*struikelt binnen* Ja, ik ben er ook nog. Sorry dat het zo vreselijk lang geduurd heeft - de laatste weken van een semester zijn niet bepaald de rustigste. :/
Het stuk is nog geen 400 woorden, maar ik krijg er niet meer uit; het is nu al zo verschrikkelijk afgeraffeld. Actie en spanning zijn duidelijk niet mijn sterkste punt. xD
Ben benieuwd naar jullie commentaar!
__
Versie 2.
Gebroken takken knapten onder zijn laarzen. Hij hield in, kromde reflexmatig zijn rug. Hoe luid klonk het in het geruis van het bos? Zijn oren vingen ander geluid, een paar meter voor hem. Lichte voetstappen, een weggemoffelde hoest. Een versnelling. Het geluid werd vager.
Hij versnelde ook. Zijn passen werden zwaarder; zijn laarzen trapten mos en bladeren dieper de donkere aarde in. Elke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend. De weg die ze had afgelegd was duidelijk te volgen, maar hij had een breder pad nodig. Als ze naast hem stond, stak hij met kop en schouders boven haar uit.
Ze kwam niet snel genoeg vooruit. Hij kon haar ademhaling horen, hijgend en schrapend in haar droge keel, af en toe scherp ingezogen om fluitend weer aan haar lippen te ontsnappen. Haar lippen smaakten naar vanille; dat wist hij.
‘Lola!’ Zijn stem galmde treiterend tussen de dichte bomen. De echo spuwde haar naam naar hem terug, maar hij grijnsde alleen. Hij hoorde haar angst, snoof de geur van parelend zweet op. Zijn tanden blikkerden.
Ze stond voor hem op het mos. Een tak had haar shirt aan één kant opengereten. Het witblonde haar piekte om haar vertrokken gezicht, ze kneep haar bloedeloze lippen samen. Hij dacht aan vanille en kwam dichterbij, strekte een hand om die om haar zachte wang te vouwen. Ze sloot haar ogen.
Toen zette ze af.
In één krachtige sprong zeilde ze over het struikgewas. Aan de andere kant kwamen vier hoeven daverend neer en grind spatte op. Een flits roodbruine vacht verdween tussen de bemoste stammen.
Met een grauw dook hij naar voren. De scherpe takken van de struiken rukten aan zijn grijze pels; onder zijn poten schoten mos en donkere bladeren voorbij. Nu liet hij een spoor van klauwen achter, grijpend naar de hoefafdrukken in de vochtige aarde.
Zijn hartslag bonkte in zijn oren, een razende basdrum die zijn krachtige lijf tussen de bomen door joeg. Het was zijn neus, niet langer zijn ogen, die het spoor volgde. Hij negeerde de natte stammen en de geur van paddenstoelen – hij zocht de geur van edelhert. Edelhert en vanille.
Versie 1.
Gebroken takken knapten onder zijn laarzen. Hij hield in, kromde reflexmatig zijn rug. Hoe luid klonk het in het geruis van het bos? Zijn oren vingen ander geluid, een paar meter voor hem. Lichte voetstappen, een weggemoffelde hoest. Een versnelling. Het geluid werd vager.
Hij versnelde ook. Zijn passen waren zwaarder; zijn laarzen trapten mos en bladeren dieper de donkere aarde in. Elke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend. Haar spoor was duidelijk te volgen, maar hij had een breder pad nodig. Als ze naast hem stond, stak hij met kop en schouders boven haar uit.
Ze kwam niet snel genoeg vooruit. Hij kon haar ademhaling horen, hijgend en schrapend in haar droge keel, af en toe scherp ingezogen om fluitend weer aan haar lippen te ontsnappen. Haar lippen smaakten naar vanille.
‘Lola!’ Zijn stem galmde treiterend tussen de dichte bomen. De echo spuwde haar naam naar hem terug, maar hij grijnsde alleen. Hij hoorde haar angst, snoof de geur van parelend zweet op. Zijn tanden blikkerden.
Ze stond voor hem op het mos. Een tak had haar shirt aan één kant opengereten. Het witblonde haar piekte om haar vertrokken gezicht, ze kneep haar bloedeloze lippen samen. Hij dacht aan vanille en kwam dichterbij, strekte een hand om die om haar zachte wang te vouwen. Ze sloot haar ogen.
Toen zette ze af.
In één krachtige sprong zeilde ze over het struikgewas. Aan de andere kant kwamen vier hoeven daverend neer en grind spatte op. Een flits roodbruine vacht verdween tussen de bemoste stammen.
Met een grauw dook hij naar voren. De scherpe takken van de struiken rukten aan zijn grijze pels; onder zijn poten schoten mos en donkere bladeren voorbij. Nu liet hij een spoor van klauwen achter, grijpend naar de hoefafdrukken in de vochtige aarde.
De adrenaline brandde in zijn keel. Zijn hartslag bonkte in zijn oren, een razende basdrum die zijn krachtige lijf tussen de bomen door joeg. Het was zijn neus, niet langer zijn ogen, die het spoor volgde. Hij negeerde de natte stammen en de geur van paddenstoelen – hij zocht de geur van edelhert. Edelhert en vanille.
Jacht
Laatst gewijzigd door Melian op 24 mei 2013 18:46, 1 keer totaal gewijzigd.
Mooi verhaal, ik heb het idee dat het over een wolf of een hond of zo gaat die een meisje achtervolgt. Het meisje is dan zijn prooi en hij wil haar opeten?
Dat is mijn hele idee, alleen bij deze zin: "‘Lola!’ Zijn stem galmde treiterend tussen de dichte bomen." twijfel ik. Misschien is het wel een weerwolf?
Dat is mijn hele idee, alleen bij deze zin: "‘Lola!’ Zijn stem galmde treiterend tussen de dichte bomen." twijfel ik. Misschien is het wel een weerwolf?
