Laat me weten wat jullie ervan vinden! (:
~
Woedend smeet ze haar tas op de grond neer toen ze haar kamer opstormde. Met grote stappen liep ze naar haar bed toe, flink bonkend met haar zware laarzen op de oude houten vloer. Ze plofte neer, haar bed luid protesterend, en met een vermoeid gebaar haalde ze haar handen door haar haren. Ze leunde naar voren, liet haar ellebogen op haar knieën leunen en begroef haar gezicht in haar handen. Tranen rolden over haar wangen, haar gezicht verwrongen van verdriet en woede. Haar schouders schokten licht terwijl ze stilletjes huilde in de nog stillere kamer. Zacht gesnik vulde de kille ruimte, haar verdriet extra benadrukkend. Voor een tijdje zat ze daar, haar tranen op de vrije loop. De druk op haar borst maakte haar gek. Ze rechtte haar rug en richtte haar hoofd wanhopig naar het plafond. Haar rechter vuist klemde zich tegen haar borstkas terwijl ze haar hoofd liet zakken, haar ogen sloot en haar tranen liet stromen.
Na zo'n huilbui kwam de leegte. Wezenloos staarde ze naar de witte muur tegenover haar, haar ogen rood. Ze haalde haar neus op en gebruikte de arm van haar trui om haar gezicht te drogen. De pijn die grotendeels was weggeëbd liet haar achter met een verdoofd gevoel. Een diepe zucht ontsnapte haar en ze vouwde haar handen voor haar mond. Haar hoofd voelde zwaar aan en haar lippen waren droog. Ze leunde wat verder voorover om haar * tas van de grond te graaien. Na even er in te hebben gerommeld haalde ze er een flesje water uit wat ze openmaakte en waar ze een slok van nam. Ze staarde naar de vloer, draaide een paar keer haar hoofd om haar nek soepel te maken en zuchtte nogmaals. Voorzichtig pakte ze een zware laptop uit dezelfde tas en legde hem op haar schoot. Inspecterend keek ze van alle kanten naar het ding om er zeker van te zijn dat ze hem met haar emotionele entree niet kapot had gesmeten. Eenmaal tevreden, klapte ze hem open en startte ze hem op. Wachtwoorden werden ingetikt en een word-document werd geopend.
“Je houdt zo erg van aandacht. Je moet altijd anders zijn, speciaal zijn. En hoe krijg je dat? Geen betere aandacht dan medelijden, he. Geen wonder dat je zo’n fucked-up verleden hebt. Aandacht to the max. Zo zielig.”
Ze staarde even naar wat ze gisteravond had getypt. Vaag herinnerde ze zich hoe ze zich had gevoeld terwijl haar vingers over het toetsenbord hadden gevlogen. Ze knipperde een paar keer om tranen terug te dringen. Haar ogen werden langzaam kil en haar lippen versmalden toen ze haar handen zachtjes op het toetsenbord plaatste.
“Waar ben je mee bezig? Zie je dan niet dat wat je aan het doen bent je niet helpt? Ben je dan echt zo egoïstisch dat je me laat vallen omdat je tijd nodig hebt om alles te verwerken? Of ben je zo naïef dat je niet doorhebt dat je me langzaam kapot aan het maken bent?!”
[EDIT] aangepast na reactie van Christian Damen
Ik ben niet gek
-
CrossMyLimits
- Puntenslijper
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 30 dec 2013 20:59
Laatst gewijzigd door CrossMyLimits op 01 jan 2014 22:37, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Zoals verzocht, daar ben ik dan 
Allereerst tekstueel:
Met grote stappen baande ze zich een weg naar haar bed toe, flink bonkend met haar zware laarzen op de oude houten vloer.
- dit geeft het idee dat ze een gigantisch grote kamer heeft; anders heb je geen grote stappen nodig om naar je bed te gaan, en 'baande zich een weg naar' voegt aan dit idee van grote dimensie toe.
Na zo’n huilbui kwam de leegte.
