In Memoriam

[Melian]

Bij het autoplaatje. :)
___



De taxichauffeur had duidelijk zin in een babbeltje. Zelfs toen de oude Ford over een stuk onverharde weg hobbelde en Casey nerveuze blikken op zijn cameratas wierp, hield de man niet op met praten. Hij was halverwege een uitgebreid verhaal over de eerste keer dat hij zijn rijbewijs probeerde te halen, toen eindelijk het dorpje aan de horizon verscheen.
Casey herkende het van de foto’s uit zijn moeders album; tegelijkertijd moest hij zoeken naar de gelijkenissen. Ook hier, in een uithoek van Tennessee, sijpelde de moderne wereld langzaam door en veranderde het landschap. Lantaarnpalen en de telefoonlijn wezen de weg naar het marktplein, waar de bleke baksteenhuizen in een cirkel omheen lagen. Casey weerstond de beroepsmatige drang om er een foto van te maken en viste zijn portemonnee uit zijn jaszak.
Nadat hij de taxichauffeur een ruime fooi had gegeven, haalde de man zijn weekendtas voor hem uit de achterbak. Casey sloeg de band over zijn schouder en liep langzaam over het marktplein richting het rustieke hostel, waar hij voor vijf nachten een kamer gereserveerd had. Vijf nachten en zeven dagen om de sfeer in zijn vaders geboortedorp op te snuiven. Vijf nachten en zeven dagen om moed te verzamelen en foto’s te maken.
Er hing een bel naast de voordeur van het hostel. Casey trok eraan, voordat hij nog van gedachten veranderde en zich terug naar de taxi draaide. De deur ging direct open.
‘Meneer Morgan?’ De eigenaresse glimlachte. Ze stak haar hand naar hem uit en stelde zichzelf voor als Jessica Perry. ‘Uw kamer is deze kant op.’
Zoals Casey al verwacht had, was de kamer weinig meer dan vier muren en een bed. Hij werd blij verrast door de aangrenzende badkamer en plensde direct een paar handenvol water in zijn gezicht. Iets van de loomte door de taxirit verdween. Met hernieuwde energie ritste Casey zijn cameratas open, controleerde de toestand van zijn Nikon en hing zorgvuldig de band om zijn hals. Nu nog een baseballpetje en hij leek helemaal op een toerist. Casey fronste. Dat was niet de bedoeling, maar hij kon zijn camera onmogelijk achterlaten.
Jessica Perry keek op van haar boek toen hij de lobby betrad. ‘Kan ik iets voor u doen?’
‘Ik vroeg me af of er een wandelpad is naar de Lovers’ Glade.’ Zodra hij de woorden uitsprak, voelde Casey de bekende tinteling in zijn maag, die hem vertelde dat hij iets op het spoor was. Sinds de ontdekking van zijn moeders fotoalbum kwam de tinteling vaker voor.
‘Natuurlijk. Ik heb hier een kaart, momentje.’ De vrouw rommelde in een stapel papieren achter de balie en hield hem uiteindelijk een groene folder voor. ‘De route naar Lovers’ Glade staat aangegeven in het geel. Langs het pad vindt u ook paaltjes.’
Casey bedankte haar, nam het foldertje aan en verliet het hostel. De route met de gele paaltjes begon in het dorp, de aanwijzingen voerden hem vanaf het marktplein richting de loofbossen die de bebouwde kom omsloten. Het was koel onder de bomen; Casey ademde diep in en de frisse geur van ongerepte natuur veegde het stadsstof uit zijn lijf.
Na een wandeling van een uur, misschien meer, viel er plots zonlicht op Casey’s hoofd. Hij knipperde verrast met zijn ogen en zijn hart sloeg een slag over. Een enigszins verweerd bordje voor zijn neus vertelde hem dat hij de plaats van bestemming had bereikt. Lovers’ Glade – In Memoriam Riley Morgan, 1918–1944. Met plots trillende vingers bracht Casey zijn camera omhoog en knipte een foto.
Twee stappen verderop stond de auto. Het was een oude Chevy-truck uit het jaar 1938, toentertijd de meest modieuze auto van het land. Inmiddels leek de wagen onderdeel van de ongerepte natuur. Roest en mos streden om voorrang op de ooit blauwe motorkap, kruipplanten wikkelden zich om de radiator en een familie veldmuizen had een nest gebouwd in de lege gaten van de koplampen. Casey durfde niet dichterbij te komen uit angst de stilte te verstoren; hij hurkte naast het bordje en reikte naar zijn camera.
Toen hij door de lens keek, was het alsof hij zijn ouders kon zien. Zijn vader achter het stuur, een jonge man met een lok bruin haar over zijn voorhoofd die hij steeds nonchalant naar achteren wierp, en zijn moeder ernaast, met de pretlichtjes in haar ogen die Casey zo goed kende. Ze waren gelukkig; Amerika was nog niet in oorlog, Riley hoefde zijn vrouw nog niet te beloven om te blijven leven. Hij hoefde zijn belofte nog niet te breken.
Een vreemd besef bekroop Casey. Hij liet de camera zakken en keek naar de auto, keek ernaar zonder te zoeken naar de beste hoek voor een foto. Hier was Riley’s verhaal geëindigd, hier had hij besloten om de oproep van het leger na te komen en te vechten. Casey’s verhaal echter was hier begonnen. Op de achterbank van zijn vaders Chevy, in die ene nacht die zijn ouders zichzelf gunden voordat Riley vertrok. Hij was nu al ouder dan zijn vader ooit geweest was.
Met een plechtig gevoel hief Casey de camera weer op en maakte de foto. Daarmee, wist hij, was het album van zijn moeder eindelijk vol.

