Waarde dames en heren, zoals ik in mijn voorsteltopic al aangaf heb ik een hele waardevolle vriendin die hier vroeger actief was, zij schreef een verhaal dat voornamelijk onder de dames zeer in de smaak viel, maar deze heeft ze door omstandigheden nooit af kunnen maken. Recent heb ik voorgesteld of ik het misschien over mocht nemen en er mijn eigen draai aan mocht geven, hier heb ik dan ook toestemming voor gegeven. Omdat ik echter geen liefhebber ben van plagiaat voelde ik me verplicht deze mededeling vooraf te plaatsen.
-1-
Mijn hele leven lang ben ik vrij gewoontjes geweest. Ik had een gelukkige jeugd, was geen bijzonder goede leerling, maar ook niet bijzonder slecht. Ik had een jongere broer die midden in zijn puberteit zat en een hekel aan me had en een oudere halfzus die nauwelijks naar me omkeek. Ze vond zichzelf nogal volwassen en beter dan de rest. En alles verliep eigenlijk zoals het hoorde te verlopen, Ik zat in mijn examenjaar op de middelbare school en ik had eigenlijk weinig anders aan mijn hoofd dan een meisje van mijn leeftijd hoorde te hebben. Ik maakte me druk om hoe ik eruit zag, wat die aantrekkelijke jongen bij wiskunde nou van me dacht en met wie ik naar het kerstgala zou gaan. Ik heb altijd veel gelezen in mijn leven en een van de meest fascinerende dingen aan boeken was voor mij het ontbreken van grenzen van het kunnen. Alles was mogelijk, zolang je het maar kon bedenken. Maar het staat toch altijd een stukje van je af. Nooit denk je dat wat je leest in boeken of ziet op tv jou kan overkomen. Nooit denk je dat een paar minuten van je leven en een ansichtkaart de boel helemaal om kunnen gooien. En toch ben ik het levende bewijs van het feit dat dat kan.
Nou is het misschien wel eens tijd me voor te stellen, wel zo netjes. Maar voordat ik dat doe moet ik denk ik wel het een en ander uitleggen. Het is namelijk zo dat mijn vader voordat hij in het huwelijksbootje stapte met mijn moeder eerder getrouwd is geweest. Hij heeft er nooit zo over willen praten maar de vrouw is gestorven aan kanker. Dat is dan ook het huwelijk waar Stephanie, mijn halfzus, uit voorkomt. Toen mijn moeder mijn vader ontmoette was ze pas een half jaar weer vrijgezel, de man waarmee ze verloofd was besloot van haar weg te gaan omdat ze maar niet zwanger kon raken. Ze was depressief omdat ze aangetast was in haar vrouwelijkheid en een gebroken hart had.
Toen mijn moeder dan ook zwanger raakte van mij kon ze het nauwelijks geloven. Gênant feit; ze heeft alle acht zwangerschapstests bewaard. Maar omdat ze me dus als een geschenk van god zag heeft ze me Angel genoemd. Ik weet het, melodramatisch is het wel een beetje.
Angel
-
lady-chrisie
- Balpen
- Berichten: 261
- Lid geworden op: 01 aug 2008 22:57
- Locatie: Capelle a/d Ijssel
nooit gedacht dat je er zo snel aan zou beginnen.. haha tofYou made my heart slowly drain out of my body, now I am empty, constantly tortured and violated by the devastating pain. I can feel your eyes caressing me, tempting me.. yet, despite my suffering.. you choose not to stop this.
-
ChristenDares
- Puntenslijper
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 03 dec 2013 02:05
Het afgelopen jaar is er dan ook een boel gebeurd en ondanks het feit dat iedereen mijn gevoelens probeert te sparen weet ik wat ze denken. Weten jullie, ergens begrijp ik dat het niet mijn schuld was en dat ik er niets aan kon doen, maar dat schuldgevoel dat aan je blijft knagen tot je er helemaal gek van wordt is niet van plan ook maar ergens naartoe te gaan. Je blijft denken aan de hypothetische ‘’ wat als ‘’ situatie.