- dit maakt het generiek, ik denk dat Na de/haar huilbui kwam de leegte. beter zou staan
bruinleder tas
bruinlederen tas (of misschien zelfs gewoon lederen tas, aangezien leer NORMAAL bruin is, en pas bij zwart 'zwartlederen/zwartleren' wordt gebruikt)
Na even er in te hebben gerommeld
Na er even in te hebben gerommeld
Een zware laptop in een bruinlederen tas? Dat klinkt vreemd, dan verwacht ik eerder een netbookje, of een rugzak/laptoptas.
persoonlijk vind ik het boeiender om een uitgebreide beschrijving van "ze is verdrietig" te lezen als ik weet waarom ze verdrietig is. Maar ik denk dat dit heel persoonlijk is en de meeste mensen dit juist heel mooi zullen vinden.
Allereerst tekstueel:
Met grote stappen baande ze zich een weg naar haar bed toe, flink bonkend met haar zware laarzen op de oude houten vloer.
- dit geeft het idee dat ze een gigantisch grote kamer heeft; anders heb je geen grote stappen nodig om naar je bed te gaan, en 'baande zich een weg naar' voegt aan dit idee van grote dimensie toe.
Na zo’n huilbui kwam de leegte.
- dit maakt het generiek, ik denk dat Na de/haar huilbui kwam de leegte. beter zou staan
bruinleder tas
bruinlederen tas (of misschien zelfs gewoon lederen tas, aangezien leer NORMAAL bruin is, en pas bij zwart 'zwartlederen/zwartleren' wordt gebruikt)
Na even er in te hebben gerommeld
Na er even in te hebben gerommeld
Een zware laptop in een bruinlederen tas? Dat klinkt vreemd, dan verwacht ik eerder een netbookje, of een rugzak/laptoptas.
persoonlijk vind ik het boeiender om een uitgebreide beschrijving van "ze is verdrietig" te lezen als ik weet waarom ze verdrietig is. Maar ik denk dat dit heel persoonlijk is en de meeste mensen dit juist heel mooi zullen vinden.
-
CrossMyLimits
- Puntenslijper
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 30 dec 2013 20:59
Dankjewel voor je reactie Christian!
Ik probeerde met 'grote stappen' haar woede te benadrukken, had er niet aan gedacht dat het in combinatie met 'baande zich een weg' een grote dimensie zou creëren.
Leder/lederen/leren = drama. Ik zal het veranderen.
En laat ik nou net een veel te zware laptop en een bruinleren/lederen/lelalalalal tas hebben ^^
Speciaal voor jou dan maar een tweede stukje!
~
Haar handen aarzelden even. De kilte in haar ogen maakte plaats voor diep verdriet. Ze beet op de binnenkant van haar wang terwijl gevoelens van medelijden en schuld haar hoofd vulden.
“Niemand anders dan ik weet beter wat jij in je leven hebt moeten doorstaan. Niemand. Tegenslag na tegenslag, maar jij liet je niet zomaar vellen. Je bent sterk. Maar dit is niet de oplossing, meisje. Het is niet erg dat je wilt rouwen. Maar iedereen wegduwen omdat je het alleen wilt doen is ook niet de juiste oplossing. Iedereen heeft iemand nodig, ook jij.”
Het tikkende geluid van vingers op een toetsenbord werd onderbroken door een gedempte maar zeer herkenbare ‘pling’ van een IPhone. Ze draaide haar hoofd en keek naar de telefoon die op haar nachtkastje aan de oplader lag. Ze verplaatste de laptop naar het bed, stond op, streek een lok bruin haar achter haar oor en liep naar het nachtkastje waar ze haar telefoon oppakte. 5-4-8-3; dat was haar toegangscode. L-I-V-E. Het unlockgeluidje werd weerkaatst door de kille kamer. Het was maar een appje van een klasgenootje over het huiswerk. Zonder de moeite te nemen om te antwoorden lockte ze haar telefoon weer en gooide ze hem op het bed. Ze zette haar handen in de achterkant van haar zij en strekte haar rug, haar hoofd omhoog gericht. Even bleef ze zo staan, maar ze betrapte zichzelf er op dat haar blik terug naar haar telefoon gleed. Ze liep er naartoe, pakte het ding op en ging in kleermakerszit op het bed zitten. Weer unlockte ze haar telefoon en opende ze WhatsApp. Ze likte over haar lippen en een licht nerveus gevoel stroomde binnen. Rechtsboven tikte ze een icoontje aan wat haar leidde naar een lijst met contactpersonen. Langzaam scrolde ze naar de naam die ze zocht en tikte hem aan. Laatst bezocht: vandaag, 12:52. Ze staarde naar de tijd en beet onbewust op haar lip. Haar blik gleed even naar de wekker op haar nachtkastje en terug. De laptop werd weer opgepakt en haar vingers positioneerden zich.
