Slender: the eight pages

[Demon]

Deze sluit niet heel erg nauw aan bij de vorige, al heb ik er het beste van proberen te maken. x3 Het is niet zo heel erg goed eigenlijk. o: Maar ik zal wel zien.
___
De kamer was donker. Slechts het schijnsel van de computer bracht wat licht teweeg. Thomas zat op de stoel voor het scherm, terwijl Jonathan gehurkt naast hem zat; zijn vinger op de shifttoets, voor het geval ze zouden moeten rennen.
Thomas liet het meisje in het spel het pad volgen; toen ze begonnen waren, had hij het pad naar links genomen, zodat hij bij ‘de enge boom’ zou aankomen. Helaas had daar geen ‘pagina’ gehangen en hun zoektocht moest zich voortzetten. Kort daarop hadden ze een vel papier aan de deur van de caravan bij “de twee voertuigen” gevonden.
Het geluid van het spel weerklonk door de kamer; de voetstappen op het grind- of zandpad dat ze volgden – ze wisten het niet zeker – maakten een knarsend geluid en de muziek, die na het oprapen van het eerste vel begon, zorgde ervoor dat de spanning de hoogte in schoot. Wanneer zou hij komen? Waar zou hij zijn?
Thomas draaide abrupt rond om te kijken of hij daar niet stond.
‘Hé! Wat doe je?’ vroeg Jonathan verbaasd. ‘Als je je plots omdraait, komt hij altijd opdagen!’
‘Bedoel je zoiets?’ Thomas begon constant in de rondte te draaien, om zijn vriend wat te plagen. ‘Woe! Eng hoor.’
Op dat moment weerklonk het geluid van een verschijnende ‘Slenderman’, een soort van ‘plong’, maar dan op muzikale wijze. Beide jongens schrokken en schreeuwden het uit; Thomas liet het toetsenbord los en sloeg zijn armen losjes voor zich, terwijl Jonathan reflexmatig op de schifttoets drukte om te rennen. ‘Wat doe je? Ren, mongool!’
Thomas greep snel genoeg weer naar de toetsen en drukte op de ‘w’ om vooruit te gaan. Het ruisen op het scherm werd sterker, uit de stereo-installatie luider en vaag kon je de omtrek van de gezichtloze man onderscheiden.
‘De andere kant,’ gilde Jonathan, met een stem als een bas. ‘Ben je dom of zo?’
‘Ik breek tenminste geen banken doormidden,’ wierp Thomas al lachend tegen, en keerde de koers van het videospelpersonage om.
Het gesprek viel stil; de bestuurder liet het personage het pad volgen en verzamelde de ‘pagina’s’. Jonathan had de shifttoets ondertussen losgelaten en ze wandelden gestaag voort. Ze vonden een blad papier bij ‘de enkele auto’ en in ‘de tunnel’. De muziek werd weer eens enger.
Wat verderop begon Thomas met het licht van de digitale zaklantaarn te spelen. Het flikkerde.
‘Hou daar ‘ns mee op!’ zei Jonathan.
‘Oké,’ zei de ander. Maar toen het licht nog een maal aan en uit ging, was daar weer het geluid van hun verschijnende tegenstander en zagen ze hem recht voor zich staan. Ze schreeuwden. Thomas zette het personage meteen in beweging, maar moest de ander even aansporen om op de shifttoets te drukken: ‘Rennen, rennen, rennen!’
Ze vluchtten een tijdje, keken naar achteren en … hoorden het geluid weer. Beiden slaakten een lichte kreet en meteen renden ze – in het computerspel, althans – weg. Omdat de zaklantaarn een bepaalde tijd aangelegen had, viel deze uit en daardoor kwamen onze twee helden in het donker te zitten.
‘Oh, nee,’ zei de shifttoetsindrukker. ‘Het hek!’
Thomas probeerde om te keren, maar dat was een domme fout; hoewel er geen geluid weerklonk, stond ‘Slenderman’ recht voor hen en het beeld ging in ruisen op, met enkel nog het ‘geen gezicht’ van hun vijand in het midden.
Het hield abrupt op en het computerscherm toonde het menu van het spel weer. Ook de muziek van het menu speelde weer. De speler op de stoel deed meteen het licht weer aan.
‘Goed gedaan, hoor,’ zei Jonathan ironisch, al dan niet sarcastisch. ‘Nu bestuur ik ‘r!’

