Dit is het eerste stukje uit mijn verhaal.
Het is niet erg lang, maar ik wou eerst weten wat jullie er van vinden voor ik verder schrijf
Graag reacties/feedback zodat ik weet wat ik moet veranderen en of ik verder moet schrijven of niet.
Groetjes
...................................................................................................................................................
"Zeg elkaar maar gedag." Het was de stem van een vrouw, ze kon niet ouder dan vijfentwintig zijn geweest. Ze knuffelde het meisje dat als twee druppels water op haar leek.
De tranen stroomden over beide meisjes hun wangen. Hun roze jurkjes zaten onder de tranen en hun bruine krulletjes plakten aan hun hoofdjes. Ze wilden elkaar niet loslaten.
De vrouw raakte duidelijk geïrriteerd, ze wou hier vlug vanaf zijn. Ze nam het ene meisje bij de armen en rukte haar weg uit de omhelzing.
Had ze wel het juiste meisje vast? Ze keek op het naamkaartje. "Amalia" las ze.
Ja, ze had de juiste.
Weer dezelfde droom. Ze had die nu al tien jaar lang, elke nacht weer. Hun ouders waren omgekomen bij een bankoverval. Ze hadden geen familie meer, en moesten dus naar een weeshuis. Een paar dagen later kwam er een koppel dat graag een kindje wou adopteren. Ze kozen voor haar zusje. Ze wilden er maar eentje. Twee was teveel hadden ze gezegd.