“Het is nu 15:34. Ben je aan het werk? Ben je alleen thuis en wil je niemand om je heen? Of zit je met HAAR op het terras?”
Ze dacht terug aan die ene dag. Hoe ze het terras op liep, op zoek naar een plekje. Ze had totaal niet verwacht dat zij er ook zou zijn. Met HAAR.
Een lok haar viel voor haar gezicht, haar ogen werden donkerder.
“Meisje je mag verwachten dat als ik er ooit achter kom dat je met haar hebt lopen klooien toen wij nog een relatie hadden, ik je leven een hel maak. Jij, die altijd zo erg op vertrouwen bouwde en zoveel moeite had ermee door je oh zo zielige ‘verleden’. Als jij vreemd bent gegaan en ik kom er achter, dan mag je hopen dat je me nooit meer tegenkomt.”
[EDIT] aangepast na reactie van Christian Damen
Ik probeerde met 'grote stappen' haar woede te benadrukken, had er niet aan gedacht dat het in combinatie met 'baande zich een weg' een grote dimensie zou creëren.
Leder/lederen/leren = drama. Ik zal het veranderen.
En laat ik nou net een veel te zware laptop en een bruinleren/lederen/lelalalalal tas hebben ^^
Speciaal voor jou dan maar een tweede stukje!
~
Haar handen aarzelden even. De kilte in haar ogen maakte plaats voor diep verdriet. Ze beet op de binnenkant van haar wang terwijl gevoelens van medelijden en schuld haar hoofd vulden.
“Niemand anders dan ik weet beter wat jij in je leven hebt moeten doorstaan. Niemand. Tegenslag na tegenslag, maar jij liet je niet zomaar vellen. Je bent sterk. Maar dit is niet de oplossing, meisje. Het is niet erg dat je wilt rouwen. Maar iedereen wegduwen omdat je het alleen wilt doen is ook niet de juiste oplossing. Iedereen heeft iemand nodig, ook jij.”
Het tikkende geluid van vingers op een toetsenbord werd onderbroken door een gedempte maar zeer herkenbare ‘pling’ van een IPhone. Ze draaide haar hoofd en keek naar de telefoon die op haar nachtkastje aan de oplader lag. Ze verplaatste de laptop naar het bed, stond op, streek een lok bruin haar achter haar oor en liep naar het nachtkastje waar ze haar telefoon oppakte. 5-4-8-3; dat was haar toegangscode. L-I-V-E. Het unlockgeluidje werd weerkaatst door de kille kamer. Het was maar een appje van een klasgenootje over het huiswerk. Zonder de moeite te nemen om te antwoorden lockte ze haar telefoon weer en gooide ze hem op het bed. Ze zette haar handen in de achterkant van haar zij en strekte haar rug, haar hoofd omhoog gericht. Even bleef ze zo staan, maar ze betrapte zichzelf er op dat haar blik terug naar haar telefoon gleed. Ze liep er naartoe, pakte het ding op en ging in kleermakerszit op het bed zitten. Weer unlockte ze haar telefoon en opende ze WhatsApp. Ze likte over haar lippen en een licht nerveus gevoel stroomde binnen. Rechtsboven tikte ze een icoontje aan wat haar leidde naar een lijst met contactpersonen. Langzaam scrolde ze naar de naam die ze zocht en tikte hem aan. Laatst bezocht: vandaag, 12:52. Ze staarde naar de tijd en beet onbewust op haar lip. Haar blik gleed even naar de wekker op haar nachtkastje en terug. De laptop werd weer opgepakt en haar vingers positioneerden zich.
“Het is nu 15:34. Ben je aan het werk? Ben je alleen thuis en wil je niemand om je heen? Of zit je met HAAR op het terras?”
Ze dacht terug aan die ene dag. Hoe ze het terras op liep, op zoek naar een plekje. Ze had totaal niet verwacht dat zij er ook zou zijn. Met HAAR.
