Hallo iedereen,
Dit is mijn eerste verhaal dat ik online zet.
Het is een verhaal waar ik nog maar pas aan begonnen ben en ik hoop dat ik (met jullie hulp en reacties) de moed vind om verder te blijven schrijven aan dit verhaal. Ik heb namelijk al allerlei ideetjes in mijn hoofd.
Enjoy!
Inleiding
Elke ademhaling deed pijn en haar benen voelde aan alsof ze het elk moment zouden begeven. Hoe lang liep ze nu al? Enkele minuten? Een uur? Ze wist het niet. Het enige waar Aya op dit moment aan kon denken, was dat ze niet mocht stoppen met lopen of het haar einde zou betekenen. Haar voeten zagen bruin door de vochtige aarde en haar armen en benen waren bedekt met schrammen afkomstig van de bomen die ze had proberen te ontwijken. Haar ogen waren voor zich gericht, zoekend naar een teken dat het einde van dit bos in zicht was. Ze moest bij een weg zien te komen, dan pas zou ze veilig zijn. Het enige probleem was dat er geen einde leek te komen aan dit bos.
Bij het achterom kijken kon ze zien dat haar achtervolger haar bijna had ingehaald. Hoe kon het ook anders. Aya wist dat ze haar voorsprong niet lang zou kunnen behouden. Achteromkijken was echter een slechte beslissing geweest, want hierdoor had ze de uitstekende tak niet gezien. Het was pas toen ze vlak op de grond smakte dat ze zichzelf vervloekte voor het achterom kijken. Met een gejaagde adem draaide ze zich om, enkel om te ontdekken dat ze haar achtervolger nu recht in de ogen keek.
Een paar lichtbruine ogen keken recht in de hare. Naar achteren kruipen in de hoop te ontsnappen had helemaal geen zin en dat wist Aya maar al te goed. De wolf voor haar had gewonnen. Hij had zijn prooi gevangen. Het machtige dier stond een meter bij haar vandaan, zijn bovenlip opgetrokken zodat ze zijn tanden kon zien. Het enige waar Aya aan kon denken bij het zien van die tanden, was dat die tanden zo meteen haar huid zouden doorboren.
De wolf boog zich door zijn voorpoten en Aya herkende de houding van een documentaire die ze ooit had gezien. Zijn aanvalshouding. Met een krachtige afzet sprong het dier naar voren, zijn kaken open en klaar om te bijten.
Gevangen
Wauw, het begint meteen al spannend 
Er is misschien dan nog niet veel van het verhaal te zien (Het plot en de toon). Maar ik vind je schrijfstijl goed en ik ben benieuwd waar het verhaal naartoe gaat 
Er is misschien dan nog niet veel van het verhaal te zien (Het plot en de toon). Maar ik vind je schrijfstijl goed en ik ben benieuwd waar het verhaal naartoe gaat "In the face of disaster lies the opportunity for renewal."
Spannend begin zich! En aah! Waarom moet je met zo'n cliffhanger eindigen, argh! 
Ga maar gauw verder, want ik ben benieuwd of de wolf inderdaad op haar afspringt om haar te vermoorden en wat zij gaat doen ^_^
Ga zo door!
Ga maar gauw verder, want ik ben benieuwd of de wolf inderdaad op haar afspringt om haar te vermoorden en wat zij gaat doen ^_^Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
Jeej, je wordt er meteen ingegooid Fijn geschreven
Alleen hier:
zou ik die "voor het achterom kijken" gewoon weglaten, ik vind die er een beetje overbodig staan Maar nu ben ik wel aan het muggenziften, want verder viel er niks op aan te merken
Benieuwd naar het vervolg!
Fijn geschreven Alleen hier:
Het was pas toen ze vlak op de grond smakte dat ze zichzelf vervloekte voor het achterom kijken.
zou ik die "voor het achterom kijken" gewoon weglaten, ik vind die er een beetje overbodig staan
Maar nu ben ik wel aan het muggenziften, want verder viel er niks op aan te merken Benieuwd naar het vervolg!
Fire, walk with me.