Het laatste contact is altijd het zwaarste.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Geninja'ed door Bliepje!! :O
Shapeshifters, zover ik hieruit kan opmaken ;-)
Eerst de tekstdingetjes:
Hoe luid klonk het in het geruis van het bos?
ik snap welke vergelijking je wilt maken, maar hij komt niet helemaal over.
Hoe luid klonk het ten opzichte van het geruis van het bos? misschien beter?
Zijn oren vingen ander geluid, een paar meter voor hem.
Zijn oren vingen een ander geluid, een paar meter voor hem. ? Misschien bedoelde je het wel zo, maar voor mij staat het beetje vreemd.
Elke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend.
Elke keer dat hij hun takken afbrak, kraakten de bomen protesterend. Komma voor de scheiding van de werkwoorden? Volgens mij HOEFT ie hier niet, maargoed :p
Haar spoor was duidelijk te volgen, maar hij had een breder pad nodig.
Ik zie de tegenstelling hier niet direct, je zal iets duidelijker moeten zijn over het feit dat je snelheden vergelijkt. Vind ik ;)
Haar lippen smaakten naar vanille.
Huh? Om deze zin te laten kloppen is het óf zo dat hij haar lippen likt (nietdus:P ), óf dat je ineens perspectief wisselt. Maar dat is raar omdat je de zin ervoor vanuit hem haar ademhaling hoort. en dan direct volgende zin switched naar haar lippen proeven. Je snapt wel watik bedoel :P
‘Lola!’
Je zou maar eens lola heten xD
Het witblonde haar piekte om haar vertrokken gezicht, ze kneep haar bloedeloze lippen samen.
piekte? De 'het' voor het haar is prima (om haar haar te voorkomen:P ), maar ik vind deze twee zinnen vreemd samengevoegd, ze lezen natuurlijker als twee losse zinnen.
De adrenaline brandde in zijn keel.
Dat is niet hoe ik het effect van adrenaline voor me zie :\ Gierde door zijn lijf lijkt me dan toch beter op de plaats :p Want het brandt niet in je keel, zover ik weet :P
Over het gehele stuk: Ik vond het eerlijk gezegd nogal saai, sorry :P Komt omdat je ontzettend lange beschrijvingen maakt over de kleinste details. Dat gaat ook nogal snel vervelen, waardoor mijn aandacht heel vlug wegvalt. Maar dat alles kan ook aan mij liggen ;)
Shapeshifters, zover ik hieruit kan opmaken ;-)
Eerst de tekstdingetjes:
Hoe luid klonk het in het geruis van het bos?
ik snap welke vergelijking je wilt maken, maar hij komt niet helemaal over.
Hoe luid klonk het ten opzichte van het geruis van het bos? misschien beter?
Zijn oren vingen ander geluid, een paar meter voor hem.
Zijn oren vingen een ander geluid, een paar meter voor hem. ? Misschien bedoelde je het wel zo, maar voor mij staat het beetje vreemd.
Elke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend.
Elke keer dat hij hun takken afbrak, kraakten de bomen protesterend. Komma voor de scheiding van de werkwoorden? Volgens mij HOEFT ie hier niet, maargoed :p
Haar spoor was duidelijk te volgen, maar hij had een breder pad nodig.
Ik zie de tegenstelling hier niet direct, je zal iets duidelijker moeten zijn over het feit dat je snelheden vergelijkt. Vind ik ;)
Haar lippen smaakten naar vanille.
Huh? Om deze zin te laten kloppen is het óf zo dat hij haar lippen likt (nietdus:P ), óf dat je ineens perspectief wisselt. Maar dat is raar omdat je de zin ervoor vanuit hem haar ademhaling hoort. en dan direct volgende zin switched naar haar lippen proeven. Je snapt wel watik bedoel :P
‘Lola!’
Je zou maar eens lola heten xD
Het witblonde haar piekte om haar vertrokken gezicht, ze kneep haar bloedeloze lippen samen.
piekte? De 'het' voor het haar is prima (om haar haar te voorkomen:P ), maar ik vind deze twee zinnen vreemd samengevoegd, ze lezen natuurlijker als twee losse zinnen.
De adrenaline brandde in zijn keel.
Dat is niet hoe ik het effect van adrenaline voor me zie :\ Gierde door zijn lijf lijkt me dan toch beter op de plaats :p Want het brandt niet in je keel, zover ik weet :P
Over het gehele stuk: Ik vond het eerlijk gezegd nogal saai, sorry :P Komt omdat je ontzettend lange beschrijvingen maakt over de kleinste details. Dat gaat ook nogal snel vervelen, waardoor mijn aandacht heel vlug wegvalt. Maar dat alles kan ook aan mij liggen ;)
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
@Blieje: het zijn gedaantewisselaars, zoals Chris ook opmerkte. Lola wordt een edelhert en de naamloze hij een wolf. Dank je voor je reactie! :)
@Chris: bedankt voor de uitgebreide reactie. ^^ Nu een uitgebreid antwoord:
Ik vind 'ten opzichte van' een beetje te ... formeel, of onnodig lang in die zin.
Het hoeft toch niet per se geluid met een lidwoord te zijn? Het was een soort aansluiting aan dat daarvoor - hij maakt geluid, dan vangt hij 'ander geluid'.
De komma hoeft inderdaad niet. ^^
Die vergelijking gaat niet over snelheid, maar sluit aan bij de zin daarna. Haar spoor op zichzelf was makkelijk te volgen, omdat hij het kan zien, maar aangezien hij groter is dan zij (staat in de zin daarna) heeft hij een breder pad nodig.
De vanille is een herinnering. Hij weet dat, omdat hij haar lippen al eens geproefd heeft.
Lola is een - hele vage - verwijzing naar "Lola rennt". Die film heeft hier verder helemaal niets mee te maken, maar dat is ook een soort achtervolging. :')
Misschien is een puntkomma daar beter dan een komma?
