Zijn de columns een beetje uit? Toegegeven, ik heb schandalig lang niets geschreven. Ik ben ergens mee bezig! Dit fietst er even tussendoor:
Mijn broer heeft de gewoonte om bij alles wat hij eet eerst zorgvuldig op de verpakking te kijken wat er allemaal inzit, voordat hij het in zijn mond stopt. Op zich niet onverstandig, maar ik heb die gewoonte niet. Vooral niet, omdat ik van het meeste niet eens weet wat het is. Als je bij een dokter bent en hij zegt dat hij je een prik wil geven waarmee hij formaldehyde en thiomersal in je bloed gaat spuiten dan zeg je liever: “Nou, nee, doe maar niet…” Je hebt geen idee wat het is, maar het klinkt niet fijn en als ik dat soort onappetijtelijke termen lees op de achterkant van de verpakking van mijn filet americain dan ga ik misschien wel geen filet americain meer eten. Dat zou toch zonde zijn. (Vooral omdat ik daar nooit wat van gekregen heb.)
Nee, behalve de houdbaarheidsdatum lees ik nooit wat er op verpakkingen staat. Uitzondering op de regel vormde mijn lunch vandaag, waarbij mijn oog toevallig viel op de tekst op een karnemelkpak van Campina. (Ze zullen het me vast niet kwalijk nemen dat ik zo reclame voor hen maak.)
“Op BOER EN LAND boerderijen gebeurt iets heel bijzonders.” Dan word je toch wel nieuwsgierig. Ik weet niet beter of op ‘BOER EN LAND’-boerderijen worden gewoon koeien gemolken. “Daar dollen koeien vrij in de wei en zie je weidebloemen en klavers. Dat proef je in onze pure zuivel die met liefde en aandacht is gemaakt.” Hmm. Ik heb weleens koeien in een wei zien staan, maar ze gaven me niet de indruk dat daar nou echt ‘gedold’ werd. Überhaupt vraag ik me af of koeien in staat zijn om te ‘dollen’. Ze lijken daarvoor niet echt genoeg energie te hebben: ze zijn te druk met kauwen. Weidebloemen en klavers, blijkens de tekst. Of althans, die zie je in ieder geval. Er staat niet bij of de koeien ze ook echt eten. Als dat niet zo is, zie ik niet in hoe je dat zou kunnen proeven en als het wel zo is, weet ik niet of dat lekker is, klaversmaak in je melk. Dat het met liefde gemaakt is, vind ik persoonlijk niet zo interessant. Dat het met aandacht gemaakt is des te meer! Ik verbaas me erover dat ze dat op het pak zetten. Ik bedoel, als die boer even niet oplet, spuit ‘ie zo naast de emmer met die uier. Dat is toch zonde. Of hij laat de klopmachine te lang aanstaan: voor je het weet is het slagroom. Nee, daar mogen we toch wel van uitgaan, dat het met aandacht gemaakt is. Op zijn minst.
“Onze biologische boeren,” lees ik vervolgens (ik dacht toch dat landbouw ooit biologisch was, niet de boeren) “hebben hun hart op de goede plek: op 140 plekken verspreid door ons land.” Om gezondheidsredenen betwijfel ik toch of dat daadwerkelijk goede plekken zijn voor een hart. Waar is dat dan bijvoorbeeld? In een ziekenhuis lijkt me wel zo hygiënisch, maar zelfs dan vraag ik me af of zo’n letterlijk harteloze biologische boer zijn werk wel goed kan doen. Overigens vraag ik me af wat het belang is van de plek van het hart van een biologische boer, wat de consument betreft. Als zijn handen maar op de goede plek zitten.
“Ben jij benieuwd naar het persoonlijke verhaal achter de melk voor dit product? Ga naar http://www.CampinaBoerenland.nl en voer de houdbaarheidsdatum en productiecode van deze verpakking in.” Deze passage heb ik twee keer gelezen. Vervolgens heb ik met mijn eigen logica het een en ander beredeneerd over de persoonlijkheid van melk. Tenslotte besloot ik een kijkje op de site te nemen. Ik volgde de instructies en klikte vervolgens op de veelbelovende knop ‘zoek de boer’. Ik kwam uit bij Sytse en Tiertsje uit Elahuizen. Zoek je ‘de boer’, vind je er twee. Geweldig. Ik weet nu redelijk het ‘persoonlijke’ verhaal van deze twee ongetwijfeld hartstikke aardige Friezen en hoe zij naast honderdduizenden andere pakken ook mijn pak tot stand hebben gebracht, maar het woord ‘melk’ komt niet eens in het verhaal vóór. Dat komt omdat melk geen persoonlijkheid heeft en daarmee ook geen persoonlijk verhaal. Campina, zet niet van die domme dingen op je pak.
Het meest aparte wat er op het pak staat, moet toch wel de verzekering zijn dat deze verpakking ‘klimaatneutraal’ is. Van Dale heeft er in ieder geval nog nooit van gehoord. Het aardbolletje dat er naast zweeft kijkt in ieder geval erg blij. Betekent ‘klimaatneutraal’ dat dit melkpak geen duidelijk standpunt heeft ingenomen inzake de discussie over de klimaatverandering? Zijn er andere melkpakken (zonder plastic doppen bijvoorbeeld) met milieuactivistische spandoeken erop geprint? Of pakken met de volgende tekst: “Dit pak is op onbiologische, klimaatonvriendelijke wijze geproduceerd met onrecyclebaar materiaal. Dit vinden wij prima zo,”? In dat geval zou het logisch zijn, eindelijk eens een klimaatneutraal pak. Dat gezeur van al die andere pakken.
“Heeft u vragen of opmerkingen…” Ja, nu u het toch vraagt (en mij opeens weer wel met ‘u’ aanspreekt), ik heb een vraag: wat is nou toch weer klimaatneutraal?
Deze verpakking is klimaatneutraal
Haha goed beschreven. Het is een gewoonte om te lezen wat er allemaal in een product zit, nu jij het beschrijft sta ik er echt bij stil!
Geniet van de kleine dingen in het leven.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.