Alvast erg bedankt voor de leuke reacties
Bij deze ook al een kort stukje van het vervolg:
Hoofdstuk I
Aya werd wakker bij het horen van een schreeuw, enkel om te ontdekken dat zijzelf degene was die schreeuwde. Ze veerde rechtop in haar bed en sloeg haar armen om haar benen heen. Haar pyjama plakte aan haar huid door het zweet. Dit was nu al de derde nacht dat ze diezelfde droom had. Het eindeloze bos waar ze door liep en de wolf die haar achtervolgde. Elke nacht werd ze dan ook uit de nachtmerrie getrokken op het moment dat het dier naar voren sprong.
Een rilling liep langs haar rug en ze greep haar kussen vast om het tegen zich aan te drukken. Ze was moe en op dit moment zou er alles voor over hebben om gewoon één nacht goed te kunnen slapen. Geen nare dromen, gewoon een goede nachtrust.
Aya bleef voor enkele minuten zitten op haar bed, met haar kussen tegen zich aan geklemd, tot ze gekalmeerd was. Ze had nog even voor ze moest opstaan, dus liet ze zich opnieuw op haar matras neerzakken in de hoop nog even te kunnen slapen.
Het was haar wekker die Aya de opnieuw uit haar slaap haalde. Met tegenzin trok ze het deken van zich af en kroop uit haar bed. Eenmaal voor de spiegel zag ze de schade die het tekort aan nachtrust had achtergelaten. Onder haar ogen stonde grote wallen. Door het vele woelen zaten haar zwarte haren zo in de war dat ze een kwartier nodig had ze terug te ontwarren. Het koste haar dan ook nog eens een tiental minuten om die wallen zo goed als mogelijk weg te werken met wat ze in haar make-up tasje had zitten.
Bij deze ook al een kort stukje van het vervolg:
Hoofdstuk I
Aya werd wakker bij het horen van een schreeuw, enkel om te ontdekken dat zijzelf degene was die schreeuwde. Ze veerde rechtop in haar bed en sloeg haar armen om haar benen heen. Haar pyjama plakte aan haar huid door het zweet. Dit was nu al de derde nacht dat ze diezelfde droom had. Het eindeloze bos waar ze door liep en de wolf die haar achtervolgde. Elke nacht werd ze dan ook uit de nachtmerrie getrokken op het moment dat het dier naar voren sprong.
Een rilling liep langs haar rug en ze greep haar kussen vast om het tegen zich aan te drukken. Ze was moe en op dit moment zou er alles voor over hebben om gewoon één nacht goed te kunnen slapen. Geen nare dromen, gewoon een goede nachtrust.
Aya bleef voor enkele minuten zitten op haar bed, met haar kussen tegen zich aan geklemd, tot ze gekalmeerd was. Ze had nog even voor ze moest opstaan, dus liet ze zich opnieuw op haar matras neerzakken in de hoop nog even te kunnen slapen.
Het was haar wekker die Aya de opnieuw uit haar slaap haalde. Met tegenzin trok ze het deken van zich af en kroop uit haar bed. Eenmaal voor de spiegel zag ze de schade die het tekort aan nachtrust had achtergelaten. Onder haar ogen stonde grote wallen. Door het vele woelen zaten haar zwarte haren zo in de war dat ze een kwartier nodig had ze terug te ontwarren. Het koste haar dan ook nog eens een tiental minuten om die wallen zo goed als mogelijk weg te werken met wat ze in haar make-up tasje had zitten.
Nee, geen roodkapje gelezen :p Maar bedankt voor de vergelijking tussen roodkapje en de droom. Dat ga ik zeker ergens in het verhaal integreren ^^
Hier nog een stukje van het vervolg. Ik heb het druk op het moment dus er gebeurt in de komende stukken nog niet zo veel.
Na een drie kwartier liep ze uiteindelijk toch de keuken in. Zoals elke ochtend was deze verlaten en stond haar ontbijt al op haar te wachten. Haar ouders moesten elke dag vroeg gaan werken, wat betekende dat ze hen pas in de avond zag. Tot haar vreugde bestond haar ontbijt uit een bananenmuffin. Ze nam nog maar de eerste hap van haar ontbijt of ze hoorde al een auto de oprit op rijden. Dave, haar beste vriend sinds de kleuterklas. Sinds ze zelf haar rijbewijs nog niet had gehaald moest ze op hem rekenen om op school te geraken. Ze kon natuurlijk ook met de bus, maar wie koos daar nu voor als je met je beste vriend kon meerijden?
