Het verleden van een man met een grasspriet

[artikel]

Het verleden van een man met een grasspriet
Elke jaar op vier mei
Zit hij daar maar
Een minuut stilte
Valt voor hem zwaar

Met tranen op zijn wangen
Pruilende mondhoeken
Denkt hij terug aan
Zijn volgeschreven dagboeken

Denkt hij over het verleden
Over zijn leed en verdriet
Aan het enige kleurige in zijn jongere jaren
De alleenstaande groene grasspriet

Denkt hij na over zijn weggenomen mensen
Hij hoort dan de bommen nog neerkomen
Na de lange stille minuut
Moet hij van zijn pijn en verdriet bijkomen

Dan loopt hij naar zijn kamer
Kijkt hij uit over het balkon
Naar zijn kleine levende tuin
Naar zijn groene gazon

In zijn achterhoofd hoort hij mensen huilen
Hoort hij Joden schreeuwen van verdriet
Maar als hij naar zijn groene grasspriet kijkt
Merkt hij dat allemaal even niet

Het verleden heeft hem gekwetst
Heeft zijn geliefden weggevaagd
’s Avonds wordt deze oude man
Door zijn angsten nagejaagd

Maar zijn angsten verdwijnen
Bij het zien van zijn parkiet
Die bij het emotionele deel van zijn jeugd zit
De oude maar mooie grasspriet.

[Blieje]

Mooi gedicht, alleen een paar dingen:

Elke jaar op vier mei = elk jaar

Maar zijn angsten verdwijnen
Bij het zien van zijn parkiet
Die bij het emotionele deel van zijn jeugd zit
De oude maar mooie grasspriet.

Wie is dan de oude mooie grasspriet? Want je spreekt over de parkiet en over de oude man, dus kan ik die grasspriet er even niet bij volgen. Mij lijkt dit logischer:

Maar zijn angsten verdwijnen
Bij het zien van zijn parkiet
Die bij het emotionele deel van zijn jeugd zit
Net als de oude maar mooie grasspriet.

Groetjes Blieje

[artikel]

@Blieje de grasspriet is gewoon een grasspriet die net zoals de man alles heeft meegemaakt. Is inderdaad een beetje raar, sorry. Wel erg bedankt voor je reactie en verbetering!

[Blieje]

Geeft niet, het viel me gewoon even op. Kan me voorstellen dat zoiets best moeilijk te verwoorden is.

En graag gedaan!