Een lok haar viel voor haar gezicht, haar ogen werden donkerder.
“Meisje je mag verwachten dat als ik er ooit achter kom dat je met haar hebt lopen klooien toen wij nog een relatie hadden, ik je leven een hel maak. Jij, die altijd zo erg op vertrouwen bouwde en zoveel moeite had ermee door je oh zo zielige ‘verleden’. Als jij vreemd bent gegaan en ik kom er achter, dan mag je hopen dat je me nooit meer tegenkomt.”
[EDIT] aangepast na reactie van Christian Damen
Laatst gewijzigd door CrossMyLimits op 01 jan 2014 22:42, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
Als ik toch bezig ben :P
Ze draaide haar hoofd en keek naar de telefoon die op haar nachtkastje aan de oplader lag.
- hmm dus de telefoon lag er al toen ze de kamer binnekwam? meestal hebben mensen dat ding constant bij zich
Langzaam verplaatste ze haar laptop naar het bed.
- die snap ik niet? ze legt de laptop langzaam van haar schoot op het bed? dit komt over als too much, te mooie zinnen willen maken. wat is er mis met 'zette ze haar laptop op het bed'?
Ze stond op, duwde een lok bruin haar achter haar oor
- duwen klinkt raar, streek lijkt me beter passen
kille kamer
- je noemde dit ook al in je eerste stukje. waarom is haar eigen slaapkamer kil? je zegt het wel, maar geeft me geen beschrijving/reden waarom het zo is. doorgaans is je slaapkamer juist de niet kille plek.
Zonder de moeite te nemen om te antwoorden lockte ze haar telefoon weer en gooide ze hem op het bed.
- ff mierenneuken; het snoer van je oplader is niet lang genoeg :p
Meisje je mag verwachten dat als ik er ooit achter komt dat je met haar hebt lopen klooien toen wij nog een relatie hadden, ik je leven een hel maak.
- dit is getypte tekst. maak je 'komt' expres spelfout (ipv kom), of is dat typefoutje van jou zelf? :P
Kijk, laatste stukje trekt me meteen een stuk meer. ten eerste ga je niet trots vertellen dat de HP een relatie met een vrouw had en de andere vrouw nu met een nieuwe vrouw is, aka het is geen homoseksualiteitsverheerlijking (dat lees ik soms en dat vind ik dan zo jammer, doe er niet moeilijk over of het jongetje/meisje is of welke combinatie dan ook). ten tweede is ze mogelijk vreemdgegaan en heeft iig nu een nieuw 'trutje' :P nu zijn er leuke vragen en intriges die beantwoord kunnen worden. Al in al goed stuk zo, al blijf ik persoonlijk het te lang vinden duren tot we bij dit stuk komen, maar nu is t wel interessant.
Ze draaide haar hoofd en keek naar de telefoon die op haar nachtkastje aan de oplader lag.
- hmm dus de telefoon lag er al toen ze de kamer binnekwam? meestal hebben mensen dat ding constant bij zich
Langzaam verplaatste ze haar laptop naar het bed.
- die snap ik niet? ze legt de laptop langzaam van haar schoot op het bed? dit komt over als too much, te mooie zinnen willen maken. wat is er mis met 'zette ze haar laptop op het bed'?
Ze stond op, duwde een lok bruin haar achter haar oor
- duwen klinkt raar, streek lijkt me beter passen
kille kamer
- je noemde dit ook al in je eerste stukje. waarom is haar eigen slaapkamer kil? je zegt het wel, maar geeft me geen beschrijving/reden waarom het zo is. doorgaans is je slaapkamer juist de niet kille plek.
Zonder de moeite te nemen om te antwoorden lockte ze haar telefoon weer en gooide ze hem op het bed.
- ff mierenneuken; het snoer van je oplader is niet lang genoeg :p
Meisje je mag verwachten dat als ik er ooit achter komt dat je met haar hebt lopen klooien toen wij nog een relatie hadden, ik je leven een hel maak.
