereik van zijn machine kwam. De religieus opgevoede man wilde haar attenderen op het gevaar, maar het meisje gunde hem zelfs geen blik waardig. Haar hand ging omhoog voor een reactie, die de mond van de kraanmachinist letterlijk open deed vallen. De voorman keek haastig een andere kant op en deed alsof hij de middelvinger niet had gezien, voor hij begon te lachen. De kraanmachinist met zijn Christelijke achtergrond zou waarschijnlijk de rest van de maand iedereen in zijn omgeving, tot vervelens toe, hierover gaan vertellen. De man sloot met een klap het raam van de kraancabine, alsof hij het meisje met deze handeling geheel buiten kon sluiten.

"Mag ik u een misschien vreemde vraag stellen?"
Nieuwsgierig nam de voorman het meisje in zich op. In de unit was ze heel even naast hem komen staan om een nieuwsgierige blik op het kladblok te werpen. Zo dichtbij dat hij bijna bedwelmd raakte van haar overdadig gebruikte parfum. Hij was bezig geweest om een idee verder uit te werken tot een volwaardig verhaal. Hij knikte haar toe.
Het meisje zag er zonder twijfel knap uit. Waarschijnlijk nog wel meer als ze minder make-up gebruikte. Haar dialect was plotsklaps verdwenen en ze had zelfs het woord u in de mond genomen. Het was iets waar hij haar zelfs de directeur geen enkele maal op had horen trakteren.
"Schrijft u soms verhalen?"
Het was inderdaad een verrassende vraag. Volgens de mannen had het meisje langdurig in zijn richting gekeken, nadat hij de pen weer ter hand had genomen. Hij had weinig waarde aan deze woorden gehecht. Hij was minstens tweemaal zo oud als zij. Misschien had ze de schoolbanken niet eens verlaten. Ze kon geen interesse in hem hebben.
"Ik heb een paar verhalen ingestuurd", zei hij voorzichtig.
"Als ik de juiste persoon voor me heb, dan zijn het er inmiddels alles bij elkaar opgeteld meer dan een paar geworden."
"Tweeënvijftig maal heb ik iets ingestuurd. Er zaten ook gedichten bij, maar dat is een genre waar ik beter ver weg van kan blijven."
"U bent het echt! Ik vind het zo leuk dat ik u eens werkelijk zie." De voorman zag haar een roze GSM te voorschijn halen. "Nu zal ik voor altijd uw gezicht voor me zien als ik uw naam zal zien staan." Hij zag haar ogen daarbij stralen. Een paar seconden later had ze ongevraagd een foto van hem genomen en borg de telefoon weer op in haar van glitters voorziene handtasje. In diepe verwarring gebracht keek hij haar aan.

"Het spijt me, maar je naam... Ik ben nogal kort van geheugen", excuseerde de voorman zich.
Ze zwaaide het excuus weg alsof het haar weinig kon deren. "Ik gebruik een pseudoniem. Op bijna de helft van mijn verhalen heeft u een reactie achtergelaten. Ik ben lang niet zo goed als u, maar uw commentaar eindigt altijd positief en ik leer er heel veel van. Volgens mijn leraar Nederlands ben ik goed vooruit gegaan."
"Dat is leuk..."
"Maar misschien heeft het er ook mee te maken dat ik ben blijven zitten", praatte ze door. Misschien was het haar niet eens opgevallen dat ze hem daarbij onderbrak.
"Minder leuk om te horen", corrigeerde de voorman zich zelf snel. Ook ditmaal kon hij er niet zeker van zijn dat het tot haar was doorgedrongen wat hij had gezegd. Ze bleef maar met een opmerkelijke snelheid doorpraten. Hij keek naar de kraanmachinist, maar van deze kant hoefde hij geen enkele hulp te verwachten. De machinist benutte de tijd om de cabine van zijn machine schoon te maken.
Een claxon deed hen allen opkijken. Een Mercedes met de directeur achter het stuur kwam aangestormd. Het water spatte hoog aan weerskanten van de auto op tot de chauffeur de rem in trapte. Geen kuil in het wegdek werd vermeden. De zilverkleurige wagen kwam glijdend tot stilstand. Als zijn medewerkers op het bouwterrein op deze manier reden, werd de man altijd wild van woede, maar nu leek hij indruk te willen maken op de andere sekse.
"Ik moet gaan. Die 'Ouwe' wil weer met me gaan pronken op het hoofdkantoor. Tot ziens."