[Demon]

Och, God, wat ligt het niveau hoog - van mij niet, maar ja. xD Nu, ja, ik weet niets van auto's en welk merk of welke naam je ook geeft, ik kan me er moeilijk iets bij voorstellen (geen kritiek hoor, gewoon domme ik). Nja, veel kritiek kan ik ook niet geven. De gevoelens komen ook goed naar boven. Daarom kan ik moeilijk zeggen dat het "leuk" was. :p

[Christian Damen]

Ik ben geninja'ed door de site: Stond 5 mins te uploaden en toen had Demon al gereageerd xD

Hij was halverwege een uitgebreid verhaal over de eerste keer dat hij zijn rijbewijs probeerde te halen toen eindelijk het dorpje aan de horizon verscheen.
komma voor toen, geeft meer rust in de (lange) zin

Iets van de loomte door de taxirit verdween.
Lelijke zin. misschien iets als 'Iets van de loomte die de taxirit had achtergelaten verdween.' mooier? Je snapt waar ik heen wil? :p

‘Ik vroeg me af of er een wandelpad is naar de Lovers’ Glade.’
Daar zie je een goede reden om " te gebruiken voor quotes ipv '

Casey ademde diep in en de frisse geur van ongerepte natuur veegde het stadsstof uit zijn lijf.
niet van zijn lijf?

Was die auto een chevy-truck? :D Ik had zelf geen idee dus noemde het maar een kever met een hippe gril xD

Okay, ik heb hier 1 heeeeeel groot probleem:P

Vader is gestorven in 1944, dus is casey verwekt ergens tussen 1939 en 1944, yes? Hij zegt zelf dat hij ouder is dan zijn vader ooit geweest was, dus minstens 30.
Hij komt echter wel op me over als een enigszins virale man nog, hoogstens 40. Dus speelt dit zich ongeveer af in 1980-1985?
Dan is mijn probleem: In die tijd zagen computers er nog zo uit: http://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9 ... P1qmSrW0Vg
En zou de hostel eigenaresse dus nooit zon duur apparaat gebruiken, zeker niet als ik je beschrijving van het hostel goed volg (low budget/klein).

Dus, kun je die voor me ophelderen? :p

Verder leuk verhaaltje, beetje traagjes echter, er gebeurt niet echt iets, het is als een kabbelend beekje, niet onprettig maar het wordt snel saai :p

[Christian Damen]

Waar is trouwens jouw 2C? :O

[Melian]

Oh fuck, je hebt gelijk over die computers. Shiiiiit, ik ben een idioot. Ik had eerst in mijn hoofd dat het verhaal zich in onze tijd afspeelde en het over zijn grootouders ging, maar dat klonk toen raar, en ik heb die computer er niet uitgehaald. *fail* Ik pas het zo aan.
Er moet dus boek staan. :P

Iets van de loomte door de taxirit verdween.
Lelijke zin. misschien iets als 'Iets van de loomte die de taxirit had achtergelaten verdween.' mooier? Je snapt waar ik heen wil? :p

Jep, ik had eerst ook zoiets, maar ik heb al teveel woorden. :')

Casey ademde diep in en de frisse geur van ongerepte natuur veegde het stadsstof uit zijn lijf.
niet van zijn lijf?

