Cause i'm lonely

[Cookey]

Ik heb een verhaal geschreven :

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden



Proloog :


Alexis wordt wakker op straat zonder enig idee te hebben hoe ze daar komt. Ze is helemaal alleen tot ze stemmen hoort. Zijn de stemmen echt of haar verbeelding? .. Een 'behulpzame' man ziet haar en biedt aan om naar zijn huis te gaan. Alexis stemt in. Het is het domste wat ze ooit gedaan heeft want ze is zich niet bewust van de gevolgen.

1] Het was koud , ik rilde. Het regende met bakken uit de lucht en soms kwam er een bliksem flits voorbij. ik heb bliksem altijd heel fascinerend gevonden , maar niet als ik buiten ben. Ik keek om me heen maar het was te donker om iets te kunnen zien. Ik hoorde opeens stemmen. Ik schrok en bleef stilstaan alsof ik verlamd was.  'Heb je er gevonden, Klonk er. 'nee.' Dat kind is op de vlucht geslagen en jij blijft zo kalm?!' straks verteld ze wat! dan zijn weer geweest'. ik werd nog banger dan ik al was. hadden ze het over mij? Waarom kon ik me niks meer herinneren , nog belangrijker : wat doe ik hier?! Opeens hield het gepraat op. Waren ze weg? , ik voelde een golf van opluchting. 'Wat die jij hier zo alleen in de avond ?'Klonk een warme stem. Ik zei niets. Ik was doodsbang , stokstijf stond ik daar. 'Ben je je tong verloren?'. 'ik,ik weet niet wat ik hier doe meneer'.  'Mijn huis is hier dichtbij , kom maar met mij mee het is hier zo koud! , dan kun je binnen ook even tot rust komen , misschien weet je dan wat je hier deed. Een angst gevoel knaagde aan me. Moest ik wel gaan? Mijn ouders hadden altijd gezegd nooit met vreemden meegaan.. Maar toch het was zou koud en het regende nog steeds. Ik besloot om mee te gaan , anders zou ik om komen van de kou. Maar deze beslissing is de domste beslissing van mijn leven geweest.


Ik keek om me heen en zag alleen maar opgezette dieren. Echt eng dacht ik. Het rook ook heel muf. De man kwam binnen met drinken. 'Thee of koffie?' Vroeg hij. 'Ik hoef eigenlijke niks te drinken ' zei ik. 'Ah kom op nou , je hebt buiten in de regen gestaan ik deze kou en  ik kan je niet eens een warm drankje aanbieden?' Zijn stem klonk zo overtuigend , alsof het echt beter voor mij was om wat te drinken. Dus weer gaf ik me over en koos voor thee. 'Mooi ' zei hij en liep met een glimlach terug de keuken in.  Het ene moment was hij nog alleen , het andere moment kwamen er nog 2 mannen de keuken uit lopen. Ze zagen er opgelucht uit. Het maakte me bang. Waren dat de stemmen die ik gehoord had? Dan hadden ze het dus wel over mij.  De man die mij thee had gegeven zei tegen mij 'Slaap maar zacht liefje'. Ik schrok ' Slaap zacht ? ' Had ik nog gezegd. Vanaf dat moment werd alles zwart.

Ik stond op een afstand. Was dat mijn zusje die daar zo op de grond lag? Ik kon het niet aanzien. Ze lag met met allemaal bloed op de grond. Het bloed stroomde vanaf haar hoofd langs haar schouders over haar hele lichaam. Wie heeft dit gedaan ? dacht ik , wie is er zo laf  om een 16 jarig meisje te ontvoeren en daarna zo toe te takelen. De ambulance kwam je kon de loeiende sirenes vanuit de verte horen. 'Leeft ze nog ? Alsjeblieft zeg dat ze leeft' Zei ik tegen een van de ambulancebroeders. 'Ze is buiten bewust zijn , maar ze leeft nog wel' zei hij.  Wat had ik haar aangedaan? Dacht ik. Mijn kleine zusje heb ik in gevaar gebracht door mijn domme streken. Als ze erachter zou komen dat dit mijn schuld is zal ze me nooit vergeven. Hij huilde. Met schokkende schouders stapte hij de auto van zijn ouders in. Zijn ouders hadden al die tijd niets gezegd. Ze stonden lijk bleek te kijken naar Alexis. De hele reis naar het ziekenhuis hadden ze dan ook niet gesproken.


En....??????

[Cookey]

?????

[Blieje]

Zo, dan doe ik de eerste reactie. Volgens mij wordt er in deze categorie niet zo vaak gekeken...

Maar dus even terugkomen op het verhaal. Het is voor mij nogal onduidelijk. Ik kan er niet uithalen wie die 'ik' is. Ik dacht dat Alexis die 'ik' was totdat het bleek dat Alexis het zusje was? Of ben ik nou echt verward?