The Combination.

[Aislin]

The Combination

Ik ben Red, tot mijn elfde had ik een dood normale jeugd. Ik ging naar school, maakte vrienden en had plezier. Maar alles veranderde toen mijn vader dood ging. Mijn moeder raakte depresief en raakte aan de alcohol. Echter zag ik haar bijna nooit, want ik was altijd wel ergens waar zij niet was.
Sinds de dood van mijn vader begon mijn obsessie met wapens. En goed versus kwaad gevechten.
Vanaf mijn elfde begon ik met vechtsport, op mijn twaalfde kocht ik een pijl en boog, op mijn veertiende kocht ik werp messen. Elke dag trainde ik, haast obsessief. Maar alles veranderde na mijn aanraking met het bovennatuurlijke.

Met een klap komt het boek tegen de muur. Ik had nog net op tijd weg kunnen duiken om hem te ontwijken. Mijn moeder pakte weer een boek en gooide die weer naar mij. Haar hele gezicht zag er grauw uit, de tranen stroomde langs haar wangen naar beneden. Ze was weer dronken.
Ik had langs haar naar buiten willen glippen om in het bos te oefenen. Maar ze was wakker geworden en als een bezetene boeken beginnen te gooien. Een boek met een donker paars geleerde kaft vloog mijn kant op.
Om een of andere reden was ik bevroren. Het enige wat ik kon doen was naar het boek kijken. Er was iets speciaals aan de sierlijke graveringen in de kaft. Met verbazend veel kracht kwam het boek tegen me aan. Het moment dat het boek de grond raakt lukt het me om weer te bewegen en ik ren weg. Snel pak ik mijn boog en messen en vlucht de bossen in.

[Cubiculum Nephilia]

Vanaf mijn elfde begon ik met vechtsport, op mijn twaalfde kocht ik een pijl en boog, op mijn veertiende kocht ik werp messen. Elke dag trainde ik, haast obsessief. Maar alles veranderde na mijn aanraking met het bovennatuurlijke.

Dat van de wapens klinkt een beetje onwaarschijnlijk. Dan heb ik het niet over de interesse erin, maar het feit van het kopen. Je verhaal doet nu nog erg modern aan, dus als je dan als twaalf jarige pijl en boog wilt kopen, zal je van een koude kermis thuiskomen. Tegenwoordig doet men immers al moeilijk om een goed scherp mes bij de juiste speciaalzaken. Dat komt door de wapenwet. Vanaf je zestiende is het geloof ik enkel met voogd nog toegestaan, en pas als je volwassen bent, dus vanaf je achttiende kan je het zelf halen.
Dan geldt er geloof ik ook nog de regels van Bewijs van Goed Gedrag en het lid zijn bij een vereniging, daarmee dus ook een vergunning voor het hebben van bepaalde bogen en pijlen. Voor vuurwapens in ieder geval wel.
Dus, al met al komt je verhaal op die punten wat ongeloofwaardig over en dat is jammer.

Haar hele gezicht zag er grauw uit, de tranen stroomde langs haar wangen naar beneden. Ze was weer dronken.

Je bent een n vergeten. Het moet zijn; de tranen stroomden. Tranen is immers meervoud, dus moet je werkwoord dat ook zijn.

Ik ben benieuwd of dit verhaal goed staat in het avonturen deel. Door je vermelding dat je hoofdpersonage in aanraking gaat komen met het bovennatuurlijke, kan het ook zijn dat je verhaal misschien meer thuishoort bij de fantasie verhalen. We gaan het zien.

[Aislin]

Vanaf mijn elfde begon ik met vechtsport, op mijn twaalfde kocht ik een pijl en boog, op mijn veertiende kocht ik werp messen. Elke dag trainde ik, haast obsessief. Maar alles veranderde na mijn aanraking met het bovennatuurlijke.

