Twilight the mistery of the white horse

[paardkirsten]

Hoi iedereen, ik ben bezig met een verhaal, met de naam Twilight. Niet de vampieren twilight maar een anderen.ik heb nu 2 hoofdstukken
het verhaal gaat over een weeskindje Moon, dat ooit is weggelopen van het weeshuis, en is gaan wonen in een oude boomhut van iemand. OP een dag vind ze een paard wild rondzwerfen in de natuur. Ze neemt het paard mee en bouwt een weitje met een stalletje. Maar dan word het paard gevonden door de politie, en word het meegenomen. Of moon het paard nog terug krijgt??
Dat moet je maar lezen
hier zijn de hoofdstukken:

Hoofdstuk 1
De nacht van de ramp:

Moon ligt op haar rug naar de sterren te kijken. 'Wat zijn ze toch mooi, zo wit en glinsterend." ze glimlacht ,,Net zo wit als mijn huid' ze draait zich om. Daar ligt ze dan, in haar kleine bedje gemaakt van bladeren. Ze woonde hier al heel lang, zo lang als ze zich kon herrineren. Ze wist nog goed hoe ze aan het boomhuis kwam, ze had het gekregen op haar 6de verjaardag. Vroeger was het mooi, maar nu, nu was alles rot en lelijk. ze zuchtte, ze dacht nog vaak terug aan haar ouders. haar ouders leken of haar, of andersom, zij leek op haar ouders. nu was ze alleen, niemand die haar nu nog beschermde. terwijl ze uit bed klom besloot ze een wandelingtje te gaan maken.

Voor ze weg ging trok ze haar vest aan, vervolgens klom ze naar beneden. ze stapte het pad op, ze liep vaak langs deze route. Terwijl ze liep dacht ze na over de toekomst, misschien, misschien zou ze ooit nog iets geweldigs meemaken, een wonder. Aangekomen bij haar boomhut klom ze weer naar boven. zZe schudde haar kussen- die gemaakt was van mos en bladeren- op en ging slapen.

De zon scheen volop toen ze wakker werd. Het was mooi weer. Vol moed stapte kwam ze onder haar deken vandaan, ze had zin in vandaag. Als ontbijt plukte ze wat bessen. Toen ze een handje vol bessen had at ze ze op onder haar boom. ze deed alles volgens haar gewoonlijke routine: Na het ontbijt liep ze naar de openvlakte om bloemen te weven, na 4 uur weven was ze klaar en liep ze weer terug naar huis. Ze legde haar gewoven bloemen op haar bed. ze plukte weer wat bessen, en besloot terwijl ze at te gaan kijken waar de dieren waren.

Het was al donker geworden. Moon liep rond tussen de struiken toen ze iets hoorde ritselen. ze keek vluchtig om zich heen ,,Wat was dat?" Ze luisterde nog eens goed. Het leek op het getrappel van hoeven, langzaam liep ze naar waar het geluid vandaan kwam. ze schoof wat bladeren opzij, en toen zag ze het. Het mooiste wat ze ooit gezien had! Daar stond een glanzend wit paard met maanogen. ,,Waar kom jij nou vandaan?" vroeg ze verbaasd aan het paard. Het paard hinnikte als antwoord. ,,Wat ben jij mooi," zei ze bewonderend, ze streelde over de vacht van het paard. Nieuwsgierig besnuffelde het paard haar. Uit haar tas pakte moon een touw, voorzichtig schoof ze hem on de neus van het witte paard. Het paard schudde haar hoofd. Moon nam het paard mee naar haar boomhut. ,,Je hebt wel een naam nodig," zei ze bedachtzaam.

ze dacht even na ,,ik noem jou, Twiligt!" zei ze lachend. het paard schudde haar kop op en neer alsof het wou zeggen dat ze de naam mooi vond. Moon bedacht zich dat het paard een plek nodig had voor zich zelf, ze wou niet dat het zou weglopen. ze pakte een paar boomstammen en maakte een hek. ze bond de bomen aan elkaar vast met touw. Na 3 uur hard werken was ze klaar. Goedkeurend bekeek ze het resultaat ,,Wat vind jij?" vroeg ze aan Twiligt. Twiligt liep het hek binnen en begon te grazen.

Ze glimlachte, ze deed het hek dicht en controleerde of het echt goed dicht zat. Daarna viel ze in slaap, ze was zo moe dat ze meteen sliep.

ze droomde over Twiligt en de avonturen die ze nog zou gaan beleven.


Hoofdstuk 2
"Twiligt"

De volgende morgen werd Moon vroeg wakker. Ze stapte haar bed uit en ging naar Twiligt. Die stond al onrustig te wachten tot moon kwam.
"Goedemorgen meisje" zei Moon tegen Twiligt. Twiligt hinnikte vrolijk terug. Moon aaide haar even, daarna ging ze het weitje uit en ging naar de struikjes,
waar ze bessen ging plukken. Toen ze alle bessen had geplukt, ging ze ze verdelen, de ene helft was voor Twiligt, de andere helft voor haar zelf.
toen ze de bessen op had, ging ze naar haar werk laats, waar ze druk ging zitten weven, ze ging beginnen aan een deken voor Twiligt, dat had ze wel verdient

Na een paar uur hard werken was hij af. Ze ging weer terug. Toen ze terug was pakte ze de deken, en deed hem om bij twiligt. "nou wat vind je ervan meisje??" vroeg Moon, Twiligt hinnikte tevreden terug. Daarna ging moon aan het werk in het weitje. Ze begon snel aan een stalletje, want aan de lucht te zien zou het snel gaan regenen.
Ze pakte takken en vlocht die in elkaar, daarna sloeg ze palen in de grond en legde de planken ertussen.