De kraanmachinist ging automatisch stijf overeind zitten zodra hij haar zijn kant op zag kijken. Hij liet zelfs van schrik de doek vallen waarmee hij de binnenzijde van de ruit aan het schoonmaken was geweest. Zag hij haar nu lachen? Hij wachtte tot ze was ingestapt en de Mercedes al bijna van het bouwterrein was, voor hij het raam weer opende om weer met de voorman te kunnen praten.
"Jij kent haar?"
De ontsteltenis in zijn stem kon de ander onmogelijk ontgaan. "Ik heb geen idee wie ze is", antwoordde de nog altijd beduusd kijkende voorman.
De kraanmachinist keek hem bedenkelijk aan.
"Het is echt zo." Zelfs deze woorden hadden geen enkele uitwerking op de religieuze man.
De kraanmachinist hervatte de graafwerkzaamheden. Voor de eerste maal diep teleurgesteld in de voorman, die hij altijd voor een nette man had aangezien.

[Silk]

Je maakte me aan het lachen, op het einde. Herkenbaar is niet echt het juiste woord maar in elk geval, ik was mee met je verhaal en kon me goed voorstellen dat het echt zo zou gebeurd zijn. "Geloofwaardig", dat woord zocht ik dus. (Nog niet genoeg naar "The Voice" gekeken en kritieken van Alex beluisterd dus).

[P_Westdijk]

Als het geloofwaardig overkomt dan ben ik tevreden. Dat het je ook nog aan het lachen heeft gemaakt stemt me meer dan tevreden. Bedankt voor het achterlaten van deze reactie, Silk.

[arendaaa]

Om wat het meisje er van vond leek niemand zich te bekommeren.

Volgens mij moet hier officieel een komma tussen.

"Zat je nou naar mijn kont te staren? Je bent oud genoeg om mijn opa te zijn."

Hahaha. Geweldig.

Er volgde tot ieders verbazing, op dat van de directeur na,

Volgens mij moet het 'die' zijn. Het is in ieder geval 'de verbazing', dus dan kan het verwijswoord nooit dat zijn. Alleen ik ben niet heel zeker van m'n zaak hier.

Een man die achter een krant verscholen ging liet de papieren media zakken.

Weer een komma.

Monsterde haar met een korte, koele blik voor hij opnieuw uit het zicht verdween.

Ik weet niet of hier officieel een komma moet, maar voor mijn gevoel leest het met komma beter.

De voorman kon slechts verbaast toe kijken hoe de man een haastige aftocht blies...

Verbaasd.
Toekijken mag aan elkaar geschreven worden. (:

Elke plas water op haar weg werd met een ruime boog vermeden. Af en toe kon hij haar met moeite haar evenwicht zien bewaren als de schoenen wegzakten in de modderige grond.

;D Geweldig. ^^

De voorman keek haastig een andere kant op en deed alsof hij de middelvinger niet had gezien voor hij begon te lachen.

Ik denk dat daar ook een komma tussen geplaatst mag worden

Volgens de mannen had hem meisje langdurig in zijn richting gekeken

Het.

Hij was echter ook minstens tweemaal zo oud als haar.

Dit moet 'zij' zijn.

"Als ik de juiste persoon voor me heb dan zijn het er inmiddels alles bij elkaar opgeteld meer dan een paar geworden."

Haha, geniale zin. ;D
Ik zou hier een komma plaatsen, of 'dan' helemaal weghalen. Maar dan alsnog een komma tussen 'heb' en 'zijn' plaatsen.

"U bent het echt! Ik vind het zo leuk dat ik eens werkelijk zie."

Moet daar geen 'u' tussen?

De voorman zag haar een roze GSM te voorschijn halen.

Haha. Vooral ook roze, geweldig. xd

...halen." Nu zal ik voor altijd...