Mijn halfzus is een tijdlang spoorloos geweest omdat ze ergens op haar achttiende besloot te rebbeleren. Ik weet wat jullie denken, ik zei net nog een doodgewone jeugd te hebben gehad, maar er zijn een hoop ergere dingen dan een halfzus die besluit op zichzelf te wonen met financiële hulp van haar grootmoeder. Na een tijd ontmoette ze Ronald en hij hielp haar weer het rechtte pad op en het ouderlijk huis in. Maar gedurende haar afwezigheid had ze al haar contact met ons en met paps verbroken. Mijn vader is een zorgzame man en vond het daarom ook moeilijk een manier van omgang te vinden met zijn dochter, die gewoonweg moeite had de dood van haar moeder te verwerken en een plekje te vinden in een nieuw gezin. Toen ze dan ook een brief stuurde met kerst was ik verbaasd, we zouden uit eten gaan met het gezin en waren onderweg toen ik hem de brief gaf… En dat was de laatste keer dat we hem levend zagen.
Schijnbaar stond in de brief van mijn zus dat we haar diezelfde dag om vijf uur van het treinstation konden halen, omdat ze terug naar huis wilde. Ze had het financieel heel lastig in een nieuwe stad, ondanks oma’s hulp en voelde zich heel alleen, ondanks haar nieuwe vlam. Het was al zeven uur toen hij die brief opende en toch haastte hij zich naar het treinstation. Onderweg verongelukte hij.
Sindsdien is de relatie tussen mij en mijn zus is nooit meer hetzelfde geweest. Ze gaf mij de schuld van de dood van onze vader en van het feit dat ze nu geen ouders meer had. Ik had er misschien ook bij moeten vertellen dat ik de brief veel eerder die dag van de mat af had gehaald en vergeten was aan mijn vader te geven. Sophia wilde na vaders begrafenis vertrekken en zou dat ook hebben gedaan als mijn moeder haar niet had tegengehouden.
Ik had zelf ook moeite mijn plekje te vinden na mijn vaders dood. Uiteindelijk isoleerde ik me en vond ik dat best prima. Het aantal vrienden dat deze verandering niet storend of zorgwekkend vonden bleven om me heen, de rest nam afstand en keek niet meer naar me om. Zo bleef het een tijdje tot het weer een sleur van alledaagse triestheid werd.
Misschien kwam het door de stress, maar ik haalde mijn examens dat jaar niet en moest daarom het jaar overdoen. Mijn moeder was depressief maar probeerde zich sterk te houden voor ons, mijn broertje was hevig aan het puberen en probeerde de man uit te hangen en mijn zus had een hekel aan me. Ikzelf had een hekel aan mijn bestaan en alles eromheen. Wist ik veel wat voor nieuws me te wachten stond.
Mijn halfzus is een tijdlang spoorloos geweest omdat ze ergens op haar achttiende besloot te rebbeleren. Ik weet wat jullie denken, ik zei net nog een doodgewone jeugd te hebben gehad, maar er zijn een hoop ergere dingen dan een halfzus die besluit op zichzelf te wonen met financiële hulp van haar grootmoeder. Na een tijd ontmoette ze Ronald en hij hielp haar weer het rechtte pad op en het ouderlijk huis in. Maar gedurende haar afwezigheid had ze al haar contact met ons en met paps verbroken. Mijn vader is een zorgzame man en vond het daarom ook moeilijk een manier van omgang te vinden met zijn dochter, die gewoonweg moeite had de dood van haar moeder te verwerken en een plekje te vinden in een nieuw gezin. Toen ze dan ook een brief stuurde met kerst was ik verbaasd, we zouden uit eten gaan met het gezin en waren onderweg toen ik hem de brief gaf… En dat was de laatste keer dat we hem levend zagen.