- dit is getypte tekst. maak je 'komt' expres spelfout (ipv kom), of is dat typefoutje van jou zelf? :P
Kijk, laatste stukje trekt me meteen een stuk meer. ten eerste ga je niet trots vertellen dat de HP een relatie met een vrouw had en de andere vrouw nu met een nieuwe vrouw is, aka het is geen homoseksualiteitsverheerlijking (dat lees ik soms en dat vind ik dan zo jammer, doe er niet moeilijk over of het jongetje/meisje is of welke combinatie dan ook). ten tweede is ze mogelijk vreemdgegaan en heeft iig nu een nieuw 'trutje' :P nu zijn er leuke vragen en intriges die beantwoord kunnen worden. Al in al goed stuk zo, al blijf ik persoonlijk het te lang vinden duren tot we bij dit stuk komen, maar nu is t wel interessant.
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
Hmm spannend. Ga verder met wat er daarna gebeurt en niet telkens over haar Iphone hihi! 
Geniet van de kleine dingen in het leven.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.
-
CrossMyLimits
- Puntenslijper
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 30 dec 2013 20:59
Leuk dat je meeleest Faatje! Haar Iphone en met name haar stalkgedrag is juist belangrijk..
~
“Elke nacht droom ik over jou. Over ons. Over hoe het allemaal had kunnen zijn als er dingen wel of niet waren gebeurd. In mijn dromen wil je mij terug, vergeef je me alle fouten die ik ooit heb gemaakt en houd je van me. Was dat maar echt zo… De werkelijkheid is wreed. Je geeft me niet eens de kans om over je heen te komen, aangezien je niet met me wilt praten! In mijn dromen is alles beter.”
Het getik hield op, ze staarde naar de woorden die ze zojuist had getypt. Haar blik werd iets waziger toen ze dacht aan de droom van gisteravond. Ze opende een nieuw word-document met een paar klikjes.
Ik zit op de stoel aan het gangpad, jij zit twee rijen voor me, op de voor jou bestemde bank. Naast mij zitten de vriendin van je zusje en een man in een rolstoel die ik niet ken, maar waarvan jij me hebt verteld dat hij een verre oom is. Op de bank zitten je zusje, je moeder, je oma en jijzelf. We kijken naar een van de twee grote plasmaschermen waarop een diavoorstelling van afbeeldingen van een man te zien is. Op sommige foto’s staan je moeder, je zusje of jij zelf samen met die man. Je vader. Tranen vloeien, gesnotter is nog net hoorbaar boven de prachtige muziek uit, ‘Shine on you crazy diamond’ van Pink Floyd. Je draait je hoofd even naar achter en met een betraand gezicht vang je mijn blik en glimlach je droevig naar me. Ik vormde de woorden ‘ik hou van je’ met mijn lippen en je glimlach werd wat oprechter, ook al straalden je ogen niets dan verdriet en pijn uit.
Haar vingers aarzelden. Ze besefte dat ze geen droom aan het beschrijven was. Dit was realiteit. Dit was hoe ze een aantal weken geleden de crematie van de vader van haar toenmalige vriendin had bijgewoond. Ze tuitte haar lippen even bedenkelijk en opende het andere word-document weer.
“Jij hebt nooit begrepen hoeveel de dood van je vader voor mij betekende. Ik weet dat wat jij voelde mijn verdriet duizendmaal overtrof, maar je deed alsof het me niet erg raakte, alsof ik alleen verdrietig was omdat jij dat was. Maar meisje, ik heb de afgelopen tien maanden een geweldige man leren kennen. Iemand op wie jij ontzettend lijkt. Hij was belachelijk slim, had zijn mening altijd klaarstaan en wilde het beste voor zijn kinderen. Ik was jaloers op je, had ik maar zo’n vader.
Ik was er bij toen je afscheid van hem nam. Ik heb je hand vastgehouden in de wachtruimte van de IC in het ziekenhuis en ik heb niet alleen jou maar ook de rest van je familie gesteund in de moeilijkste uren van niet alleen jouw, maar ook mijn leven. Ik heb afscheid genomen van een man die ik graag ooit mijn schoonvader had willen noemen.”
Weer liepen de tranen over haar wangen.
~
“Elke nacht droom ik over jou. Over ons. Over hoe het allemaal had kunnen zijn als er dingen wel of niet waren gebeurd. In mijn dromen wil je mij terug, vergeef je me alle fouten die ik ooit heb gemaakt en houd je van me. Was dat maar echt zo… De werkelijkheid is wreed. Je geeft me niet eens de kans om over je heen te komen, aangezien je niet met me wilt praten! In mijn dromen is alles beter.”