Aanhalingsteken moet een plaatsje naar rechts;)

praatte ze door om het zonder op te merken hem daarbij te onderbreken.

Ik heb deze zin een paar keer gelezen, maar ik heb zo'n vermoeden dat er een woord bij/af moet. Kan alleen niet zo heel snel bedenken waar...

Ze bleef maar met een opmerkelijke snelheid door praten.

Tsjonge. Herkenbaar. ^^
Oja. En doorpraten mag aan elkaar geloof ik.

Een Mercedes met de directeur achter het stuur kwam aangestormd.

Kan een auto komen aanstormen? Ik heb het idee van niet, maar ik weet niet of dat ook echt 'fout' is of iets dergelijks. Persoonlijk zou ik er 'scheuren' van maken, maar dat vind ik niet zo professioneel klinken. Dus wat het dan zou moeten zijn, geen idee.

Als zijn medewerkers op het bouwterrein op deze manier reden dan werd de man altijd wild van woede,

Zelfde puntje als daarnet, in ieder geval een komma plaatsen en zelf zou ik 'dan' weghalen.

Hij wachtte tot ze was ingestapt en de Mercedes al bijna van het bouwterrein was voor hij het raam weer opende om weer met de voorman te kunnen praten.

Komma ertussen denk ik.

Voor de eerste maal diep teleurgesteld in de voorman, die hij altijd voor een nette man had aangezien.

HAHAHAHAHAHA.;D Echt een ge-wel-dig einde. Fantastisch.

Oké. En nu voel ik me echt een heel klein beetje erg een 'kommafreak'. En aan het aantal quotes te zien, komt het over alsof ik dit verhaal slecht vind, wat absoluut niet zo is.
Je bent constant aan het lezen en dan denk je: hoe gaat dit ooit eindigen. Ik had echt geen beeld van het einde in mijn hoofd, dus het zou alles kunnen worden. Maar dit had ik zo niet verwacht, fantastisch gedaan!

[P_Westdijk]

'kommafreak'

Hier wordt mijn verhaal alleen maar beter van en deze lijst heeft me juist overtuigd daar in de toekomst meer aandacht aan te moeten besteden voor het leesplezier van mijn lezers.

Het meeste zal ik zonder enige twijfel overnemen.

Het aanstormen van de auto houd ik voorlopig nog wel in stand of meer mensen moeten me hier op gaan wijzen. Ik had er het beeld bij van hoog opspattend water, af en toe de wagen los van de grond vanwege de kuilen waar de auto op hoge snelheid door heen reed. Scheuren klinkt in dit opzicht toch wat 'voorzichtiger'.

Je hebt wat tijd in deze reactie moeten steken. Heel erg bedankt hiervoor.

[arendaaa]

Dat tijd valt op zich wel mee. Ik begon te lezen en ik vind het ook weer zo wat om dan halverwege te stoppen met 'zoeken'.
En ik heb tentamenweek en geen zin om te leren, dus alle tijd en zin om eventjes al die quotes eruit te plukken

en deze lijst heeft me juist overtuigd daar in de toekomst meer aandacht aan te moeten besteden voor het leesplezier van mijn lezers.

Ik denk dat het de meeste mensen niet 'stoort'. Ik heb alleen de 'pech' dat ik andermans fouten als het gaat om Nederlandse taal bijna altijd opmerk, behalve die van mezelf

[Christian Damen]

Goed, ik heb even op me laten wachten (dit topic staat al twee weken naar me te schreeuwen vanuit mijn bookmarkbalk), maar eindelijk gelezen!

Mijn standaardlijstje:

liet de papieren media zakken.
een krant is enkelvoud, dus zou dit volgens mij papieren medium moeten zijn. Maar dat klinkt uiteraard een beetje raar, dus ik zou zelf dan een andere bewoording kiezen hier.

Monsterde haar met een korte, koele blik, voor hij opnieuw uit het zicht verdween.
bedoelde je hier: Hij monsterde haar met een korte, koele blik, voor hij opnieuw uit het zicht verdween. ?

