dit is mijn nieuwste verhaal dat in de maak is.
eventuele tips zijn altijd
welkom
Hoofdstuk 1 : "Goedemorgen !!"
Daar stond ze dan, met haar hemels blauwe ogen en haar prachtige brede lach. De heldere gouden waterval die langst haar lief en snoezig hoofdje naar beneden daalde, woekerde rustig mee met het zachte briesje dat doorheen het open veld ruiste.
Ze was een uiterst bijzonder knap meisje. Zo mooi dat de meeste jongens er alleen maar van konden dromen. Maar ik had het genoegen om deze wonderbaarlijke avond met haar te delen.
Barend met hemelse gedachte en met het gevoel alsof ik zweefde wandelde ik vanuit de hobbelige aardeweg doorheen het natte grasveld richting de eikenboom waaronder ze op me wachtte.
Iedere pas die ik maakt was een pas dichter bij haar en bij iedere pas ging men hart steeds sneller slaan.
Toen ik nog maar slechts minieme meters van haar verwijderd was kwam ze naar me toe.
" Ik heb je gemist. " zei ze.
" Ik jou ook, maar ik heb iets voor je; Draai je om en sluit je ogen maar. " antwoordde ik. Ze keek nog even heel verliefd in mijn ogen en draaide zich om.
Rond haar nek hing ik een teken van onze samenhorigheid, een gouden hart. " Mag ik me weer omdraaien ? " vroeg ze. " Nog even wachtten. " zei ik en ik deed mijn haar weer de plooi in.
" Draai je nu maar om. "
Ze draaide haar om en reikte haar hand voorzichtig richting de gouden hanger. "Het...is... " Ssshhtt..." Fluisterde ik en legde mijn vinger te rust op haar tedere lippen. " Voor je iets zegt, wil ik je nog wat vragen." Mijn benen trilden van de zenuwen. Want ik wist dat wat ik nu ging zeggen mijn leven voorgoed zou veranderen. " "Euhmm...Ik weet niet hoe ik moet verwoorden maar..euhmm....." ?? Mijn vinger gleed van haar lippen en ik nam haar zachte handen vast. " Zou je mijn meisje willen zijn ??
Ze reageerde verwonderd: " Misschien beantwoord dit je vraag ??"
Ze draaide haar hoofd zijdelings richting het mijne en tuitte haar lippen. Ik voelde een lichte tinteling in die van mij en de overheersende drang om ze op de hare te drukken.
Onze getuite lippen kwamen steeds dichter bij elkaar.
" .....daar ga ik dan...." dacht ik. Het gevoel dat ik kree......
""Hey, baby girl ! wath you'r doing tonight? I wanne see what you got in store ! eh..eey baby!""
""Rot gsm !! hou je bek nu toch eens dicht, ik probeer rustig te slapen jha !!"" Brulde ik.
Met een hoofd vol overkokende woede keek ik wie de schuldige was die mijn romantisch droomavontuur onderbrak.
Het was Mia !
"Ben je ziek ??x" vroeg ze.
"neen, hoezo ?xx" stuurde ik terug.
"Je bent niet op school! x ;o"
"School ??x"
""Jha school ! Waar ben je ?x""
""Ik ben thuis en wattt ! Is het al half negen !? xx ;OO""
""jha je bent veel te laat joh! Kom gauw de leerkracht is ongerust !! tot zo
) houvanje..!""""tot zo..dankje om me te wekken en khou ook van jou BFF ;D"
"tringggg.....trrringgg...trrrrinngg...."tierde mijn gsm.
"Jha ma.....laat me raden. Ik moet het vuilis alweer eens buiten zetten?"
"Neen ! Ik bel je om te vragen waarom je niet op school bent ! Besef je zelf wel goed waar je mee bezig bent ? Dit is immers de tweede keer dat je te laat komt deze week !"
"Och doe toch eens rustig."
"Neen dat doe ik niet ! Ik had net de directeur aan de lijn en hij duld geen derde keer meer !"
"Pffftt....Is hij weer komen klagen ja ! Wat een hopeloos geval !"
"Hou jij je grote maar jongen !"
"Haha laat me niet lachen. Jij, die mij bevelen
geeft !"
"Ik krijg echt genoeg van jou ! Waar is die lieve zoon van me toch naar toe ?"
"Die sukkel ! Die bestaat niet meer !"
