het ongeluk

[EmmaBrgrs]

Bella, de hoofdpersoon, overkomt op haar 15e samen met haar familie een ernstig ongeluk. Het veranderd haar leven totaal als ze stemmen hoort die niemand hoort, en soms opeens in een totaal andere wereld lijkt te zijn. Ze wordt gezien als gek, en niemand ziet haar nog staan, zelfs haar vriendinnen niet!
Bella heeft haar haar rood geverd ( nog voor het ongeluk ) en ze ziet er in mijn fantasie een beetje uit als Ariana Grande ( Cat in Victorious ).

RED HAIR



Een vakantie op Cyprus, dat klinkt toch geweldig?! Dacht ik toen we vertrokken, niets vermoedend wat mij, mijn broer, mijn zusje en mijn ouders te wachten stond. Ik was vijftien, mijn zusje Emily twaalf, en mijn broer Leon zeventien. Na het gedag zeggen tegen mijn vriendinnen, stapte ik vol met mooie dromen over witte zandstranden en blauwe zeeën de volgepropte auto in. Mijn ouders voorin, en wij met z’n drieën op de achterbank. Emily moest perse in het midden, ze zei dat ze anders misselijk zou worden, en ze zou overgeven. Het enige was dat daar geen gordel zat, maar ze stond vast over haar besluit, en dus zat zij in het midden. Na een dag gereden te hebben, en een nacht hebben doorgebracht in de auto, gebeurde het. We reden op de snelweg in Oostenrijk, rond een uur of een s ’middags. Ik had mijn oortjes in, en luisterde naar muziek. Mijn vader zat achter het stuur. Mijn moeder zei: “ schat, je rijdt geweldig! Het gaat echt goed, er zijn namelijk veel ongelukken in Oostenrijk!” ze drukte een kus op zijn wang. Dat was de afleiding voor mijn vader, wat leidde tot een hel. Een harde knal, glasscherven in mijn gezicht en oorverdovend gegil. De auto lag op zijn zij, en nog een harde dreun raakte de auto. Een helse pijn schoot door me heen, in mijn gezicht waar glasscherven in zaten, iets zwaars lag op mijn benen, maar ik weet niet wat het was, mijn oren van al het kabaal en mijn hoofd, die kei hard tegen de stoel voor me aan knalde. Ik had geen tijd om iets te doen, want nog een auto reed tegen ons aan. Ik keek naast me, en zag iets verschrikkelijks, mijn zusje. Ze hing slap voorover, ze was opslag dood. Ik kreeg geen adem want iets kwam bovenop me, waarschijnlijk het dak. Het werd zwart voor mijn ogen, en toen ik weer bij kwam, was mijn leven die van een heel ander persoon.
Ik lag in een ziekenhuis kamer, aan allerlei infusen. Het ongeluk werd me uit gelegd door een verpleegster, we reden tegen een auto aan, zijn gekanteld, daarna reed er nog een auto tegen ons aan, en er is een lantaarnpaal boven op gevallen. Emily was opslag dood, de rest van mijn familie is opgenomen in het ziekenhuis. Ik moest blijven in het ziekenhuis tot ik weer hersteld was, door al mijn verdriet heb ik vele dagen alleen doorgebracht, huilend. Een week later overleed Leon. Ik was kapot. Mijn moeder had ik niet meer gesproken, ze was al die tijd buiten bewustzijn. Mijn vader sprak ook weinig, maar we troostte elkaar. Ik werd uit het ziekenhuis ontslagen, samen met mijn vader.

Mijn moeder lag in coma. Ik werd naar mijn opa en oma gestuurd, omdat mijn vader te depressief was om voor me te zorgen. Na een ander halve maand ging ik weer naar school. De vakantie was natuurlijk al lang afgelopen, en iedereen op school wist ongeluk. De verwachtte steun die mijn vriendinnen me zouden bieden kwam niet, ze negeerde me totaal. Ik had niemand meer. Zelfs mijn beste vriendin Thippe kwam niet meer opdagen. Het enige wat er tegen me gezegd werd, was een krabbel in mijn schrift, van wie weet ik niet.