Na 5 uurtjes hard werken was ie eingelijk klaar. Phieuw, het werken was het waard geweest. Want daar kwamen de eerste spetters al. Ze pakte twiligt bij haar halster en bracht haar naar de stal. Daarna klom ze zelf in de boom in. In de boom gaat ze snel nog even weven, haar halster was bijna af.

Toen ze klaar was met het halster, regende het nog steets.
Toch ging ze even naar twiligt toe, ze nam wat bessen en wat gras mee naar de stal.
Ze legde het eten in de stal, en deed het halster bij Twiligt om. Twiligt begon te eten.
Moon keek tevreden naar Twiligt, ergens dacht ze de merrie ergens van te kennen. Ze ging weer terug naar de boomhut. Daar ging liggen op bed, en deed een dutje.

Het was eindelijk gestopt met regenen, Moon klom uit haar bed en ging naar Twilight. Die stond nog rustig te eten. “nou meisje, ik denk dat ik je maar in de stal laat, het is veel te drassig buiten, straks maak je nog een misstap”. Moon liep door het weiland, en ging naar de struiken, ze had honger gekregen.
Ze plukten wat bessen. Terwijl ze bessen at, bedacht waar ze Twilight van kende. Niet van de wei hier vlakbij, want daar stond een zwarte merrie. Opeens hoorde ze Twilight hinniken. Snel rende ze naar de stal. Wat is er meisje?? Vroeg ze. Twilight was gaan liggen. Ze zweten. Moon ging bij haar zitten en streelde het hoofdje van Twilight. Toen zag ze opeens een glibberig vlies uit de achter kant komen. Langzaam maar zeker kwamen daar 2 beentjes in, en het hoofdje, en zo uiteindelijk het hele lichaampje van een klein veulentje. Moon ging aan de kant zodat Twilight op kon staan. Twilight likte haar veulen schoon. Het was een lief schattig klein merrietje. Haar ogen hadden een lichte verkleuring. “weetje wat” dacht Moon, ‘ik noem jou Angel, omdat je als een klein engeltje bent voor Twilight”
Moon ging snel naar haar weef plek, het was tijd om wat nieuws te gaan weven, namelijk een mooi klein halstertje voor Angel. Moon ging gauw aan de slag, maar toen ze het bijna af had, was het al weer donker geworden, en kon ze dus verder niet genoeg zien om het af te maken.
Ze ging naar bed, en toen ze lach, dacht ze nog even aan Twilight en Angel. Zachtjes hoorde ze nog het gehinnik van Twilight en de kleine schrille geluidjes van Angel. “het was een mooi stel ”dacht ze, en toen viel ze in slaap.

[nurias]

Een leuk geschreven verhaal.

Ook hier de "Beginnersles" vergelijken met je het verhaal. Let op afwisseling en het verschil tussen iets zegen en denken.

Zegen "Ik vind je aardig." Zegt haar moeder.

Denken. Ik vind haar aardig. Denkt haar moeder.

[paardkirsten]

slim

[JodieJJ]

Nurius je voorbeelden zijn niet goed. Je splitst ze in twee zinnen terwijl het allebei uit 1 zin bestaat. Dus punt vervangen door komma

[nurias]

Bedankt JodieJJ, zo leer ik ook weer wat bij

[paardkirsten]

De volgende morgen werd ze wakker door en raar geluid. "wat was dat!" riep ze geschrokken. Het kwam uit de buurt van de stal. Ze pakte snel haar zelfgemaakte jas van vlasdraad, en ze sprong de boom uit. ZE lande met een plof. "au!" riep ze kort, en toen rende ze weer snel verder. Daar was de stal, maar de deur was open. en er lag een rood vloeistof bij de stal deur. Ze rende zo hard ze kon erheen. Als het maar niets ergs is dacht ze ongerust. Toen ze de staldeur open deed, zag ze daar een paard liggen, en een klein veulentje erbij staan hinniken. "onee, twilight!!!" ze rende naar haar toe, en keek of ze nog leefde. "gelukkig, je leeft nog. Maar je bent wel zwaar gewond. Hoe kon dit gebeuren?" zei ze tegen het paardje, die lag te kreunen op haar zij. Snel rende ze naar haar boom, pakte een lange doek, en wikkelde dat om de gewonde poot. Daarna liep ze snel naar het kleintje, en aaide haar rustig, om haar te kalmeren. Het kleintje brieste even, maar ontspande zich toen.
Hoe kon dit gebeuren dacht Moon. Wie zou dit gedaan hebben? WIe zou mij een Twilight iets aan willen doen? Ze besloot vannacht bij Twilight te waken, zodat ze niet nog eens aangevallen kon worden. Ze ontbeet snel, en ging toen met een deken naast Twilight zitten, en wachten (...)