Ik zie de brandende adrenaline als een verwijzing naar het feit dat je keel lijkt te branden als je een tijdlang hard rent. Bij mij is dat tenminste zo. *conditie van helemaal niks* xD
Je mag het natuurlijk saai vinden! Daarvoor moet je je niet verontschuldigen. Ik ben het met je eens dat het vooral beschrijving is - en ik houd van details, dus die zul je bij mij altijd vinden - maar kan je een voorbeeld geven van een stuk dat je absoluut te langdradig vond?
@Chris: bedankt voor de uitgebreide reactie. ^^ Nu een uitgebreid antwoord:
Ik vind 'ten opzichte van' een beetje te ... formeel, of onnodig lang in die zin.
Het hoeft toch niet per se geluid met een lidwoord te zijn? Het was een soort aansluiting aan dat daarvoor - hij maakt geluid, dan vangt hij 'ander geluid'.
De komma hoeft inderdaad niet. ^^
Die vergelijking gaat niet over snelheid, maar sluit aan bij de zin daarna. Haar spoor op zichzelf was makkelijk te volgen, omdat hij het kan zien, maar aangezien hij groter is dan zij (staat in de zin daarna) heeft hij een breder pad nodig.
De vanille is een herinnering. Hij weet dat, omdat hij haar lippen al eens geproefd heeft.
Lola is een - hele vage - verwijzing naar "Lola rennt". Die film heeft hier verder helemaal niets mee te maken, maar dat is ook een soort achtervolging. :')
Misschien is een puntkomma daar beter dan een komma?
Ik zie de brandende adrenaline als een verwijzing naar het feit dat je keel lijkt te branden als je een tijdlang hard rent. Bij mij is dat tenminste zo. *conditie van helemaal niks* xD
Je mag het natuurlijk saai vinden! Daarvoor moet je je niet verontschuldigen. Ik ben het met je eens dat het vooral beschrijving is - en ik houd van details, dus die zul je bij mij altijd vinden - maar kan je een voorbeeld geven van een stuk dat je absoluut te langdradig vond?
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Ik vind 'ten opzichte van' een beetje te ... formeel, of onnodig lang in die zin.
Ben ik met je eens, maar zoals het er nu staat vind ik het zelf lelijk. Zo'n beetje al mijn tekstdingetjes waren volgens mij ook voorkeuren he ;)
Het hoeft toch niet per se geluid met een lidwoord te zijn? Het was een soort aansluiting aan dat daarvoor - hij maakt geluid, dan vangt hij 'ander geluid'.
Nee dat klopt, dat hoeft niet geloof ik :P Maar ik vond het zelf (voorkeurweer :P ) niet zo mooi staan
De komma hoeft inderdaad niet. ^^
Die vergelijking gaat niet over snelheid, maar sluit aan bij de zin daarna. Haar spoor op zichzelf was makkelijk te volgen, omdat hij het kan zien, maar aangezien hij groter is dan zij (staat in de zin daarna) heeft hij een breder pad nodig.
Ja maar je zegt niets over het pad dat zij nodig heeft, dan is het een kromme(/geen) vergelijking. Je vergelijkt dan spoor met pad, en dat zijn twee wezenlijk verschillende dingen, in de context die jij hebt neergezet. Een spoor dat gevolgd kan worden, is bijvoorbeeld een reeks gebroken twijgjes in een bos, of voetstappen in de sneeuw. Een pad is een wezenlijke ruimte die toegang biedt aan een bewegend iets. Die twee kun je niet op deze manier met elkaar vergelijken zoals jij dat doet. Komt door de logische inferentie van het woord 'maar'.
De vanille is een herinnering. Hij weet dat, omdat hij haar lippen al eens geproefd heeft.
Dan moet je het duidelijk maken dat hij het zich herinnert, want nu schrijf je het alsof hij het zintuigelijk vaststelt. En dat doet hij dus niet :p
Lola is een - hele vage - verwijzing naar "Lola rennt". Die film heeft hier verder helemaal niets mee te maken, maar dat is ook een soort achtervolging. :')
Misschien is een puntkomma daar beter dan een komma?
Nee want er is mijns inziens geen verband tussen de twee zinnen, dus dan krijg je gewoon een punt. Maar dit kan een smaakpuntje zijn hoor!
Ik zie de brandende adrenaline als een verwijzing naar het feit dat je keel lijkt te branden als je een tijdlang hard rent. Bij mij is dat tenminste zo. *conditie van helemaal niks* xD
Dat heeft niks met adrenaline te maken, maar met het uitgeput zijn van het rennen :P Spring maar eens drie meter naar beneden, of neem een ritje met een wilde achtbaan. Dat is adrenaline, een energiestoot die je hele lichaam tijdelijk actiever maakt. Dan zou ik gewoon adrenaline weghalen: Het brandde in zijn keel.
Je mag het natuurlijk saai vinden! Daarvoor moet je je niet verontschuldigen. Ik ben het met je eens dat het vooral beschrijving is - en ik houd van details, dus die zul je bij mij altijd vinden - maar kan je een voorbeeld geven van een stuk dat je absoluut te langdradig vond?
Zijn passen waren zwaarder; zijn laarzen trapten mos en bladeren dieper de donkere aarde in. Elke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend.
Dit bv. Je zegt net dat hij versnelt, en dan beschrijf je zijn passen. Dan zie ik hem eerder voorzichtig lopen dan versnellen.
Hij kon haar ademhaling horen, hijgend en schrapend in haar droge keel, af en toe scherp ingezogen om fluitend weer aan haar lippen te ontsnappen. Haar lippen smaakten naar vanille.
Een heeeel langdradige manier van zeggen dat ze buiten adem is :P En de vanille komt in het geheel niet over als een belangrijk element voor het verhaal hier.