"Wacht jij maar nu ga je te ver. Zo behandel je je eigen moeder toch niet !"
"Voor mij is dit gesprek over en uit ! "
"Wat heb ik toch gedaan ?" dacht ik diep van binnen.
Ik deed een enkele poging om haar terug te bellen maar ze nam niet op. Ik had spijt, spijt van wat ik gezegd heb en spijt van hoe ik haar behandeld heb. Ze had voor honderd procent gelijk en dat besefte ik nu pas. "waarom?"
Haar woorden raakten me. Ze raakten me als nooit te voren. Ik wist dat ik niet goed bezig was, maar het besef er van was er nu pas. Haar woorden spookten door men hoofd en speelden in op mijn geweten. Ik moest veranderen en snel ! Voordat het te laat was.
"Het nummer is momenteel niet beschikbaar. Gelieve een bericht in te spraken na de piep. PIEP !"
"Het spijt me moeder, voor al wat ik tegen je gezegd heb. Vergeef me alsjeblieft! Jouw woorden dwalen eindeloos rond in men hoofd. Ik vind het eng. ......sorry...." sprak ik beschaamd in op haar voicemail.
"tringggg.....trrringgg...trrrrinngg...."rinkelde hij opnieuw en razendsnel nam ik op.
"Moeder ben jij dat ?"
"Zoon. IK ben het, je vader."
"Jij gaat toch ook niet over mijn gedrag beginnen hoop ik ?"
"Vandaag niet neen. Zit je neer ?"
"Jha hoezo ?"
"Ik heb schokkend nieuws voor je. Dus blijf maar even zitten."
"Pap moet ik me zorgen maken ? je doet raar."
"Dat is nergens voor nodig Randy. <SNIK>"
"Waarom huil je pap ?"
"Het ziekenhuis heeft zojuist gebeld. Je moeder heeft een zwaar auto ongeval gehad waarna ze meteen afgevoerd werd. <SNIK> Ze is..."
"Neen dat meen je niet ! Zeg me dat je tegen me liegt!"
"Het spijt me. Ik wou dat het niet waar was. Ze is onderweg overleden.<SNIK>"
"Papa ? Ik moet jou ook wat vertellen."
"Ja Randy."
"Toen ik het laatst met haar sprak, maakten we ruzie. Ik legde af en had spijt van wat ik gezegd had.
Ik belde haar terug maar ze nam niet op. Ik wilde mijn excuses aanbieden maar het was te laat ! Dan toch ! <SNIK>"
"Wat bedoel je met dan toch ?"
"och laat maar zitten. Ik moet naar school!"
"Je hoeft helemaal niet naar school Randy. Je bent er nog niet bewust van wat er is gebeurd."
"Ik moet nu echt gaan pap !"
"Ik wil dat je thuis blijft ! blijf daar ik kom eraan."
Er volgde een enge stilt in de kamer nadat ik had opgehangen.
Slechts éen dikke traan rolde langst mijn bolle wang naar beneden en druipte de vloer op met lichte plons.
Ik wilde huilen. Huilen en schreeuwen om haar, maar het ging niet. Jaren lang opgekropt verdriet moest er nu ineens uit.
Het was gewoon te veel. Ik wou rennen. Rennen naar overal en nergens.
Ik wou vluchten. Maar naar waar moest ik dan ? Ik vluchtte al jaren weg. Weg van problemen die ik meestal ontliep.
maar nu, nu kon ik het niet. Iets trok me aan. Maar wat ? Het was iets; Iets of iemand onbekend.
"Mama?" riep ik hopeloos. Ik kreeg geen antwoord.
"Waarom nu? Waarom moest je me net nu verlaten?"
"Ik hield van je, dus waarom moest je gaan?"
"alsjeblieft geef me een teken dat je bij me bent en bij me zal blijven.
"Mama..Ik mis je!"
IK probeerde op te staan. Maar al snel viel ik neer. Ik kon de druk gewoon niet aan.
Mijn benen voelden aan als lood. IK kon niet rechtstaan en niet bewegen. Ik kon niets meer !
Ik was gevangen in mijn eigen lichaam. Gevangen als een vogel in een veel te kleine kooi.
Ik wilde vrij zijn, zo vrij zijn als een vogel. Vrij de wijde wereld invliegen en vrij zijn om te doen wat ik wou.
IK voelde een pijnlijke steek in mijn borst waarna ik begon te beven en klaploos flauw viel.....
