Dulce et decorum est pro patria mori

[CasBuijs]

Hier is mijn dialoog van opdracht 1. Het is inderdaad erg moeilijk om zonder lichaamstaal of de mogelijkheid om de toon van iemands stem aan te duiden iets mooi op papier te zetten. Ik heb daarom ook een hoop mislukte concepten, maar met deze was ik eindelijk dik tevreden. Veel leesplezier


‘U kunt uzelf gelukkig prijzen, de wond op uw gezicht zal binnen een paar dagen nauwelijks zichtbaar zijn.’
‘Dat kan me niks schelen, we moeten terug! Vechten! Pro patria!’
‘Meneer, de grote oorlog is voorbij, we hebben verloren, we kunnen niets meer doen.’
‘Nee, er is nog een kans, mijn kameraden-’
‘Zijn dood, meneer. En als we niet hadden teruggetrokken was u ook dood geweest.’
‘Waarom dokter? Waarom vochten we dan? Waarom daalden we af in de diepste cirkels van de hel, als het verlies onvermijdelijk was?’
‘Het is mooi om voor je vaderland te sterven, soldaat. Is dat je niet verteld?’
‘Speel geen spelletjes met mij dokter. U weet niet hoe het is om een week lang te vechten, zonder te mogen slapen, u weet-’
‘Genoeg. Je hebt rust nodig.’
‘En dat alles voor niks. Ik heb vier jaar voor niets gevochten. Maar dat ga ik veranderen dokter, let op mijn woorden! Ik laat ons lijden niet voor niets zijn!’
‘Zoals ik al zei, u hebt rust nodig. Ik ga even bij de andere patiënten kijken. Vaarwel, meneer… Wat was uw naam ook al weer?’
‘Hitler, meneer. Adolf Hitler.’

feedback toegespast

[JodieJJ]

Ik vind hem interessant, eerst vroeg ik me af of ik het gesprek wel realistisch vond dus dat zette me wel even tot nadenken en toen kwam tot de conclusie dat het op zich wel zou kunnen kloppen .
Enige opmerking die ik nu zo had is dat ik geen vraag en uitroepteken achter mekaar zou zetten en sowieso iets minder uitroeptekens zou gebruiken. Aan je woordgebruik kun je ook aflezen op wat voor manier iets gezegd wordt, dat maakt uitroeptekens vaak overbodig.

Verder geen opmerkingen van mij

[glenovic]

Gewaagd om het over zo'n controversieel persoon te hebben. Er zitten wat historische onjuistheden in maar daar zal ik het niet over hebben. Ik vind de dokter niet goed uit de verf komen en Hitler's rol in het dialoog klopt ook niet vanwege de historische onjuistheden.

De dokter vind ik niet lekker uit de verf komen doordat hij eerst zegt:
‘Zijn dood, soldaat. En als we niet hadden teruggetrokken was jij ook dood geweest.’
Hiermee geef je aan dat de dokter iets geeft om het feit dat hij iets geeft om het feit dat Hitler nog leeft.

De volgende zin van de dokter:
‘Het is mooi om voor je vaderland te sterven, soldaat. Is dat je niet verteld?’
Zegt de dokter eigenlijk dat je moet sterven voor je vaderland of moet overwinnen dit komt mede doordat Is dat je niet verteld? een aparte zin is. Alsof de dokter zegt je bent of dood of een overwinnaar en aangezien jij niet overwonnen hebt....

Maar dit is mijn mening en ik heb me niet ingeschreven bij de triatlon dus weet niet of ik official mag reageren ^^

[JodieJJ]

Glenovic, ik had een vraag over je dokter geeft om het feit dat Hitler nog leeft, waarom is dat erg?

Historische dingen van de eerste wereldoorlog weet ik niet xD alleen dat Hitler een medaille van een jood had gekregen, en dat niet kon hebben xD

[CasBuijs]

Historische onjuistheden? Dat weet ik nog niet zo zeker, maar ik ga er even van uit dat ik ongelijk heb. Ik zal er even bij vermelden welke historische feiten ik heb gebruikt om dit verhaal te maken:

1) Hitler vocht in WO I
2) Hitler werd verwond door een granaatscherf in zijn gezicht, zijn kameraden stierven door dezelfde explosie
3)WO I duurde van 1914-1918, hierdoor vocht Hitler 4 jaar omdat alle soldaten rond dezelfde tijd vertrokken, sterker nog, er waren nauwelijks mannen die achterbleven en hitler had zich zo snel mogelijk aangemeld.

Dan nog de zin: Het is mooi om voor je vaderland te sterven. Dit is sarcastisch bedoeld, al kwam dat misschien niet goed uit de verf :/ De zin is een vertaling van de titel, dat een gedicht was dat net na de eerste wereldoorlog was geschreven dat de mentaliteit van dat tijdperk bespot.