Nope. Hij ademt in, dus de geur komt als het ware zijn hele lichaam binnen en verdringt het stof. Het is meer een metafoor dan iets om letterlijk te nemen.

Was die auto een chevy-truck? :D Ik had zelf geen idee dus noemde het maar een kever met een hippe gril xD

Ik heb het gegoogled. :p

‘Ik vroeg me af of er een wandelpad is naar de Lovers’ Glade.’
Daar zie je een goede reden om " te gebruiken voor quotes ipv '

Mwah. Ik vind het niet storend.

Verder leuk verhaaltje, beetje traagjes echter, er gebeurt niet echt iets, het is als een kabbelend beekje, niet onprettig maar het wordt snel saai :p

Leuk verhaaltje klinkt niet bijzonder positief. Waarom vind je dat er niet echt iets gebeurt? Het is geen actiescène, maar Casey voelt wel daadwerkelijk iets. Kwam blijkbaar niet over. :P

En mijn 2C is in embryovorm blijven liggen, helaas. Teveel aan mijn hoofd.

@Demon: je moet toch niet per se weten hoe een Chevy-truck eruitziet om je er iets bij voor te stellen? Het is een truck, klaar. xD Dat de gevoelens goed naar boven komen, is fijn om te horen. :)

[Christian Damen]

Het is niet bijzonder negatief ook :P Het is gewoon... Tsja, de schrijfstijl en alles is wel prima, maar wat er gebeurt trekt me gewoon niet zo. Ik hoef niet overal actie in te vinden ofzo, maar het loopt allemaal al vanaf regel nummero 1 in dezelfde richting, al helemaal als je de titel in gedachten houdt. En dan gebeurt er niet echt iets verder, ik lees het beekje dat in de richting van het einde dat ik verwacht kabbelt, zeg maar.

Dat hij iets voelt lees ik wel, maar kwam niet op me over. Maar dat kan ook algeheel aan mij liggen :P

[Blieje]

Leuk verhaaltje! Eigenlijk niks op aan te merken.

[MarquiseCarabas]

Ik ben het niet helemaal met Chris eens: het verhaal 'kabbelt' weliswaar een beetje maar je komt wel steeds meer over de situatie te weten. In het begin heb je een vaag idee, aan het eind een vrij volledig beeld. Een stuk actie of een scherpe twist zou misschien meer opvallen, maar je hebt het niet per se nodig. Ik vind het een mooi, beeldend geschreven verhaaltje!

Wat losse opmerkingen:

Ik was even verward door de naam. Ik ken Casey als een meisjesnaam, waardoor ik even dacht dat de cameratas van de chauffeur was, wat niet logisch was. Dat is het gevaar van unisex namen denk ik.

Het rustieke hostel: ik vind 'rustiek' een woord voor in een reclamefolder, een tamelijk nietszeggend woord dat van alles kan betekenen. Een iets concreter beeld zou ik hier mooier vinden, helemaal omdat je overal sfeervolle concrete beelden gebruikt.

Vijf nachten en zeven dagen, hoe werkt dat? Ik kan toch echt maar zes dagen om vijf nachten heen plakken...

voordat hij nog van gedachten veranderde en zich terug naar de taxi draaide.
Het lijkt de de zin alsof hij dit daadwerkelijk doet, maar ik begrijp dat hij snel aanbelt om zich niet te kunnen bedenken. Dat komt beter over als je bijvoorbeeld schrijft 'voordat hij van gedachten kon veranderen'.

In het stukje in zijn kamer viel het me op dat je Casey's naam vrij vaak herhaalt. Het stoort niet heel erg, maar het viel me op omdat ik zelf het liefst de naam pas herhaal als het echt nodig is, en omdat hij hier de enige persoon is kan de tweede en misschien ook de derde net zo goed vervangen worden door 'hij'. Is deels wel persoonlijke mening.

vanaf het marktplein richting de loofbossen
Ik heb een persoonlijke afkeer tegen het gebruik van 'richting' op deze manier. Het schijnt officieel wel te mogen, maar ik gebruik zelf liever 'naar' (hoewel die vooral past als je er ook daadwerkelijk aankomt, maar dat is hier al zo in de volgende zin) of anders 'in de richting van'. 'Richting' als voorzetsel voelt voor mij gewoon niet logisch.