Het getik hield op, ze staarde naar de woorden die ze zojuist had getypt. Haar blik werd iets waziger toen ze dacht aan de droom van gisteravond. Ze opende een nieuw word-document met een paar klikjes.
Ik zit op de stoel aan het gangpad, jij zit twee rijen voor me, op de voor jou bestemde bank. Naast mij zitten de vriendin van je zusje en een man in een rolstoel die ik niet ken, maar waarvan jij me hebt verteld dat hij een verre oom is. Op de bank zitten je zusje, je moeder, je oma en jijzelf. We kijken naar een van de twee grote plasmaschermen waarop een diavoorstelling van afbeeldingen van een man te zien is. Op sommige foto’s staan je moeder, je zusje of jij zelf samen met die man. Je vader. Tranen vloeien, gesnotter is nog net hoorbaar boven de prachtige muziek uit, ‘Shine on you crazy diamond’ van Pink Floyd. Je draait je hoofd even naar achter en met een betraand gezicht vang je mijn blik en glimlach je droevig naar me. Ik vormde de woorden ‘ik hou van je’ met mijn lippen en je glimlach werd wat oprechter, ook al straalden je ogen niets dan verdriet en pijn uit.
Haar vingers aarzelden. Ze besefte dat ze geen droom aan het beschrijven was. Dit was realiteit. Dit was hoe ze een aantal weken geleden de crematie van de vader van haar toenmalige vriendin had bijgewoond. Ze tuitte haar lippen even bedenkelijk en opende het andere word-document weer.
“Jij hebt nooit begrepen hoeveel de dood van je vader voor mij betekende. Ik weet dat wat jij voelde mijn verdriet duizendmaal overtrof, maar je deed alsof het me niet erg raakte, alsof ik alleen verdrietig was omdat jij dat was. Maar meisje, ik heb de afgelopen tien maanden een geweldige man leren kennen. Iemand op wie jij ontzettend lijkt. Hij was belachelijk slim, had zijn mening altijd klaarstaan en wilde het beste voor zijn kinderen. Ik was jaloers op je, had ik maar zo’n vader.
Ik was er bij toen je afscheid van hem nam. Ik heb je hand vastgehouden in de wachtruimte van de IC in het ziekenhuis en ik heb niet alleen jou maar ook de rest van je familie gesteund in de moeilijkste uren van niet alleen jouw, maar ook mijn leven. Ik heb afscheid genomen van een man die ik graag ooit mijn schoonvader had willen noemen.”
Weer liepen de tranen over haar wangen.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
De werkelijkheid is wreed. Je geeft me niet eens de kans om over je heen te komen, aangezien je niet met me wilt praten!
- ik vind het uitroepteken daar niet zo mooi
Mooi stukje verder, goed de emoties beschreven en niet alleen de gebeurtenissen!
- ik vind het uitroepteken daar niet zo mooi
Mooi stukje verder, goed de emoties beschreven en niet alleen de gebeurtenissen!
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
Ik neem mijn woorden terug over de Iphone haha, in dit stukje word het al duidelijker waarom..
Mooi stukje!
Mooi stukje!
Geniet van de kleine dingen in het leven.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.
Je kunt je leven niet langer maken, maar wel meer leven uit elke dag halen.
-
CrossMyLimits
- Puntenslijper
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 30 dec 2013 20:59
Woede, verdriet, haat, gemis; ontelbaar veel emoties die haar gek maakten. Totdat ze niets meer voelde, behalve de leegte.
“Hoe overleef je een gebroken hart? Heeft het echt alleen maar tijd nodig? Hoe lang nog? Ik heb het helemaal gehad met dit gevoel. Hoe lang duurt het nog voordat ik eindelijk over je heen ben en verder kan met m’n leven? I get it, okay. Je hebt me gedumpt, je hoeft me niet terug. Heb ik vrede mee. Ik wil niets liever dan gewoon weer happy single zijn en niet aan je hoeven te denken. Helaas zie ik in zoveel dingen jou terug. Een constante herinnering aan iemand die me opeens weg kon gooien als oud vuil. Als iemand die me wel honderd keer op een dag kon vertellen hoeveel ze van me hield, maar het uiteindelijk niet meer voelde.”
