Onzekere verlangens

[P_Westdijk]

Annelies stond naast een keukentrapje in de slaapkamer. Onzeker over wat het te betekenen had toen ze Peter met het keukentrapje zag arriveren was de vrouw langzaam maar zeker naar de deuropening uitgeweken. Argwanend elke handeling van hem met haar blauwe ogen volgend. In het plafond bleek een kundig gecamoufleerd gat te zijn weg gewerkt, waarin hij een omvangrijke, roestvrijstalen bout had gedraaid. Na de eerste aarzelende stap om het metalen oog beter te kunnen bekijken was ze vervolgens nog dichterbij gekomen. Tenslotte eindigde ze naast het keukentrapje. Het was volgens hem sterk genoeg om hen beiden te kunnen dragen, maar wat ze zich daarbij moest voorstellen wist ze niet precies. De enige persoon die haar hier meer duidelijkheid over kon verschaffen bevond zich momenteel gedeeltelijk onder het bed. Ze hoorde iets over de plavuizen schuren.
Ze keek naar hem. Licht hijgend had Peter een houten kist van onder zijn bed getrokken, om het met een glunderend gezicht te openen. Het fascineerde haar hoe hij in de slaapkamer zo snel bij deze kist was aanbeland.
"Doos van Pandora."
Het waren de eerste woorden die hij hoorde zeggen en Peter keek haar niet begrijpend aan.
Annelies schudde het hoofd en gebaarde hem verder te gaan met het onthullen van de kleurrijke en vormrijke inhoud. "Laat maar."
Ze had al eerder van deze kist gehoord. Zelfs nog voor de vrouw ooit een stap in deze slaapkamer had gezet. Janienke had haar er over verteld. Haar relatie met Peter was er één geweest die Annelies het beste en tegelijk ook keurigste als heel fysiek kon omschrijven en speelde zich voornamelijk in dit vertrek af. In ieder geval tot hij te kennen had gegeven meer te wensen dan alleen seks. Kort daarna had Janienke het uitgemaakt. Al bleef ze de herinneringen aan hem en zijn fantasieën koesteren. Annelies was eerst huiverig geweest om te bekennen iets voor Peter te voelen, maar haar vriendin had verrassend genoeg heel enthousiast op het nieuws gereageerd.
"Hoe kom je aan al deze.. eh.. spullen?", maakte ze tenslotte moeizaam de zin af.
"Ik heb deze speeltjes in de loop der tijd verzameld, maar als het je afschrikt..." Peter pakte resoluut het scharnierende deksel vast om de kist te sluiten. Enigszins teleurgesteld, maar misschien ging het allemaal wel veel te snel voor Annelies en hij wilde haar beslist geen angst aanjagen. Deze handeling werd abrupt afgebroken toen hij haar hand op de zijne voelde.
"Nee, maar ik weet niet hoe dit allemaal werkt."
"Ik wel", zei Peter en knikte daar nadrukkelijk bij.
Dat was iets waar Annelies ook geen moment aan twijfelde. De jongensachtige grijns op zijn gezicht. De glinstering in zijn ogen. Alles bij elkaar opgeteld vertelde het haar meer dan genoeg. Ze kon daarbij ook terugvallen op de verhalen van haar vriendin, die deze smaakvol wist te vertellen. Kinky klonk voor Annelies zelfs nog te kinderachtig om te kunnen beschrijven wat hij volgens Janienke allemaal met haar had gedaan. "En als ik me halverwege bedenk?" Ze was nogal huiverig geworden voor wat ze allemaal in de kist zag. Voor haar gevoel was het slechts het topje van de spreekwoordelijke ijsberg waar ze nu naar keek en deze angst had zich ergens in haar hoofd vast gezet.
Peter hief een hand naar haar op alsof hij wilde voorkomen dat ze meteen weg liep en liet de andere hand in de kist verdwijnen om er iets uit te halen. "Hier."
Ze keek naar wat hij in haar hand had gedrukt. "Waar is deze sleutel voor?"
"Om de boeien los te maken wanneer jij dat wilt."
Voor ze kon vragen waar hij het over had hoorde ze al het gerinkel van kettingen. Hij hield deze triomfantelijk in de lucht, alsof het een grote vis was die hij had gevangen. Kettingen en stangen. Het zag eruit als een soort constructie.
"Je zal het beter gaan begrijpen, zodra ik het heb opgehangen."
"O, mijn God."
Hij knikte grijnzend. "Dat ga je nog heel vaak zeggen."
Ze staarde hem aan. O, mijn God. Hij had het laten klinken als een belofte. Annelies ging op het keukentrapje zitten en boog zich naar voren om te beginnen met het uittrekken van haar schoenen.

[-Maaike-]

Eh.. ik weet niet wat ik hiervan moet vinden... hahaha Ik vind het wel grappig om zo'n kinky verhaal van jouw hand te lezen, totaal niet verwacht

Wat me wel opviel, was dat Annelies wel heel snel overstag gaat voor iemand die er tegen opziet. Ik had verwacht dat hij wat meer zou moeten aandringen. Misschien is hun relatie zo dat hij geen tegenspraak dult of is er een gesprek aan vooraf gegaan, dat weet ik natuurlijk niet maar ze ging wel heel vlot overstag, haha.

Verder weer leuk geschreven

[P_Westdijk]

Waarom denk je dat ik nieuwsgierig was of ik op allebei de verhalen een reactie zou krijgen, met dit verhaal in mijn achterhoofd? Af en toe moet je onverwachts uit de hoek komen.

Wat hij haar in het vooruitzicht stelt was voor Annelies aantrekkelijk genoeg om te blijven. Wat het dulden of niet dulden van de tegenspraak betreft verschillen we van mening. Het zo vaak aangehaalde 'meester en slaaf' roept vaak andere beelden op dan de werkelijkheid. De 'slaaf' in kwestie bepaald hoe ver er wordt gegaan met hem of haar door bijvoorbeeld het uitspreken van een wachtwoord en het is aan de 'meester' om hieraan gehoor te geven. En ter verdediging van Peter, hij was bereid de kist te sluiten en weer terug onder het bed te schuiven.

Eh.. ik weet niet wat ik hiervan moet vinden...

Ik was er al nieuwsgierig naar hoe je het zou gaan vinden. Het bevat weinig details, maar toch genoeg vertellend om de fantasie van de lezers te prikkelen.

Bedankt weer voor je reactie en nog altijd heb je twee verhalen te gaan.

[-Maaike-]

Ohjee, dat beloofd wat voor het andere verhaal, haha. Ben benieuwd. Ben de ongelezen verhalenlijst van onder naar boven aan het doorlezen, dus binnenkort komt er weer een reactie op een van de twee ^_^

En ik heb dan denk ik gemist dat Peter de doos wilde wegleggen. Heb ik denk ik overheen gelezen, haha. Dan komt het al minder dwingend over