Nog kauwend op een stuk muffin liep ze naar buiten toe en sloot het huis achter zich af. Dave duwde met een grijns de deur voor haar open door zich helemaal over de passagiersstoel heen te buigen.
“Goedemorgen Aya. Goed geslapen?” vroeg hij toen Aya zich in de auto installeerde. Het koste hem welgeteld één blik op haar om zelf al een antwoord te vormen op die vraag. “Weer last van dromen?”
Aya knikte en stak het laatste stukje muffin in haar mond.
“Misschien is het tijd dat je eens naar een psychiater gaat. Ik zou niet willen dat mijn beste maatje een gestoorde psychopaat wordt door een gebrek aan slaap.”
Aya gaf Dave een duw. “Ik wordt niet gek. Het zijn maar nachtmerries … altijd exact dezelfde … maar wel gewoon nachtmerries.”
“Oh ja en dat is helemaal doodgewoon dat je elke keer droomt van een wolf die je achterna zit en wakker wordt wanneer hij je wilt aanvallen.”
Zowel Aya als Dave rolde met hun ogen, enkel om een verschillende reden. Aya omdat het voor haar gewoon nachtmerries waren en ze er niets meer achter wou zoeken en Dave omdat hij het erg absurd vond en niet wou dat er Aya iets overkwam door haar slaaptekort.
Hier nog een stukje van het vervolg. Ik heb het druk op het moment dus er gebeurt in de komende stukken nog niet zo veel.
Na een drie kwartier liep ze uiteindelijk toch de keuken in. Zoals elke ochtend was deze verlaten en stond haar ontbijt al op haar te wachten. Haar ouders moesten elke dag vroeg gaan werken, wat betekende dat ze hen pas in de avond zag. Tot haar vreugde bestond haar ontbijt uit een bananenmuffin. Ze nam nog maar de eerste hap van haar ontbijt of ze hoorde al een auto de oprit op rijden. Dave, haar beste vriend sinds de kleuterklas. Sinds ze zelf haar rijbewijs nog niet had gehaald moest ze op hem rekenen om op school te geraken. Ze kon natuurlijk ook met de bus, maar wie koos daar nu voor als je met je beste vriend kon meerijden?
Nog kauwend op een stuk muffin liep ze naar buiten toe en sloot het huis achter zich af. Dave duwde met een grijns de deur voor haar open door zich helemaal over de passagiersstoel heen te buigen.
“Goedemorgen Aya. Goed geslapen?” vroeg hij toen Aya zich in de auto installeerde. Het koste hem welgeteld één blik op haar om zelf al een antwoord te vormen op die vraag. “Weer last van dromen?”
Aya knikte en stak het laatste stukje muffin in haar mond.
“Misschien is het tijd dat je eens naar een psychiater gaat. Ik zou niet willen dat mijn beste maatje een gestoorde psychopaat wordt door een gebrek aan slaap.”
Aya gaf Dave een duw. “Ik wordt niet gek. Het zijn maar nachtmerries … altijd exact dezelfde … maar wel gewoon nachtmerries.”
“Oh ja en dat is helemaal doodgewoon dat je elke keer droomt van een wolf die je achterna zit en wakker wordt wanneer hij je wilt aanvallen.”
Zowel Aya als Dave rolde met hun ogen, enkel om een verschillende reden. Aya omdat het voor haar gewoon nachtmerries waren en ze er niets meer achter wou zoeken en Dave omdat hij het erg absurd vond en niet wou dat er Aya iets overkwam door haar slaaptekort.
Ik ben het met Dave eens, er met iemand over praten zou helemaal niet verkeerd zijn. Maar een psychiater, nehhh. Die kunnen best eng zijn Ik gok dat er vast binnenkort iets gaat gebeuren dat voor een hoop opheldering gaat zorgen
Ga zo door!
Ik gok dat er vast binnenkort iets gaat gebeuren dat voor een hoop opheldering gaat zorgen Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -
My head is a jungle...
My head is a jungle...
En ik ben het met Maaike eens, haha, er over praten is sowieso beter
Maar het is al goed dat ze het aan haar beste vriend kan vertellen en het niet helemaal voor zichzelf houdt, iemand om je hart bij te luchten is altijd goed Benieuwd naar het vervolg!
Maar het is al goed dat ze het aan haar beste vriend kan vertellen en het niet helemaal voor zichzelf houdt, iemand om je hart bij te luchten is altijd goed
Benieuwd naar het vervolg!Fire, walk with me.
