De geschreven schrijver

[mar]

Er zit een jongen in een kelder,
ooit verworven met de wereld

Voor zijn ogen hangt een spiegel
Hij maakt een lach op al zijn dagen

Hij schrijft een ideale wereld
Op een blaadje vol met vragen

Het antwoord wat hij geeft,
is dat hij de wereld kan vergeten

Waar hij nu zo van vervreemd is
wil hij nooit meer doen betreden

Hij is gekwetst en nooit meer weerbaar
zijn spiegelbeeld kan niets vergeven

Dus schrijft hij de ideale schrijver,
die de wereld mag betreden

Maar de verhalen van die schrijven,
Woorden meestal niet begrepen

Vol extremen en vol lijden,
fantasie en te aangrijpend

Maar alles wat hij schrijft,
is een stille metafoor.

Over een jongen voor de spiegel,
in een afgesloten kelder.

[JodieJJ]

Ik vind je idee mooi voor het gedichtje, maar toch vond ik het moeilijk om hem fijn te lezen. Ik mistte een ritme in het gedicht, denk ik.
Ik denk dat als je hem iets korter maakt en je je focust op een paar zinnen die je wilt gebruiken het gedichtje voor mij met wat meer kracht zal overkomen.

maar dat is mijn mening en ik ben hierin niet echt een specialist xD