Hij dacht aan vanille
Waarom is dat interessant? De hele vanille is niet boeiend in het gehele stukje. Wat ik van je uitleg begrijp is dat het een herinnering is, dat hij weet dat haar lippen zo smaken. Maar dat komt niet voor in het verhaal. Als je nou een paar zinnen ergens in het begin neerzet waarin hij terugdenkt aan de vanillelippen van haar, dan zou alle vanillezooi wat mij betreft prima opgelost zijn ^^
Ben ik met je eens, maar zoals het er nu staat vind ik het zelf lelijk. Zo'n beetje al mijn tekstdingetjes waren volgens mij ook voorkeuren he ;)
Het hoeft toch niet per se geluid met een lidwoord te zijn? Het was een soort aansluiting aan dat daarvoor - hij maakt geluid, dan vangt hij 'ander geluid'.
Nee dat klopt, dat hoeft niet geloof ik :P Maar ik vond het zelf (voorkeurweer :P ) niet zo mooi staan
De komma hoeft inderdaad niet. ^^
Die vergelijking gaat niet over snelheid, maar sluit aan bij de zin daarna. Haar spoor op zichzelf was makkelijk te volgen, omdat hij het kan zien, maar aangezien hij groter is dan zij (staat in de zin daarna) heeft hij een breder pad nodig.
Ja maar je zegt niets over het pad dat zij nodig heeft, dan is het een kromme(/geen) vergelijking. Je vergelijkt dan spoor met pad, en dat zijn twee wezenlijk verschillende dingen, in de context die jij hebt neergezet. Een spoor dat gevolgd kan worden, is bijvoorbeeld een reeks gebroken twijgjes in een bos, of voetstappen in de sneeuw. Een pad is een wezenlijke ruimte die toegang biedt aan een bewegend iets. Die twee kun je niet op deze manier met elkaar vergelijken zoals jij dat doet. Komt door de logische inferentie van het woord 'maar'.
De vanille is een herinnering. Hij weet dat, omdat hij haar lippen al eens geproefd heeft.
Dan moet je het duidelijk maken dat hij het zich herinnert, want nu schrijf je het alsof hij het zintuigelijk vaststelt. En dat doet hij dus niet :p
Lola is een - hele vage - verwijzing naar "Lola rennt". Die film heeft hier verder helemaal niets mee te maken, maar dat is ook een soort achtervolging. :')
Misschien is een puntkomma daar beter dan een komma?
Nee want er is mijns inziens geen verband tussen de twee zinnen, dus dan krijg je gewoon een punt. Maar dit kan een smaakpuntje zijn hoor!
Ik zie de brandende adrenaline als een verwijzing naar het feit dat je keel lijkt te branden als je een tijdlang hard rent. Bij mij is dat tenminste zo. *conditie van helemaal niks* xD
Dat heeft niks met adrenaline te maken, maar met het uitgeput zijn van het rennen :P Spring maar eens drie meter naar beneden, of neem een ritje met een wilde achtbaan. Dat is adrenaline, een energiestoot die je hele lichaam tijdelijk actiever maakt. Dan zou ik gewoon adrenaline weghalen: Het brandde in zijn keel.
Je mag het natuurlijk saai vinden! Daarvoor moet je je niet verontschuldigen. Ik ben het met je eens dat het vooral beschrijving is - en ik houd van details, dus die zul je bij mij altijd vinden - maar kan je een voorbeeld geven van een stuk dat je absoluut te langdradig vond?
Zijn passen waren zwaarder; zijn laarzen trapten mos en bladeren dieper de donkere aarde in. Elke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend.
Dit bv. Je zegt net dat hij versnelt, en dan beschrijf je zijn passen. Dan zie ik hem eerder voorzichtig lopen dan versnellen.
Hij kon haar ademhaling horen, hijgend en schrapend in haar droge keel, af en toe scherp ingezogen om fluitend weer aan haar lippen te ontsnappen. Haar lippen smaakten naar vanille.
Een heeeel langdradige manier van zeggen dat ze buiten adem is :P En de vanille komt in het geheel niet over als een belangrijk element voor het verhaal hier.
Hij dacht aan vanille
Waarom is dat interessant? De hele vanille is niet boeiend in het gehele stukje. Wat ik van je uitleg begrijp is dat het een herinnering is, dat hij weet dat haar lippen zo smaken. Maar dat komt niet voor in het verhaal. Als je nou een paar zinnen ergens in het begin neerzet waarin hij terugdenkt aan de vanillelippen van haar, dan zou alle vanillezooi wat mij betreft prima opgelost zijn ^^
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
In haar geval zijn het spoor en het pad één en hetzelfde. Haar spoor ís het pad dat ze maakt.
Ik dacht dat het wel duidelijk zou zijn dat de vanille een herinnering is, juist omdat het op dat moment fysiek onmogelijk is om het empirisch vast te stellen. Blijkbaar niet. :') Overigens is de vanillezooi in zekere zin zijn motivatie om überhaupt achter haar aan te gaan. Ik weet dat dat vaag is en er niet in voor komt, maar ik wilde geen hele inleiding/uitleiding schrijven, anders blijft er helemaal geen mysterie over.
Komma/puntkomma: het verband tussen de zinnen is dat ze haar gezicht vertrekt -> iets uitgebreider, ze perst haar lippen samen.
Dat je die eerste zin citeert kan ik wel begrijpen. Eigenlijk moet er 'werden' staan, niet 'waren'. Helpt dat?
Wat in de tweede zin belangrijk is - voor mij tenminste - is het noemen van haar lippen, anders kan de vanillezin er niet achter, maar aangezien jij de vanillezooi toch al niet begrijpt, valt dat nut ook weg. :P
Oké, dus conclusie: teveel mysterie. :P Ik zei al, het is afgeraffeld.