Schijnbaar stond in de brief van mijn zus dat we haar diezelfde dag om vijf uur van het treinstation konden halen, omdat ze terug naar huis wilde. Ze had het financieel heel lastig in een nieuwe stad, ondanks oma’s hulp en voelde zich heel alleen, ondanks haar nieuwe vlam. Het was al zeven uur toen hij die brief opende en toch haastte hij zich naar het treinstation. Onderweg verongelukte hij.
Sindsdien is de relatie tussen mij en mijn zus is nooit meer hetzelfde geweest. Ze gaf mij de schuld van de dood van onze vader en van het feit dat ze nu geen ouders meer had. Ik had er misschien ook bij moeten vertellen dat ik de brief veel eerder die dag van de mat af had gehaald en vergeten was aan mijn vader te geven. Sophia wilde na vaders begrafenis vertrekken en zou dat ook hebben gedaan als mijn moeder haar niet had tegengehouden.
Ik had zelf ook moeite mijn plekje te vinden na mijn vaders dood. Uiteindelijk isoleerde ik me en vond ik dat best prima. Het aantal vrienden dat deze verandering niet storend of zorgwekkend vonden bleven om me heen, de rest nam afstand en keek niet meer naar me om. Zo bleef het een tijdje tot het weer een sleur van alledaagse triestheid werd.
Misschien kwam het door de stress, maar ik haalde mijn examens dat jaar niet en moest daarom het jaar overdoen. Mijn moeder was depressief maar probeerde zich sterk te houden voor ons, mijn broertje was hevig aan het puberen en probeerde de man uit te hangen en mijn zus had een hekel aan me. Ikzelf had een hekel aan mijn bestaan en alles eromheen. Wist ik veel wat voor nieuws me te wachten stond.
-
ChristenDares
- Puntenslijper
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 03 dec 2013 02:05
Maar natuurlijk Faatje, you just be a little patient, and it shall be rewarded.
-
xCarpeDiem
- Puntenslijper
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 13 jan 2014 18:58
Ik lees mee. Ben benieuwd welke kant dit verhaal verder op gaat.
Infinity
Nobody said it was easy.
They told me I couldn't, that is why I did.
The worst day of loving someone, is the day you lose them.
Nobody said it was easy.
They told me I couldn't, that is why I did.
The worst day of loving someone, is the day you lose them.
-
ChristenDares
- Puntenslijper
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 03 dec 2013 02:05
Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten van het nieuwe schooljaar. Ik ben altijd al een beetje een einzelganger geweest, ik was namelijk bijzonder goed in het trekken van mijn eigen plan. Maar ik ben me nog nooit zo bewust geweest van mijn eigen eenzaamheid als in die periode van mijn leven. Alles leek zo nutteloos zonder mijn vader. Ik begon te denken dat we op deze aarde leefden om vervolgens te sterven en iedereen die om ons geeft in de steek te laten. Maar goed, school dus. Ondanks het kleine leeftijdsverschil voelde ik me op de eerste schooldag een complete buitenstaander die niet op haar plaats was, terwijl ik er toch echt al zes jaar had rondgelopen. Ik zat dan ook enigszins ongemakkelijk en ongeinteresseerd voor me uit te staren toen ik opeens de stoel naast me hoorde verschuiven. Het was even stil voor ik doorkreeg dat er ogenschijnlijk van me verwacht werd dat ik opkeek en me voorstelde. Of zoiets.