[glenovic]

Dat komt omdat hij daarna zegt: 'Het is mooi om voor je vaderland te sterven, soldaat. Is dat je niet verteld?' waarmee hij in mij ogen aangeeft dat je als soldaat twee opties hebt sterven of overwinnen. Die opmerking strookt dan niet met het feit dat hij iets geeft om het feit dat Hitler nog leeft maar ik kan het fout hebben als ik de dokter verkeerd interpreteer.

[JodieJJ]

Aah ik snap je punt

Ook al denk ik persoonlijk dat het menselijk is om op die manier tegenstrijdig te praten

[Saskjezwaard]

Sarcastisch is heel moeilijk op te vangen als het gewoon zwart-wit op papier staat zonder nonverbale handelingen. Dus die had ik er eigenlijk ook niet uitgepikt :p
En ik hou me niet bezig met historische onjuistheden etc. zo diep ken ik Hitlers geschiedenis niet :p dus ik ga alleen op de dialoog af. Je hebt interessante zinnen neergezet, die goed in elkaar overlopen. De tegenstrijdigheid die Glenn hierboven aanhaalt viel me niet op (hoewel dat niets wil zeggen xD), dus vond het gewoon lekker doorlopen. En die naam op het einde maakt het net een tikkeltje indrukwekkender.
Jep, mooi geschreven dialoog!

[glenovic]

Het lijkt alsof Hitler pas is bij gekomen onbewust van wat er op het front is gebeurd en dat de dokter hem dit nieuws verteld. In werkelijkheid was hitler al lang bij bewustzijn en werd hem niets over het front verteld. Waardoor hij onder de impressie bleef dat alles nog goed ging. Toen hij hoorde dat ze verslagen was kwam dit voor hem als donderslag bij heldere hemel, hierdoor werd zijn geloof in de "dolkstoot" verstevigd.
Je zegt dat Hitler gevochten heeft (week lang zonder slaap) Hitler wist eigenlijk niets van wat de oorlog in hield hij deed mee aan de slag om Ieper en raakte gewond aan zijn hoofd bij Mesen. Hij was echter slechts een loopjongen iemand die papier van A naar B moest brengen. De vraag of hij dus echt gevochten heeft is maar zeer de vraag mede door nazi propaganda die daarna volgde.
Zijn eigen oorlogsmaten negeerde hem omdat Hitler niet de echte oorlog had gevoeld zoals zij dat hadden.
dit komt omdat hitler eerst blind raakte door een mosterdgas aanval waardoor hij die maanden niet kon deelnemen en daarna gewond raakte bij Mesen.
Ook zegt de dokter dat de wond niet langer zichtbaar zal zijn maar die bleef altijd zichtbaar daarom droeg Hitler zijn haar zo

[Christian Damen]

Allereerst zitten er wat grammaticale foutjes in, bv hadden teruggetrokken moet zijn waren teruggetrokken.

Na de bovenstaande discussie laat ik de historische discussie links liggen, ga ik het even van een andere hoek benaderen:

De laatste zin komt nogal gemaakt over. Het is een beetje raar dat de dokter op het moment van vaarwel ineens geïnteresseerd is in de naam van de soldaat, zeker omdat hij hem eerst in de tekst telkens met 'soldaat' aanspreekt. Daarom zou ik hier eerder een 'vaarwel, soldaat' verwachten.
Omdat je nu ineens 'meneer' gebruikt en de dokter om een naam laat vragen, voelt dit een erg gemaakt eindstukje. Wanneer de soldaat dan ook nog eens Hitler blijkt te zijn, versterkt dit gevoel alleen maar meer.
En dan de manier waarop hij zijn naam noemt: Ik ken maar twee manieren waarop dit gebeurt:
Bond. James Bond.
En wanneer er een bekend iemand wordt voorgesteld, bijvoorbeeld:
'Maar wie is het? Wie kan het zijn, 2 jaar na het einde van de wereldoorlog die zulke wreedheden begaat?'
'Hij is nooit gestorven. En nu is hij terug voor wraak.'
'Wie?'
'Hitler. Adolf Hitler.'
Want op die manier is de naam heel erg DUN DUN DUN. Jij probeert dit dundundun-effect te bereiken door deze techniek toe te passen, maar op het moment in het verhaal is zn naam nogal nietszeggend, dus komt dit weer erg gemaakt over.

Verder vind ik het vreemd dat je dit als audio-opname hebt neergezet. Waarom niet gewoon een dialoog? Waarom is er van deze niets-betekende conversatie van een random soldaat en dokter een opname gemaakt? Allemaal vragen die je hier oproept die er eigenlijk niets toe doen, en die je had kunnen voorkomen door het gewoon een conversatie te laten.