Verbetering(en) toegepast:

De kamer was donker. Slechts het vrij grote computerscherm straalde wat licht uit. Thomas zat op de stoel voor dat scherm, terwijl Jonathan gehurkt naast hem zat, zijn vinger op de shifttoets, voor het geval ze zouden moeten rennen.
Thomas liet het meisje in het spel het pad volgen; toen ze begonnen waren, had hij de weg naar links genomen, zodat hij bij ‘de enge boom’ zou aankomen. Helaas had daar geen ‘pagina’ gehangen en hun zoektocht moest zich voortzetten. Kort daarop hadden ze een vel papier aan de deur van de caravan bij 'de twee voertuigen' gevonden.
Het geluid van het spel weerklonk door de kamer; de voetstappen op het grind- of zandpad dat ze volgden – ze wisten het niet zeker – maakten een knarsend geluid en de muziek, die na het oprapen van het eerste vel begon, zorgde ervoor dat de spanning de hoogte in schoot. Wanneer zou hij komen? Waar zou hij zijn?
Thomas draaide abrupt rond om te kijken of hij daar niet stond.
‘Hé! Wat doe je?’ vroeg Jonathan verbaasd. ‘Als je je plots omdraait, komt hij altijd opdagen!’
‘Bedoel je zoiets?’ Thomas begon constant in de rondte te draaien, om zijn vriend wat te plagen. ‘Woe! Eng hoor.’
Op dat moment weerklonk het geluid van een verschijnende ‘Slender Man’, een soort van ‘plong’, maar dan op muzikale wijze. Beide jongens schrokken en schreeuwden het uit; Thomas liet het toetsenbord los en sloeg zijn armen losjes voor zich, terwijl Jonathan reflexmatig op de schifttoets drukte om te rennen. ‘Wat doe je? Ren, mongool!’
Thomas greep snel genoeg weer naar de toetsen en drukte op de ‘w’ om vooruit te gaan. Het ruisen dat uit de stereo-installatie kwam, werd luider. Het beeld vertroebelde en vaag konden ze de omtrekken van de gezichtloze man onderscheiden.
‘De andere kant,’ brulde Jonathan, met een stem als een bas. ‘Ben je dom of zo?’
‘Ik breek tenminste geen banken doormidden,’ wierp Thomas al lachend tegen, en keerde de koers van het videospelpersonage om.
Het gesprek viel stil; de bestuurder liet het personage het pad volgen en verzamelde de ‘pagina’s’. Jonathan had de shifttoets ondertussen losgelaten en ze wandelden gestaag voort. Ze vonden een blad papier bij ‘de enkele auto’ en in ‘de tunnel’. De muziek werd weer eens enger.
Wat verderop begon Thomas met het licht van de digitale zaklantaarn te spelen. Het flikkerde.
‘Hou daar ‘ns mee op!’ zei Jonathan.
‘Oké,’ zei de ander. Maar toen het licht nog een maal aan en uit ging, was daar weer het geluid van hun verschijnende tegenstander en zagen ze hem recht voor zich staan. Ze schreeuwden. Thomas zette het personage meteen in beweging, maar moest de ander even aansporen om op de shifttoets te drukken: ‘Rennen, rennen, rennen!’
Ze vluchtten een tijdje, keken naar achteren en … hoorden het geluid weer. Beiden slaakten een lichte kreet en meteen renden ze – in het computerspel, althans – weg. Omdat de zaklantaarn een bepaalde tijd aangelegen had, viel deze uit en daardoor kwamen onze twee helden in het donker te zitten.
‘Oh, nee,’ zei de shifttoetsindrukker. ‘Het hek!’
Thomas probeerde om te keren, maar dat was een domme fout; hoewel er geen geluid weerklonk, stond ‘Slender Man’ recht voor hen en het beeld ging in ruisen op, met enkel nog het ‘geen gezicht’ van hun vijand in het midden.
Het hield abrupt op en het computerscherm toonde het menu van het spel weer. Ook de muziek van het menu speelde weer. De speler op de stoel deed meteen het licht weer aan.
‘Goed gedaan, hoor,’ zei Jonathan ironisch, al dan niet sarcastisch. ‘Nu bestuur ik ‘r!’

