A Song Rewritten

[Winnetou]

Heyy. Ik las je verhaal net in één ruk uit. Echt een superleuk verhaal. Ik hoop dat je snel weer verder gaat!!
Xx Aniek

[Little_Miss_Perfect]

Even later schoof ik de gordijnen dicht en knipte ik het nachtlampje naast Kirstens bed aan. Daarna liep ik naar de keuken, waar Kirsten de twee wijnglazen nog af stond te wassen voor ze naar bed zou gaan.
“Welterusten,” gaapte ik, leunend tegen de deurpost. Kirsten droogde de glazen af en zette ze in het keukenkastje.
“Ik ben morgen om half negen al weg,” kondigde ze aan, “dus het is aan jou om boodschappen te gaan halen.”
Ik trok een lang gezicht. “Het lijkt erop van wel. Morgen wil ik trouwens ook gaan tennissen. Ik moet mijn kaart wel benutten,” merkte ik op. “Hoe laat ben je weer thuis?”
“Rond een uur of twee, als alles goed gaat en we geen crisis hebben op de distributieafdeling.” Ze deed de lichten uit. “Ik bel nog wel als het later wordt.”
Ik was blij toen ik eindelijk in mijn bed lag. Mijn ogen waren zwaar en prikten van moeheid, maar de warmte gierde door mijn lichaam en hield me wakker. Kiwi liep te dribbelen in de keuken en hijgde omdat hij het zo warm had. Kirsten praatte weer in haar dromen en ik lag nog een tijdje naar haar onduidelijke opmerkingen te luisteren voor mijn ogen uiteindelijk permanent dichtvielen en ik in een diepe, droomloze slaap zonk.

Kirsten was al weg toen ik de volgende ochtend rond half negen een kijkje buiten mijn slaapkamer ging nemen. Ze had de ramen wijd opengezet en er lag een briefje op de keukentafel, of ik ze wilde sluiten en de gordijnen dicht wilde doen zodra de zon op de ruiten kwam te staan. Verder wenste ze me veel succes toe op de tennisbaan, wat me eraan herinnerde dat ik van plan was vandaag sportief te gaan zijn.
Kreunend sleepte ik mezelf naar de bank in de woonkamer en plofte ik erop neer. Kiwi lag voor het raam in de schaduw te genieten van de nu nog koele wind die de kamer zachtjes in blies. “Kiwi,” mompelde ik, “ik moet je echt een keer naar de trimmer brengen.” Het viel me nu pas op dat zijn vacht erg dik was en dat hij er echt last van had. Zijn tong hing buiten zijn bek en zijn ademhaling was snel – en nu was het nog maar vroeg in de ochtend. Misschien kon ik meteen vanmiddag even langsgaan bij de dierenwinkel. Desnoods zou ik een ritje naar San Francisco maken om hem te laten trimmen. Ik had toch alle tijd van de wereld.
Moedeloos vertrok ik mijn gezicht. Kirsten was nog altijd de kostwinner, wat me een beetje schuldig liet voelen. Al meteen toen zij een baan kreeg en het duidelijk werd dat het bij mij nog een tijdje zou duren voor ik aan de bak zou komen, hadden we afgesproken dat ik de huishoudelijke taken op me zou nemen. Het enige wat we om de beurt deden, was het halen van de boodschappen en het uitlaten van Kiwi, zo’n vier keer per dag. Verder had zij haar werk – ook thuis, want ze werkte vaak hier in plaats van op het kantoor.
En hoewel ik verschillende sollicitaties had lopen, had ik er geen vertrouwen in dat ik snel aan het werk zou kunnen. Ik had een onfortuinlijke studie gekozen. Eentje die me naar mijn hart lag, maar waarvan ik niet goed wist wat ik ermee kon doen. En de nog grotere ellende was dat ik niet eens wist wat ik wilde.
Ik krabbelde weer overeind om een ontbijtje klaar te gaan maken. Zodra Kiwi doorhad dat ik naar de keuken liep, kwam hij traag overeind en slofte hij achter me aan, in de hoop wat lekkers te krijgen terwijl ik een heerlijke sandwich met sla en kaas klaarmaakte. Toen ik een plakje kaas voor hem op de grond gooide, haalde hij echter zijn neus ervoor op en liep hij naar zijn bak om te gaan drinken.
Terwijl ik tegen het aanrecht geleund mijn sandwich naar binnen werkte en tegelijk naar de hond stond te kijken, besloot ik hem mee te nemen naar de tennisbaan. Over het algemeen was er voldoende schaduw en stond er een windje, zodat het niet te warm voor hem zou zijn.
Een klein kwartiertje later nam ik de achteruitgang van het appartementencomplex, met Kiwi aan de lijn. In mijn hand had ik het boodschappenlijstje, dat Kirsten vanochtend blijkbaar snel in elkaar had gezet. Ze had rekening gehouden met mijn ongecoördineerde manier van boodschappen doen en alles systematisch op volgorde gezet, zodat ik niet vijf keer de hele winkel hoefde te doorkruisen. Ze was een ware held.
Ik zette Kiwi op de achterbank en stapte uiteindelijk zelf in. Ik had de auto expres op de parkeerplaats achter het complex gezet, omdat ik hem daar in de schaduw kon zetten. Nu was ik blij dat ik dat had gedaan – ik stapte tenminste niet in een hete oven.
Ook in de supermarkt was het aangenaam verkoelend. Terwijl ik de kar vooruit duwde en diep in gedachten de benodigde boodschappen uit de schappen pakte, slofte Kiwi met me mee. Gelukkig hoefde ik maar een paar dingen mee te nemen en waren we zo bij de kassa.
Daar stond een groot rek met tijdschriften en roddelbladen. Een paar keer kwam Flynns gezicht duidelijk naar voren, of stond er met grote koeienletters een aankondiging van een onthullend artikel op de cover van het tijdschrift. Ik walgde ervan en duwde snel de kar verder, om te beginnen met de spulletjes op de band te leggen.
Ik had een paar vervelende scholieren achter me, die vol ongeduld stonden te draaien. Eén van hen deed me denken aan hoe Flynn er vroeger uit zag. Eigenlijk hadden ze allemaal wel wat weg van Flynns oude vrienden... Ik kon me hen nog duidelijk voor me trekken. Vooral Riven. Hij was Flynns beste vriend in de tijd voordat we elkaar echt goed leerden kennen. Hij was ook degene die mij meermalen had gepest, vooral om mijn tekenwerk en gedichten. Ik was vroeger altijd doodsbang voor hem geweest. Hij had me dikwijls de stuipen op het lijf gejaagd, soms zelfs tekeningen verscheurd of verbrand waar ik bij stond.