Twee kleine foutjes gevonden in je verder uitstekende verhaal. Je bouwt de spanning goed op.Deviant schreef:
Aya gaf Dave een duw. “Ik wordt niet gek. Het zijn maar nachtmerries … altijd exact dezelfde … maar wel gewoon nachtmerries.”
“Oh ja en dat is helemaal doodgewoon dat je elke keer droomt van een wolf die je achterna zit en wakker wordt wanneer hij je wilt aanvallen.”
Zowel Aya als Dave rolde met hun ogen, enkel om een verschillende reden. Aya omdat het voor haar gewoon nachtmerries waren en ze er niets meer achter wou zoeken en Dave omdat hij het erg absurd vond en niet wou dat er Aya iets overkwam door haar slaaptekort.
Ik wordt moet zijn ik word.
Aya en Dave rolde moet zijn rolden
Sorry dat het zo lang heeft geduurd om een vervolg te krijgen. Ik had het nogal druk met schoolwerk en die tralala ...
Bij deze een stukje van het vervolg. Enjoy!
“Ik heb een andere verklaring,” begon Dave terwijl hij van de oprit afreed en aan de tienminuten durende rit naar school begon.
“Oh ja?” Aya was achterdochtig. De toon die Dave had voorspelde dat hij met een theorie zou afkomen die op niet veel zou slagen.
“De droom is jouw manier om een trauma te verwerken.”
“Een trauma? Dave … ik heb geen trauma.”
“Heb je wel. Wat als het jouw manier is om het feit dat je deze zomer gedumpt bent te verwerken.”
Aya had nu werkelijk zin om Dave tegen zijn hoofd te slaan. Dave had avonden bij haar gespendeerd om haar te troosten door de breuk tussen haar en Michael, dus Aya wist dat Dave inzag dat het een gevoelig onderwerp voor haar was. Eerlijk gezegd wist Aya niet eens waarom ze zoveel had gehuild door de breuk. Haar relatie met Michaël was namelijk geen pretje geweest. Toch was het nooit leuk om een relatie van een jaar zomaar plots te stoppen. Slechte herinneringen of niet, het was een deel van je dagelijkse leven dat verdween.
“Dat is niet grappig Dave.”
“Sorry Aya. Volgens mij moet je gewoon wat ontspannen en dan zullen die dromen vanzelf wel weggaan.”
Aya was er niet zo zeker van dat het aan de stress lag. Het liefst wou ze er gewoon niet aan denken en hopen dat ze deze nacht zonder moeite zou kunnen slapen.
Bij deze een stukje van het vervolg. Enjoy!
“Ik heb een andere verklaring,” begon Dave terwijl hij van de oprit afreed en aan de tienminuten durende rit naar school begon.
“Oh ja?” Aya was achterdochtig. De toon die Dave had voorspelde dat hij met een theorie zou afkomen die op niet veel zou slagen.
“De droom is jouw manier om een trauma te verwerken.”
“Een trauma? Dave … ik heb geen trauma.”
“Heb je wel. Wat als het jouw manier is om het feit dat je deze zomer gedumpt bent te verwerken.”
Aya had nu werkelijk zin om Dave tegen zijn hoofd te slaan. Dave had avonden bij haar gespendeerd om haar te troosten door de breuk tussen haar en Michael, dus Aya wist dat Dave inzag dat het een gevoelig onderwerp voor haar was. Eerlijk gezegd wist Aya niet eens waarom ze zoveel had gehuild door de breuk. Haar relatie met Michaël was namelijk geen pretje geweest. Toch was het nooit leuk om een relatie van een jaar zomaar plots te stoppen. Slechte herinneringen of niet, het was een deel van je dagelijkse leven dat verdween.
“Dat is niet grappig Dave.”
“Sorry Aya. Volgens mij moet je gewoon wat ontspannen en dan zullen die dromen vanzelf wel weggaan.”
Aya was er niet zo zeker van dat het aan de stress lag. Het liefst wou ze er gewoon niet aan denken en hopen dat ze deze nacht zonder moeite zou kunnen slapen.
Inleiding:
Ik vind je eerste alinea heel beeldend. Je schept een beeld wat bij mij heel filmisch tot leven komt. Ik kan heel helder voor me zien hoe Aya door het bos rent. Heel goed gedaan.