'' Angel is het, toch? '' ze vroeg het terwijl ze me doordringend aankeek met ogen die onnatuurlijk blauw leken, maar bovenal nieuwsgierig. Ze had dik bruin haar dat over haar schouders lag en een beetje een spits gezicht. Ze leek bijzonder zeker van haar zaak en toen de leraar binnen kwam lopen realiseerde ik me dat ze niet de enige was die nieuwsgierig bleek. Vanuit alle hoeken tuurden er hongerige ogen naar me, met blikken die schreeuwden om meer informatie. Ik knikte ja naar het meisje en voegde er een beetje nutteloos aan toe , '' ik doe dit jaar over. '' Ze vertelde dat ze Lotte heette en babbelde wat door over de klas en een aantal mensen uit mijn jaar. Mensen die aan het studeren waren nu, terwijl ik hier met een stel kleuters zat opgescheept. Ik begon een beetje geergerd te raken, maar glimlachte en knikte beleefd. Na een tijdje draaide ze zich om en begon ze wat te gebaren naar een aantal meisjes aan de andere kant van de klas. Daarmee beschouwde ik de conversatie een beetje als voorbij en keek ik naar de leraar.
Het was een docent Nederlands die ik ook in de derde heb gehad. De man had een soort muffige uitstraling die zelfs aan zijn hoge leeftijd voorbij ging. Streng maar rechtvaardig, noemde hij zichzelf. Ik was het uit ervaring mee eens en luisterde naar zijn betoog over hoe het er in het eindexamenjaar aantoe zou gaan, waarbij hij een verhaal afstak over hoe veel er wel niet kan gebeuren in korte tijd. Gedurende een groot deel van dit betoog rustten zijn doorklievende oogjes op mij. Hij had wel iets weg van een walrus. Toen ik me dit realiseerde keek ik snel naar het tafelblad voor me om de lachstuip binnen te houden. Na een tijdje verloor zo ook ik mijn aandacht en begon ik alle blikken om me heen te beantwoorden. Ik keek goed om me heen naar alle tafels. De klas waar ik in zat was vrij groot, van de dertig plaatsen waren er nog maar drie vrij.
'' Bij wie zat je vorig jaar in de klas? '' vroeg Lotte weer, in een poging meer informatie uit me te trekken. Waarschijnlijk wilden ze een goed gespreksonderwerp voor straks.
'' Je hebt in de zesde niet echt meer een klas, je zit meer met de mensen binnen je profiel opgescheept.'' zei ik droogjes, in de hoop een einde te breien aan het kruisverhoor.
'' nou nou, opgescheept is wel een beetje negatief, denk je niet? Welk profiel doe jij? Ik doe Economie en Maatschappij'' vroeg ze koppig door. Ik keek weer in die blauwe ogen die me dwingend aankeken. Met moeite hield ik bij deze informatie mijn gezicht in een plooi. Ik deed hetzelfde profiel, weliswaar iets uitgebreider. Betekende dit dat ze me bij elk vak dat we samen volgen gaat lastigvallen? Ik beantwoordde haar vragen kort en probeerde me weer op de docent te richten, die van de onrust gebruik maakte door over vakantieverhalen te beginnen. Eens in de zoveel tijd schoten zijn ogen zenuwachtig mijn kant op. Het ergerde me, al die blikken. Het is niet dat ik moeite had met de aandacht, waar ik moeite mee had is het feit dat al die starende blikken gevuld zijn met medelijden. Het werkte bijzonder op mijn zenuwen , dus ik opende mijn gloednieuwe schrift en begon afwezig te tekenen op de eerste pagina. Geweldig begin dit.