Ik dacht dat het wel duidelijk zou zijn dat de vanille een herinnering is, juist omdat het op dat moment fysiek onmogelijk is om het empirisch vast te stellen. Blijkbaar niet. :') Overigens is de vanillezooi in zekere zin zijn motivatie om überhaupt achter haar aan te gaan. Ik weet dat dat vaag is en er niet in voor komt, maar ik wilde geen hele inleiding/uitleiding schrijven, anders blijft er helemaal geen mysterie over.
Komma/puntkomma: het verband tussen de zinnen is dat ze haar gezicht vertrekt -> iets uitgebreider, ze perst haar lippen samen.
Dat je die eerste zin citeert kan ik wel begrijpen. Eigenlijk moet er 'werden' staan, niet 'waren'. Helpt dat?
Wat in de tweede zin belangrijk is - voor mij tenminste - is het noemen van haar lippen, anders kan de vanillezin er niet achter, maar aangezien jij de vanillezooi toch al niet begrijpt, valt dat nut ook weg. :P
Oké, dus conclusie: teveel mysterie. :P Ik zei al, het is afgeraffeld.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Nou zoals ik al aangaf, ik zou gewoon vantevoren duidelijk maken waar die vanille ineens vandaan komt. De achtervolging zoals je die in het begin aangaf, bracht mij niet het idee dat de twee karakters elkaar kenden, of dat ze elkaar niet kenden. Het gaf mij niks over de onderlinge relatie. Zonder een onderlinge relatie is het vreemd om ineens over vanille te lezen: het mist de extra stap tussen ik achtervolg je - ik ken je van vroeger - daarom weet ik dat je lippen altijd naar vanille smaken.
Hij kon haar ademhaling horen, hijgend en schrapend in haar droge keel, af en toe scherp ingezogen om fluitend weer aan haar lippen te ontsnappen. Haar lippen smaakten naar vanille.
Wat het ook in dit stukje is, is dat je deze eerste zin beschrijft vanuit zijn zintuigen; dit is wat hij op het moment waarneemt. Omdat je opvolgende zin zo kort is en op dezelfde regel staat, denkt de lezer dan dat je nog steeds waarneemt, maar het is een herinnering. Als je ervan maakt 'Hij herinnerde zich dat haar lippen naar vanille smaakten' of 'Hij wist dat haar lippen naar vanille smaakten.' of 'Haar lippen zouden naar vanille smaken.', dan krijg je dat je expliciet aangeeft dat dit geen zintuigelijke waarneming is.
Tuurlijk is het onmogelijk het op dat moment empirisch vast te stellen, maar als lezer denk ik dan eerder dat de schrijver een fout heeft gemaakt en raak uit het verhaal, dan dat ik automatisch extra woorden bij die zin ga bedenken. Snap je beetje wat ik bedoel? :P
Overigens denk ik niet dat uitleg over de vanille het mysterie eruit haalt. Eerlijk gezegd vind ik sowieso dat er vrij weinig mysterie zit in dit stukje: er zijn een heleboel onduidelijke dingen die ik als lezer niet weet, dat zeker, maar dat valt voor mij in dit geval niet onder mysterie. Zolang je de vanillesmaak niet uitlegt, maar alleen verwijst dat hij dit wéét, dat hij het eerder heeft geproefd, voegt dat juist mysterie toe. Want in plaats van de random 'ze smaakt naar vanille', ga je dan denken 'waarom weet hij dat? waarom heeft hij haar lippen geproefd? wanneer? waarom volgt hij haar nu?'
Shapeshift gedeelte is overigens wel prima zo ^^
Komma/puntkomma: het verband tussen de zinnen is dat ze haar gezicht vertrekt -> iets uitgebreider, ze perst haar lippen samen.
Ja, maar je probeert volgens mij nu je tweede deelzin op het lijdend voorwerp van de eerste deelzin te laten terugslaan. Volgens mij heb ik er daarom problemen mee. Helaas ben ik heel slecht in het uitleggen van de regels en hun werking xD Ik kan het alleen toepassen en herkennen, dus daar ga ik niet heel nuttig mee zijn verder :P
Dat je die eerste zin citeert kan ik wel begrijpen. Eigenlijk moet er 'werden' staan, niet 'waren'. Helpt dat?
Verbazend goed ja xD Hele punt daar opgelost meteen :p
Wat in de tweede zin belangrijk is - voor mij tenminste - is het noemen van haar lippen, anders kan de vanillezin er niet achter, maar aangezien jij de vanillezooi toch al niet begrijpt, valt dat nut ook weg. :P
Als je die vanilleaanpassing die ik eerder aangaf doet, dan is deze ook gefixt denk ik. Het staat er nu ook zo los van, dat zou het een kloppend logisch geheel maken.
Goed, ik zat nog even te denken over spoor/pad, daarom dit als laatste:
omdat je het hebt over 'spoor volgen', verander je het spoor waar je naar verwijst eigenlijk naar het spoor zoals ik dat beschreef. Kijk maar naar de volgende zinnen:
Hij volgde een spoor in het woud.
Hij volgde een pad in het woud.
In de eerste volgt hij een spoor dat door iets of iemand is achtergelaten, in de tweede loopt hij over een pad dat in het woud ligt. Door het werkwoord volgen te gebruiken, haal je dus de 'pad-betekenis' van 'spoor' weg. Do I make sense? XD
De weg die ze had afgelegd was duidelijk te volgen, maar...
Dat zou denk ik mijn issues volledig oplossen. Bijvoorbeeld :P
Haar spoor was duidelijk te volgen, maar hij had een breder pad nodig. Als ze naast hem stond, stak hij met kop en schouders boven haar uit.