[Christian Damen]

Het ruisen op het scherm werd sterker, uit de stereo-installatie luider en vaag kon je de omtrek van de gezichtloze man onderscheiden.

de 'en' is onlogisch: nu impliceer je een verband tussen het horen en het zien, dat is er niet ;-)

shifttoetsindrukker ^^ goed woord

Algeheel: Leuk gedaan, goede spanning ook op zich (net als 2A)

Vond het alleen jammer dat je het niet vanuit Slenderman hebt geschreven ;-) Leek me best wel wat, een eenzame figuur, onbegrepen door de wereld; het enige wat hij wilt, is een knuffel.

[Demon]

Ja, dat had ik me ook bedacht, maar Slenderman op zich is een vaag schepsel en er mijn eigen interpretatie aangeven leek me wat té. Ik heb wel wat opgezocht en weet dus wel wat meer. Maar, maar... Oké, ik heb geen argumenten. xd Ik wist gewoon niet erg goed hoe ik vanuit Slender Man (ja, ik heb juist even gekeken dat is dus wel zo geschreven. o: -fail-) moest schrijven. Als je wilt, kan ik het eens proberen.

Shifttoetsindrukker is inderdaad een fantastisch goed woord. xd Lijkt het je geoorloofd dat eigenlijk wel te gebruiken? Ik twijfel of de Nederlandse taal het wel toestaat.

Stel nu, dat je een snee die tussen een oor en een oog staat verbindt... Dan is er toch wel een verband?
Nja. Maar heb wat over die zin gestruikeld. Ik pas 'm even aan.
Wil iemand trouwens een foto van die in tweeën "gezeten" bank? :3

[Blieje]

Hihi, weer een computerspel!

Wel leuk bedacht, het is toch weer hetzelfde, maar toch ook niet. Allebei fantasy- achtig maar toch op een andere manier. Leuk gedaan!

Groetjes Blieje

[masterbreel]

Omdat het zo virtueel is mis ik wel wat spanning. Toch is deze best wel spannend door de reactie van je HPs. Leuk gedaan!

[ROMEH]

Wat ik zoooo ontzettend leuk vind aan dit verhaal is, dat het werkelijk kan gebeuren! Ik zit ook zo met m'n vriendinnen achter m'n iPad Slenderman te spelen. De reacties van die jongens, geweldiggggg. De verbeterde versie is echt perfect. Je weet de spanning er in dat stuk goed in te brengen.

[Demon]

Verbeterde stuk is gewoon "Slender Man" zo geschreven en het "en" dingetje weggewerkt, hoor. :p Er is niet echt veel veranderd.
En bedankt voor de reacties. o: Was eigenlijk nooit echt de bedoeling er zo veel spanning in te steken; heb gewoon, inderdaad, geschreven zoals het een beetje gespeeld word als wij samen zijn. :p

[Christian Damen]

Waarom is de subtitel eigenlijk 'the eight pages' ?

[Demon]

Dat is de naam van het spel. http://www.parsecproductions.net/slender/.

[Christian Damen]

Hahaha! Ze hebben er een spel van gemaakt!!!

[Demon]

Ja, daarover ging mijn stuk? Dacht je dat ik een niet-bestaand spel ging gebruiken? :p Daarom heb ik dit gedaan. Als het niet had bestaan, had ik inderdaad uit Slender Man's perspectief geschreven. :p

[Christian Damen]

Nee nu begrijp ik dat :P Dacht dat het een bedacht spel was xD

Ik ken alleen het slenderman gebeuren van die edit-picture wedstrijd :P Weeeer wat geleerd ^^

[Demon]

Ja. xd Dat ken ik ook. Hij is vooral beroemd geworden vanwege dit spel. Er zijn ook veel spin-offs gemaakt. :p Moet je maar eens opzoeken. Het is echt een enerverend spel. o:

[Christian Damen]

Ben het al aan het downloaden :p

[Demon]

Ik raad je aan het superdonker te maken en een headphone te gebruiken (of anders surround sound. xd)