Na een tijdlang naar verhalen over campings in frankrijk en roadtrips door de Verenigde Staten te hebben geluisterd werd er hard op de deur geklopt. De deuren in mijn school waren roze en bijzonder lelijk. Toen de deur openging keek iedereen naar de deuropening, in afwachting van wat er komen ging. Het leken wel een stel aasgieren op dat moment, maar ik was degene die in de deuropening stond bijzonder dankbaar voor het stelen van de priemende blikken. Ik rekte me uit en knakte mijn nek, waarop ik een rare blik kreeg van Lotte die ineenkromp bij het horen van het geluid. Toen de rector, die in de deuropening stond, zijn keel schraapte kreeg ik pas door dat het ijzingwekkend stil was. Iedereen probeerde te zien wie er achter de rug van Meneer Sharp stond. Ik kon een zucht van opluchting niet onderdrukken, ik zou niet de enige nieuwelinge zijn. Toen ik hem voor het eerst binnen zag sjokken dacht ik dat er sprake was van een fout. De jongen was niet bijzonder lang maar ook niet klein. Hij had een sportief postuur en droeg een wit shirt met daarover een zwartleren jas. Toen ik beter keek zag ik dat het een motorjack was. Zijn haren waren zwart en hingen vrij speels rond zijn gezicht. Hij leek begin twintig, maar gezien het feit dat dit zes gymnasium was, kon hij niet veel ouder dan ik zijn. Hij keek zonder schaamte of bescheidenheid om zich heen en bestudeerde zijn omgeving openlijk. Ik voelde een kleine steek van jaloezie toen ik zag hoe gemakkelijk het hem afging. De meiden in de klas keken goedkeurend en de mannen bewonerend. Ik was blij dat ik niet meer het punt van hun aandacht was, maar ergens vond ik het ook vervelend. Ik bestudeerde de jongen nog eens goed, toen hij me opeens rechtstreeks aankeek. Zijn ogen waren diepgroen en leken nog meer door me heen te kijken dan die van Lotte net deden. Ik voelde mijn hart een klein sprongetje maken van schrik en de pen waarmee ik aan het tekenen was in mijn schrift viel op de grond. Snel bukte ik om de pen op te rapen, waarbij ik niet oplette en mijn hoofd stootte tegen de tafelrand. Ik vloekte zachtjes en kwam weer snel omhoog om te zien hoe hij mijn kant op kwam lopen. Natuurlijk koos hij de lege stoel schuin voor mijn tafel uit, ik keek hem een beetje vijandig aan terwijl hij ernaartoe liep. Hij leek echter wel vrolijk. Met een raar geforceerd gezicht ging hij zitten, toen pas viel het me op dat zijn schouders lichtjes aan het schudden waren. Hij had het gezien. Hij had gezien dat ik mijn hoofd stootte. Nonchalant draaide hij zich om, zijn gezicht weer in een plooi. '' Gaat het? '' vroeg hij me bloedserieus. Ik keek hem kwaad aan en mompelde een vlugge ja toen ik naar het bord keek, waar meneer van Gliet een begin begon te maken aan de stof.
Dat was een van de langste lesuren van mijn leven en gezien mijn ervaring met verveling op school, zegt dat wat. Toen de bel dan ook eindelijk ging bukte ik om mijn rooster uit mijn tas te halen. '' Doei Angel!'' riep Lotte door de hele klas toen ze met een blij sprongetje de afstand tussen haar en haar vriendinnen overbrugde. Ik keek toe hoe ze daarna naar haar vriendinnen toe boog en ze druk fluisterend de klas uitliepen. Een aantal van de meiden keken mijn kant op en lachten. Ik rolde met mijn ogen, natuurlijk waren die charmante blikken niet voor mij bedoelt. Ik kon het niet helpen, maar ook mijn ogen schoten zijn kant op om vervolgens snel weer weg te kijken. Hij zat half omgedraaid in zijn stoel en keek mij wederom aan. Ik keek weer snel weg en greep naar mijn tas. Toen ik zag dat hij aanstalten maakte iets te zeggen glimlachte ik naar hem, heel ongemakkelijk, mompelde een doei en vluchtte de klas uit.
'' Angel is het, toch? '' ze vroeg het terwijl ze me doordringend aankeek met ogen die onnatuurlijk blauw leken, maar bovenal nieuwsgierig. Ze had dik bruin haar dat over haar schouders lag en een beetje een spits gezicht. Ze leek bijzonder zeker van haar zaak en toen de leraar binnen kwam lopen realiseerde ik me dat ze niet de enige was die nieuwsgierig bleek. Vanuit alle hoeken tuurden er hongerige ogen naar me, met blikken die schreeuwden om meer informatie. Ik knikte ja naar het meisje en voegde er een beetje nutteloos aan toe , '' ik doe dit jaar over. '' Ze vertelde dat ze Lotte heette en babbelde wat door over de klas en een aantal mensen uit mijn jaar. Mensen die aan het studeren waren nu, terwijl ik hier met een stel kleuters zat opgescheept. Ik begon een beetje geergerd te raken, maar glimlachte en knikte beleefd. Na een tijdje draaide ze zich om en begon ze wat te gebaren naar een aantal meisjes aan de andere kant van de klas. Daarmee beschouwde ik de conversatie een beetje als voorbij en keek ik naar de leraar.