Waarom daalden we af in de diepste cirkels van de hel, als het verlies onvermijdelijk was!?
Is dat niet een letterlijke vertaling van een filmquote? Kan ik fout hebben hoor, maar als ik hem in het Engels vertaal (zo leest hij namelijk door de zinsopbouw) klinkt hij me nogal bekend in de oren.

En dit vind ik, net als anderen voor mij, ook een beetje uit de rest vallen als zin:
‘Het is mooi om voor je vaderland te sterven, soldaat. Is dat je niet verteld?’
Klinkt ook raar voor een dokter om te zeggen... Eed van Hippocrates enzo.

Als laatste note; dit is niet echt mijn genre, dus als je wilt kun je alles wat ik zei met zoveel zout nemen als je wilt ;)

[Blieje]

Vind het wel apart, Adolf Hitler die het verschrikkelijk vindt om te vechten, hij is toch zelf met alles begonnen?

Maar dan nog een klein foutje:

Waarom daalden we af in de diepste cirkels van de hel, als het verlies onvermijdelijk was!? = Het uitroepteken en vraagteken staan in de verkeerde volgorde.

Verder vind ik het vrij goed verwoord.

[MarquiseCarabas]

Mooi stukje! Een paar puntjes:

De dokter wisselt tussen 'jij' en 'u', het lijkt me beter om overal 'u' van te maken of in elk geval overal hetzelfde.

Veel lange zinnen met komma's kun je misschien beter splitsen. Vooral in het begin:
'Je kunt jezelf gelukkig prijzen. De wond op je gezicht (...)'
'Soldaat, de grote oorlog is voorbij. We hebben verloren. We kunnen niets meer doen.' (Bij deze vind ik zelfs dat het opsplitsen in losse zinnen de onvermijdelijkheid van de situatie benadrukt.)
En verderop: 'U begrijpt het niet. Daar was het verschrikkelijk!'

!? (of ?!) vind ik iets voor strips, niet voor verhalen Een vraagteken is vaak genoeg, omdat het taalgebruik de dringende toon ook al duidelijk maakt.

En als we niet hadden teruggetrokken, was jij ook dood geweest.’ -> Komma tussen de twee werkwoorden. Volgens mij is er zelfs een regel dat als twee werkwoorden op deze manier achter elkaar komen, er een komma tussen moet.

Over historische correctheid kan ik niet meepraten, dus ik hou het even bij dit taalgezeur

Ha, dubbel ninja weer. Nog even op wat Chris zegt: dat hij eerst 'soldaat' zegt en later 'meneer' valt misschien in dezelfde categorie als mijn 'je/u' opmerking; beter om consequent te houden. Persoonlijk zou ik zeggen: overal meneer. De oorlog is ten slotte voorbij. Eventueel wel 'soldaat' laten staan bij de zin over voor je vaderland sterven.
Maar wat betreft het einde: Ik vind het op zich niet onlogisch dat de dokter daar naar zijn naam vraagt. Misschien werkt dat inderdaad beter als hij overal 'meneer' zou zeggen, omdat dat van zichzelf al iets minder afstandelijk is dan 'soldaat'. Maar het stoorde me in eerste instantie niet.

Ik moet zeggen dat ik mijn naam ook wel eens zo zeg. Vooral als iemand me op een lijst moet afstrepen, want meestal staan die gesorteerd op achternaam dus begin ik daarmee, maar vind ik dat mijn voornaam er toch ook wel bij hoort Hoewel ik dan misschien de achternaam geen tweede keer zeg, geen idee eigenlijk...

[CasBuijs]

@glenovic ik begrijp je punt volkomen, alleen moet je er wel rekening mee houden dat dit uit het oogpunt van Hitler is geschreven, die de strijd voor zichzelf verheerlijkte en ook al negeerden zijn maten hem, in zijn hoofd waren zij zijn kameraden, zoals wordt beschreven. Ik moet wel toegeven dat ik dat van die wond niet wist en wel meer fouten heb gemaakt, waar ik me wel voor mn kop kan slaan (zoals dat van de eed van Hippocratus -.-)

[Demon]

Nu, goed, ook ik weet niet veel over Hitler. Dus ehm.

Maar je goed, naast de reeds aangekaarte, grammaticale foutjes, heb ik niet veel opmerkingen. Ik vind het goed geschreven. En blablablabla. ;p

[masterbreel]

Leuke dialoog met een "schokkende" wending. Dat vind ik wel leuk.
Als het historisch bijna correct is ben ik wel gelukkig

Minder gelukkig ben ik met je woordkeuze "Vaarwel, meneer..."