[Christian Damen]

heb surround met bass, trilt alles nog lekker mee ook :p

[Christian Damen]

Mweh, het is een beetje traag :P En games zonder peripheral view krijg ik hoofdpijn van :(

[Melian]

Volgens mij heb ik een iets andere mening dan de vorige reacties. Ik voelde er vrij weinig bij, misschien ook omdat ik allang geen gamer meer ben en het spel niet kende. Ik vind vooral dat het stuk wat chaotisch aandoet. De helft van de tijd begreep ik niet of het nou in het spel of in het echt gebeurde, bijvoorbeeld dat met die zaklantaarn, en ik vind 'shifttoetsindrukker' ook een beetje onhandig. Het is zo'n lang woord en ik wist ook niet op wie het sloeg. Daarbij vond ik de constante aanhalingstekens een beetje storend, zoals hier:

Ze vonden een blad papier bij ‘de enkele auto’ en in ‘de tunnel’.

Begrijp ik het goed dat dat locaties in het spel zijn? Ik zou ze hoe dan ook weglaten, omdat ze voor mij de zin heel vreemd opbraken.
Sommige woordcombinaties wrongen naar mijn idee een beetje, zoals:

‘De andere kant,’ gilde Jonathan, met een stem als een bas. ‘Ben je dom of zo?’

Gillen en basstem? Ik zou er 'brullen' of iets in die trant van maken, want bij gillen stel ik me een hoge toon voor.

Slechts het schijnsel van de computer bracht wat licht teweeg.

Ik weet niet of je licht teweeg kan brengen.

Wat ik dan weer wél leuk vind, is de dialoog tussen de twee jongens. Daar kon ik me enigszins in inleven, omdat ik weet hoezeer je in zo'n spel kan duiken en hoe fanatiek mensen dan worden (ik heb eindeloos tegen mijn scherm zitten schreeuwen toen ik nog Keizer Kuzco en Asterix&Obelix speelde). Dus daar een compliment voor, voor de rest ben ik niet zo overtuigd. :)

Liefs,
Melian

[Demon]

'Shifttoetsindrukker' slaat op Jonathan. Er zitten volgens mij wel genoeg verwijzingen in hoor.
"..., terwijl Jonathan gehurkt naast hem zat, zijn vinger op de shifttoets,..."
"...terwijl Jonathan reflexmatig op de schifttoets drukte om te rennen."
En nog wel een paar. ^^
Ik heb de twee laatste foutjes verbeterd, maar denk dat ik de aanhalingstekens zal laten staan. Eerst wilde ik de plaatsnamen eerlijk gezegd in het Engels vermelden, omdat dat feitelijk de originele namen zijn, maar heb maar besloten om het te vertalen. Als je het spel wilt spelen staat er hier een link. ;p Of er zijn genoeg mensen die hun spel op YT geüpload hebben, als je dat liever hebt. Als je het wilt zien natuurlijk. Je bent vrij als Amerika om te doen wat je wilt. ;D
En zoals ik al gezegd heb, heb ik het dialoog geschreven zoals wat vrienden zich gedroegen tijdens het spelen. Dus, nja.
Wat vind je er zo chaotisch aan? Dat er geen duidelijk verschil tussen spel en werkelijkheid? Wil ik wel eens naar kijken hoor.

[Melian]

Misschien lag het aan het feit dat ik het nogal laat las, dat ik daarom niet begreep op wie de shifttoetsindrukker sloeg. Blijft het feit dat ik het een lang woord vond waar ik even over struikelde. Juist omdat het zo'n vreemd woord is haalde het me even uit de tekst.

Vooral het stuk met de zaklantaarn vind ik chaotisch en verwarrend, daar begreep ik echt niet of dat nou in het spel is of niet. Ik vermoed van wel, maar ik weet het dus niet zeker. Verder vind ik je interpunctie wat rommelig, door de aanhalingstekens steeds, de tussenstukjes met - en de ... Ik heb het verhaal net nog eens gelezen en het kwam al een stuk minder chaotisch over, maar dat ligt waarschijnlijk aan het feit dat ik het nu overdag lees en de context beter kende.

Het zal mijn genre wel niet zijn, denk ik. :)