Het was een docent Nederlands die ik ook in de derde heb gehad. De man had een soort muffige uitstraling die zelfs aan zijn hoge leeftijd voorbij ging. Streng maar rechtvaardig, noemde hij zichzelf. Ik was het uit ervaring mee eens en luisterde naar zijn betoog over hoe het er in het eindexamenjaar aantoe zou gaan, waarbij hij een verhaal afstak over hoe veel er wel niet kan gebeuren in korte tijd. Gedurende een groot deel van dit betoog rustten zijn doorklievende oogjes op mij. Hij had wel iets weg van een walrus. Toen ik me dit realiseerde keek ik snel naar het tafelblad voor me om de lachstuip binnen te houden. Na een tijdje verloor zo ook ik mijn aandacht en begon ik alle blikken om me heen te beantwoorden. Ik keek goed om me heen naar alle tafels. De klas waar ik in zat was vrij groot, van de dertig plaatsen waren er nog maar drie vrij.
'' Bij wie zat je vorig jaar in de klas? '' vroeg Lotte weer, in een poging meer informatie uit me te trekken. Waarschijnlijk wilden ze een goed gespreksonderwerp voor straks.
'' Je hebt in de zesde niet echt meer een klas, je zit meer met de mensen binnen je profiel opgescheept.'' zei ik droogjes, in de hoop een einde te breien aan het kruisverhoor.
'' nou nou, opgescheept is wel een beetje negatief, denk je niet? Welk profiel doe jij? Ik doe Economie en Maatschappij'' vroeg ze koppig door. Ik keek weer in die blauwe ogen die me dwingend aankeken. Met moeite hield ik bij deze informatie mijn gezicht in een plooi. Ik deed hetzelfde profiel, weliswaar iets uitgebreider. Betekende dit dat ze me bij elk vak dat we samen volgen gaat lastigvallen? Ik beantwoordde haar vragen kort en probeerde me weer op de docent te richten, die van de onrust gebruik maakte door over vakantieverhalen te beginnen. Eens in de zoveel tijd schoten zijn ogen zenuwachtig mijn kant op. Het ergerde me, al die blikken. Het is niet dat ik moeite had met de aandacht, waar ik moeite mee had is het feit dat al die starende blikken gevuld zijn met medelijden. Het werkte bijzonder op mijn zenuwen , dus ik opende mijn gloednieuwe schrift en begon afwezig te tekenen op de eerste pagina. Geweldig begin dit.