Dat van de wapens klinkt een beetje onwaarschijnlijk. Dan heb ik het niet over de interesse erin, maar het feit van het kopen. Je verhaal doet nu nog erg modern aan, dus als je dan als twaalf jarige pijl en boog wilt kopen, zal je van een koude kermis thuiskomen. Tegenwoordig doet men immers al moeilijk om een goed scherp mes bij de juiste speciaalzaken. Dat komt door de wapenwet. Vanaf je zestiende is het geloof ik enkel met voogd nog toegestaan, en pas als je volwassen bent, dus vanaf je achttiende kan je het zelf halen.
Dan geldt er geloof ik ook nog de regels van Bewijs van Goed Gedrag en het lid zijn bij een vereniging, daarmee dus ook een vergunning voor het hebben van bepaalde bogen en pijlen. Voor vuurwapens in ieder geval wel.
Dus, al met al komt je verhaal op die punten wat ongeloofwaardig over en dat is jammer.

Haar hele gezicht zag er grauw uit, de tranen stroomde langs haar wangen naar beneden. Ze was weer dronken.

Je bent een n vergeten. Het moet zijn; de tranen stroomden. Tranen is immers meervoud, dus moet je werkwoord dat ook zijn.

Ik ben benieuwd of dit verhaal goed staat in het avonturen deel. Door je vermelding dat je hoofdpersonage in aanraking gaat komen met het bovennatuurlijke, kan het ook zijn dat je verhaal misschien meer thuishoort bij de fantasie verhalen. We gaan het zien.

Ooh maar in belgie kan je er heel makkelijk aan komen ( dus het verhaal is geschreven uit eigen ervaring...)
Maar Bedankt voor je tips

[-Maaike-]

Goed begin van je verhaal! De rode draad trekt aan om verder te lezen Ik vraag me af in welke tijd het zich afspeelt, pijlen en bogen doen me denken aan een lang vervlogen tijd.

Wel vond ik het eerste stuk een beetje een opsomming. Eerst deed ik dat, toen dat en daarna dat. Ik zou als tip willen geven het wat meer verhalender te schrijven, zoals je tweede alinea.

Ga zo door!

[Aislin]

Het bos is de enige plek waar ik rust vind. Ik heb mezelf geleerd om haast ongezien door het bos te sluipen. Zelfs soms zien dieren mij niet eens. Trillend komt mijn mes tot stilstand in een boom. Precies in de rode vlek die ik op verschillende bomen in het bos geverfd heb. Het mes zit stevig vast en komt er met moeite uit als ik hem eruit probeer te trekken. Ik sta op het punt om weer te gooien als een onverwachte stem mij laat schrikken. "Leg je wapens langzaam neer." zegt een jongens stem.

Op mijn hoede draai ik me om. Voor me staat een jongen met donker bruin haar, groene ogen. 'Die kan ik best aan.' denk ik. Hij is misschien dan wel bijna een kop groter en best gespierd, maar waarom niet? "Wie ben jij?" vraag ik. Hij kijkt me onderzoekend aan. "Ik ben Jason en jij bent?" vraagt Jason. "Amy." stel ik mezelf voor. Mijn vingers klem ik stevig om het mes heen. Ik voel me niet helemaal op mijn gemak, maar dat is altijd bij mensen. "Wat doe je hier?" vragen we tegelijk. Als antwoord hou ik mijn mes omhoog. "Je weet toch dat dat illigaal is?" vraagt Jason. "Ja." antwoord ik nonchalant. Ik kijk hem verwachtings vol aan. "Oja, wat ik hier doe." zegt Jason die de hint begrijpt. "Vind me raar, maar ik word altijd naar het bos toe getrokken."
"Ik vind je niet raar." zeg ik. Even blijven we ongemakkelijk staan. "Wat is dat op je gezicht?" Hij reikt zijn hand naar mijn gezicht. In een reflex pak ik zijn arm en wil die op zijn rug draaien, maar ik bedenk me nog net. "Wow rustig ninja!" roept Jason kalm. Ik laat zijn arm los en doe een stap naar achter.