De tweede alinea vind ik ook goed alleen er is wel een maar. Ik vond je eerste alinea goed omdat je beschrijft wat er nu gebeurt. In de tweede alinea beschrijf je (wanneer ze de tak niet ziet) wat er gaat gebeuren. Je zegt ze zag de tak niet waardoor je bij mij al het idee creëert dat ze gaat vallen. Persoonlijk zou ik het spannender vinden als je niet achteraf beschrijft dat achterom kijken een slecht idee was maar dat je net zoals in je eerste alinea het beschrijft alsof het nu gebeurd.
Je laatste alinea vind ik weer erg goed.
Hoofdstuk 1:
Ik vind het heel realistisch hoe je beschrijft hoe Aya wakker wordt. De manier waarop ze overeind gaat zitten en het kussen pakt zijn goed bedacht.
Ook erg goed bedacht dat ze wallen krijgt van het slaap te kort. Veel schrijvers vergeten vaak de gevolgen van iets wat een personage doormaakt.
2de stuk hoofdstuk 1:
Je hebt goed beschreven dat Aya en Dave elkaar al een tijdje kennen.
Je schrijft hoe Dave over de dromen van Aya denkt en je schrijft hoe Aya er over denkt. Hierna rollen ze met hun ogen om verschillende ogen. Waarom ze dat doen heb je dus al uitgelegd.
Aya omdat het voor haar gewoon nachtmerries waren en ze er niets meer achter wou zoeken en Dave omdat hij het erg absurd vond en niet wou dat er Aya iets overkwam door haar slaaptekort.
Deze vervolg zin hoeft dus in principe niet.
3rde stuk hoofdstuk 1:
Met dit stukje maak je me heel benieuwd naar de komende nacht!
Met heel veel plezier gelezen ga zo door!
Persoonlijk vind ik Of het zou haar eind betekenen beter lezen.Het enige waar Aya op dit moment aan kon denken, was dat ze niet mocht stoppen met lopen of het haar einde zou betekenen.
Ik vind je eerste alinea heel beeldend. Je schept een beeld wat bij mij heel filmisch tot leven komt. Ik kan heel helder voor me zien hoe Aya door het bos rent. Heel goed gedaan.
De tweede alinea vind ik ook goed alleen er is wel een maar. Ik vond je eerste alinea goed omdat je beschrijft wat er nu gebeurt. In de tweede alinea beschrijf je (wanneer ze de tak niet ziet) wat er gaat gebeuren. Je zegt ze zag de tak niet waardoor je bij mij al het idee creëert dat ze gaat vallen. Persoonlijk zou ik het spannender vinden als je niet achteraf beschrijft dat achterom kijken een slecht idee was maar dat je net zoals in je eerste alinea het beschrijft alsof het nu gebeurd.
Je laatste alinea vind ik weer erg goed.
Hoofdstuk 1:
stondenOnder haar ogen stonde grote wallen.
Ik vind het heel realistisch hoe je beschrijft hoe Aya wakker wordt. De manier waarop ze overeind gaat zitten en het kussen pakt zijn goed bedacht.
Ook erg goed bedacht dat ze wallen krijgt van het slaap te kort. Veel schrijvers vergeten vaak de gevolgen van iets wat een personage doormaakt.
2de stuk hoofdstuk 1:
om op school te komen vind ik persoonlijk beterSinds ze zelf haar rijbewijs nog niet had gehaald moest ze op hem rekenen om op school te geraken.
Je hebt goed beschreven dat Aya en Dave elkaar al een tijdje kennen.
Je schrijft hoe Dave over de dromen van Aya denkt en je schrijft hoe Aya er over denkt. Hierna rollen ze met hun ogen om verschillende ogen. Waarom ze dat doen heb je dus al uitgelegd.
Aya omdat het voor haar gewoon nachtmerries waren en ze er niets meer achter wou zoeken en Dave omdat hij het erg absurd vond en niet wou dat er Aya iets overkwam door haar slaaptekort.
Deze vervolg zin hoeft dus in principe niet.
3rde stuk hoofdstuk 1:
zou komen, en ik denk dat je bedoelt; die niet op veel zou slaan.De toon die Dave had voorspelde dat hij met een theorie zou afkomen die op niet veel zou slagen.
Met dit stukje maak je me heel benieuwd naar de komende nacht!
Met heel veel plezier gelezen ga zo door!