Met een wezenloze uitdrukking op haar gezicht pakte ze haar telefoon. Een tijdje ging ze door haar foto’s heen. ‘355 afbeeldingen geselecteerd. Weet u zeker dat u deze wilt verwijderen?’. Ze twijfelde even. De foto’s waren niet alleen herinneringen aan de constante pijn van een gebroken hart, ze waren ook herinneringen aan de afgelopen 10 maanden van haar leven, die zeker niet alleen maar pijn en verdriet waren. Haar mond vertrok in een droevige glimlach terwijl ze terugdacht aan de vele leuke, gestoorde dingen die ze samen hadden gedaan. Dingen die ze altijd zou blijven koesteren. Iets wat op tevredenheid leek glansde even over haar gezicht toen ze ‘verwijder’ aantikte.
“Dit betekend niet dat ik je haat, al lijkt het soms wel zo. Soms denk ik zelf ook dat ik je haat, maar ik denk dat het makkelijker is om boos te zijn op iemand, dan je alleen maar verdrietig te voelen. Hiermee bescherm ik mezelf van mezelf. Ik doe mezelf alleen maar pijn als ik je gezicht zie, als ik kijk wanneer je online bent geweest of als ik je profiel op Facebook opzoek. Het is onnozel stalkgedrag, iets wat ik mezelf niet kan beletten te doen, maar wel iets wat ik mezelf onmogelijk kan maken.”
Haar duim zweefde weer boven een verwijder-button. ‘Verwijder contact?’ was dit keer de vraag. ‘Verwijder’, tikte ze aan.
“Hoe overleef je een gebroken hart? Heeft het echt alleen maar tijd nodig? Hoe lang nog? Ik heb het helemaal gehad met dit gevoel. Hoe lang duurt het nog voordat ik eindelijk over je heen ben en verder kan met m’n leven? I get it, okay. Je hebt me gedumpt, je hoeft me niet terug. Heb ik vrede mee. Ik wil niets liever dan gewoon weer happy single zijn en niet aan je hoeven te denken. Helaas zie ik in zoveel dingen jou terug. Een constante herinnering aan iemand die me opeens weg kon gooien als oud vuil. Als iemand die me wel honderd keer op een dag kon vertellen hoeveel ze van me hield, maar het uiteindelijk niet meer voelde.”
Met een wezenloze uitdrukking op haar gezicht pakte ze haar telefoon. Een tijdje ging ze door haar foto’s heen. ‘355 afbeeldingen geselecteerd. Weet u zeker dat u deze wilt verwijderen?’. Ze twijfelde even. De foto’s waren niet alleen herinneringen aan de constante pijn van een gebroken hart, ze waren ook herinneringen aan de afgelopen 10 maanden van haar leven, die zeker niet alleen maar pijn en verdriet waren. Haar mond vertrok in een droevige glimlach terwijl ze terugdacht aan de vele leuke, gestoorde dingen die ze samen hadden gedaan. Dingen die ze altijd zou blijven koesteren. Iets wat op tevredenheid leek glansde even over haar gezicht toen ze ‘verwijder’ aantikte.
“Dit betekend niet dat ik je haat, al lijkt het soms wel zo. Soms denk ik zelf ook dat ik je haat, maar ik denk dat het makkelijker is om boos te zijn op iemand, dan je alleen maar verdrietig te voelen. Hiermee bescherm ik mezelf van mezelf. Ik doe mezelf alleen maar pijn als ik je gezicht zie, als ik kijk wanneer je online bent geweest of als ik je profiel op Facebook opzoek. Het is onnozel stalkgedrag, iets wat ik mezelf niet kan beletten te doen, maar wel iets wat ik mezelf onmogelijk kan maken.”
Haar duim zweefde weer boven een verwijder-button. ‘Verwijder contact?’ was dit keer de vraag. ‘Verwijder’, tikte ze aan.
-
Christian Damen
- Toetsenbord
- Berichten: 2110
- Lid geworden op: 19 jun 2012 01:37
‘355 afbeeldingen geselecteerd. Weet u zeker dat u deze wilt verwijderen?’.