Hij zag haar ogen daarbij stralend.
->
Hij zag haar ogen daarbij stralen. (of iets in die trant, bv: Hij zag haar ogen stralen.)
Ook zou ik hier kiezen om deze zin op een nieuwe regel te beginnen.

Het valt me op dat je bij conversaties zoals
"Het spijt me, maar je naam... Ik ben nogal kort van geheugen", excuseerde de voorman zich.
de komma buiten de quote zet. Niet verkeerd op zich, maar de elda-regel wordt meestal toegepast, wat betekent dat de komma binnen de aanhalingstekens gaat. Gewoon ter informatie, helemaal zelf weten wat je ermee doet.
http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/871 <- betere uitleg :P

op de andere sexe.
->
op de andere sekse.

Verder een leuk verhaaltje, ik vind het alleen jammer dat we niet iets meer te weten komen over het schrijven en dergelijke: Ik denk dat ik nét iets meer atmosfeer had meegepikt als er een alinea ergens (begin, midden, niet eind :P ) bij was geschreven waarin de voorman iets schreef, of op zijn forum bezig was, of er over aan het mijmeren was.

[P_Westdijk]

Ik stond in de bookmarkbalk van Christian.
Jammer dat deze inzending niet langer meer kan brullen om je aandacht.

Ik heb het verhaal aangepast. In eerste instantie wilde ik juist dat de lezer geen idee zou hebben hoe het verhaal zich ontwikkeld en daarom elke connectie van schrijven verbannen. Jouw reactie heeft me echter aan het denken gezet en eigenlijk zou het heel logisch zijn dat deze connectie er wel in zou staan.

Je hebt het nodige weten op te merken en daar ben ik mee aan de slag gegaan. Het is nog niet helemaal naar mijn zin, maar voldoet voorlopig. Wat ik echter bewust naast me neerleg is je reactie over de positie van aanhalingstekens. Ik hanteer De kleine schrijfgids van Mariët Hermans of beter gezegd probeer ik dit. Als ik taalkundig zou goed was als zij, dan zouden maar weinig mensen nog iets schrijftechnisch aan mijn verhalen op te merken hebben.

Bedankt voor het achterlaten van een reactie.

[Christian Damen]

Je hebt het nodige weten op te merken en daar ben ik mee aan de slag gegaan. Het is nog niet helemaal naar mijn zin, maar voldoet voorlopig. Wat ik echter bewust naast me neerleg is je reactie over de positie van aanhalingstekens. Ik hanteer De kleine schrijfgids van Mariët Hermans of beter gezegd probeer ik dit. Als ik taalkundig zou goed was als zij, dan zouden maar weinig mensen nog iets schrijftechnisch aan mijn verhalen op te merken hebben. :P

Dan snap ik precies waarom je het zo doet ;) Zover ik weet is zij vooral gericht op de wat meer bedrijfsgerichte schrijftechnieken, en dan is het inderdaad vaker voorkomend dat men de komma buiten de aanhalingstekens zet.

[-Maaike-]

Ik kan er niets aan doen, maar ik moest steeds denken dat jij de hoofdpersoon was, waarschijnlijk door het grote aantal korte verhalen dat je hier gepubliceerd hebt Maar het meisje, tsja dat kan iedereen hier zijn of van buiten hier natuurlijk ^_^

Een leuk verhaal weer van jouw hand! Origineel, omdat ik nog niet eerder zo'n verhaal gelezen heb

Ik weet niet of hij al is opgemerkt, maar ik geloof dat deze zin een woordje mist:

Volgens de mannen had het meisje langdurig in zijn richting.

in zijn richting gekeken?

Goed geschreven!

[P_Westdijk]

Ik kan er niets aan doen, maar ik moest steeds denken dat jij de hoofdpersoon was, waarschijnlijk door het grote aantal korte verhalen dat je hier gepubliceerd hebt

Tja, dat is de grote vraag: fictie of werkelijkheid. Het antwoord is alleen de ingewijde(n) bekend.

Origineel, omdat ik nog niet eerder zo'n verhaal gelezen heb

De ene keer lukt het beter dan de andere keer.

Bedankt voor je reactie. Je opmerking heb ik meteen benut om het verhaal aan te passen.