Wat me trouwens nu opvalt: In je eerste zin heb je het over een breder pad, en dan geef je de redenatie dat hij langer is. Dat klopt niet helemaal :P Dan moet je het over breedte hebben, niet lengte ;)
Even als disclaimer :p Volgens mij is het grootste deel van wat ik zeg mening, en geen regel. Dus als je wilt mag je het allemaal in de wind gooien. Ik probeer vooral duidelijk te maken welke punten voor mij niet lekker liepen in het verhaal, en suggesties te doen hoe dat voor mij beter zou overkomen. Let op het gebruik van 'voor mij', het kan heel goed dat alle anderen het compleet niet met me eens zijn :p
Ik probeer niet gemeen te zijn dus ^^
Hij kon haar ademhaling horen, hijgend en schrapend in haar droge keel, af en toe scherp ingezogen om fluitend weer aan haar lippen te ontsnappen. Haar lippen smaakten naar vanille.
Wat het ook in dit stukje is, is dat je deze eerste zin beschrijft vanuit zijn zintuigen; dit is wat hij op het moment waarneemt. Omdat je opvolgende zin zo kort is en op dezelfde regel staat, denkt de lezer dan dat je nog steeds waarneemt, maar het is een herinnering. Als je ervan maakt 'Hij herinnerde zich dat haar lippen naar vanille smaakten' of 'Hij wist dat haar lippen naar vanille smaakten.' of 'Haar lippen zouden naar vanille smaken.', dan krijg je dat je expliciet aangeeft dat dit geen zintuigelijke waarneming is.
Tuurlijk is het onmogelijk het op dat moment empirisch vast te stellen, maar als lezer denk ik dan eerder dat de schrijver een fout heeft gemaakt en raak uit het verhaal, dan dat ik automatisch extra woorden bij die zin ga bedenken. Snap je beetje wat ik bedoel? :P
Overigens denk ik niet dat uitleg over de vanille het mysterie eruit haalt. Eerlijk gezegd vind ik sowieso dat er vrij weinig mysterie zit in dit stukje: er zijn een heleboel onduidelijke dingen die ik als lezer niet weet, dat zeker, maar dat valt voor mij in dit geval niet onder mysterie. Zolang je de vanillesmaak niet uitlegt, maar alleen verwijst dat hij dit wéét, dat hij het eerder heeft geproefd, voegt dat juist mysterie toe. Want in plaats van de random 'ze smaakt naar vanille', ga je dan denken 'waarom weet hij dat? waarom heeft hij haar lippen geproefd? wanneer? waarom volgt hij haar nu?'
Shapeshift gedeelte is overigens wel prima zo ^^
Komma/puntkomma: het verband tussen de zinnen is dat ze haar gezicht vertrekt -> iets uitgebreider, ze perst haar lippen samen.
Ja, maar je probeert volgens mij nu je tweede deelzin op het lijdend voorwerp van de eerste deelzin te laten terugslaan. Volgens mij heb ik er daarom problemen mee. Helaas ben ik heel slecht in het uitleggen van de regels en hun werking xD Ik kan het alleen toepassen en herkennen, dus daar ga ik niet heel nuttig mee zijn verder :P
Dat je die eerste zin citeert kan ik wel begrijpen. Eigenlijk moet er 'werden' staan, niet 'waren'. Helpt dat?
Verbazend goed ja xD Hele punt daar opgelost meteen :p
Wat in de tweede zin belangrijk is - voor mij tenminste - is het noemen van haar lippen, anders kan de vanillezin er niet achter, maar aangezien jij de vanillezooi toch al niet begrijpt, valt dat nut ook weg. :P
Als je die vanilleaanpassing die ik eerder aangaf doet, dan is deze ook gefixt denk ik. Het staat er nu ook zo los van, dat zou het een kloppend logisch geheel maken.
Goed, ik zat nog even te denken over spoor/pad, daarom dit als laatste:
omdat je het hebt over 'spoor volgen', verander je het spoor waar je naar verwijst eigenlijk naar het spoor zoals ik dat beschreef. Kijk maar naar de volgende zinnen:
Hij volgde een spoor in het woud.
Hij volgde een pad in het woud.
In de eerste volgt hij een spoor dat door iets of iemand is achtergelaten, in de tweede loopt hij over een pad dat in het woud ligt. Door het werkwoord volgen te gebruiken, haal je dus de 'pad-betekenis' van 'spoor' weg. Do I make sense? XD
De weg die ze had afgelegd was duidelijk te volgen, maar...
Dat zou denk ik mijn issues volledig oplossen. Bijvoorbeeld :P
Haar spoor was duidelijk te volgen, maar hij had een breder pad nodig. Als ze naast hem stond, stak hij met kop en schouders boven haar uit.
Wat me trouwens nu opvalt: In je eerste zin heb je het over een breder pad, en dan geef je de redenatie dat hij langer is. Dat klopt niet helemaal :P Dan moet je het over breedte hebben, niet lengte ;)
Even als disclaimer :p Volgens mij is het grootste deel van wat ik zeg mening, en geen regel. Dus als je wilt mag je het allemaal in de wind gooien. Ik probeer vooral duidelijk te maken welke punten voor mij niet lekker liepen in het verhaal, en suggesties te doen hoe dat voor mij beter zou overkomen. Let op het gebruik van 'voor mij', het kan heel goed dat alle anderen het compleet niet met me eens zijn :p
Ik probeer niet gemeen te zijn dus ^^
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
Normaal zou ik klagen over het feit dat ik het verhaal niet in een keer begreep, maar in dit geval was het een van de sterke punten van het verhaal. Ik vond het leuk om het verhaal meerdere malen opnieuw te lezen en langzaam te ontdekken wat er aan de hand was, terwijl ik nadacht over de achtergrond van de personages in het verhaal. Het originele taalgebruik maakte het verhaal ook erg interessant om meerdere malen te lezen, en ook al was het korter dan de rest, vond ik het precies lang genoeg omdat extra tekst het waarschijnlijk een beetje langdradig zou maken. Al met al zeer geslaagd 
"In the face of disaster lies the opportunity for renewal."