Eerst is het nog sarcastisch (tenminste, dat las ik eruit), daarna 'even bij andere kijken' en daarna 'vaarwel' alsof hij oneervol wordt verstoten, of de dokter nooit meer terug ziet (terwijl die 'even' weg is).

Verder leest het aardig, maar zonder enige lichaamstaal of omschrijving schrijft en leest het inderdaad een stuk lastiger

[Melian]

Waar ik moeite mee heb, is vooral het taalgebruik van de personages. Je schetst het beeld van een enigszins cynische dokter en een licht hysterische soldaat, die Adolf Hitler blijkt te zijn - met de setting heb ik geen problemen, maar vooral de manier waarop ze met elkaar omgaan wringt voor mij.

Ten eerste het 'je': ik studeer Duits, dus ik mag wel zeggen dat ik Duitse omgangsvormen ken, en Duitsers zeggen nooit ofte nimmer 'je' tegen onbekenden. Ook al schrijf je dit in het Nederlands, dit soort contextuele dingen zijn belangrijk om je verhaal realistisch te houden. Voor mij zorgt het constante tutoyeren ervoor dat ik uit het verhaal word gehaald, omdat mijn opleiding me meegeeft dat dat tutoyeren niet gebeurt.
Ten tweede het 'meneer/dokter/soldaat': naar mijn idee is het logischer dat de dokter 'soldaat' gebruikt, ook al is de oorlog voorbij. De gewonde is nog steeds soldaat, hij vecht alleen niet meer en het is een dokter in een veldhospitaal, of niet? Daarnaast zegt de soldaat steeds 'dokter', behalve in de laatste zin. Dat lijkt me wat inconsistent. Overigens moet er ook steeds een komma voor een aanspreekvorm: "Waarom, dokter?" "Maar dat ga ik veranderen, dokter."

Dat met de naam aan het einde vind ik niet zo storend, als de dokter afscheid probeert te nemen en de naam niet meer weet, is het alleen maar logisch dat hij daar even naar vraagt. Alleen zit ik hier dan weer met het feit in mijn maag dat de soldaat ook zijn voornaam zegt. Opnieuw mijn opleiding Duitse taal en cultuur: het is een heel formele setting, een duidelijke autoriteit (de dokter), die staat op het punt te vertrekken - op zo'n moment zal de soldaat zijn voornaam niet vermelden. Dat lijken misschien kleine dingetjes, maar voor mij waren het echt details die mijn aandacht afleidden.

Verder vind ik het een leuk idee, de personages komen goed over en de laatste zin geeft het geheel net een tikje extra gruwel. Mooi!

Liefs,
Melian

[Silk]

Mij komt het stukje wat inconsequent over. In de eerste regels lijkt de patiënt wat te ijlen van de koorts ("terug... terug..."), en in de latere regels is hij ineens veel meer "normaal". Verder geen commentaar.

[CasBuijs]

Zo, ik heb het een beetje aangepast Een paar historische feitjes zijn weggeveegd en ik heb veel van het commentaar gebruikt Hier is ook nog even het origineel, dan kun je het naast elkaar vergelijken:

‘Audio opname van dokter Meijer, december 1918 net na de wereldoorlog.’

‘Je kunt jezelf gelukkig prijzen, de wond op je gezicht zal binnen een paar dagen niet langer zichtbaar zijn.’
‘De oorlog… ik moet terug… terug!’
‘Soldaat, de grote oorlog is voorbij, we hebben verloren, we kunnen niets meer doen.’
‘Nee, er was een kans, mijn kameraden-’
‘Zijn dood, soldaat. En als we niet hadden teruggetrokken was jij ook dood geweest.’
‘Waarom dokter? Waarom vochten we dan? Waarom daalden we af in de diepste cirkels van de hel, als het verlies onvermijdelijk was!?’
‘Het is mooi om voor je vaderland te sterven, soldaat. Is dat je niet verteld?’
‘U begrijpt het niet, daar was het verschrikkelijk! Weet u hoe het is om een week lang te vechten, zonder te mogen slapen!? Weet u-’
‘Genoeg. U hebt rust nodig!’
‘En dat alles voor niks. Ik heb vier jaar voor niets gevochten. Maar dat ga ik veranderen dokter, let op mijn woorden! Ik laat ons lijden niet voor niets zijn!’
‘Zoals ik al zei, u hebt rust nodig. Ik ga even bij de andere patiënten kijken. Vaarwel, meneer… Wat was uw naam ook al weer?’
‘Hitler, meneer. Adolf Hitler.’

[ROMEH]

Wajow. Die laatste zin was echt killing. Ik schrok een beetje, moet ik eerlijk zeggen. Zeker omdat het nog best een gevoelig onderwerp is. Ik vind wel dat je het goed beschreven hebt. Ik hou wel van dit soort onderwerpen.