Bella, je bent een slet

Mijn vader trof ik vaak thuis in zijn bed, ongewassen, onder de kots en met een verwarde blik in zijn ogen, die ik niet van hem kende. Mijn leven was totaal kapot gemaakt. Na vijf weken school overleed mijn moeder. Ik ging niet meer naar school, en sloot mezelf dagen lang op zonder eten. Daarna kreeg ik vreet buien. Mijn opa en oma durfde me bijna niet aan te kijken. Er gebeurde nog iets raars met me. Ik hoorde stemmen die niemand hoorde, was soms uren achter elkaar in een andere wereld, dan vergat ik alles om me heen, altijd als mijn oma me dan kwam halen voor het eten, moest ze me tien keer aantikken voor ik haar hoorde. Ik werd gezien als gek. Door alles en iedereen. Ik zou je niet kunnen vertellen hoe lang ik in die situatie heb geleefd, iedere dag het zelfde, tot er nog een schepje boven op kwam, mijn oma werd ernstig ziek, dus moest ik daar het huis uit. Ik werd trok in bij mijn oom in Frankrijk. Ik kreeg privé lessen van hem, omdat ik anders achter zou lopen, en ik te depressief voor school was. Ik trok me vaak terug op het strand, waar hij zo’n twee honderd meter vandaan woonde. Ook daar droomde ik weg, en kon niemand of niks me uit mijn gedachte halen.

[MeTheWriter]

Je hebt het verhaal erg mooi geschreven! Maar die titel zou ik wel anders doen, red hair heeft namelijk niet zoveel met het verhaal te maken. Misschien iets dat ervoor zorgt dat mensen de spanning ervan kunnen voelen tijdens het lezen van de titel. Het moet een smaak hebben.
Je moet natuurlijk zelf weten of je de titel laat of niet.
Xxx Me

[Little_Miss_Perfect]

Heeee, Ninah uit mijn verhaal heeft ook rood haar als Ariana Grande. :3

[-Maaike-]

Hm, dit eerste stuk roept een heleboel vragen bij me op. Dus ik ben benieuwd waar het heen gaat

Wat me op viel aan dit stuk is dat je in de ik-vorm schrijft, maar voor mijn gevoel vertelt iemand het die naar de gebeurtenis toe kijkt. Ik denk dat verhaal 'interessanter' (kom even niet op een beter woord) wordt als je het actiever schrijft. Dat het ongeluk gebeurt, in plaats van dat je in vage lijnen beschrijft wat er ongeveer is gebeurd.
Daarnaast zou ik niet in de eerste paar regels je familie voorstellen met leeftijden. Dat kan op originelere manieren, bijvoorbeeld dat ze bij de graven staat en ze hen te jong vindt om te sterven of dat ze zegt dat een van hen net een week voor der 13de verjaardag omkwam, etc. Snap je?

Ik hoop dat je er iets aan hebt, ben benieuwd hoe het verder gaat. Ga zo door!

[EmmaBrgrs]

Dank jullie wel! Oja, Little-Mis-Perfect ik heb je verhaal nog niet gelezen, dus het komt niet van jou!
Thanx voor de tips!

[Blieje]

Wat een mooi verhaal. En precies zoals methewriter zei, die titel heeft niks met het verhaal zelf te maken. Verder vind ik het een hele goede opbouw en knap hoe je die dingen tot in detail beschrijft, mooi gedaan!

[ROMEH]

Het is voor mij net een samenvatting. Alsof je het verhaal in een sneltempo beschrijft. Ik denk dat het leuker is als je het verhaal daadwerkelijk in hoofdstukken indeelt en gebeurtenis voor gebeurtenis beschrijft. Dat ze eerst bijvoorbeeld gaan inpakken en vertrekken, dat ze in de auto overnachten, dat ze het ongeluk krijgen, de dagen in het ziekenhuis, de dag waarop haar familie overleed en de daarop volgende dagen.

Ben benieuwd hoe het verder gaat.. Ga snel verder!