[NeleVanHol]

Leuk stukje! Hopelijk ziet ze die Riven niet meer!
Snel weer een stukje!

[Winnetou]

Leukleukleuk:)

[Anneke]

Voorgevoel dat Riven terugkomt... (a)

Goed geschreven! Had ik net zo goed kunnen OV+'en maargoed... (:

[Little_Miss_Perfect]

Ik ben weer in zo'n bui waarin alles wat ik doe me doet denken aan Nynn. Ondanks dat ik niet elke dag aan ASR schrijf, ben ik er wel bijna 24/7 mee bezig. Ik hou vreselijk veel van het plot en van Nynn, zo erg dat het soms pijn doet. Klinkt overdreven maar het is echt zo. Ik heb me nog nooit zo gevoeld bij een verhaal en ik ben er ook ongelooflijk trots op dat het zo goed loopt.
Ik wil daarom jullie ook allemaal bedanken. Jullie reacties, feedback of gewoon het feit dat jullie niet zijn afgehaakt, zijn mijn motivatie om te blijven schrijven, ook al zit ik soms in zo'n dip dat er gewoon niets uit komt. Jullie zijn helaas ook de enigen die er echt moeite voor doen om het te lezen. In mijn omgeving zijn er weinig mensen die interesse tonen en dat vind ik echt erg jammer, maar misschien komt het omdat zij gewoon niet in mijn schrijfwereld zitten.

Ik hoop zo snel mogelijk weer een stuk te kunnen plaatsen, maar ik ben bang dat het nog even gaat duren. Ik schrijf de laatste paar weken niet zo heel veel, door drukte en een vol hoofd. (: Gelukkig heb ik donderdag eindelijk vakantie en dan ga ik er hard aan. <3 Ik beloof dat ik voor maandagavond een stuk plaats.

[NeleVanHol]

Blijf alsjeblieft doorgaan. Je hebt echt enorm talent. dit verhaal loopt erg goed. Ik kijk al uit naar het volgende stukje!

