De geur van sigarettenrook en oude koffie verwelkomde me, terwijl ik twijfelachtig een stap deed in het oude pand. “Niet bang zijn.” Ze glimlachte zwakjes. Bang was ik niet, wel was ik op mijn hoede. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar voelde dat er iets aan zou komen wat mij voor de rest van mijn leven zou veranderen.
Zout
Ze kijkt nederig in de spiegel. De televisie staat aan, enkel voor het achtergrondgeluid. Ze knippert even met haar ogen en wendt zich dan tot mij. "Staat dit wel?" Ze trekt één wenkbrauw op en draait een half rondje. Ik glimlach. Mary is altijd wat onzeker. Mijn mening hoort ze graag. "Je ziet er prachtig uit." Ik geef haar een welgemeende knipoog. Ze grijnst en loopt naar me toe om een kus te planten op mijn voorhoofd. "Je bent lief. Dank je." Ze zucht even en laat zich naast me vallen op het bed. Ik bekijk de lange, bruine, golvende lokken die zich zich op het hoofdkussen naast haar gezicht laten vallen. Haar ogen zijn mooi opgemaakt. Ze zijn nu nog groter en nog groener dan normaal. ''Weet je zeker dat je dit wil?" Vraagt ze me. Haar stem is zacht en twijfelachtig. Ze voelt zich schuldig. "Ik doe dit voor jou. En voor jou wil ik alles doen." Het klinkt een beetje vreemd. In mijn hoofd klonk het beter, maar het is wel gemeend. "Goed." Antwoordt ze kortaf, starend naar het plafond."Leuk dat jullie er zijn!" Een vrouw, volledig opgetut met een flinke walm parfum, loopt op ons af en geeft Mary drie kussen op haar wang. Dan kijkt ze mij aan met een blik die als minachtend aan doet. "En dit is zeker.. wat was zijn naam ook al weer?" Mary kijkt me gegeneerd aan. "Cees." Zegt ze snel. Ze pakt mijn hand en knijpt er even in. "Oh ja, Cees. Aangenaam." Ik krijg geen hand of naam, maar wel een ongemeende glimlach. Mary en de vrouw raken in gesprek en ik kijk onopvallend om me heen. Een poging om niet verveelt of ongeduldig te lijken. Het gebouw ziet er van binnen precies zo uit als ik gedacht had: veel te duur, veel te chique. En ik draag gewoon mijn alledaagse kloffie terwijl de mensen om mij heen op en top gekleed zijn. Alsof ik zojuist een modeshow in Parijs ben binnengelopen. "Kom je, Cees?" Mary pakt mijn hand en wekt me zo uit gedachten. "Ja, ja.. ik kom." Ik glimlach. Het liefst was ik omgekeerd, het pand uitgelopen. Terug naar mijn auto en terug naar huis, waar ik gewoon mezelf kan zijn. Maar dat doe ik niet. Voor haar. "Ben je zenuwachtig?" Mary's stem trilt. Waarschijnlijk is ze het zelf wel. "Een beetje.." Eigenlijk was ik al weer vergeten waarvoor we hier zijn. Ik ga vandaag haar familie ontmoeten. Hier. "Wacht even." Ze trekt me snel een hoek in, trekt mijn trui recht en friemelt aan mijn haar. "We hebben het hier over gehad, hè? Je weet wat je wel en niet moet zeggen." Moet. Het woord galmt drie keer in mijn hoofd en ik bedenk een gepast antwoord. Mary komt uit een bevoorrechte familie. Haar vader is de eigenaar van een grote privé school en haar moeder is zakenvrouw en socialite. De hele stad kent ze. Mary zelf zegt niet veel weg te hebben van haar ouders. Daarom is ze bij mij, een doodgewone student Media & Design en niet bij de eigenaar van een grote privé-jet met dure champagne. "Cees.." ze schudt me even door elkaar. Net als in de films. Ik lach zachtjes. "Ja, ja.. ik weet precies wat ik wel en niet 'moet' zeggen." Moet spreek ik nadrukkelijk uit. "Cees, alsjeblieft. Ik wil gewoon dat ze je net zo leuk vinden als ik je vind." Ze geeft me een snelle kus. "Kom, we moeten nu echt naar ze toe." Ik laat me door haar leiden. We lopen langs alle mensen, lichten, tafels met duur eten en ik hoor verschillende stemmen door de ruimte schieten. We staan stil. "Waar zijn ze nou?" Mary zucht. Ik kijk even om me heen. Maar eigenlijk weet ik niet eens naar wie we zoeken. "Ze zijn toch wel hier?" Vraag ik, misschien een domme opmerking. Natuurlijk zijn ze hier. Dit is het jaarlijkse non profit gala dat georganiseerd wordt door haar eigen moeder. Mary reageert er ook niet op. Ze trekt alleen verontwaardigd een wenkbrauw op en rolt dan met haar ogen. "Mary? We zijn hier!" Vanuit de hoek van de grote zaal klinkt een schorre, hoge stem. "Mam!" Mary laat mijn hand los en loopt in versnelde pas richting de tafel. Ik volg haar passen en neem de familie in me op. Mary's moeder draagt een strakke knot, een parelketting en een donkerblauwe jurk. De jurk ziet er erg duur uit. Eigenlijk is de vrouw stereotype voor een rijke zakenvrouw. "Mam, dit is Cees. Cees, mijn moeder." Mary kijkt me vrolijk aan. Ik glimlach en steek mijn hand uit. "Aangenaam, mevrouw." Zeg ik beleefd. De vrouw lacht. "Aangenaam, Cees. Jij bent een van Mary's vrienden?" Ze bekijkt me van top tot teen en ineens voel ik me misselijk. Heeft Mary haar familie nooit wat over me verteld? Ik zoek contact met haar en zie dat ze naar de grond staart. "Zoiets.." Stamel ik.
