Achterbuurt

[Fenn.]

Ik zat achterin de klas. Ik zat altijd achterin de klas, daar hoorde ik. Voorin de klas zaten de nerds, ik was geen nerd. In het midden zat de rest, ik was niet als de rest. Achterin zaten de populaire kinderen. Nou, rechts-achterin dan. Links zaten de mensen die er niet bij hoorden, dat was ik. Ik zat hier nu een week op school.
Sinds de dood van mijn vader gedroeg mijn moeder zich nogal, zacht uitgedrukt, vreemd. Het leek alsof ze een compleet ander mens was geworden. Van die nette vrouw die ik kende, was niks meer over. Ze lapte al haar idealen over een perfect voorbeeld voor haar perfecte dochter aan haar laars en ging al snel na de dood van mijn vader daten met een vieze, oude drugsdealer die woonde in de achterbuurt. Al gauw raakte ze zelf aan de drugs en steeds vaker ging dat ten koste van mij. Ze begon me te slaan en behandelen als vuil, precies zoals mijn stiefvader ook deed. Het mocht ook niet lang duren of ze werd kwam om in een schietpartij tussen mijn stiefvader en een andere dealer. Vervolgens schoot mijn stiefvader mij in mijn bovenbeen. Het gebeurde voor mijn ogen, de laatste woorden die ze zei waren: 'Het spijt me.' Maar daar geloofde ik niks van. Anders had ze de voogdij niet aan mijn stiefvader gegeven en me overgelaten aan een pleeggezin. Maar klaarblijkelijk hield mijn stiefvader wel echt van haar, want ik woon nu bij hem. Ik, een blank meisje, woon nu in een achterbuurt en zit op een school waar ik 'the White Girl' word genoemd.

Gejoel haalde me uit mijn gedachten. Ik keek op, de deur viel met een klap dicht en de leraar was weg. Wat waren we goed op weg met het record verbreken van 8 leraren wegpesten in een jaar, we zaten op 6.
'Kom op Bruce! Ask her!' Riep Candice naar Bruce
'Ik weet het niet hoor.' Zei hij. Bruce was leuk, erg leuk zelfs. Hij had een licht getinte huid en tot ieders verbazing groene ogen. Gemillimeterd, kort, bruin haar en had een schitterende lach op zijn gezicht die vol zat met sproeten. Bruce deed nooit onaardig tegen me, ook al was ik dan blank. Hij noemde me ook geen White Girl. De rest van de klas scheen me zonder enige rede niet te mogen, maar ik mocht hen ook niet, dus dat kwam mooi uit.
Bruce keek me aan. ‘Mag ik je iets vragen?’
‘Aan mij?’ Ik kon de toon van verbazing in mijn stem niet onderdrukken.
‘Ja, jij.’ Bruce glimlachte breed. Hij liep naar me toe en schoof de lege stoel van het bureau naast me tegen mijn bureautje aan. ‘Ze zijn nieuwschierig waarom een meisje zoals jij, hier zit. Ik kan niet ontkennen dat ik het ook wel wil weten.’ Zei hij terwijl hij er zachtjes aan toevoegde: ‘Je hoeft het niet te zeggen van mij, maar ik weet niet of ze dat goed op zullen vatten, als je begrijpt wat ik bedoel.’
Ik begreep precies wat hij bedoelde en wreef onbewust over mijn zere bovenbeen waar ik gister een trap had gekregen van Mario, het vriendje van Candice.
‘Oke,’ Zei ik. ‘Dus jullie willen dat weten?’ Ik stond op en ging voor mijn bureau staan. Ik wilde hen net vertellen dat dat ze niks aan ging toen plotseling de deur opensloeg en de boze conrector, Mnr. Rosewood, naar binnen kwam stormen. Iedereen zat vliegensvlug op hun plaats en het werd doodstil in de klas, alleen Bruce en ik stonden nog. De conrector keek ons aan en er speelde een valse glimlach rond zijn lippen.
‘Zo, zo. Wat hebben we hier? Bruce weer natuurlijk. Jij bent zeker de rede dat jullie lerares nu huilend op mijn bureau zit? Alweer?’ Hij had moeite om zijn stem niet te verheffen en zijn gezicht liep paars aan.
‘Maar meneer...’ Bruce keek vlug om zich heen in de hoop dat iemand hem zou steunen, maar niemand deed iets. ‘Ik was het toch niet alleen.’
‘Nee, vast niet. Maar jij ben waarschijnlijk wel de aanrichter tot rumoer in deze klas. Als je nu niet met mij meegaat, heeft de hele klas een vierkant rooster!’
Ik keek om me heen. Wat was iedereen nu opeens laf zeg, dacht ik. ‘Ik was het ook meneer.’ Zei ik voordat het tot me doordrong wat ik had gezegd. Alle ogen waren nu op mij gericht en het voelde heerlijk. Nu kon ik ze eens laten zien dat ik geen mietje was. ‘Bruce deed het niet alleen, we deden het samen. Ik dwong hem om het te doen, dat was niet netjes van me. Maar weet u, ik voelde me nog zo nieuw hier, dat ik dacht dat dit de beste oplossing zou zijn. U kunt Bruce niet straffen om iets waar ik hem toe dwong, kunt u?’ Ik probeerde mijn schuldigste blik op te zetten en mijn liefste glimlach. Er klonk wat onderdrukt gefluister hier en daar en Bruce keek me vol ongeloof aan.
‘Dan komen jullie beide mee.’ Zei Rosewood kortaf. Terwijl we het lokaal uitliepen voelde ik de blikken in mijn rug prikken. Ik voelde me zelfvoldaan, de straf die ik kreeg kon me niks meer schelen.
‘Waarom deed je dat?’ Zei Bruce zachtjes terwijl we achter Rosewood aan door de gangen liepen. ‘Ik bedoel, niet dat het erg is, maar. Waarom. Hè?’ Ik glimlachte.
‘Jullie kunnen me dan trappen en kleineren,’ Zei ik. ‘Maar iemand laten straffen voor iets wat hij niet gedaan heeft, zo ben ik niet.’ Ik keek naar Bruce, hij bloosde.
‘Ik trap, of, of duw je niet.’ Zei hij hakkelend. ‘Of kleineer je niet. Ik vind het ook niet eerlijk van ze, maar ze zijn het gewoon niet gewend. Begrijp je wat ik bedoel?’
‘Nee. Helemaal niet zelfs.’

[Blieje]

Mooi verhaal, ben benieuwd naar de rest!

Een paar zinnen die me opvielen:

de mensen die er niet bij hoorde, =hoorden
ze werd kwam om in een schietpartij tussen mijn stiefvader en een andere dealer. = werd kan weg
Vervolgens schoot mijn stiefvader mij in mijn bovenbeen. Het gebeurde voor mijn ogen, de laatste woorden die ze zei waren: = een stiefvader is toch een man?
Ik wilde hun net vertellen = hen

Groetjes Blieje

[-Maaike-]

Ik ben benieuwd waar het verhaal heen gaat! Eerst had ik een paar vraagtekens omdat je al zoveel van haar prijs gaf in de eerste alinea, maar daarna wordt het interessant en maak je me nieuwsgierig naar wat komen gaat

Ga zo door!

[CherokeeRose]

Ik vind het leuk! Ik ben erg benieuwd naar de rest. (: Spelfoutjes lees ik simpelweg overheen... dus heb ik geen last van gehad eigenlijk. Haha.

Maar ga maar lekker door.