Na een tijdlang naar verhalen over campings in frankrijk en roadtrips door de Verenigde Staten te hebben geluisterd werd er hard op de deur geklopt. De deuren in mijn school waren roze en bijzonder lelijk. Toen de deur openging keek iedereen naar de deuropening, in afwachting van wat er komen ging. Het leken wel een stel aasgieren op dat moment, maar ik was degene die in de deuropening stond bijzonder dankbaar voor het stelen van de priemende blikken. Ik rekte me uit en knakte mijn nek, waarop ik een rare blik kreeg van Lotte die ineenkromp bij het horen van het geluid. Toen de rector, die in de deuropening stond, zijn keel schraapte kreeg ik pas door dat het ijzingwekkend stil was. Iedereen probeerde te zien wie er achter de rug van Meneer Sharp stond. Ik kon een zucht van opluchting niet onderdrukken, ik zou niet de enige nieuwelinge zijn. Toen ik hem voor het eerst binnen zag sjokken dacht ik dat er sprake was van een fout. De jongen was niet bijzonder lang maar ook niet klein. Hij had een sportief postuur en droeg een wit shirt met daarover een zwartleren jas. Toen ik beter keek zag ik dat het een motorjack was. Zijn haren waren zwart en hingen vrij speels rond zijn gezicht. Hij leek begin twintig, maar gezien het feit dat dit zes gymnasium was, kon hij niet veel ouder dan ik zijn. Hij keek zonder schaamte of bescheidenheid om zich heen en bestudeerde zijn omgeving openlijk. Ik voelde een kleine steek van jaloezie toen ik zag hoe gemakkelijk het hem afging. De meiden in de klas keken goedkeurend en de mannen bewonerend. Ik was blij dat ik niet meer het punt van hun aandacht was, maar ergens vond ik het ook vervelend. Ik bestudeerde de jongen nog eens goed, toen hij me opeens rechtstreeks aankeek. Zijn ogen waren diepgroen en leken nog meer door me heen te kijken dan die van Lotte net deden. Ik voelde mijn hart een klein sprongetje maken van schrik en de pen waarmee ik aan het tekenen was in mijn schrift viel op de grond. Snel bukte ik om de pen op te rapen, waarbij ik niet oplette en mijn hoofd stootte tegen de tafelrand. Ik vloekte zachtjes en kwam weer snel omhoog om te zien hoe hij mijn kant op kwam lopen. Natuurlijk koos hij de lege stoel schuin voor mijn tafel uit, ik keek hem een beetje vijandig aan terwijl hij ernaartoe liep. Hij leek echter wel vrolijk. Met een raar geforceerd gezicht ging hij zitten, toen pas viel het me op dat zijn schouders lichtjes aan het schudden waren. Hij had het gezien. Hij had gezien dat ik mijn hoofd stootte. Nonchalant draaide hij zich om, zijn gezicht weer in een plooi. '' Gaat het? '' vroeg hij me bloedserieus. Ik keek hem kwaad aan en mompelde een vlugge ja toen ik naar het bord keek, waar meneer van Gliet een begin begon te maken aan de stof.
Dat was een van de langste lesuren van mijn leven en gezien mijn ervaring met verveling op school, zegt dat wat. Toen de bel dan ook eindelijk ging bukte ik om mijn rooster uit mijn tas te halen. '' Doei Angel!'' riep Lotte door de hele klas toen ze met een blij sprongetje de afstand tussen haar en haar vriendinnen overbrugde. Ik keek toe hoe ze daarna naar haar vriendinnen toe boog en ze druk fluisterend de klas uitliepen. Een aantal van de meiden keken mijn kant op en lachten. Ik rolde met mijn ogen, natuurlijk waren die charmante blikken niet voor mij bedoelt. Ik kon het niet helpen, maar ook mijn ogen schoten zijn kant op om vervolgens snel weer weg te kijken. Hij zat half omgedraaid in zijn stoel en keek mij wederom aan. Ik keek weer snel weg en greep naar mijn tas. Toen ik zag dat hij aanstalten maakte iets te zeggen glimlachte ik naar hem, heel ongemakkelijk, mompelde een doei en vluchtte de klas uit.
-
xCarpeDiem
- Puntenslijper
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 13 jan 2014 18:58
Leuk geschreven! Ik voel al liefde opkomen 
Ik heb wel een tip:
"Je hebt in de zesde niet echt meer een klas, je zit meer met de mensen binnen je profiel opgescheept.'' zei ik droogjes, in de hoop een einde te breien aan het kruisverhoor.
De zin loopt door nadat Angel iets gezegd heeft, daarom moet de punt een , zijn. Dus: "Je hebt in de zesde niet echt meer een klas, je zit meer met de mensen binnen je profiel opgescheept," zei ik droogjes, in de hoop een einde te breien aan het kruisverhoor.
Je hebt bijvoorbeeld "Hoi."