[dreamer17]

Ik lees al een tijdje mee en ik vind je verhalen echt geweldig! c: hopelijk blijf je schrijven!

x

[Little_Miss_Perfect]

Het is inmiddels superlang geleden dat ik hier iets heb gepost... maar ik ben 12 juli op vakantie gegaan en omdat ik nogal dood ben wat schrijven betreft heb ik nog geen nieuw stuk kunnen posten! Ik hoop dat ik aan het einde van de week écht wat heb, want anders vind ik het een beetje lullig voor jullie. (:

[Roosje]

Hier een stille lezer! Heb je verhaal in één keer uit gelezen! Ik vind het eigenlijk wel jammer dat je de h bij Nina weggehaald hebt. Nu is haar naam zo gewoontjes.... Voor de rest vind ik het verhaal geweldig en ik kijk echt uit naar je volgende post!

[Marina]

Had ik eigenlijk al gezegd dat ik mee lees? Zo niet, je hebt er in ieder geval een nieuwe lezeres bij.
Ik kijk uit naar het vervolg.

[Melian]

Hey daar! Een tijdje geleden heb je me gevraagd om nog eens commentaar achter te laten, aangezien ik dat voor het Tipp-ex Team al eens gedaan heb, en ik heb nu eindelijk de tijd gevonden om te lezen. Duurde wat langer dan verwacht, sorry daarvoor.

Ik heb eigenlijk niet zoveel te melden, buiten dat ik het nog steeds een goed verhaal vind! Je schrijft heel vloeiend, de stukken lezen goed door en je hebt humor. Ik moest bij een aantal scènes/opmerkingen echt hardop lachen. ;)

Er zit ergens één grote continuïteitsfout, of ik heb heel scheef gelezen, maar volgens mij schrijf je in deze post dat Kirsten naar haar werk is, vervolgens gaat Nina naar Flynn en knalt het tussen hen, waarop ze in deze post thuis met Kirsten daarover praat, en in deze post gebruikt ze 'Kirsten komt zo naar huis' als excuus om eerder bij mevrouw Bell weg te kunnen. Heb ik daar nu iets verkeerd begrepen of klopt de chronologie daadwerkelijk niet?

Verder zit ik nu wel een beetje te wachten op antwoorden, als lezer. Wat is er precies met Flynn gebeurd in de afgelopen vier jaar, hoe goed waren Flynn en Nina bevriend voordat hij verdween, wat wil Flynn nu van Nina en wat wil zij van hem, waarom heeft Kirsten zo'n hekel aan hem, enzovoorts. Ik denk dat je verhaal op dit punt iets van een versnelling of een schop onder haar kont kan gebruiken, een moment van spanning. Het is nu aan het kabbelen en ook al schrijf je dat goed, het wordt naar mijn idee tijd voor actie.

Ik vind dat Nina's gevoelens al iets duidelijker naar voren komen dan in de eerdere stukken. Toen heb ik als tip gegeven om haar innerlijke tweestrijd iets uitgebreider te beschrijven en volgens mij ben je dat aan het doen, of in elk geval heb ik nu het idee dat ik haar beter doorheb. Ze is gekwetst omdat hij zo plots is verdwenen, ze heeft lang op een kus gewacht die nooit kwam, en nu hij er weer is, probeert ze eraan vast te houden dat ze hem haat, uit trots omdat ze vier jaar min of meer in de rouw was en zeker tegenover Kirsten niet toe wil geven dat ze eigenlijk blij is om hem weer te zien. Klopt dat?
Overigens vind ik Kirsten een beetje een ambigu personage. Dat is geen kritiek, dat is gewoon mijn speculatie. Aan de ene kant is ze een geweldige vriendin voor Nina, maar aan de andere kant is ze zó fel tegenover Flynn dat ik vermoed dat er meer achter zit dan medelijden met haar beste vriendin. Of dat jouw bedoeling is weet ik natuurlijk niet, maar zo komt het op mij over.

Zo, dat is het wel van mij, denk ik. Ik ben benieuwd naar het vervolg, dus ik lees mee. ;) Succes met schrijven!

Liefs,
Melian

[Little_Miss_Perfect]

De continuïteitsfout heb ik er een tijdje geleden al uitgevist, ik heb hem eigenlijk per ongeluk gevonden, maar ik ben blij dat je hem nog even aanhaalt. (: De chronologie liep inderdaad een beetje verkeerd daar, gelukkig is het nu opgelost. Ik was alleen te lui om het in het topic te verbeteren.