Dat pad/spoor/weg-gedeelte begrijp ik nu eindelijk. xD Dat van de lengte/breedte had ik zelf ook al bedacht, maar dat kreeg ik niet goed in de zin.
Ik weet dat het meningen zijn. :) Weinig dingen zijn zo subjectief als smaak. Als ik overkwam alsof ik jouw dingen als gemeen opvatte, dan sorry! Ik waardeer het juist heel erg dat je zo kritisch bent, want nu moet ik nadenken over dingen die ik anders volledig genegeerd had. Dat vind ik op sommige dagen leuker dan op andere, maar het is altijd goed. :P
Ik vul zo mijn beginpost even aan met een nieuwe versie.
@CasBuijs: bedankt voor de positieve woorden! ^^
Ik weet dat het meningen zijn. :) Weinig dingen zijn zo subjectief als smaak. Als ik overkwam alsof ik jouw dingen als gemeen opvatte, dan sorry! Ik waardeer het juist heel erg dat je zo kritisch bent, want nu moet ik nadenken over dingen die ik anders volledig genegeerd had. Dat vind ik op sommige dagen leuker dan op andere, maar het is altijd goed. :P
Ik vul zo mijn beginpost even aan met een nieuwe versie.
@CasBuijs: bedankt voor de positieve woorden! ^^
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
haha, nee zo kwam je niet over, maar ik dacht ik zeg het even voor de zekerheid, heb je nu al met honderden woorden en vier posts lastig gevallen xDAls ik overkwam alsof ik jouw dingen als gemeen opvatte, dan sorry!
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
Ik zie het niet als lastigvallen, geen zorgen. Over verhalen kan ik uren doorpraten. :)
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Dan durf ik je niet in het echt te ontmoeten, ik namelijk ook xD Dan hebben we een gesprek van een paar dagen lang xD
Goed, dat was een gezellig theekransje :) ben benieuwd naar de andere reacties!
Goed, dat was een gezellig theekransje :) ben benieuwd naar de andere reacties!
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
Ik heb altijd iets tegen metamorfoses gehad die zo zijn van 'flits'. Snap je wel? Zo mens - slak - mens -slak - oh, kijk eens wat ik kan. Nu ben ik een mens en nu een slak. Wacht. Slakken kunnen niet praten. o:
Hoeoeoe dan ook. Zat de spanning er inderdaad niet echt in, hoewel dat volgens mij eerder komt vanwege het perspectief. Je hebt nu al meteen je jager en niet echt de prooi. Ik zie geen mogelijkheid enige vorm van empathie voor haar te voelen, al heb ik graag de smaak van vanille. :3
Je schrijfstijl is wel leuk hoor, maar je hebt de spanning wat geforceerd - net zoals ik een beetje eigenlijk. o:
Ow. Sorry. Ik moet naar het schoolfeest van mijn zus. (;-;) Misschien zeg ik straks nog wat. Misschien.
Hoeoeoe dan ook. Zat de spanning er inderdaad niet echt in, hoewel dat volgens mij eerder komt vanwege het perspectief. Je hebt nu al meteen je jager en niet echt de prooi. Ik zie geen mogelijkheid enige vorm van empathie voor haar te voelen, al heb ik graag de smaak van vanille. :3
Ik snap niet helemaal wat deze zin er plots bij komt doen. Ook vind ik de eerste alinea wat stroef klinken, maar dat kan aan mij liggen.melian schreef:Als ze naast hem stond, stak hij met kop en schouders boven haar uit.
Je schrijfstijl is wel leuk hoor, maar je hebt de spanning wat geforceerd - net zoals ik een beetje eigenlijk. o:
Ow. Sorry. Ik moet naar het schoolfeest van mijn zus. (;-;) Misschien zeg ik straks nog wat. Misschien.
♪
-
masterbreel
- Vulpen
- Berichten: 366
- Lid geworden op: 18 sep 2012 22:45
Geen tijd meer om uitgebreid te reageren maar wat ik wil zeggen is als volgt:
Een echte achtervolging, gelukkig was ik niet de enige uiteindelijk =) Leest spannend en snel weg. Je had de 250 woorden die je over had kunnen gebruiken om duidelijker aan te geven dat het om shapeshifters ging, ik had het pas door na wat nadenkwerk en de opmerking van Chris en Bliefje. Goed en spannend dus!
Een echte achtervolging, gelukkig was ik niet de enige uiteindelijk =) Leest spannend en snel weg. Je had de 250 woorden die je over had kunnen gebruiken om duidelijker aan te geven dat het om shapeshifters ging, ik had het pas door na wat nadenkwerk en de opmerking van Chris en Bliefje. Goed en spannend dus!
-
Saskjezwaard
- Computer
- Berichten: 4449
- Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
- Locatie: in bed
Damn, ik vind het jammer dat ik eerst de reacties al had gelezen voordat ik het verhaal zelf las. Stomme gewoonte :') nu was de verrassing van het shapeshiften weg. Ik was eigenlijk wel benieuwd of ik daar zelf ook meteen aan gedacht zou hebben :p
In het eerste deel van de zin is het piekende haar het onderwerp van de zin. In het tweede deel is het het samenpersen van haar lippen. Daar zit geen verband tussen, het pieken van haar haren heeft niets te maken met het samenpersen van haar lippen. Als je het een zin wil maken waar een verband tussen zit, moet je het vertrokken gezicht onderwerp maken van de zin. Alleen heb ik geen idee hoe je dat moet doen als je ook nog haar piekende haar wil noemen xD succes ermee :p
Complimenten trouwens! Je zet met je beschrijvingen hele mooie beelden neer in mijn hoofd en geloof me, het is redelijk lastig om dat voor elkaar te krijgen in mijn rare hoofd xD die heeft nog wel eens moeite met in beelden denken, zeker als er standaard zinnen worden gebruikt. Met details, en dan de juiste details zonder het langdradig te maken, lukt het beter, en je hebt precies de juiste details gevonden :p gooood, goood
Het gebrek aan informatie en gedachten vond ik er trouwens wel bij passen. Dat maakte het op een of andere manier iets magischer. Met gedachten erbij wordt het vaak aardser, wat gewoontjes. Nu niet :p
Al met al: heel mooi geschreven! Ik ben benieuwd naar het tweede deel van deze opdracht^^
Het wordt weer smaak discussiëren :p omdat je het in de voorgaande zin over mos en bladeren had, dacht ik bij het begin van deze zin dat je daar eigenlijk verder over door zou gaan. Het was dus een kleine verrassing dat het nu over bomen ging :p je zou het om kunnen draaien. Het was niet heel storend, maar ik dacht: ik noem het gewoon even :pElke keer dat hij hun takken afbrak kraakten de bomen protesterend.