Na hoi stopt te zin, als het zou zijn "Hoi," zei ik. De zin loopt door, dus er moet een ,
Ik hoop dat je het snapt haha ik kan het niet zo heel goed uitleggen.
Ik kijk uit naar meer
Ik heb wel een tip:
"Je hebt in de zesde niet echt meer een klas, je zit meer met de mensen binnen je profiel opgescheept.'' zei ik droogjes, in de hoop een einde te breien aan het kruisverhoor.
De zin loopt door nadat Angel iets gezegd heeft, daarom moet de punt een , zijn. Dus: "Je hebt in de zesde niet echt meer een klas, je zit meer met de mensen binnen je profiel opgescheept," zei ik droogjes, in de hoop een einde te breien aan het kruisverhoor.
Je hebt bijvoorbeeld "Hoi."
Na hoi stopt te zin, als het zou zijn "Hoi," zei ik. De zin loopt door, dus er moet een ,
Ik hoop dat je het snapt haha ik kan het niet zo heel goed uitleggen.
Ik kijk uit naar meer
Infinity
Nobody said it was easy.
They told me I couldn't, that is why I did.
The worst day of loving someone, is the day you lose them.
Nobody said it was easy.
They told me I couldn't, that is why I did.
The worst day of loving someone, is the day you lose them.
-
ChristenDares
- Puntenslijper
- Berichten: 15
- Lid geworden op: 03 dec 2013 02:05
Ja bedankt! Ik wist dat ik iets fout deed, maar kon niet meer de vinger leggen op wat precies.
-
lady-chrisie
- Balpen
- Berichten: 261
- Lid geworden op: 01 aug 2008 22:57
- Locatie: Capelle a/d Ijssel
Oke, ik moet het je nageven , je zet het een stuk natuurlijker neer allemaal. Maar mijn origineel is volledig afgesloten, dus gaat het niet lukken daar te plaatsen dat jij nu aan het roer bent =/ maar ik snap wat mensen leuk vinden aan het verhaal. Ik voel nu al de zwijmelbuien opkomen, ghehe. let inderdaad wel op je schrijfstijl, ik dacht dat je het had overgenomen omdat je het beter kon dan ik.
You made my heart slowly drain out of my body, now I am empty, constantly tortured and violated by the devastating pain. I can feel your eyes caressing me, tempting me.. yet, despite my suffering.. you choose not to stop this.
Echt goed geschreven! Het leest zo gemakkelijk weg dat ik zo door het stuk heen was. Je hebt van die mensen die aan het begin van een verhaal een enorme informatiedump geven, waardoor alles je zo overvalt dat je het niet meer bij kunt houden. Dat deed jij ook, maar dan op een goede manier, want het ging me heel gemakkelijk af en ik heb een goed beeld gekregen van hoe Angels leven er tot nu toe uitziet, of in ieder geval een globale kijk erop. Ik ben echt benieuwd hoe het verhaal gaat lopen! Ik ben benieuwd wie die jongen is - hij klinkt erg interessant, precies mijn type zo met dat donkere haar en zijn motorjack - en wat voor rol hij gaat spelen in Angels leven, hoewel dat nu (heel eerlijk gezegd) een beetje voor de hand ligt. Ik ben benieuwd welke draai je eraan gaat geven!
Wat ik wel voor tip heb, is dat je misschien iets meer op de entertoets moet drukken, zodat je niet enorme lappen tekst achter elkaar krijgt. Maar ik denk dat dat straks wel makkelijker zal gaan als er meer dialoog komt.
Ga snel verder, ik wil meer!
Wat ik wel voor tip heb, is dat je misschien iets meer op de entertoets moet drukken, zodat je niet enorme lappen tekst achter elkaar krijgt. Maar ik denk dat dat straks wel makkelijker zal gaan als er meer dialoog komt.
Ga snel verder, ik wil meer!“If this gets me hanged, I’m going to take it very personally.”
× D’Artagnan,sass master
× D’Artagnan,