Ook heb ik nu al een tijdje niet meer gepost omdat ik eerst wat dingen op een rijtje moet zetten, ofwel eerst opschrijven wat er nog in het verhaal moet komen, zodat het wat sneller doorloopt. Bedankt dat je het opmerkte, ik liep zelf namelijk wat te twijfelen. (: En over je laatste alinea kan ik je helaas niets vertellen, dan komt er teveel boven water. ;p Bedankt voor je feedback, ik ga er snel aan werken. :3

[MeTheWriter]

Ik heb het vandaag in een ruk uitgelezen en in één woord; geweldig! I love in <3
Snel verder schrijven!
Xxx

[Little_Miss_Perfect]

- Hier stond eerst een stuk verhaal, maar dat heb ik er weer afgehaald. Ik post weer zodra ik wat heb (naturally), dus geen zorgen. -

[-Maaike-]

Lang geleden inderdaad Maar het is altijd fijn als een schrijver besluit verder te gaan En ik wist zowaar de hele rode draad nog, haha.

Ga zo door

[Melian]

Ik geloof niet dat er iemand ooit boos is als een auteur na lange tijd zijn/haar verhaal weer oppakt. Ik in elk geval niet!

Ik moest wel even terugscrollen naar je laatste verhaalpost en toen viel me iets op. Dit is de laatste alinea van je laatste post:

Ik had een paar vervelende scholieren achter me, die vol ongeduld stonden te draaien. Eén van hen deed me denken aan hoe Flynn er vroeger uit zag. Eigenlijk hadden ze allemaal wel wat weg van Flynns oude vrienden... Ik kon me hen nog duidelijk voor me trekken. Vooral Riven. Hij was Flynns beste vriend in de tijd voordat we elkaar echt goed leerden kennen. Hij was ook degene die mij meermalen had gepest, vooral om mijn tekenwerk en gedichten. Ik was vroeger altijd doodsbang voor hem geweest. Hij had me dikwijls de stuipen op het lijf gejaagd, soms zelfs tekeningen verscheurd of verbrand waar ik bij stond.

en dit is de eerste alinea van je nieuwe post:

“Mevrouw,” haalde de kassière me ongeduldig uit mijn dagdroom. Ze wapperde met haar hand naar de boodschappen. “U kunt afrekenen.”
“Oh, sorry,” verontschuldigde ik me. Ietwat opgelucht dat ze me uit mijn sombere gedachten had gehaald, bracht ik mijn pinpas boven water en betaalde ik de boodschappen.

Ik vind dit eerlijk gezegd een nogal abrupte overgang. Achter die Riven-alinea verwachtte ik nog iets van een gedachte over Flynn, wat die van de situatie met Riven vond of zei, vooral omdat je formuleringen 'beste vriend in de tijd dat...' en 'vroeger altijd doodsbang geweest' lijken te suggereren dat daar verandering in kwam. Dat de kassière Nina's gedachten verstoort, daar kan ik inkomen, maar ik verwachtte nog nét iets meer na de Riven-alinea.

Aan het nieuwe stuk kan ik merken dat je er weer in moest komen. Ik mis iets van de vloeiende schrijfstijl uit je vorige stukken, vooral omdat je zinnen erg lang zijn, met veel komma's en streepjes. Bijvoorbeeld:

Kiwi, die ongeveer vijfhonderd meter verderop tegen het hek stond te blaffen omdat er aan de andere kant een paar duiven zaten – die overigens helemaal niet onder de indruk raakten – hoorde het stuiteren van de bal en verloor zijn interesse in de vogels. Hij schoot als een pijl uit de boog naar me toe en had binnen de kortste keren de bal te pakken.

Het onderwerp, Kiwi, staat aan het begin van de zin. Dan krijg je twee bijzinnen, de ene gemarkeerd door de komma, de andere door de streepjes, en dan volgt de persoonsvorm. Ik zou hier minstens twee zinnen van maken. Twee bijzinnen in één zin is een heleboel!

Dan dit stukje:

Toen hij naar me toe kwam dribbelen, zag ik dat er een klodder met witgele ice cream op zijn neus zat. Een flauwe glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik zag dat hij verwoed probeerde zijn neus schoon te likken. “Kom op, raar beest,” mompelde ik terwijl ik me voorover boog om met mijn duim zijn neus af te vegen. Enthousiast likte hij het ijs van mijn duim, waarna hij me volgde naar de kleedkamers.

