Fout!

[daantjeschrijft]

‘Alweer?’ verontwaardigd keek ze toe hoe hij opstond. ‘Laat je me weer de halve dag op je wachten?’
Geërgerd rolde Nick met zijn ogen. Haar vragenvuur was duidelijk niets iets waar hij op zat te wachten, maar op dit moment kon haar dat bitter weinig schelen.
Ze hadden niet vaak woorden, omdat ze altijd maar alles pikte. Haar frustraties doorslikkende. Nu was ze het echter zat!
Het was zijn geheimzinnige gedrag wat haar in eerste instantie zo in hem had aangetrokken, maar langzaam aan begon ze er meer dan genoeg van te krijgen.
Haar ogen gleden door de kleine kamer heen. Het deed zowel dienst als zijn slaapkamer als woonkamer. Een echte mannenkamer. Schaars ingericht. Enkel een bed, een simpele stoel, een kast voor zijn kleding en tegenover het bed een laag kastje waar de televisie opstond. Ja, deze ruimte kende ze op haar duimpje, net als de badkamer. Verder was ze nooit geweest!

Terwijl hij eten kookte moest zij braaf op de kamer blijven wachten. In het begin had ze er nooit zo’n probleem van gemaakt, loom als ze was geweest van hun vrijpartij. Nu begon ze het echter als claustrofobisch te ervaren.
Met iedere dag die verstreek leek ze meer van hem te houden. Leek ze hem meer en meer te ademen, maar altijd in de wetenschap dat die vier woorden die ze zo graag van hem wilde horen niet over zijn lippen kwamen.
‘Ik hou van jou’, wat ze ervoor over had om dat van hem te horen. In plaats daarvan was het altijd ‘jij bent van mij’ wat ze te horen kreeg. En meestal werd dat gezegd wanneer ze heftig vreeën. Wanneer een andere man interesse in haar had getoond en hij verstikt werd door jaloezie.
Blijkbaar kreeg zijn territoriumdrift dan de overhand. Alsof hij het moest afbakenen, veilig stellen!

Het was überhaupt nog een wonder dat hij haar mee uitnam. Bij hem thuis hield hij haar immers goed verstopt voor de nieuwsgierige blikken van zijn medebewoners. Daardoor had ze het gevoel één van zijn geheimpjes te zijn. En geheimen had hij genoeg!
‘Kom op schatje, niet boos zijn,’ Nick boog zich naar haar toe, met een ondeugende glimlach om zijn lippen.
Ditmaal kon zijn jongensachtige charisma haar echter niet betoveren. Chagrijnig wendde ze haar gezicht van hem af.
‘Als ik terug kom heb ik een verrassing,’ probeerde hij haar opnieuw gunstig te stemmen.
Ze trok een wenkbrauw op, terwijl ze hem een kille blik toezond. ‘Ik ben niet te koop.’
Hij klakte geïrriteerd met zijn tong.
‘Niet moeilijk gaan doen nu,’ reageerde hij met zijn typische zelfverzekerdheid.
Zijn hand gleed over haar bovenarm naar de aanzet van haar boezem. Gevoelens van opwinding schoten door haar heen. Ditmaal wilde ze er echter niet aan toegeven. Boos rolde ze van hem weg. Ze voelde hoe het matras op en neer bewoog onder zijn gewicht.
‘Ey schatje,’ probeerde hij in een laatste poging.
Woedend schoot ze overeind, zelfs zijn ‘geschatje’ begon haar mateloos te irriteren. ‘Weet je eigenlijk wel hoe ik heet?’
Overrompeld staarde hij haar aan. ‘Lana! Moet ik het voor je spellen? L-a-n-a! Lana.’
Ze keek toe hoe Nick zich overeind hees en zich naar de deur toe bewoog. Zijn bruine ogen fonkelden kwaad.
‘Ik zie je straks wel!’ met een klap smeet hij de deur van zijn kamer achter zich dicht.
Zodra ze zijn voetstappen niet langer hoorde kroop ze uit bed. Haar spullen wild bij elkaar graaiend.

De trein bereikte bijna haar eindbestemming. Het geluid van haar telefoon vulde de coupé. Ook zonder te kijken wist ze dat het Nick was.
Ze bleef hem stug wegdrukken, maar net als zij bleef hij koppig volhouden. De tranen vloeide rijkelijk over haar wangen, terwijl ze zichzelf ervan probeerde te overtuigen de juiste keuze te hebben gemaakt.
‘Het is niet alleen meer mezelf waar ik aan denken moet,’ fluisterde ze voor zich uit.
Als vanzelf legde ze haar hand op haar opbollende buik, wetende dat de foute jongen waar ze zo van hield voor altijd een deel van haar zou blijven.

[Blieje]

Arme Lana toch... wat een idioot die Nick, bah bah!

Mooi verhaal, maar nog een paar opmerkingen:

Het was zijn geheimzinnige gedrag wat haar in eerste instantie zo in hem had aangetrokken, maar langzaam aan begon ze er meer dan genoeg van te krijgen. = zjin geheimzinnige gedrag dat haar in eerste instantie zo in hem had aangetrokken, maar langzaamaan begon ze er meer dan genoeg van te krijgen.

Het deed zowel dienst als zijn slaapkamer als woonkamer. = het moet die zijn. Omdat het de kamer is.

waar de televisie opstond = op stond

Ja, deze ruimte kende ze op haar duimpje, net als de badkamer. = uit haar duimpje

op de kamer blijven wachten. = in de kamer

dat hij haar mee uitnam = uit nam



‘Kom op schatje, niet boos zijn,’

‘Als ik terug kom heb ik een verrassing,’

‘Niet moeilijk gaan doen nu,’

‘Ey schatje,’

‘Het is niet alleen meer mezelf waar ik aan denken moet,’ =

Achter de onderstreepte zinnen een punt in plaats van een komma, hij zegt namelijk maar één zin voordat er een situatie volgt.


De tranen vloeide = vloeiden

Verder goed gedaan!

[daantjeschrijft]

Hey, thnx voor je reactie en heb je verbeterpunten doorgelopen. Nog niet aangepast, maar wel gekeken wat je bedoelde...
Alleen met de onderstreepte zinnen, ik heb geleerd aangezien het een doorlopende zin is, dialoog/situatie, dat deze dan door een middel van komma wordt doorgevoerd.
Is het andersom, dus situatie/dialoog, werk je wel met een punt.
Op deze manier dus:

Hij keek even op. 'Waarom zou ik dat doen?'
'Omdat ik dat leuk vindt,' knipoogde ze.

Maar kan natuurlijk dat we dat beide anders geleerd hebben.

[-Maaike-]

In eerste instantie dacht ik dat ze "opgesloten" zat in dat huis van Nick. Omdat ze het huis niet ver zag dan de paar kamers die je benoemde en haar wereld leek zo klein op de een of andere manier, dat het gevoel dat het bijna raar is als ze zonder hem buitenkomt.

Ik vind de wending aan het einde erg goed! En knap ook om zo'n stap te maken.

Goed geschreven!

[daantjeschrijft]

@ -Maaike- Thnx weer voor je reactie. Min of meer zit ze daar ook wel een beetje opgesloten, aangezien hij haar verborgen wil houden voor zijn medebewoners. Dus in principe heb je de context wel begrepen. Bad boys hé Wat moet je ermee.....