Ik vind het zonlichtmoment een beetje raar. Na even denken begrijp ik dat hij niet meer onder de bomen loopt en dus bij de Glade is, maar het plotselinge verschijnen van het zonlicht blijft dan raar, je kijkt toch als het goed is wel een beetje uit je doppen als je wandelt en ziet dus dat het bos verderop afloopt. (En meestal komt er ook wel wat zonlicht door de bomen.) Kortom: het feit dat het plotseling is, maakt het raar.

Dat hij vervolgens die foto maakt vind ik dan wel weer erg mooi, je weet dat dit niet de foto is waarvoor hij komt dus het is echt die beroepsdeformatie die even boven komt drijven. Leuk.

Inmiddels leek de wagen onderdeel van de ongerepte natuur.
Vind ik niet helemaal mooi. Deels omdat 'ongerepte natuur' even eerder ook al voorkomt (hoe opvallender de uitdrukking, hoe meer een herhaling opvalt), deels omdat ik natuur met een auto erin niet ongerept kan noemen, hoe lang de auto er ook staat. (Natuur met aangegeven wandelroutes ook niet, maar dat terzijde, dat bedenk ik nu pas dus stoorde niet.) Iets als 'wilde natuur' zou ik hier logischer vinden.

Ze waren gelukkig;
Klein zeurpuntje: dubbele punt zou ik hier beter vinden passen.

hier had hij besloten om de oproep van het leger na te komen en te vechten.
Kom je een oproep na? Ik vind het niet logisch klinken. Je kan een belofte nakomen of een oproep... beantwoorden? Er op ingaan? Iets in die richting.

Ik vind het een mooi detail dat hij zijn ouders voor zich ziet in de auto, terwijl hij zijn vader nooit kan hebben gezien (behalve foto's dan waarschijnlijk). Het leest eerst alsof hij ze wel beide gekend heeft, maar als je later terug kijkt, klopt het nog steeds. Mooi gedaan.

Zo. Je merkt dat ik graag over details zeur, maar zoals ik al in het begin zei: Rustig, maar mooi en beeldend verhaaltje.

[Melian]

Hey, ik vind het juist fijn als je over details zeurt. :) Ik zie dat sowieso niet als zeuren, maar als grondig lezen.

Vijf nachten en zeven dagen, hoe werkt dat? Ik kan toch echt maar zes dagen om vijf nachten heen plakken...

Uh... Ik kan niet tellen? xD Je hebt gelijk.

In het stukje in zijn kamer viel het me op dat je Casey's naam vrij vaak herhaalt. Het stoort niet heel erg, maar het viel me op omdat ik zelf het liefst de naam pas herhaal als het echt nodig is, en omdat hij hier de enige persoon is kan de tweede en misschien ook de derde net zo goed vervangen worden door 'hij'. Is deels wel persoonlijke mening.

Ik denk dat ik de tweede verander in 'hij'. De derde is meer voor effect, maar je hebt gelijk dat drie keer in één alinea overbodig is.

Ik heb een persoonlijke afkeer tegen het gebruik van 'richting' op deze manier. Het schijnt officieel wel te mogen, maar ik gebruik zelf liever 'naar' (hoewel die vooral past als je er ook daadwerkelijk aankomt, maar dat is hier al zo in de volgende zin) of anders 'in de richting van'. 'Richting' als voorzetsel voelt voor mij gewoon niet logisch.

Ik weet dit nooit zo goed. Het zou ook een germanisme kunnen zijn, ik heb daar nogal een handje van, aangezien ik tegenwoordig vooral Duits spreek. Ik zal het eens navragen.

Ik vind het zonlichtmoment een beetje raar. Na even denken begrijp ik dat hij niet meer onder de bomen loopt en dus bij de Glade is, maar het plotselinge verschijnen van het zonlicht blijft dan raar, je kijkt toch als het goed is wel een beetje uit je doppen als je wandelt en ziet dus dat het bos verderop afloopt. (En meestal komt er ook wel wat zonlicht door de bomen.) Kortom: het feit dat het plotseling is, maakt het raar.

Mee eens, de overgang is te abrupt. Had ik nog niet bij stilgestaan.