Ten eerste, 'ice cream'. Waarom plotseling Engels? Ik vind dit heel vreemd staan en het is nergens voor nodig. Vervolgens gebruik je in deze vier zinnen twee keer 'ik zag dat', drie keer 'neus' en twee keer een constructie 'voorzetsel + mijn duim'. Iets meer variatie brengt schwung in je zinnen!

En verder vond ik dit ook wat vreemd:

“Hoe is het met Kirs?” vroeg Lisa nieuwsgierig. “Ik heb gehoord dat ze werkt bij de plaatselijke krant, toch?”
Ik begon me af te vragen waar Lisa haar informatie vandaan haalde.

Waarom vindt Nina dit raar? Ze zegt net zelf dat Moraga een kleine stad is, waar niemand anoniem blijft - dat het nieuws over Flynns terugkomst zich zo snel verspreidde, verbaasde haar na twee tellen ook niet meer. Kirsten en Lisa kennen elkaar, Kirsten sport daar. Het is de 'plaatselijke krant'. Dan is het toch niet opvallend dat Lisa dit weet? Het verbaast me eerder dat Lisa nog moet vragen of Kirsten ook echt bij de krant werkt.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben oprecht blij dat je met dit verhaal verdergaat, want het is ontzettend leuk! Ik denk alleen dat je beter kan dan wat je in deze post hebt laten zien. Tenzij er op de tennisbaan nog iets bijzonders gebeurt - Flynn komt opdagen en daagt haar uit tot een potje tennis/vraagt haar ten huwelijk/valt dood neer - zie ik niet in waarom dit belangrijk is voor je verhaal. In mijn vorige reactie zei ik ook al dat ik wachtte op wat actie, een versnelling of iets, en dat is eigenlijk nog steeds zo. Je moet je verhaal natuurlijk schrijven zoals jij het voor ogen hebt, met de gebeurtenissen in de volgorde die jíj wil, maar mijn tip is: laat het niet te lang meer kabbelen.

Liefs!

[Little_Miss_Perfect]

Bedankt, Melian. Ik kan me volledig vinden in alle kritiek eigenlijk. Ik vond het stuk zelf ook voor geen meter lopen, maar het schrijven lukt gewoon niet. Waarschijnlijk ga ik nog wel stukken eruit halen, want ik ben er totaal niet tevreden mee. Frustrerend eigenlijk. Ik denk dat ik er gewoon weer in moet komen. Ik ga je feedback toepassen en ik zorg dat ik aan 't einde van de week een beter stuk heb neergezet. ;p

[Melian]

Hé, het is heel normaal dat je er weer een beetje in moet komen als je ergens lang niet aan gewerkt hebt. Ik ken dat zelf zo goed, ik heb daar altijd ontzettend last van. Het belangrijkste is dat je er zelf tevreden mee bent, dus neem daar gerust ook je tijd voor. Misschien helpt het -bij mij helpt het vaak- om voordat je gaat schrijven even voor jezelf op een rijtje te zetten: Wat wil ik met dit stuk bereiken? Wat is er belangrijk aan deze scène en wat moet er dus goed uit naar voren komen? Waar gaat dit aan aanknopen? Als je dat weet en op die specifieke scène focust, dan heb je misschien een soort houvast.
Succes!

[Little_Miss_Perfect]

Ik ben nu aan het proberen om een stukje te schrijven. Sorry dat het allemaal zo lang duurt, ik raak er zelf ook een beetje gefrustreerd van. :c

[NeleVanHol]

Geen probleem! Neem je tijd! Ben benieuwd!

[Marina]

ja, don't worry. Frustratie helpt niet bij het schrijven. En als het met de huidige scene niet zo wilt vlotten, helpt het voor jezelf misschien om vast met een daaropvolgend stukje te beginnen om later weer eens naar dit stukje terug te keren.

[x.Mara]

Nou, ik heb net je hele verhaal gelezen!
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
Stiekem vind ik Flynn niet erg aardig. Hij komt op mij over als een arrogant zak. Maarja ieder zijn mening. Misschien verandert die van mij nog! Haha
En ik vind mevrouw Bell een lieve vrouw maar ze moet zich niet bemoeien met Nina en Flynn. En Nina moet Flynn negeren of juist wat doen. Ze vind hem een zak maar toch heeft ze gevoelens.~
Kirsten is een topper!
Ik ben erg benieuwd hoe dit verder loopt