Net zoals Chris struikelde ik ook over deze zin. Er is niet echt een verband wat deze twee zinnen samenbrengt. Okee, na doorspitten van de comments begrijp ik het verband, maar ik vind het eigenlijk vergezocht :p en net zoals Chris ben ik beter in het toepassen en herkennen dan het uitleggen --' toch maar een poging doen! xDHet witblonde haar piekte om haar vertrokken gezicht, ze kneep haar bloedeloze lippen samen.
In het eerste deel van de zin is het piekende haar het onderwerp van de zin. In het tweede deel is het het samenpersen van haar lippen. Daar zit geen verband tussen, het pieken van haar haren heeft niets te maken met het samenpersen van haar lippen. Als je het een zin wil maken waar een verband tussen zit, moet je het vertrokken gezicht onderwerp maken van de zin. Alleen heb ik geen idee hoe je dat moet doen als je ook nog haar piekende haar wil noemen xD succes ermee :p
Complimenten trouwens! Je zet met je beschrijvingen hele mooie beelden neer in mijn hoofd en geloof me, het is redelijk lastig om dat voor elkaar te krijgen in mijn rare hoofd xD die heeft nog wel eens moeite met in beelden denken, zeker als er standaard zinnen worden gebruikt. Met details, en dan de juiste details zonder het langdradig te maken, lukt het beter, en je hebt precies de juiste details gevonden :p gooood, goood
Het gebrek aan informatie en gedachten vond ik er trouwens wel bij passen. Dat maakte het op een of andere manier iets magischer. Met gedachten erbij wordt het vaak aardser, wat gewoontjes. Nu niet :p
Al met al: heel mooi geschreven! Ik ben benieuwd naar het tweede deel van deze opdracht^^
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Hmm. Ik dacht dat ik al gereageerd had op je verhaal, maar niet dussssssss. Misschien was het de vorige versie, haha. Ik weet 't niet meer. Maar goed... ik hou van de gedaanteverwisseling! Sowieso. Je beschrijft het verhaal alsof het nú op dit moment gebeurd. Je wordt er helemaal in meegetrokken: geeft wel een leuk effect.
“When you play the game of thrones, you win or you die.”
-
MarquiseCarabas
- Balpen
- Berichten: 299
- Lid geworden op: 18 dec 2012 16:44
- Contacteer:
Ik was aan het terugbladeren en zag dat ik hier nog niet eens had gereageerd. Slecht! Ik ben al veel te laat natuurlijk, daarom houd ik het even kort en ga niet op taaldingetjes zeuren.
Ik vind het mooi, beeldend geschreven (goh, waar heb ik dat eerder gezegd?) In tegenstelling tot anderen vind ik de beschrijvingen niet afdoen aan de spanning. Ja, het wordt daardoor wat rustiger en wat minder een echte actiescène. Wat dat mij zegt is dat het voor 'hem' niet echt spannend is: hij heeft er alle vertrouwen in dat hij zal winnen. De treiterende stem bevestigt dat. Zij is bang, voor hem is het eerder een soort spel. De vanille draagt daar ook weer aan bij: niet een detail om aan te denken als je in een achtervolging op leven en dood zit, maar juist wel in deze context. Mooi geheel dus wat dat betreft.
Het is wel waar dat de relatie tussen de twee heel vaag blijft. Op zich is dat niet heel erg, vind ik. Geleidelijk wordt bekend dat hij haar naam kent en haar al minstens een keer gezoend heeft; tegelijk wil zij duidelijk van hem ontsnappen, wat nog geen compleet beeld geeft maar wel best veel info voor zo'n kort verhaaltje. Dus het werkt zo, zeker als losse scène. Om een afgerond verhaaltje te zijn zou er meer info moeten zijn.
Ik vind het mooi, beeldend geschreven (goh, waar heb ik dat eerder gezegd?) In tegenstelling tot anderen vind ik de beschrijvingen niet afdoen aan de spanning. Ja, het wordt daardoor wat rustiger en wat minder een echte actiescène. Wat dat mij zegt is dat het voor 'hem' niet echt spannend is: hij heeft er alle vertrouwen in dat hij zal winnen. De treiterende stem bevestigt dat. Zij is bang, voor hem is het eerder een soort spel. De vanille draagt daar ook weer aan bij: niet een detail om aan te denken als je in een achtervolging op leven en dood zit, maar juist wel in deze context. Mooi geheel dus wat dat betreft.
Het is wel waar dat de relatie tussen de twee heel vaag blijft. Op zich is dat niet heel erg, vind ik. Geleidelijk wordt bekend dat hij haar naam kent en haar al minstens een keer gezoend heeft; tegelijk wil zij duidelijk van hem ontsnappen, wat nog geen compleet beeld geeft maar wel best veel info voor zo'n kort verhaaltje. Dus het werkt zo, zeker als losse scène. Om een afgerond verhaaltje te zijn zou er meer info moeten zijn.