Inmiddels leek de wagen onderdeel van de ongerepte natuur.
Vind ik niet helemaal mooi. Deels omdat 'ongerepte natuur' even eerder ook al voorkomt (hoe opvallender de uitdrukking, hoe meer een herhaling opvalt), deels omdat ik natuur met een auto erin niet ongerept kan noemen, hoe lang de auto er ook staat. (Natuur met aangegeven wandelroutes ook niet, maar dat terzijde, dat bedenk ik nu pas dus stoorde niet.) Iets als 'wilde natuur' zou ik hier logischer vinden.

Dat is juist de tegenstelling. Ik heb dat expres herhaald omdat het zo raar is. Misschien is het een beetje té raar, maar het was wel de bedoeling dat die opmerking opvalt.

hier had hij besloten om de oproep van het leger na te komen en te vechten.
Kom je een oproep na? Ik vind het niet logisch klinken. Je kan een belofte nakomen of een oproep... beantwoorden? Er op ingaan? Iets in die richting.

Dit is een germanisme. Soms weet ik gewoon echt niet meer of iets alleen maar in het Duits mag of dat het ook Nederlands is. :/

In het begin heb je een vaag idee, aan het eind een vrij volledig beeld.

Dit was de bedoeling! Bedankt dat je dat zegt, is er toch iets overgekomen. :)

[Christian Damen]

Ik heb een persoonlijke afkeer tegen het gebruik van 'richting' op deze manier. Het schijnt officieel wel te mogen, maar ik gebruik zelf liever 'naar' (hoewel die vooral past als je er ook daadwerkelijk aankomt, maar dat is hier al zo in de volgende zin) of anders 'in de richting van'. 'Richting' als voorzetsel voelt voor mij gewoon niet logisch.

Ik weet dit nooit zo goed. Het zou ook een germanisme kunnen zijn, ik heb daar nogal een handje van, aangezien ik tegenwoordig vooral Duits spreek. Ik zal het eens navragen.

Nee dit mag gewoon in het nederlands hoor :p (http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1328/) Ik gebruik het zelf ook vaak zo. Ik vind het wel mooi :angel

Inmiddels leek de wagen onderdeel van de ongerepte natuur.
Vind ik niet helemaal mooi. Deels omdat 'ongerepte natuur' even eerder ook al voorkomt (hoe opvallender de uitdrukking, hoe meer een herhaling opvalt), deels omdat ik natuur met een auto erin niet ongerept kan noemen, hoe lang de auto er ook staat. (Natuur met aangegeven wandelroutes ook niet, maar dat terzijde, dat bedenk ik nu pas dus stoorde niet.) Iets als 'wilde natuur' zou ik hier logischer vinden.

Dat is juist de tegenstelling. Ik heb dat expres herhaald omdat het zo raar is. Misschien is het een beetje té raar, maar het was wel de bedoeling dat die opmerking opvalt.

Ik vind het ook wel passen; de auto staat er zo lang, dat de natuur er overheen is gegroeid, de auto een deel is geworden van de natuur zelf, waardoor het dus (weer) ongerept is.

[MarquiseCarabas]

Die taaladviespagina had ik ook gevonden, blijkbaar ben ik ouderwets (agz het gebruik als voorzetsel volgens hen vrij nieuw is)

Dat andere ligt dan waarschijnlijk vooral aan een verschil in interpretatie van 'ongerept' en hoe lang er niemand aan mag zijn gekomen voor je het zo noemt. Voor mij voelt het woord daar niet logisch (dat ligt niet per se aan de herhaling, daardoor viel het me alleen meer op), maar het is inderdaad een kwestie van hoe je het opvat.

En ik noem ook graag de positieve dingen, anders ga je nog denken dat ik het niks vind

[Christian Damen]

Ik denk dat we wel dezelfde definitie hanteren :P Een auto in de natuur is per definitie niet meer ongerept. Maar ik interpreteer de tekst hier meer als dat het ding er zo lang staat dat het net zo goed natuur zelf had kunnen zijn. Juist omdat het per definitie niet kan, maak je dat wat je wilt zeggen sterker. Vind ik :p

[Raages]

In de bovenstaande opmerkingen kan ik mij ook wel vinden. Hoewel ik "richting" beter vind dan "naar" de loofbossen. Het is namelijk in het dorp staand nog helemaal niet zeker dat het pad ook bij die bossen uitkomt.