- ik zou deze op nieuwe regel beginnen
ze waren ook herinneringen aan de afgelopen 10 maanden
- 'ze' zou ik 'het' van maken
“Dit betekend
- Tssss :p betekent
je gebruikt erg veel 'mezelf' in je tweede stukje quote, dat loopt wat minder mooi
verder prima stukje ;)
- ik zou deze op nieuwe regel beginnen
ze waren ook herinneringen aan de afgelopen 10 maanden
- 'ze' zou ik 'het' van maken
“Dit betekend
- Tssss :p betekent
je gebruikt erg veel 'mezelf' in je tweede stukje quote, dat loopt wat minder mooi
verder prima stukje ;)
Suppose you toss a coin enough times
Suppose one day, it lands on its edge
Suppose one day, it lands on its edge
-
CrossMyLimits
- Puntenslijper
- Berichten: 7
- Lid geworden op: 30 dec 2013 20:59
“ Je gaf me je hand. Met een lach op je gezicht keek je me aan. ‘Ik kan sterk genoeg zijn voor ons beiden,’ zei je. Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik kan me niet aan je optrekken zonder jou omlaag te halen.’ Jij lachte, ‘watch me!’ en je trok me naar je toe voor een kus.
Ik had kunnen weten dat je er ooit achter zou komen dat ik gelijk had. Je timing was alleen waardeloos. Op het moment dat jij en ik beiden ons het slechtst voelden besloot je dat je mijn verdriet, mijn pijn er niet bij kon hebben. I can’t blame you. Waarom zou je bij iemand blijven die je verdrietig maakt? Dus liet je me los, zodat jij boven water kon komen. Waar ik heen ging is nog niet helemaal duidelijk. Ik denk dat ik naar de bodem ben gezonken, daar even heb gezeten, gekeken heb naar hoe jij naar lucht hapte en wegzwom. Nu ben ik hopelijk bezig met mijn eenzame klim naar boven, hopend dat ik ook ooit weer adem zal kunnen halen. Ik vraag me af welke kant ik op zal zwemmen wanneer ik eenmaal boven ben. De drang om je achterna te gaan is nu nog groot, maar wie weet, eer dat ik boven ben kies ik misschien de andere kant. De kant van verstand? Ik hoop het. Tegen die tijd hoop ik te begrijpen dat jouw kant niet langer de kant van liefde is. “
Ik had kunnen weten dat je er ooit achter zou komen dat ik gelijk had. Je timing was alleen waardeloos. Op het moment dat jij en ik beiden ons het slechtst voelden besloot je dat je mijn verdriet, mijn pijn er niet bij kon hebben. I can’t blame you. Waarom zou je bij iemand blijven die je verdrietig maakt? Dus liet je me los, zodat jij boven water kon komen. Waar ik heen ging is nog niet helemaal duidelijk. Ik denk dat ik naar de bodem ben gezonken, daar even heb gezeten, gekeken heb naar hoe jij naar lucht hapte en wegzwom. Nu ben ik hopelijk bezig met mijn eenzame klim naar boven, hopend dat ik ook ooit weer adem zal kunnen halen. Ik vraag me af welke kant ik op zal zwemmen wanneer ik eenmaal boven ben. De drang om je achterna te gaan is nu nog groot, maar wie weet, eer dat ik boven ben kies ik misschien de andere kant. De kant van verstand? Ik hoop het. Tegen die tijd hoop ik te begrijpen dat jouw kant niet langer de kant van liefde is. “
Ik lees sporadisch weleens een stukje van je tekst, omdat dit zo'n tekst is dat meer gevoel matig is en waarbij je niet zozeer het verhaal hoeft te lezen.
Ik kan me nog herinneren dat ik je eerste stuk dat ik had gelezen iets warrig vond lezen, het was allemaal net iets te veel waardoor de emoties minder overkwamen dan ze denk ik bedoeld waren. Dit laatste stuk daarentegen vind ik heel mooi. krachtig, het liet me in de tekst opgaan en alles meevoelen.
Ik kan me nog herinneren dat ik je eerste stuk dat ik had gelezen iets warrig vond lezen, het was allemaal net iets te veel waardoor de emoties minder overkwamen dan ze denk ik bedoeld waren. Dit laatste stuk daarentegen vind ik heel mooi. krachtig, het liet me in de tekst opgaan en alles meevoelen.
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom